Για μενα ειναι δισκαρα!!!Το ειχα λιωσει οταν ειχε βγει,το εβαζα βραδυ και ταξιδευα!!!Βεβαια δεν εχει σχεση με Death Metal και Nile!Απο τα καλυτερα προτζεκτ!!!
Εγώ έχω πάθει πλάκα με έναν δίσκο από κάτι τύπους ονόματι DeadLock και με την φετινή τους κυκλοφορία Wolves. Οι τύποι πάιζουν τα πάντα swedish death metal / thrashcore / symphonic black / goth -ies. Το παρκάτω είναι από ένα review που βρήκα.
Deadlock is a combination of what are probably now the most nauseating ingredients in metal - nth generation melodic Swedish death metal, screamed verses, and sung vocal choruses, with symphonic black metal keyboards to add insult to injury. It is difficult to describe the unbridled hatred and urge to commit mass murder that arises in me when I hear these cliches for the millionth time.
Nonetheless, this German band is quite enjoyable, for the simple fact that it takes all these ingredients over-the-top. Swedish melodeath? Let’s shred more than the last three Soilwork albums put together! Screamed verses? Let’s start off with a so-unnecessary-it’s-awesome “Come on, motherfuckers!” (with a slight accent, of course). Sung vocal choruses? Let’s skip the girl pants and have an actual woman sing the hooks, R&B style! Symphonic black metal? Pshaw - I see your Dimmu Borgir and raise you techno chords and 1st person shooter soundtracks!
It’s hard to take seriously something that takes itself this seriously, but beneath the ProTools and hip haircuts are some actual music happenings. “We Shall All Bleed” and “Code of Honor” have gloriously ripping shredding, while Sabine Weniger overcomes novelty status with her commanding vocals. The whole package makes Lacuna Coil seem raw, but the hooks are so catchy that Killswitch Engage sounds like Obituary in comparison.
Perhaps the best representative of this album’s strengths and weaknesses is “End Begins,” which has an honest-to-goodness bad-ass riff, only to yield to “this is the video single” piano and soaring female vocals. Symphonic stabs muscle their way in, complete with a sample of f**king rain thunder. Then the song suddenly becomes a horrible goth/gabber hybrid with techno kicks - before the onset of righteous metal shredding. Where did this come from??? They get docked a full point for that nonsense.
εντιτ: με το που μπαίνει το πρώτο κομμάτι ακούγεται ένα “Come on, motherfuckers!” και -θες δεν θες- κάνεις headbanging αυτόματα!
A! Και να ανφέρω και τους Legion Of The Damned που βγάλανε και αυτοί φέτος το καταπληκτικό Sons Of The Jackal. Όσοι γουστάρουν old school thrash/death ας τους τσεκάρουν. Trivia: αποτελούσαν το support act στην Ευρωπαϊκή Περιοδεία των Kreator / Celtic Frost. Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν τους είδαμε.
+1. ειναι οι παλιοι Occult με αλλο ονομα. βεβαια, λενε πλεον πιο πολυ απο τοτε…
ABSU - TARA
οριστε σχολια με τα οποια συμφωνω…αξιζει να τα διαβασετε…
“Tara” is, simply put, one of the finest pieces of sonic chaos these ears have had the privilege of hearing. Commonly labelled “black thrash,” Absu’s sound essentially combines the dark atmosphere and over-the-top image of black metal with the precision and accessibility of thrash.
For anyone who hasn’t heard Absu, you’re missing out. They started out as a death metal band, somewhat like Darkthrone. Absu, however, maintain their death style, but added black and thrash elements.
Absu have done it yet again, releasing an absolutely mindblowing metal masterpiece this time. This is their finest album, and I almost feel sorry for the band after releasing this opus, it’ll surely be impossible to top. Where to begin? This album is fucking flawless, I don’t have one complaint.(I’m picking my jaw up off the ground as I begin to listen to ‘Pillars of Mercy’ again.
That’s the best part. The drumming. Holy crap. Using the term “running on the double-bass” doesn’t even apply to Proscriptor, who is easily one of the best drummers in metal. It’s more like “sprinting on the double-bass pedal” or “driving a car on the double bass pedal”, or my favorite “shooting a really fast machinegun at the double bass pedal”. That’s how fast it is. His bass rolls are so fast, it almost sounds like a drum machine. Now, if you don’t want fast, how about technical? Proscriptor is ALWAYS hitting his drums…and it’s not just blasts. He pulls off weirdo fills with flair, and pulls off crazy snare tricks all in the meantime. Must be heard to be believed.
This CD is highly recommended to all those who like black metal and thrash.
Επιτέλους, πρότεινες ένα άλμπουμ της προκοπής σε αυτό το thread! 
