Χαχαχαχα,ε, ναι, πες τα!!!Προσωπικά λατρεύω τόσο Carcass που δεν μπορώ να ξενερώσω μαζί τους, ευτυχώς. Αναμένουμε
Αυτο με τις μπουρμπουληθρες που λετε ηταν μια χαρα, απλα θα μπορουσαν να το κανουν να ακουγεται καλυτερο αν το ανεπτυσσαν λιγο βλ. The Crown Age of Iron. Οκ μου φανηκε το νεο κομματι, πολυ καλυτερο απ οτι περιμενα απο Carcass εν ετει 2013, και δε το λεω για κακο απλα η μονη ανησυχια ηταν μην ακουγοταν μοντερνομεταλ ή παρωχυμενο
Εκείνο το λεπτό στην μέση είναι που τα χαλάει όλα, από το 1.30 ως το 2.30 περίπου. Το ξεκίνημα είναι necroticism με παραγωγή heartwork πάντως. Ωραίο γενικά θα ήθελα 2-3 κλικ πιο βρώμικη την παραγωγή, πολύ καθαρή μου φάνηκε. Οι προσδοκίες μου για το άλμπουμ μια φορά ανέβηκαν, δεν περίμενα και πολλά.
Το ξεκινημα ειναι Swansong βασικα, Rotting In The Free World, οπως και αρκετα στοιχεια παραπεμπουν εκει. Η παραγωγη ειναι ωραια, αν ηταν πιο βρωμικη νομιζω πως θα ακουγοταν παρωχυμενο, σα να παμε να πιασουμε παλιο ηχο αλλα ακουγομαστε σαν αυτους που επηρρεασαμε, ψιλο.
Εμένα μου φάνηκε αδιάφορο εντελώς. Ελπίζω να είναι από τα fillers του album (βασικά με φοβίζει το ότι θα έχει 14 κομμάτια). Δεν άκουσα ούτε ένα riff που να με συγκινεί, ενώ οι Carcass παλιά είχανε 3-4 σε κάθε κομμάτι.
Για το μόνο που χάρηκα είναι που άκουσα πάλι αυτήν τη φωνή. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Θα αναλύσω το καινούργιο Autopsy. Για μένα γαμεί αλλά μπορεί να είμαι λίγο προκατειλημμένη γιατί λατρεύω.
Ωραίο Old-school εξώφυλλο όπως στα περισσότερα άλμπουμ και τρομερός τίτλος.
Ο δίσκος ακούγεται σα να έχει ηχογραφηθεί μετά το Mental Funeral χωρίς βέβαια να χάνει από παραγωγή. Αρκετά doom περάσματα που δεν με ενοχλούν καθόλου γιατί το death metal μας πρέπει να είναι βαλτώδες και βασανιστικό. Μερικά συμμαζεμένα και όχι τόσο εκνευριστικά σόλοζ. Γενικά έχει πολύ Old-school χαρακτήρα, λατρεύοντας τα σχισμένα φωνητικά του Reifert όπως όλα τα χρόνια.
Αξιομνημόνευτα κομμάτια, ένα-και-ένα που ακούγονται σαν να βγήκαν από horror movies. . Έχει thrashy ριφζ και πιο αργά επίσης, συνθέτοντας ένας ογκώδες αποτέλεσμα.
Αγαπημένα κομμάτια : [U]She Is a Funeral[/U] , [U]Coffin Crawlers[/U] , [U]Arch Cadaver[/U]
September 17th, 2013
Αδυνατον να ξεπερασουν το προηγουμενο, αν και παλι ποτε δεν ξερεις
Εγώ πάλι το προηγούμενο το βρήκα εντυπωσιακό μεν αλλά αρκετά δυσκολοχώνευτο. Παίζουν τρελά πράγματα, τους θαυμάζεις αλλά περισσότερο σου μένει ο θαυμασμός για το παίξιμο τους παρά οι ίδιες οι συνθέσεις. Κάθε φορά που το άκουγα ένιωθα πως κάπου εκεί μέσα κρυβόταν ένα αριστούργημα που δεν μπορούσα να ανακαλύψω
Όπως και να έχει πάντως αυτό θα λιώσει άγρια όταν βγει.
Διαφωνω οριζοντια, καθετα, διαγωνια, στο κυβο, δεν εχει ουτε μισο περιττο δευτερολεπτο. Το μονο κακο οτι DSOιζει/VBEιζει ενα κλικ παραπανω απ οσο θα πρεπε, αλλα νταξ δε βαριεσαι.
Δεν λέω πως έχει απαραίτητα κάτι περιττό, απλά εγώ δεν μπορώ να πω ότι το έπιασα. Χανόμουν εύκολα και παρότι κάθε φορά έμενα λίγο μαλάκας δεν έμεναν και πολλά πράγματα αργότερα. :dunno:
Σχημα λογου ητανε. Ε, οπωσδηποτε προκειται για δισκο που θελει τις ακροασεις του, απ το καιρο που βγηκε επαιζε σταθερα για πολλους μηνες ανα διαστηματα και οσο περναγε ο χρονος τοσο περισσοτερο με κερδιζε. Απλα ιδανικος για βραδινοπερπατηματα, δοκιμαστε και δε θα χασετε.
