απλά ο Longley ήταν supporting cast στον GOAT ενώ ο Lemay είναι (ίσως) ο GOAT.
Και δύο χρονάκια μετά, έτσι χαλαρά δεύτερος, βελτιωμένος ως προς όλα, δίσκος, που σε 26 λεπτά δίνει και παίρνει (και με ανεβασμένες τις ταχύτητες τώρα, αμέ).
Και νέο Ripped to Shreds. Δεν μου αρέσει να γίνομαι αυτός ο τύπος, αλλά σαν πολύ δεν γλύκαναν; Συμπαθές το δείγμα, αλλά μέχρι εκεί.
Καλό το πιο “ψαγμένο” ντεθ μέταλ, καλές οι ατμόσφαιρες, γουστόζικο το ντεθ/μπλακ αλλά μερικές φορές υπάρχει η ανάγκη να επιστρέψει κανείς στις ρίζες του και να ακούσει death metal μέχρι να βγουν σκουλήκια από τα ηχεία.
Εκεί, λοιπόν, που έλεγα να πάω για ύπνο, αποφάσισα αφελώς να βάλω το πρώτο κομμάτι του νέου Autopsy. Την μπάντα μετά το reunion δεν την έχω πολυακούσει, τα παλιά τους είναι στα αγαπημένα μου πράγματα του είδους και γενικότερα της μουσικής. Λέω οκ, για να δούμε τι ψάρια πιάνουν οι γερόλυκοι…
…ένα λεπτό μετά έχω δεχτεί ένα ηχηρό χαστούκι και ακούω τον Reifert να μου γκαρίζει “ΓΥΡΝΑ ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ ΣΟΥ ΡΕ ΠΑΙΔΑΚΙ”. Για να μην μακρυγορώ και να μην σας κουράζω, λογικά πάει για death metal κυκλοφορία της χρονιάς, είναι λες και δεν πέρασε ο χρόνος από το 1992, δίσκος που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, ανατριχιαστικά σαμπαθικά leads αναμειγνύονται με ξέφρενα ξεσπάσματα όπως μόνο οι Autopsy ξέρουν να το κάνουν. Riffs που σφηνώνουν στο μυαλό, πραγματικά άρρωστη ατμόσφαιρα, φωνή μεταλλαγμένου φρενοβλαβή από τον υπόνομο, στίχοι-ωδή στον θάνατο και στην φρικαλέα πλευρά του φανταστικού. Είναι εντυπωσιακό και αξιοθαύμαστο με τι αποφασιστικότητα και δύναμη σε γραπώνει ο δίσκος από την αρχή. Παραγωγή υπερτούμπανο, trademark ο ήχος τους, δεν έχουν ανάγκη να αντιγράψουν κανέναν.
Στο μυαλό μου είναι ήδη εκεί ψηλά, δεν βλέπω πως θα αλλάξω άποψη τις επόμενες δεκάδες φορές που θα παίξει. Συγκινητικά καλό.
Piles of flesh and organs grow
Fluids clot and flood
Screaming you emerge in red
Forever born in blood
As one with the flies, maggot born
Gore spawned atrocity
Spill forth from your congealed cocoon
Where only dead eyes see
Το ακουσα δυο φορες, και σαν να ψιλογαμει μου φαινεται, σίγουρα θα πάρει αρκετές ακόμα ακροάσεις
(Και γυρνα στη χρονια σου επισης μας λεει ξεκάθαρα)
Πολυ γοητευτικη ολντσκουλια
Δεν συνηθίζω να ποστάρω σε τούτο το θρεντ, οπότε excuse me αν έχουν ξαναναφερθεί (ένα πρόχειρο search δεν έδειξε κάτι).
Ο λόγος που ποστάρω, είναι κάτι ανωμαλοι Αυστραλοί, που μπασταρδεύουν διάφορα παρακλάδια του ακραίου ήχου (με μια ελαφρά τάση περισσότερο προς το death metal), με ένα πολύ όμορφο τρόπο.
Έχουν καταφέρει να μπασταρδέψουν το heavy/speed/thrash των 2 πρώτων Slayer (ναι, το μπάσο είναι τόσο ψηλά), να το κάνουν να ακούγεται σαν death metal, αλλά να μην είναι death metal και να τους βάζουν πασπαλίζοντας λιγο Black εδώ και εκεί. Κάποιες μικρές (και υπεροχα τοποθετημένες)τζούρες dissonance, που σε συνδυασμό με το black, φέρνουν σε Dodheimsgard (είπαμε, τζουρες, ε), κάποια αργά σημεία που δένουν με πολύ περίεργα όμορφο τρόπο με τα υπόλοιπα στοιχεία και έχεις τους StarGazer λοιπόν.
