Το Ιnverloch θα τσεκαριστει συντομα. Εχω παθει τις τελευταειες μερες πλακα με το καθηλωτικο απο καθε αποψη ντεμπουτο των [B]Anhedonist[/B]. Οι Αμερικανοι κατ εμε παρεδωσαν τον πιο υπερπολυτιμο μαυσωλιακο death/doom δισκο των τελευταιων πολλων ετων. Το [B]Netherwards[/B] τοσο απο θεμα ηχου/αισθητικης οσο κι απο πλευρας συνθεσεων ερχεται απο αλλες 10ετιες. Μυριζει απο χιλιομετρα Onward to Golgotha και Mortal Throne of Nazarene των [B]Incantation[/B], [B]Morgion[/B], πρωιμους I[B]mmolation[/B] (το Carne Liberatus για παραδειγμα) ακομα και τους υπερτατους [B]Εvoken[/B] ενω απο πιο προσφατα δειγματα νομιζω οτι οι Sonne Adam ειναι ενδεικτικοι. 4 κομματια που σφιζουν απο μαυριλα και ζοφο οπως πρεπει να συμβαινει σε τετοιες κυκλοφοριες για να θεωρηθει επιτυχημενο το ολο εγχειρημα. Μεγαλο credit στα φωνητικα που ειναι το 50% και βαλε στο ολο αποτελεσμα. Προσωπικα μαζι με τους [B]Horrendous[/B] (για τους οποιους δεν βαριεμαι να τονιζω ποσο γαματο ντεμπουτο κυκλοφορησαν φετος) εχουν διπλοκαπαρωσει τη πρωτια.
Ολα τα λεφτα η συγκλονιστικη εισαγωγη του Ιhnerent Opprobrium !!!
Νεο Deadborn για τους φανς του λεγομενου tech-death. Για οσους δεν ξερουν, εχουν μελη των Necrophagist, στη συνθεση τους. Το Stigma Eternal του 2007 ηταν δισκαρος, να δουμε τωρα αυτο
Το EP ειναι γαματο. Καινοτομια μηδεν φυσικα, αλλα.
Το 'χα τσεκαρει σε μια φαση που ψηνομουν να το παρω half price αλλα καπου λεω παρτο χαλαρα με τα 7" γιατι δεν τα ακους οσο τα υπολοιπα και στο κατω κατω κοστιζουν οσο ενα κανονικο CD.
Δεν ξέρω αναφέρθηκε αλλά έτσι για τα τυπικά, άλλη μια μετριότητα ο νέος δίσκος [B]Six Feet Under[/B].
Απορώ ενώ έχουν τα φόντα να παίξουν σωστό, παλιομοδίτικο death που μας λείπει, γιατί επιτρέπει στον εαυτό του ο κ. Barnes να συνεχίζει να βγάζει αδιάφορα albums με ανέμπνευστες συνθέσεις.
Εκεί που ξεκίνησε όμορφα με το παρακάτω δίδυμο, τα χάλασε στην πορεία.
Νομίζω πως το καινούριο Six Feet Under είναι πολύ δυνατό αλμπουμάκι. Ειδικά σε σχέση με τα προηγούμενα πολύ ανώτερο! Δε λέω ότι βγάλανε ΤΟ αριστούργημα αλλά σίγουρα είναι ένα άλμπουμ που τους ξαναβάζει στο παιχνίδι.
Προσωπικά το καινούργιο Six Feet Under μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Ξεκίνησε δυναμικά με τα 3 πρώτα κομμάτια, θα ξεχωρίσω 18 Hours όπως και το τέταρτο που ‘βρωμάει’ Six Feet Under. Blood on my hands μόνο μερικά ωραία επαναλαμβανόμενα δευτερόλεπτα. Missing Victims, που το ακούς και λες “καλό κομμάτι”, αλλά δευτερόλεπτα μετά το έχεις ήδη ξεχάσει. Τέσπα, δε θα αναλύσω το κάθε κομμάτι φυσικά. Γενικά μέτριος δίσκος, με μικρή ποικιλία στις συνθέσεις και ιδέες. Αλλά παρ’ όλα αυτά έχει μερικά πιασάρικα ριφς και δε βαριέσαι. Δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά κακός δε μου φάνηκε. Αντιθέτως θα πω ότι για Six Feet Under είναι καλός.
Και οι Miasmal στη Century Media… πληρως αναμενομενο να πω την αληθεια, επειδη (κατα τη προσωπικη μου γνωμη παντα) κυκλοφορησαν με ευκολια τον καλυτερο death metal δισκο του '11. Θα δουμε σπουδαια πραγματα απο αυτους.
Το Miasmal ενώ γενικά δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό, ίσα ίσα που όσες φορές το άκουσα γούσταρα, δεν κατάφερα να κολλήσω. Τα death που μου κολλάνε καλά στο αυτί από την αρχή πάντα παίρνουν αρκετό χρόνο στο player, αυτό το βάζω το ακούω μια φορά και μετά ξαναμπαίνει μετά από κανένα μήνα, ξαναμπαίνει μια φορά ακόμα και… τίποτα. Δεν μου πάει να το ξαναβάλω και δεν μιλάω στα καπάκια, έστω την επόμενη μέρα. 'Άντε στην αρχή να το άκουσα 2-3 φορές σε 2 μέρες και αυτό ήταν.
Καλε μου ανθρωπε. Μιλαμε για riffs (<-clickι) που σκοτωνουν ελεφαντα. Απλα η παραγωγη ειναι τερμα λασπη και θελει ακροασεις. Αλλοι που ξερω ξενερωσαν με τη βρωμια, εγω αντιθετως γουσταρα τερμα.
Η σχέση μου με το death metal είναι επιδερμική και δεν το πολυψάχνω εκτός κι αν στα μουσικά σάιτς και μπλογκς που χαζεύω για διάφορες κυκλοφορίες, συνοδεύεται από τις μαγικές λέξεις “doom” ή “sludge”.
Έτσι άκουσα τούτη τη δισκάρα, η οποία αποτελεί την τρίτη κατά σειρά από σύνολο 9 δίσκων των Γερμανών.
Death/sludge λοιπόν, με μανιασμένα φωνητικά, έντονες επιρροές από Voivod (κυρίως στις κιθάρες) και αρρωστημένη ατμόσφαιρα αλά Neurosis. Κατάθλιψη και πόνος.
