Ας κάνουμε μια βουτιά στα 90ς, καθώς μου πετάξε αυτό εδώ το yt.
Ο Brett Hoffmann όταν έφυγε από τους Malevolent Creation τα βρήκε με αυτούς εδώ τους…Ελβετούς (οι οποίοι δεν έχουν κάνει τίποτα άλλο) και δημιουργήσαν παρέα αυτό το φονικό EP. Λαχταριστό death metal της Malevolent Creation (και εν γένει αμερικάνικης) σχολής, πάρα πολύ επιθετικό και με ήχο καρφί Retribution. Ο Hoffmann στο peak του εδώ ξερνάει στίχους με αδιαπραγμάτευτη τσαντίλα όπως ακριβώς πρέπει και κάθε κομμάτι έχει ριφφάρες να φας με το κουτάλι.
Δεν έχω ιδέα πως προέκυψε αυτή η συνεργασία, αλλά εδώ έχουμε 23 λεπτά ανόθευτου, λατρεμένου death metal. Καμία διάθεση για διπλωματία, καμία πρόθεση για συζήτηση. Τεφαρίκι σαν να λέμε δηλαδή.
Καλα, μεγαλη αλητεία ο δίσκος. Κάτι είπαν για κύκνειο άσμα, δεν θυμάμαι αν ισχύει.
On topic, ντεμπούτο από τους Γάλλους Mortuaire:
Σάπιο αργο (οχι ντουμ) ντεθ μεταλ ντεμπουτο από μέλη απο Year of No Light, Bombardement (ω ναι! θα τους περιλαβω και αυτους σε διπλανο νημα), The Great Old Ones, Monarch! και Faucheuse.
Με σπασμένα φρένα το death metal φέτος. Οι Cryptual από το Milwaukee, μπάντα που αγνοούσα πλήρως, κυκλοφορούν το δεύτερο EP τους και προσωπικά λιώνω με αυτό που ακούω. Μιλάμε για πεμπτουσιακή death fucking metal ατμόσφαιρα, θανατίλα κατευθείαν από τον τάφο. Εδώ δεν έχει δυσαρμονίες, πειραματισμούς, μπασταρδέματα κτλ, μόνο ριφφς με παραγωγή ξυράφι, τύμπανα που σηκώνουν νεκρούς, μια φωνή που ξεψυχά και ένα γενικότερο ηχητικό αποτέλεσμα που δεν αφήνει τον ακροατή να αγιάσει.
Nαι και ο δίσκος είναι εξαιρετικός - υπερβολικά καλύτερος από αυτό που περίμενα!
Το προηγούμενο ναι μεν, ήταν μια στροφή προς Grind Bastard μονοπάτια με πιο καθαρή παραγωγή (το Killing και το Organized έπασχαν από ήχο) , αλλα συνθετικά ήταν απλά οκ, με αρκετές καλές τζούρες. Σαν σύνολο όμως έμοιαζε λίγο απλοικό (όχι ότι έγραφαν τεχνικά πράγματα ποτέ βέβαια), τα riff έπασχαν.
Εδώ όμως έχουμε δουλεμένες κιθάρες, πιο OSDM προσανατολισμό, με λίγο ελατωμένο το punk στοιχείο. Όπως έγραψα και στις νέες κυκλοφορίες, το μπάσταρδο των Grind Bastard και Transcend. Δίσκαρος.
Με το brutal DM δεν έχω την καλύτερη σχέση, με το slam δε δεν τα πάω διόλου καλά. Έλα όμως που έρχονται αυτοί εδώ οι Ιάπωνες και με κάνουν να ξεχάσω όσα ήξερα για το είδος! Μιλάμε για one of a kind κυκλοφορία (δεν είχαν κι άλλη, είναι η αλήθεια). Ισοπεδωτικός ήχος στις κιθάρες, μπλαστίδια που κατεβάζουν σαγόνια (σε σημεία θα μπορούσαν να είναι Gridlink αλλά σε brutal death ύφος), εναλλαγές στο ρυθμό που σε αιφνιδιάζουν χωρίς να χάνουν την ουσία, breakdowns και γκρούβα εκεί που χρειάζεται για άμεση κατεδάφιση (το Wring A Deep Brain είναι κομμάτι για σεμινάριο στο πως να κάνεις ένα γαμήδι breakdown). Που και που σκάνε ηλεκτρονικές τζούρες (στιγμιαία) για να νοστιμίσει περισσότερο το γεύμα, ενώ τα φωνητικά είναι από τα καλύτερα inhaled που έχω ακούσει γιατί ο άνθρωπος (?) ακούγεται σαν κάποιος Μεγάλος Παλαιός που αναδύεται από τον ωκεανό.
Και μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό, οι φίλοι μας κατορθώνουν και δημιουργούν αβίαστα ατμόσφαιρα (ναι, “ατμοσφαιρικό” σλαμ, δεν ήξερα πως γίνεται) 100% εφιαλτική και ένα wall of sound που κατατροπώνει ότι σταθεί στο διάβα του. Πηχτός και ασυμβίβαστος ήχος που σε περικυκλώνει και κερασάκι στην τούρτα το drum machine που εδώ τονώνει και ενισχύει το συνολικό αποτέλεσμα.
Είναι το πιο mid tempo brutal death. Λιγότερα (ως καθόλου) σόλο, περισσότερα breakdowns και groove. Σκέψου το breakdown του Liege of Inveracity των Suffocation να έχει μεταλλαχθεί σε ολόκληρο παρακλάδι
Devourment και Internal Bleeding είναι κλασικές και παλιές μπάντες του ήχου, πιθανότατα να τους ξέρεις. Εμένα δεν με ενθουσιάζουν όλα αυτά, αλλά μια στο τόσο ίσως κάτι μου κινήσει το ενδιαφέρον (όπως το παραπάνω ντέμο).
Για μένα το slam δεν ακούγεται, αλλά για να μιλάει με τόσο καλά λόγια για τούτο δω ο Κώστας (και μάλιστα να κάνει και παραλληλισμούς με τους υπέρτατους Gridlink) θα γίνονται πραγματάκια. Θα το δοκιμάσω.
), Primitive Warfare από το Αμέρικα.
︎ Abhorrent Worship | Ossuary | Me Saco Un Ojo Records
