Βρε Mule όταν λέω στην “προκειμένη περίπτωση” εννοώ το ντοκιμαντέρ εμμέσως καθώς αυτό πραγματεύεται την κρίση,ότι δηλαδή δεν έγινε αναφορά στο"σύστημα"(στην περίπτωση μας,και δεν εννοώ την Ελλάδα αλλά παγκοσμίως,“νεοφιλελεύθερο”).Τίποτα παραπάνω
Πολύ χοντρά: Oι φιλελέυθεροι στοχαστές (άσε το “νέο” στην άκρη γιατί μπερδεύει) ξεκινούν από την αφετηρία πως το καπιταλιστικό σύστημα έχει από μόνο του την δυαντότητα να οδηγεί στον ορθολογικότερο δυνατό καταμερισμό πόρων από κάθε άλλο οικονομικό σύστημα γιατί αφήνει στους ανθρώπους την ελευθερία να ασχοληθούν με οποιαδήποτε ασχολία κρίνουν πως θα τους αποφέρει όφελος χωρίς να υπάρχει κάποιος κεντρικός σχεδιασμός από “ειδήμονες” που καλούνται να προβλέψουν κεντρικά τις ανάγκες όλων μας και να προγραμματίσουν πως αυτές θα καλυφθούν.
Αν εγώ βλέπω πως η γειτονιά μου έχει μόνο έναν χασάπη και οι τιμές είναι μάλλον τσιμπήμένες, βλέπω την ευκαιρία, ψάχνω πόσο θα μου κόστιζε εμένα να έχω κρέας στη χονδρική, ανοίγω ένα χασάπικο και αρχίζω να πουλάω φτηνότερα και να του παίρνω πελατεία πιέζοντας τον να μειώσει τις τιμές του.
Αυτό είναι πολύ πιό αποτελεσματικό από το να διαπιστώσει ο γραφειοκράτης που κάνει κεντρικό σχεδιασμό πως η Χ περιοχή έχει ανάγκη από ένα 2ο χασάπικο και να το αδειοδοτήσει ή χειρότερα να καθορίσει κεντρικά τις τιμές για όσα χασάπικα υπάρχουν.
Ξαναλέω, πως αυτά που γράφω είναι κάπως χοντροκομμένα παραδείγματα.
Στην Ελλάδα θεωρητικά υπάρχει καπιταλισμός υπό την έννοια πως δεν σου απαγορεύεται να ανοίξεις μία ετιαρεία και να αναπτύξεις οικονομική δραστηριότητα. Πρακτικά, η ίδρυση εταιρειών είναι πιό δύσκολη από οπουδήποτε αλλού στην -ήδη γραφειοκρατική- ΕΕ, και μία σειρά από τομείς παραμένουν άτυπα κλειστοί από συντεχνίες που τους εκμεταλλεύονται ή και τυπικά κλειστοί όπως τα περίφημα κλειστά επαγγέλματα, το μονοπώλιο του δημοσίου στον τζόγο μέσω του ΟΠΑΠ κλπ.
Αυτό που γράφω λοιπόν είναι πως αυτό το μοντέλο μας (όπου οι μπίζνες είναι για τους λίγους προστατευόμενους της εκάστοτε εξουσίας και γενιές πολιτών έχουν γαλουχηθεί με το όνειρο να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι ή κρατικοδίαιτοι ιδιώτες) απέχει έτη φωτός από τον πραγματικό καπιταλισμό όπως τον περιέγραψαν οι φιλελέυθεροι στοχαστές αλλά και την -ατελή σε σημαντικό βαθμό- πρακτική του σε χώρες όπως ΗΠΑ, Βρετανία, Ν. Ζηλανδία.
Σοου, αν το πιασα καλά…ο (νεο)φιλελευθερισμός είναι το θεωρητικό υπόβαθρο του καπιταλισμού??
Επίσης λες σε κάποιο σημείο…’‘αυτό είναι πιο αποτελεσματικό…’’ - για ποιον όμως??