Y.Γ. Μήπως θα έπρεπε να μετονομαστεί σε “extreme κυκλοφορίες” το τόπικ όμως; :-k
To εξωφυλλο παντως ειναι φοβερο!!!Θα το ακουσω αμεσα καθως τα σχολια ειναι ψαρωτικα…
δεν ειναι απλα της προκοπης. ειναι τρελη δισκαρα!
οσον αφορα τον τιτλο του thread. βασικα ο δισκος death ψηγματα εχει. απλα δεν ηθελα να παμε σε ακραιες black προτασεις στο τοπικ επειδη δε κολλανε με το χαρακτηρα του thread. και βασικα, καποια hardcore-οειδη που θελω να προτεινω δεν ειναι τοσο ακραια οποτε…
ε αστο μωρε. καλα ειναι.
ας προτεινει ο καθενας οτι θελει.
Ακριβώς γι’αυτό θέλω να μετονομαστεί σε extreme κυκλοφορίες, για να μιλάμε αποκλειστικά για thrash/death/black κυκλοφορίες και να μην υπάρχει ίχνος core στοιχείου :lol:
Επεκτείνω την ερώτηση… Τι είναι mathcore, τι είναι το hatecore; Μέχρι στιγμής είχα το (90’s) hardcore να μου τη σπάει, τώρα θα έχω κι αυτά; :lol:
Ελα ντε. Εχουν βγει 100 ειδη core. Hardcore, deathcore. thrashcore, rapcore, mathcore, noisecore, κοργιαλαςcore κλπ.
Το Mathcore ειναι hardcore με στιχους που αναφερονται στον χριστο και τις θρησκειες!
To Deathcore μπαινει στην κατηγορια του metalcore και εχει απλως ποιο death φωνητικα!
To Rapcore ειναι το ειδος σε στυλ Limp Bizkit
Παίδες μόνο ένα -core αξίζει να υφίσταται σε αυτό το thread. Το παλιό καλό grindcore ή grind. σκέτο.
Xασαμε την μπάλα λίγο με τις ταμπέλες έτσι?Αλήθεια το παρακάτω αραβούργημα πως θα το χαρακτηρίζατε δηλαδή?
Πολλές φορές τα όρια μεταξύ Hardcore και Metal δεν υπάρχουν καν…Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ακριβώς αυτό το παράδειγμα…
(Το τελευταίο live τους έχει μείνει ήδη στην ιστορία για μένα…)
Για πές μας εσύ τι είναι λοιπόν. :-k
mathcore ειναι ενα παρακλαδι του hardcore το οποιο εχει τοσο πολλους διαφορετικους χρονους και μετρα (μουσικα) στο καθε τραγουδι που ουσιαστικα χανεις την μπαλα… ειναι πολυ τεχνικο αλλα ταυτοχρονα και πολυ επιθετικο και αλλο ενα χαρακτηριστικο του ειναι τα φωνητικα, τα οποια ειναι στις περισσοτερες περιπτωσεις “σκισμενα” και αποδιδονται με πολυ “παθος”. ενδεικτικα συγκροτηματα ειναι οι deadguy, dillinger escape plan, converge, botch, sikth, the chariot κ.α.
deathcore ειναι ουσιαστικα death metal με πολλα beat down περασματα. επειδη ομως μπορει να υπαρξει μπερδεμα με το συγκεκριμενο υφος δεν μπορω να προτεινω πολλα groups. προσωπικα, θεωρω deathcore τους dying fetus, job for a cowboy, heaven shall burn κ.α. με αλλα λογια πολυ μεγαλες καφριλες, δλδ καμια σχεση με metalcore μπαντες οπως οι killswitch engage ή οι trivium…
το rapcore ναι μεν εχει σχεση με limp bizkit, ή μαλλον το αντιστροφο, αλλα εκει ειναι μονο η αρχη… στην ουσια συνδυαζεται το rap με το rock (απο ηπια μεχρι ακραια μορφη). ενδεικτικα συγκροτηματα: rage against the machine, body count, beastie boys (σε αρκετα σημεια στους 3 πρωτους δισκους), faith no more (π.χ. epic), suicidal tendencies (σε αρκετα σημεια, οχι στην ολοτητα τους), downset κ.α.
μαλιστα, ο chris barnes, σε μια συνεντευξη του, ειχε πει οτι τραγουδαει με την ιδια λογικη που τραγουδανε και οι rappers, οσον αφορα στο groove τουλαχιστον… οποτε και οι six feet under rapcore???
κανεις δεν ξερει…!!
Τέλος πάντων, όπως και να έχει μακριά εγώ από τέτοια πράγματα! :papas: