προσφατα επεσε στα χερια ενας δισκος τους ο οποιος ομολογω μου αρεσε αρκετα, αν και δεν τους εχω ψαξει πολυ(περα απο το wiki-search)
ειδικα το holiday in cambolia, το life sentence και κατι αλλα τα σπανε!
επισης ο δισκος ειχε μεσα το i fought the law, δεν ειναι απο the clash αυτο η ειναι ιδεα μου:-k?
Η αγαπημενη και κατα τη γνωμη μου καλυτερη ΠΑΝΚ παντα εβερ!
Biafra θεε!
Χαρακτηριστικο σκηνικο. Κατεβαινω κεντρο και στη τσαντα εχω ραφτο Dead Kennedys, με σταματαει ενας ασχετος, κατεβαζει το παντελονι του και μου δειχνει το τατου DK. Δεν περιγραφω αλλο
Πολύ επιδραστική μπάντα. Το ‘‘Fresh fruit for rotten vegetables’’ έχει αφήσει ιστορία. Το ‘‘I fought the law’’ απ’ ό,τι θυμάμαι είναι παλιό κομμάτι που και οι Clash διασκευή το έκαναν.
Τεραστια μπαντα.Το Fresh Fruit for Rotten Vegetables ειναι κλασσικος δισκος ενω ο Jello Biafra ειναι Η ΜΟΡΦΗ.Ντροπη τους που συνεχιζουν χωρις αυτον.
Οσο για το I Fought the Law η αυθεντικη του εκτελεση ηχογραφηθηκε απο τον Sonny Curtis(Country Pop τραγουδιστης των 60’s)με τους Crikets(η μπαντα του μεγαλου Buddy Holly)το 1959, ενω διασκευαστηκε επιτυχημενα απο τους Bobby Bullet Four το 1966.Απο τοτε εχει γνωρισει απειρες διασκευες.Ιδου η εκτελεση των Bobby Bullet Four.
Τσεκαρετε και τη συνεργασια του με τους Melvins.Εχουν 2(αν δε κανω λαθος)cd που αξιζουν πραγματικα(με καλυτερο το Sieg Howdy!).Για το project των Lard(στο οποιο συμμετεχει και οι Al Jourgensen και Paul Barker των Ministry)δεν εχω να πω και πολλα,μονο τσεκαρετε το The Last Temptation of Reid.
Μάλλον η καλύτερη πανκ μπαντα. Αγαπημένος δίσκος το Bedtime for Democracy, αν και οι περισσότεροι ακούνε το Fresh Fruit for Rotting Vegetables (δισκάρα κι αυτό εννοείται). Γενικά αξιοσημειωτη η στάση τους στην πανκ σκηνή, αφού με τους στίχους τους έθιξαν ακόμη και την ίδια τη σκηνή και το δρόμο που είχε πάρει, δηλαδή την εμπορευματοποίηση, την κλειστομυαλιά και την γκετοποίηση, τις “macho” μπαντες κλπ.