Ότι είπες.
το μονο κακο με το destroyers ειναι τα εντελως αδιαφορα φωνητικα κατα ταλλα γαμαει
Τελευταία αγάπη αυτοί οι τρελαμένοι γάλλοι οι Bridal Procession, 2 άλμπουμ, ο τελευταίος γράφτηκε το 2011 αλλά κυκλοφόρησε φέτος. Atmospherosymphonic Technical Death Metal και τα μυαλά στα κάγκελα.
Ένα τρελό κομμάτι από τον δεύτερο που έχει τα πάντα μέσα, με τρέλα τα παιδά λέμε.
The Bridal Procession - Coalescing Destinies
Και όλο το άλμπουμ εδώ --> The Bridal Procession - Descent Into Arcologies
Και το πρώτο από τον πρώτο τους
The Bridal Procession - Flesh To Flesh
Μιας και ακουσα καποια αξιολογα πραματακια προσφατα
[B]Bolzer - Aura (EP)[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
Στα 3 καλυτερα black/death που εχω ακουσει φετος, 3 απιστευτες κομματαρες, ιδιαιτερα το [I]Entranced by the Wolfshook[/I].Τη βασικη μελωδια του ριφ πιανω τον εαυτο μου να τη σιγομουρμουριζει συχνα-πυκνα, σπανιο για extreme metal. Ιδιαιτερο παιξιμο στις κιθαρες, κατι που του δινει ταυτοτητα, συν τα φωνητικα, γενικα δε θυμιζουν εξοφθαλμα κατι συγκεκριμενο. Απο την Iron Bonehead που εχει βγαλει καμποσα γαματα πραματακια τελευταια
[B]Katechon - Man,God,Giant[/B]
[SPOILER]
[/SPOILER]
Αυτο το περιμενα λιγι πιο πειραματικο λογω ονοματος, εξωφυλου κλπ αλλα τελικα προκειται για αρκετα straight-forward ντεθμεταλ που ενδεικνειται και για χεντμπανκι αμα λαχει.Kατα κυριο λογο Autopsy-ικα τουπα-τουπα που εναλλασονται καμια φορα με πιο ατμοσφαιρικες στιγμες και κανα πιο εναλακτικο/bm ριφ. 34 λεπτακια διαρκεια κιολας, οτι πρεπει. Θελει ακροασεις ακομα για να πειστω αλλα σιγουρα ειναι καλο, τσεκαρετε υπαρχει ολοκληρο και στο [I]bandcamp της nuclear war now![/I]
Eπισης δεν ειδα αναφορα στο καινουργιο αψογο [B]Centurian[/B], σε morbid-angel φορμες, με τη μια ριφαρα να διαδεχεται την αλλη και τελεια τυμπανα. Επισης το ντεμπουτο απο [B]Zealotry[/B] ειναι απο τις πολυ ευχαρσιτες εκπληξεις φετος, τεχνικο αλλα και με τις στρωτες στιγμες του με αρκετες old school επιρροες (Immolation, Cryptopsy, Demilich) και ατμοσφαιρα.Μιλαμε για υψηλοτατο συνθετικο επιπεδο. Κατι Inhuman Guitar και λοιποι τετοιοι ειδικα πιστευω θα τα εκτιμησουν τουλαχιστον τα 2 τελευταια 
Toυς Katechon θα τους χαρακτήριζα απλά black/death. Επίσης, δεν βλέπω κάτι κοινό με Autopsy. Μπορεί απλά να πήρες μια μεγάλη μπάντα σταθμό να συγκρίνεις και όχι τους Antediluvian π.χ. μουσικά ταιριάζει με άλλα φωνητικά. Δεν με έπεισε πάντως.
Επίσης, είχαμε αναφερθεί παλιά στους Centurian. Δεν με ξετρέλανε πολύ το καινούργιο. Μια φορά το άκουσα γι’αυτό δεν σχολίασα.
Ούτε εμένα μου άφησε κάτι το KATECHON.
Θέλουν δουλεία και κυρίως να μάθουν να παίζουν.
Οι [B]ANTEDILUVIAN [/B]πάντως στο προηγούμενο είχαν ένα κομμάτι με εισαγωγή καρφί ΟΤΟΨΙΛΑ ([I]“From Seraphic Embrace”[/I]). Πείτε όμως κάτι και για το φετινό τους ([B]“Λόγος”[/B]) το οποίο απλά παίρνει μυαλά και τα κάνει πρώτα λάστιχο και μετά τα κάνει γόρδιο δεσμό. Είναι απίστευτο το πόσο βάθος υπάρχει κάτω τον ήχο μπετόν της επιφάνειας και είμαι ευτυχής που το ακούω με τους στίχους του, πλήρως συγκεντρωμένος στο πικάπ μου, μακριά από υπολογιστές και άλλα πράγματα που να αποσπούν την προσοχή.