Έχουν συγγενική λογική με τους The Chasm, χωρίς να τους γνωρίζουν (πιστεύω).
Αρκετά οργανικός ήχος (ότι και αν σημαίνει αυτό), σε στιγμές μπορεί να θυμίσουν ακόμα και Death ή και NWOBHM, αλλά φίλε συμφορουμίτη, που θα τολμήσεις να ακούσεις αυτό που μόλις περιέγραψα, να ξέρεις ότι θα σου ακουστεί εντελώς διαφορετικό από την παραπάνω προσπάθεια περιγραφής.
Συγχρόνως παρωχημένο και ξεχωριστό, δεν είναι death metal, αλλά είναι ελαφρώς, γενικά περίεργα πράγματα με έναν κλασσικό τρόπο.
Να τολμήσω και να κάνω summon @apostolisza8 και @Aldebaran ? Να ξέρετε ότι μπορεί να απογοητευτείτε, αλλά δεν ξέρω, ίσως.
Πολύ ενδιαφέρον δίσκος αυτός:
Ωραίος!
Εκπληκτικά παραγνωρισμένη μπαντάρα με μοναδικό στυλ που δεν νιώθει από τάσεις και revivals, και αξιοσέβαστη δισκογραφία που αξίζει επιμονή και ενασχόληση (εξαιτίας του δύστροπου χαρακτήρα της).
Είχα γράψει μερικά λόγια για την περσινή τους δισκογραφική επιστροφή αν ενδιαφέρεται κανένα:
Και νόμιζα ότι δεν είχες ακούσει
Πολύ ξεχωριστή μπάντα, πολύ ξεχωριστός ήχος, εκπληκτικά περίεργοι.
Είναι αλητεία μεγάλη οι Stargazer. Τ γνωστά θέματα με τα αυστραλιανα νερά.
Που βρίσκουμε τον παραπανω δίσκο (ή whatever), χωρίς τα μεταφορικά να είναι γελοία ακριβά ή χωρίς να πέφτουμε σε ντόπιους φασίστες?
Καινούριος δίσκος Obituary όπως ήταν αναμενόμενο σπέρνει.
Oh yeaaaah. Ολο το vibe του καινούργιου δίσκου μου θυμίζει πολύ δίσκους των Coroner ειδικά τα φωνητικά.
Yes!!!
Βάρβαρο, αβυσσαλέο, απειλητικό death/grind με ήχο κατευθείαν από τα καζάνια της κόλασης. Κάπως έτσι μας συστήνονται αυτοί εδώ οι Γερμανοί. Πειστικό και απολαυστικό EP με φοβερό artwork. Ίσως κάποιες ωραίες ιδέες να μην αναδεικνύονται όσο θα ήταν εφικτό με τόσο “πηχτό” ήχο και μπουντρουμίσια παραγωγή, αλλά μέσα σε 10 λεπτά δεν προλαβαίνεις να το σκεφτείς και πολύ, ειδικά εφόσον δημιουργείται επιτυχημένα μια τόσο πνιγηρή ατμόσφαιρα.
DRAGHKAR “At the Crossroads of Infinity” [2020]
Αν και τα τελευταία χρόνια με το καθαρόαιμο death metal, δεν τα πάω και πολύ καλά πλην εξαιρέσεων, μπορώ να πω ότι με κέρδισε αρκετά αυτή η εδώ η χεβιμεταλλάδικη εκδοχή του (με μια δόση horror ατμόσφαιρας) από μέλη DRAWN & QUARTERED, ACEPHALIX και SERPENT RIDER (μεταξύ άλλων). Χεβιμεταλλάδικη εννοώντας ότι δεν τα λυπούνται τα leads και τα solos, όπως και τους καλπάζοντες ρυθμούς χωρίς σε καμία περίπτωση να γίνονται ξεδιάντροποι. Τα δε σκάρτα 35 λεπτά που διαρκεί, μοιρασμένα σε 6 απέριττα κομμάτια, κρίνονται ως ιδανική διάρκεια για τέτοιου είδους κυκλοφορίες.