Θα σπαμάρω και εδώ, και θα δηλώσω ότι το θεωρώ καλύτερο απο το Surgical Steel, ενώ δεν το περίμενα με τίποτα. Έχει πάρα πολύ ψωμάκι! Θα πω μεγάλη κουβέντα και θα τολμήσω να πω ότι είναι από τους καλύτερους δίσκους τους.
1 Like
Κάτι είδα στα related του YT και μου έσκασε φλασιά ο κάτωθι δίσκος. Αυτή ηταν πράγματι μια πολύ δυνατή επιστροφή, 100% ήχος Brutality. Κρίμα που πέρασε λίγο στο ντούκου (νομίζω) και κρίμα που δεν υπήρχε συνέχεια (νομίζω ξαναδιαλύθηκαν).
1 Like
1 Like
Οι Carcass είναι από τις μεγαλύτερες αγάπες μου (το Swansong όχι και τόσο) και ενώ το Surgical Steel είναι τρομερό comeback, το Torn Arteries το ακούω πιο εστιασμένο, πιο σίγουρο και πιο άρρωστο. Καμία σχέση με τα τραγούδια του Despicable επίσης. Τώρα από εκεί και πέρα γούστα είναι αυτά.
1 Like
Δεν κατάλαβες, είμαι τεράστιος οπαδός των Carcass και θεωρώ κλασικό το Surgical Steel 
. Αν είναι καλύτερο το καινούριο, πάμε για death metal δίσκο της δεκαετίας! Η έκπληξή μου δλδ έγκειται στο ότι μπορεί ο νέος να ξεπεράσει τον προηγούμενο.
Μόλις τον έβαλα να τον ακούσω.
1 Like
Επειδή λάτρευω heartwork και surgical steel
Αυτό. 
2 Likes
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Υπάρχει διαφορά να το λένε 3 άτομα, από το να το λένε 300 άτομα!
Οι Carcass δεν είναι μόνο Heartwork και Surgical Steel πάντως!
Να ομολογήσω μόνο ότι μετά το Surgical Steel τα τραγούδια που είχαν βγάλει πριν τον δίσκο ήταν καλά μεν αλλά δε με είχαν ενθουσιάσει και δεν είχα μεγάλες ελπίδες. Μου έφυγαν οι αμφιβολίες με το που πάτησα play. Μέσα στον δίσκο ακόμα και αυτά τα τραγούδια αποκτούν άλλη ομορφιά γιατί καταλαβαίνεις ότι είναι μέρος ενός καλά δουλεμένου συνόλου.
1 Like
Τριτοτέταρτο άκουσμα και έχω να πώ για Carcass ότι έχουν περάσει περίτεχνα λίγο από την μαγεία του Necroticism στο δίσκο παρόλο που ο ήχος γενικά παραπέμπει σε heartwork/swangsong που για μένα είναι δέκα σκάλες πιο κάτω. Πολύ ενδιαφέρον το αποτέλεσμα πάντως, πάρα πολύ ενδιαφέρον.
1 Like
Δεν το έχω ακούσει ακόμα το καινούργιο αλλά αυτή την εντύπωση μου είχε μείνει και στις αρχικές ακροάσεις στο Surgical, εντύπωση που και με τον καιρό άρχισε να διαλύεται. Necroticism είναι εύκολα ο αγαπημένος μου δίσκος από Carcass, το Surgical μου άρεσε βέβαια, ο χρόνος μάλλον το δικαίωσε, αλλά αυτές οι μικρές υποσχέσεις για Necroticism που τελικά μένουν εκεί μάλλον με καταστρέφουν 
Οχι εδώ δεν είναι υποσχέσεις, εφόσον υπεραγαπάς Necrotcisim όπως και εγώ θα καταλάβεις.
1 Like
Εγώ πρέπει να ήμουν από τους ελάχιστους που το “Surgical steel” δεν τους άρεσε… Και μιλάμε για μεγάλο έρωτα οι Carcass, από πολύ μικρή ηλικία μεγάλο κόλλημα. Τη μέρα που κυκλοφόρησε το “St. Anger” αγόρασα μαζί μ’ αυτό το “Symphonies of sickness”, σαν τώρα το θυμάμαι πόσο σκόνη είχε φάει το πρώτο εκείνη την περίοδο. Μ’ ενθουσιάζουν, όμως, όλα αυτά που λέτε για “Necroticism”, οπότε θα το ακούσω σίγουρα το καινούριο.