Punk’s not dead
It just deserves to die
When it becomes another stale cartoon
A closed-minded, self centered social club
Ideas don’t matter, it’s who you know
If the music’s gotten boring
It’s because of the people
Who want everyone to sound the same
Who drive bright people out
Of our so-called scene
'Til all that’s left
Is just a meaningless fad
Eπ. Σεβη. H σειρά που τοποθετώ τα άλμπουμς τους είναι η εξής:
Fresh Fruits for rotting vegetables
Frankenchrist
Bedtime for democracy
In God We Trust (EP)
Plastic Surgery Disasters
Η ανάμειξη του πανκ με την γκαραζο-ψυχεδέλεια των 60’ς βρήκε την χρυσή τομή της στα άλμπουμς Fresh Fruits και Frankenchrist. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ είναι από εκείνα που ξεφεύγουν από οποιαδήποτε ταμπέλα, καθώς είναι ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμς όλων των εποχών (για μένα βρίσκεται βασικά μέσα στα 4 - 5 all time favorites). Δεν το θεωρώ απλώς το τοπ πανκ άλμπουμ, αλλά ένα από τα καλύτερα άλμπουμ γενικώς. Η μαγεία αυτής της συνταγής συνεχίστηκε και στο Frankenchrist, ενώ στο Bedtime For Democracy και κινούνται σε σαφώς πιο hardcore punk μονοπάτια τα οποία τα είχαν εξερευνήσει ήδη σε ακόμα πιο κάφρικο στυλ στο EP In God We Trust. Αυτό εξηγεί το γιατί δεν είναι τόσο δημοφιλή, χωρίς αυτό βέβαια να μειώνει την μουσική τους αξία. Εγώ πάντως πιστευω ότι οι DK χαράξανε ανεξίτηλα την μουσική στο Fresh Fruits, μιας και πρόκειται για ένα αριστουργημα όπου απευθύνεται σε οποιονδήποτε γουστάρει ροκ (άσχετως που πολλοί κλασσικοροκάδες το αποκηρρύσουν μόνο και μόνο που βλέπουν το μπατσικό στο εξώφυλλο να φλέγεται- ξεκολλάτε ωρεεεεε…), ενώ τα Bedtime/Ιn God We Trust είναι δίσκοι/ep - ορόσημα μεν - αλλά για πιο συγκεκριμένο γούστα, κάτι που κάνει την σύγκριση πχ με το ντεμπούτο τους άνιση. Tέλος το άλμπουμ Plastic Surgery Disasters είναι κάπως μπερδεμένο, εγώ το θεωρώ τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της hardcore και της πιο ροκαμπίλυ πλευράς τους, αλλά είναι μάλλον η πιο αδύναμη στιγμή τους.
εδιτ: οφφ τοπικ:
[SPOILER]ακούω dead kennedys από το 94 και πρόσφατα πήγα στο mtv gr day. Θα πέσει φωτιά να με κάψει, δεν είμαι tsrue, xaxaxaxa!
Μιας και ο Παναγιωτης ανεφερε το Frankenchrist ιδου κι ενα μικρο trivia(γνωστο σε πολλους αλλα τεσπα).
Το εξωφυλλο του δημιουργηθηκε απο τον H.R.Giger γνωστο για τη δουλεια του απο τους Celtic Frost(το εξωφυλλο τoυ Megatherion ειναι πινακας του),Danzig(3),Emerson Lake & Palmer(Brain Salad Surgery),Korn(η βαση για το μικροφωνο του Davis)και φυσικα τα Alien 1 και 3.
Σύμφωνα με το βιβλίο “www HR Giger com” εκδόσεις Taschen 1997…
Έργα του HRG έχουν επενδύσει τα εξής άλμπουμς:
Debbie Harry - Koo Koo (Το φιλοτέχνησε ειδικά για αυτό το δίσκο) Οser, Weber, Burden - Johanni Wants Three Dead Emerson Lake Palmer - Brain Salad Surgery (επίσης exclusive) Debbie Harry - The Jam Was Moving (exclusive) Celtic Frost - To Megatherion Atrocity - Hallucinations Steve Stevens - Atomic Playboys (exclusive αν και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος) Sacrosanct - Recesses for the depraved SFX-Museum - Vol 4 Floh de Cologne - Mummies Magma - Attack (exclusive) Carcass - Heartwork Danzig - 3 Walpurgis - s/t (exclusive - πρώτη δουλειά του σε εξώφυλλο δίσκου) Island - Pictures (exclusive) Dead Kennedys - Frankenchrist (inner poster)
Επίσης, στο βιβλίο υπάρχει και μια φωτό του Μπιάφρα στο Μουσείο του Γκίγκερ στην Ελβετία, να κάθεται στις περίφημες “καρέκλες”…8)