01 Brought to the Water
02 Luna
03 Baby Blue
04 Come Back
05 Gifts for the Earth
2 Oκτώβρη κυκλοφορεί.
Από προχτές λιώνουμε το [U][I]κομμάτι της χρονιάς[/I][/U] , για το οποίο τα Πιτσφορκς μας θύμησαν αυτό
Όσοι λίγοι πάθαμε σοκ στο Γκαγκάριν κάτι φανταζόμαστε, αλλά και πάλι.
Αυτοί τη φορά έχουν περισσότερες επιρροές από την καλή περίοδο των Leviathan, αλλά και πιο ωριμότητα στα ονειρικά στοιχεία.
Γενικά φαίνεται πως θα ξεπεράσουν το Sunbather.Και θα κατακτήσουν τον κόσμο για άλλη μια φορά.
γελαω με το Kiss Me, μεγαλη αληθεια ομως.
ωραιο κομματι.
η νεο μου βερμουδα λοιπον
Χοχο, όταν έφτιαχνα το τόπικ, σκεφτόμουν τον πάνσοφο rip_noob, οπότε παραλάσσω λίγο για να το φέρω στα μέτρα του θρεντ.
!
αληται.
Πωωωω που το θυμήθηκες αυτό.
Αντικειμενικά, θα φορεθεί αρκετά φέτος. Το τραγούδι σκίζει και κάπου στο 40ο δεύτερο μου θύμισε Thorns και ήμουν έτοιμος να δακρύσω και μετά με έστρωσε απρόσμενα. Θα είναι πολύ καλός δίσκος. Για την ακρίβεια, πιθανόν να κάνει τραμπάλα από μόνο του και μαζί με το DHG.
Κομματάρα, indeed. Βασικά το άκουσα δύο φορές στα καπάκια και δεν καταλαβαίνεις για το πότε περνάνε τα 8 λεπτά.
Εκεί στο riff που μπαίνει στο δεύτερο λεπτό ψιλοαντιγράφουνε τη “διασκευή” που είχε κάνει ο Wrest στο soundtrack του “Blade runner”, απλά αυτοί έχουνε άλλο τελείωμα.
Δε με χάλασε τίποτα, όλο γαμάτο.
[SIZE=2][FONT=verdana][COLOR=#000000]That mixture of influences has kind of always been our thing, much to some peoples’ annoyance," laughs McCoy. “But a lot of this record is us being like, 'Look, we [I]are[/I] a metal band. We do a lot of other stuff, but we [I]can[/I] solo; we [I]can[/I] have some [U]Slayer[/U] riffs in there. There was a lot of, ‘Hey, what if we throw some traditional thrash metal stuff in here, but just make it our own?’ And I think it worked really well.”
[/COLOR]
[COLOR=#000000]McCoy, who writes Deafheaven’s music, cites Morbid Angel and [I]Kill 'Em All?[/I]era [U]Metallica[/U] as some of the main musical influences behind [I]New Bermuda[/I]. But there are also moments throughout the album ? like the gorgeous piano outro of the opening epic “Brought to the Water” or the Michael Schenker?esque wah-wah solo break on “Baby Blue” ? that are clearly rooted in classic and/or alternative rock.
[/COLOR]
[COLOR=#000000]“I was definitely trying to distance myself from the whole shoegaze thing and go more towards alternative rock,” he says, “which is why there’s the [U]Oasis[/U] homage at the end of ‘Gifts for the Earth,’ and some of the songs have more of a slow-core vibe ? like, my take on Low or Red House Painters. There’s even like a [U]Wilco[/U] slide guitar-y thing on ‘Come Back.’ Not so much reverb and spacey-ness, which in my opinion is being beaten to death currently, but more of an emphasis on hooks, riffs and real melodies.”[/COLOR][/FONT][/SIZE]
Αχά, δηλαδή ο δίσκος θα είναι κάτι μεταξύ Slayer, Morbid Angel, πρώιμων Metallica, Michael Schenker, Oasis, Red House Painters και Wilco και το κομμάτι που ακούσαμε (κομματάρα) έχει τις ρίζες του στο classic rock. Οκέη.
Τέτοια τους λένε και ψαρώνουν τα χιπστερς. Δεν τους κατηγορώ κι εγώ τέτοια θα 'λεγα αν ήμουν επιτυχημένος μουσικός, αλήθεια. :lol:
Ωραίο και το “Come Back” και πολύ ωραίο το riff που βαράει κάπου στη μέση, φέρνοντας για ακόμα μια φορά τη μυρωδιά της black riffing σιδηρουργικής του 2001. Θα γίνει πολύ καλή δουλειά.
Αυτες ειναι χαρες, νεο κομματι DH να σου φτιαχνει τη μερα.