Στην πράξη πάντως, δε μου φαίνεται ιδιαίτερα ‘‘ορθολογικός’’ ο συγκεκριμένος καταμερισμός πόρων. Γιατί μπορεί οι μπιζνεσμεν της κρεαταγοράς να πηγαίνουν καλά (αφού ανέφερες χασάπικα) και δυο γειτονιές παρακάτω, να υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται το κρέας γιατί δεν μπορούν να το αγοράσουν…
Τουλάχιστον κατάλαβα τι έλεγες στο προηγούμενο ποστ. Good for me! Thanks
Βασικά όμως έχω 2 απορίες.Πρώτον,πως πιστεύεις ότι θα καταφέρουμε να περάσουμε σε αυτό το στάδιο της απόλυτα ελεύθερης αγοράς χωρίς καμία κρατική παρέμβαση τη στιγμή που το προσωπικό των κυβερνήσεων και των πολυεθνικών είναι ένα και το αυτό ή διαπλέκονται συχνότατα?Με μεταρρυθμίσεις πχ από το κράτος?Δεύτερον,ποιος εγγυάται τη μη ύπαρξη μονοπωλίων μετά από το στάδιο του άκρατου ανταγωνισμού όπου δύσκολα θα μπορεί να κρατηθεί η ισσοροπία και θα υπάρχει μία αγορά ολιγοπωλιακή(σε μια καλή περίπτωση),που αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τραστ και συνενώσεις με σκοπό το γκρέμισμα κάθε πρωτοβουλίας ιδιωτικής εκ μέρους των συνενωμένων επιχειρήσεων?
Πάντως καμία σχέση ο φιλελευθερισμός με τον νεοκλασικό φιλελευθερισμό(νεοφιλελευθερισμό)στο τομέα της οικονομίας έτσι.
Και για να μην ξεφεύγουμε πολύ,ξαναείδα άλλη μία φορά το ντοκιμαντέρ και οι απόψεις μου για αυτό δεν είναι οι καλύτερες,σχετικά με την ουσία εννοώ.Τα τεχνικά και αυτά δεν τα κατέχω:)
O φιλελευθερισμός δεν δαιμονοποιεί τον καπιταλισμό όπως κάνουν άλλες αναλύσεις, Αντίθετα τον αντιλαμβάνεται ως έναν μηχανισμό που όταν εφαρμόζεται σωστά (χωρίς στρεβλώσεις, χειραγώγηση από το κράτος κλπ.) αυξάνει τον συνολικό πλούτο της κοινωνίας που τον υιοθετεί.
Είναι πιό ορθολογικός γιατί παντρεύει ανάγκες αγοραστών (κρέας σε προσιτή τιμή) με κίνητρα πωλητών (κέρδος για τον χασάπη). Η άλλη εναλλακτική, ο κεντρικός σχεδιασμός αποτυγχάνει επειδή -ιστορικά- χάνει πάντα στο ένα σκέλος: To κρέας (για να παραμείνουμε στο παράδειγμα ) στις πρώην κομμουνιστικές χώρες μπορεί να ήταν φτηνό αλλά δεν το έβρισκες κάθε μέρα στην αγορά ή δεν μπορούσες να αγοράσεις όσο ήθελες, υπήρχε “δελτίο”, ποσόστωση! Κανείς δεν ενδιαφερόταν να διασφαλίσει μία σταθερή ροή κρέατος στην αγορά που να ανταποκρίνεται στη ζήτηση γιατί δεν είχε κάποιο κίνητρο να το κάνει αφού δεν θα μπορούσε να το πουλά στην τιμή που να του επιτρέπει να κερδίζει. Και επειδή όλα αυτά μας φάινονται πλέον -ευτυχώς! :roll:- μακρινά και κάπως εξωτικά, να σου δώσω ένα παράδειγμα βγαλμένο από την τωρινή Ελληνική πραγματικότητα: Πήγαινε σε ένα φαρμακείο και ζήτα ασπιρίνη. Όχι οποιοδήποτε άλλο αναλγητικό αλλά την κλασική ασπιρίνη της Bayer στο πράσινο κουτάκι. Πες μου πόσα φαρμακεία θα γυρίσεις μέχρι να βρεις. Η παρεμβατική πολιτική της Λούκας Κατσέλη στη αγορά των φαρμάκων έκανε φαρμακευτικές εταιρείες να μην φέρνουν πλέον -ακόμα και βασικά όπως η ασπιρίνη- φάρμακα στην Ελληνική αγορά αφού δεν μπορούν να πουλάνε στις τιμές που τους επιβλήθηκαν και να έχουν τα κέρδη που θα ήθελαν. Δεν θα ήταν καλύτερα να πουλούσαν όσο θα ήθελαν και αν η ασπιρίνη μας φαινόταν ακριβή να επιλέγαμε μόνοι μας να πάμε σε άλλα αναλγητικά;
Tέλος, για τους ανθρώπους που λες πως “δύο γειτονιές πιό κάτω δεν μπορούν να αγοράσουν κρέας”:
α) Οι πιθανότητες τους να μπορέσουν είναι μεγαλύτερες εκεί που κάποιων άλλων οι δουλειές πάνε καλά, το χρήμα κυκλοφορεί και η “συνολική πίτα” μεγαλώνει
β) Φιλελευθερισμός δεν σημαίνει αδιαφορία για τα άμεσα προβλήματα των δίπλα μας. Η αγορά για να τα λύσει θα χρειαστεί κάποιο χρόνο. Μπορούμε ως πολίτες να προσφέρουμε σε όποιον έχει ανάγκη. Αλλά αυτό πρέπει να γίνεται σε οικειοθελή βάση και όχι με τον εξαναγκασμό μας που ευαγγελίζονται οι οπαδοί της “αναδιανομής εισοδήματος”. Γιατί όταν η “αναδιανομή” γίνεται υποχρεωτικά κάποιοι αποκτούν κίνητρο (πάλι αυτή η λέξη! 
