apo tis megaliteres bandes ever!:respect::respect::respect::respect::respect::band::bow2::bow2::bow2::bow2:
Ιndividual Thought Paterns γιατι συνδιαζει αποψα την τεχνικη και την μελωδια με την επιθετικοτητα.οι επομενοι δισκοι δεν ειναι τοσο επιθετικοι.οχι οτι δεν ειναι αψογοι ομως :thumbup:
Spiritual healing γιατί παίζει την lead o Murphy…
Λοιπόν η επαφή με τους Death έγινε μόλις πέρυσι στις 16/12/07 και στο Live των Epica…
Αν δεν κάνω λάθος περίπου στη μέση του Live η πανέμορφη Simone πήγε να ξεκουράσει την απίστευτοι φωνή της και έτσι τα υπόλοιπα παλικάρια έπαιξαν μια διασκευή…και ποια ήταν αυτή??Ήταν το Crystal Mountain από το Symbolic… το ενδιαφέρον για αυτό το τραγούδι πολύ μεγάλο και έτσι κατέβασα(νο μάνεϊ για σιντ) τη δισκογραφία…Η αγάπη μεγάλη μετά από αυτό…άκουσα όλα τα σι-ντ πολλές φορές συνειδητοποίησα ότι τα albums ήταν το ένα καλύτερο από τα άλλα…το πρώτο που άκουσα ήταν το Symbolic και έτσι εκεί έδωσα την ψήφο…
Now playing: Edguy - Eyes of the Tyrant
via FoxyTunes
Τα Leprosy και Symbolic είναι αριστουργήματα:!:
μοιράζω την ψήφο μου στα δύο λοιπον!
ολα ειναι αριστουργηματα!
Δεν έχεις κι άδικο!
Τα συγκεκριμμενα δυο όμως, ειναι αδυναμία:!:
(Bite the Pain:D)
The Sound Of Perseverance.
Απίστευτο album.
Αναρωτιεμαι αν εχω ποσταρει εδω…
Δεν εχω και πολλα να πω για τους Death. Απο τις αγαπημενες μου μπαντες, με εμπασαν στο ιδιωμα τους και ανοιξαν παραπανω τα αυτακια μου. Δυσκολεομαι να ξεχωρισω δισκο, αφου θεωρω καθε δουλεια του Chuck δεμενη με την προηγουμενη και τη επομενη (αυτο δεν ισχυει μονο για το Scream bloody Gore και το Control Denied, για διαφορετικους λογους ομως)
Εχω υπερβολικη αδυναμια στο τριπτυχο Ηuman-ITP-Symbolic, χωρις να μην καραγουσταρω εστω κι ενα απ’ τα υπολοιπα. Κι αυτο γιατι εκτος απο τη μουσικη, ελαμπαν οι στιχοι του αρχηγου.Γενικως μ’αυτη τη μπαντα ειμαι ασχημα δεμενος…Τοσο ασχημα που ο Chuck πεθανε τη μερα που εκλεινα τα 21:(
Τεσπα, επειδη εδω μιλαμε για ωραια πραματα, αν κι εχω ξαναπει για τη συναυλια τους σε αλλο τοπικ, ας προσθεσω οτι ειναι απο τις καλυτερες που εχω παει. Τιγκα Ροδον, η μπαντα ειχε νεο δισκο, συνθεση που κοπαναγε μεχρις εσχατων, κι ενα κοινο απιστευτο. Μας φιλοδωρησαν μ’ ενα απιστευτο σετλιστ (απο το οποιο ειχε λειψει μονο το Σπιριτουαλ) και στα ανκορ θυμαμαι τα ταβανια εσταζαν!
Ποσο περηφανος μπορει να αισθανεσαι, αλλα και ποσες αναμνησεις μπορει να κρυβει ενα κομματι χαρτι?
[spoiler]
Ιδου η απαντηση!:D:D:D
[/spoiler]
Οπως ελεγε κι αυτος ο Schuldiner, let the metal flow!
κουφάλα ρεντραμ, κοίτα 2 σελίδες πιο πίσω. 
Αν και δεν ειμαι και πολυ φαν του συγκροτηματος,απο τα κομματια που εχω ακουσει την περισσοτερη εντυπωση μου την εκανε το τελευταιο τους!
Κοιταξα, και βλεπω οτι συνεχιστηκε μετα το :bow2:ποστ σου. Τωρα μπορει να κλειδωθει?
Εκει που θα παμε, στην Ολλανδια, θα χει διπλα κρεββατια… που θα παει… ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ… :!:
Το ταξιδι αυτο θα σου μεινει… ΑΞΕΧΑΣΤΟ…
κοίτα μόνο μη γυρίσεις εσύ πρώτος… :twisted:
Ύστερα από όλες αυτές τις αποκαλύψεις εγώ ένα πράγμα έχω να πω. Εκεί που θα πάτε στην [SIZE=“6”]Ολλανδία[/SIZE] φροντίστε να μη γυρίσετε με:
:lol3::lol3::lol3::lol3::lol3:
Το αστείο είναι οτι και οι 2 είναι σε ηλικία γάμου 
Το αστείο (δεν) είναι ότι σπαμμάρεις σε μουσικό θρεντ. Και λες και μπούρδες κιόλας. (άκου γάμος!):lightsabre:
Μπαν στο μόντερα!
Σε ηλικια γαμου εισαι και φαινεσαι. Για τον μπαρμπα-μπλιντιν δε ξερω, αλλα εγω ειμαι ακομα ζεν πρεμιερ. Εχω κανα 15ρι χρονια μπροστα μου.