Ωραιο το Come Back αν και ακομα κολλημενος με το Brought to the water ειμαι.
Με αυτο το μελωδικο outro θα πεσουν πολλοι ερωτες.
Ο δίσκος είναι σκέτη απόλασυη. Αυτές οι μελωδίες που υπάρχουν παντού είναι η τέλεια ισορροπία και πιο Αγγλικό κλείσιμο στο τέλος του δίσκου πεθαίνεις. Αυτά μετά από 2 ακροάσεις.
Μετα την πρώτη ακρόαση έχω να πω πως θα αργήσω λίγο να συνηθίσω την αλλαγή των blackmetal στιγμών τους από Emperor σε Moonfog. Όπως και να 'χει, μπαίνει δεύτερη φορά καπάκια, παρότι είμαι πτώμα και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ολοκληρωτικά. Έχουμε δρόμο μπροστά μας.
Προσυπογράφω και τα 2 παραπάνω ποστ.
@VivThomas, δε νομίζω πως μπορούσαν να περιγραφούν καλύτερα 48.44 λεπτά μουσικής.
Συνεχίζει να δίνει γερά ο δίσκος και επειδή θα μας συγκινήσει, πρέπει να πω το εξής: Ό,τι εύσημα δόξης δώσουμε σ’ αυτό, τα ίδια πρέπει να δώσουμε και στο “Moonlover” των σχισομάτιδων Ghost Bath. Είναι πολύ ωραίος δίσκος και ακριβώς στα κυβικά των Deafheaven. Δυστυχώς έχει περάσει στο ντούκου και ο Τύπος απ’ ό,τι έχω προσέξει το προσπέρασε κάπως. Για όσους κάνετε τη χάρη στον εαυτό σας να το ακούσετε, να θυμάστε το “Golden Number”. Το μόνο, ίσως, που υστερεί κάπως, είναι τα φωνητικά, αλλά για λίγα εκατοστά.
Το “Μοοnlover” είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους για το 2015.
Αλλά, αφενός το Golden Number είναι στην πραγματικότητα καλύτερο από το σύνολο του δίσκου και αφετέρου δεν είναι σχιστομάτηδες! Tην πατήσαμε όλοι με δαύτους!
Πέρα από αυτό, ομολογώ την αμαρτία μου ότι τα 2 προηγούμενα Deafheaven δε με ενθουσίασαν. Αυτό όμως με γράπωσε από την πρώτη ακρόαση. Και όσο μαλακία κι αν ακούγεται, το review του rollingstone έχει ψήγματα αλήθειας. Ακούς και metallica και Slayer και Oasis και απ’ όλα σε κάποιες στιγμές. ΑΛΛΑ, είναι 1-2 περάσματα που απλά σε παραπέμπουν αλλού. (και βασικά θα έλεγα ότι αυτά τα περάσματα δεν είναι πρώιμοι, αλλά ύστεροι metallica, εποχής dm). Βέβαια, αν κάποιος διαβάσει το review και περιμένει ανάλογο ήχο, δεν ξέρω τι θα αντιμετωπίσει :lol:
Ειναι η αληθεια. Ειναι ενας λαβύρινθος ακουσμάτων τούτο το δημιούργημα. Με παει απο τους Emperor του Anthems… στους Slayer του Reign… και μετα στους… Oasis και καπάκια στο Orion των Metallica κι ολα αυτα με βαθύ φόντο τους Limbonic Art. Τι στο διάολο έβγαλαν παλι; Ευφυέστατοι.
Κοίτα, γενικά υπάρχει μία ουδέτερη στάση απέναντι στο ντεπούτο των Deafheaven, είναι αρκετά ωμό, σαν το ντεμπύτο των ION (https://iontheband.bandcamp.com/ και δεν είναι αμυγδάλου), μόνο που των δευτέρων τα σπάει περισσότερο.
Edit: Σχισομάτιδες 
Εγώ, από τη δικιά μου πλευρά, ακούω περισσότερο ένα συνδυασμό Slayer - Thorns και όχι Metallica. Βασικά, δεν τους ακούω κιόλας, οπότε λογικό. Πιάνω, επίσης, και Emperor κυρίως στα φωνητικά και από 'κει και πέρα, ενώ τα post σημεία δεν είναι κάτι καινούργιο σαν άκουσμα, σε χαϊδεύουν και αγαλιάζεις. Μετά, όπως είπα και παραπάνω, Βρετανικό άγγιγμα είτε λέγεται Oasis, είτε κάπως αλλιώς.
Καλή φάση ακρόασης είναι να ακούς ένα τραγούδι την ημέρα. Μιλάμε για πώρωση.