) να περιμένουν την “αναδιανομή” να τους ζήσει και να μην κάνουν τίποτα άλλο!
Να’σαι καλά! 
Για την πρώτη απορία: Ας συνειδητοποιήσουμε οι πολίτες πως το πρόβλημα λέγεται “κράτος” και ας διεκδικήσουμε τον περιορισμό του και θα δεις πως τα πράγματα θα αρχίσουν να παίρνουν τον δρόμο τους. Όταν το κράτος παύει να μοιράζει “χαρτί” οι επιχειρήσεις θα καταλάβουν πως θα πρέπει να βγάλουν από αλλού λεφτά. Δες την κατάσταση με τα ΜΜΕ στην Ελλάδα που είναι και επίκαιρη λόγω της απεργίας αυτών των ημερών: Tο κύριο πρόβλημα των ΜΜΕ είναι η μείωση της κρατικής διαφημιστικής δαπάνης που τα συντηρούσε τόσα χρόνια!
Για την δεύτερη απορία: Ο “άκρατος” που γράφεις και εσύ ανταγωνισμός μειώνει τα εμπόδια εισόδου νέων παικτών σε μία αγορά. Αυτό από μόνο του δυσκολεύει την δημιουργία ολιγοπωλίου (πιό δύσκολα συνεννοούνται 15 παρά 2-3). Η ελευθερία πρόσβασης είναι σε όφελος του μικρότερου όπως καταλαβαίνεις.
Αλλά και πέρα από αυτό, ένα από τα λίγα πράγματα που πρέπει να κάνει το κράτος είναι να έχει και να εφαρμόζει μία σαφή και ξεκάθαρη αντιμονοπωλιακή νομοθεσία εκεί που πραγματικά δημιουργείται μονοπώλιο (βλ. περίπτωση Aegean-Oλυμπιακή)
O otinane νομίζω εννοεί ότι αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν καρτέλ…
Αφού δεν θα έχει την δύναμη να τους ελέγξει το κράτος, ποιός θα αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα;
[SPOILER]Και μην μου πεις για μποϋκοταζ, γιατί μπορεί να συμβεί και σε βασικά είδη[/SPOILER]
Εμ,τι εννοείς εδώ;
Εννοεί (όσο πιο πολύ γίνεται)Άναρχο Καπιταλισμό
Α. Ανοιχτή συζήτηση με ομιλητές τους:
-Άρη Χατζηστεφάνου, Δημοσιογράφο, δημιουργό του ντοκιμαντέρ
-Άρη Καζάκο, Καθηγητή του Τμήματος Νομικής του Αριστοτελείου
-Σπύρο Μαρκέτο, Επίκ. Καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου
-Κωνσταντίνο Μπαϊρακτάρη, Αν. Καθηγητή του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου
Β. Προβολή του ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία-Debtocracy».
(http://debtocracy.gr/)Η εκδήλωση θα μεταδοθεί διαδικτυακά, μέσω live streaming, στη διεύθυνση mms://video.auth.gr/auth_debtocracy_2011
http://www.facebook.com/event.php?eid=202464969775085
Το ψήνω αρκετά μιας και δεν έχω δει το ντοκιμαντέρ αλλά θα ήθελα να ακούσω και τις απόψεις ορισμένων ατόμων που, θεωρητικά πάντα, ξέρουν 5 πράγματα παραπάνω…
Pitsirikos για το Debtocracy
http://pitsirikos.net/2011/04/ποιος-φοβάται-το-debtocracy/
Παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε και προκαλεί το «Debtocracy» και έχω ενθουσιαστεί. Ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο Διαδίκτυο και διανέμεται δωρεάν έχει καταφέρει να ξεβρακώσει ένα ολόκληρο σύστημα. Εντάξει, ένα χρεοκοπημένο σύστημα.
Οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις για το «Debtocracy» προήλθαν από επικοινωνιολόγους και διαφημιστές. Λογικό ήταν. Αφενός ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με προσφορές των θεατών -χωρίς χορηγούς και διαφημιζόμενους- χαλάει την πιάτσα και αφετέρου πολλοί απ? αυτούς εργάζονται για κόμματα και πολιτικούς που θίγονται από το «Debtocracy». Φυσικά, αν το «Debtocracy» είχε χορηγούς και διαφημίσεις- οι επικοινωνιολόγοι και οι διαφημιστές θα το αντιμετώπιζαν με πολύ μεγάλο σεβασμό. Οι πουτάνες σέβονται τους πελάτες.