1 Like
Το Necroticism και εμένα είναι το αγαπημένο μου - το Heartwork όμως είναι το αριστούργημά τους για πολλούς αντικειμενικούς λόγους - και ναι, ακούω και εγώ πολλές πινελιές μέσα στο Torn Arteries που το φέρνουν στο μυαλό, όχι από άποψη επανάληψης και νοσταλγίας για τους fans, αλλά ενορχηστρωτικά μιλώντας. Από προχτές το βράδυ που leakαρε μόνο αυτό παίζει στα ηχεία, εμμένω στην αρχική μου άποψη ότι έχουμε να κάνουμε με δισκάρα, η οποία δεν κοιτάει στο παρελθόν για να ικανοποιήσει τους οπαδούς, αλλά κοιτάει μπροστά χρησιμοποιώντας μερικές από τις καλύτερες πατέντες του παρελθόντος τους και τις μπολιάζει επιτυχώς με τους Carcass του σήμερα.
1 Like
Να πω κι εγώ άποψη μετά από 3 ακροάσεις;
Πολύ καλός δίσκος, δεν έχει σημασία η κατάταξη/σύγκριση αλλά αν με πιέσετε θα πω ότι προτιμώ το Surgical Steel στη μεταξύ τους σύγκριση
2 πράγματα που παρατήρησα ή εκτίμησα σε αυτόν τον δίσκο:
- όπως και στον προηγούμενο, το album δεν έχει μέτρια κομμάτια. Από αρχής μέχρι τέλους, ακούγεται πολύ ευχάριστα.
- Ο ήχος είναι ελαφρά διαφορετικός. Δεν υπάρχει το ηχητικό μπετόν και η ολομέτωπη επίθεση του SS αλλά αυτός ο επιπλέον χώρος που υπάρχει, δημιουργεί ένα ωραίο groove (που πάντα το είχαν βέβαια οι Carcass) που χρειάζεται για να εξισορροπεί την υπόλοιπη καφρίλα.
Όσον αφορά τους παραλληλισμούς με παλαιότερες κυκλοφορίες τους, εγώ το βάζω πιο κοντά στο SS κι ας μην έχει τόση επιθετικότητα.
2 Likes
Εντωμεταξύ πόσο μ αρέσει αυτή η δύαδα στη μέση του δίσκου, καθώς και το contrast μεταξύ τους.
3 Likes
Μαλάκες, τώρα το είδα το εξώφυλλο. Τι θεΐλα είναι αυτή.
2 Likes
Πολύ δυνατό το Carcass!
O ήχος μ αρέσει περισσότερο από το SS σίγουρα!
1 Like
Οι αγαπημένοι Hate επιστρέφουν δυο χρόνια μετά την τελευταία δισκάρα τους,με νέο δίσκο.
Δείγμα:
Δεν τους είχα ξανακούσει τους αποπάνω, συμπαθέστατο το τραγούδι!
Βέβαια, δεν θα τους κατέτασσα στο Death metal, πηγαίνουν περισσότερο προς black metal μεριά.
Είναι καθαρά η αισθητική και το image που μπορεί να δώσουν αυτη την εντύπωση.
Στην πραγματικότητα, είναι η τρίτη ιστορικότερη death metal μπάντα της πολωνικής σκηνής.
Το Anaclasis του 2005 και (κυρίως) το Erebos του 2010 είναι από τους εμβληματικούς δίσκους του post-2000
ευρωπαϊκού death metal.
Πάντως είναι αλήθεια πως στην προσπάθειά τους να μην μείνουν στάσιμοι, έχουν κάνει μια σχετική στροφή τα τελευταία χρόνια σε κάπως πιο blackened καταστάσεις,ιδίως στο πολύ δυνατό προπέρσινο αλμπουμ τους, στο οποίο είχαν βουτήξει ως τα μπούνια στην σλαβική μυθολογία, καταλήγωντας σε κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το δικό τους Theogonia,κυρίως ως προς την ανανέωση που επέφερε στον ήχο τους ( minus τα folk elements,that is…).
Βέβαια,η βάση της μουσικής τους,όπως και τα φωνητικά,παραμένουν πιστά στην πολωνική death παράδοση…
Όπως και να χει,ιστορική μπαντάρα,με δισκάρες και συγκινιτική λάιβ παρουσία
(ακόμα παραμιλαω με το πακέτο Suffocation/Belphegor/Hate που είχε γκρεμίσει το Temple στις άρχες του 20, μόλις λίγες μέρες πριν από τα πρώτα κλείδωματα και την ακύρωση όλων των λάιβ)