Αφήνω τους διαφημιστές και τους επικοινωνιολόγους ?αυτή τη μεγάλη πληγή του σύγχρονου ελληνικού αίσχους- και περνάω στους δημοσιογράφους (αν και αυτοί διαφημιστές και επικοινωνιολόγοι έχουν καταντήσει). Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει υπάρξει ούτε ένα δημοσιογραφικό κείμενο με θετική κριτική στο «Debtocracy» ? αν μπορούσαν, θα χρέωναν στο «Debtocracy» και τη χρεοκοπία της χώρας.
Εντάξει, ξέρω πολύ καλά τι περνάνε οι δημοσιογράφοι το τελευταίο διάστημα και πόσο τρομοκρατημένοι είναι μπροστά στην απόλυση που τους περιμένει. Από την άλλη, καλά να πάθουν. Αν είσαι προσκυνημένος και σκλαβάκι, δεν θα σε σεβαστεί κανείς ? ούτε εγώ. Από τη στιγμή που δεν διαλέγεις τον δρόμο της αξιοπρέπειας και συνεχίζεις να γλείφεις τους εφοπλιστές και τους μεγαλοεργολάβους που σε έχουν αγοράσει, είσαι άξιος της μοίρας σου.
Ποια είναι η πιο σημαντική κατηγορία των επικριτών του «Debtocracy»; «Δεν υπάρχει η αντίθετη άποψη». Τι μου λες; Δημοσιογράφοι που δεν τολμούν ποτέ να εκφράσουν ούτε λέξη διαφορετική από τη γραμμή του εργοδότη τους διαμαρτύρονται που δεν υπάρχει η αντίθετη άποψη στο «Debtocracy». Το καλύτερο ήταν πως το έγραψε και δημοσιογράφος ο οποίος εργάζεται σε μέσο το οποίο παρουσιάζει επί μήνες τους κατοίκους της Κερατέας σαν εγκληματίες. Εκεί γιατί δεν αναζητεί την αντίθετη άποψη; Γιατί πληρώνει ?ακόμα- το αφεντικό. Άντε να απολυθούν όλοι αυτοί, μπας και αποκτήσουν επιτέλους και δική τους άποψη.
Πάντως, είναι εντυπωσιακό το επιχείρημα πως δεν υπάρχει η αντίθετη άποψη στο «Debtocracy». Αναρωτιέσαι πού ζουν όλοι αυτοί που το επικαλούνται. Μάλλον δεν ζουν στη χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2011 με τη στυγνή προπαγάνδα από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ που προσπαθούν με λύσσα να επιβάλλουν τη μία άποψη. Τους λείπει η αντίθετη άποψη μόνο στο «Debtocracy». Πουθενά αλλού.
Μα το «Debtocracy» γυρίστηκε εξαιτίας της χρεοκοπίας και για να ακουστεί και μια άλλη άποψη για τη χρεοκοπία της χώρας. Μια άποψη που αποδεικνύεται πως πονάει πολύ κόσμο ? από την άλλη, ενδιαφέρει ακόμα περισσότερο κόσμο.
Ενδιαφέρον έχει και η πολύ «αριστερή» άποψη πως το «Debtocracy» δεν προτείνει την ανατροπή του καπιταλισμού. Δεν πειράζει, παιδιά ? τον καπιταλισμό θα τον ανατρέψει το ΠΑΜΕ με βόλτες στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και στη συνέχεια καφεδάκι στο Θησείο. Η ταξική πάλη γίνεται με ποδαρόδρομο και όχι με ντοκιμαντέρ. Το είχε πει και ο Μαρξ.
Ίσως δεν έχουν σημασία οι απόψεις λίγων και ξεπουλημένων γραφιάδων για το «Debtocracy», ούτε κομματικών ηγεσιών που φοβούνται μήπως χάσουν την πελατεία τους -ούτως ή άλλως, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες το αντιμετώπισαν μάλλον με ενθουσιασμό.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι η πρόταση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για να διερευνηθεί ποιο ποσοστό του δημοσίου χρέους είναι απεχθές.
Η Ελλάδα είναι στριμωγμένη πάρα πολύ άσχημα και δεν πρόκειται να την γλιτώσει με τίποτα ? μας περιμένουν πολύ «ενδιαφέροντα» χρόνια και οι περισσότεροι το γνωρίζουμε.
Το θέμα είναι αν ο ελληνικός λαός θα απαιτήσει και θα καταφέρει να μάθει πόσα χρωστάει, σε ποιους και με τι όρους έχουν συναφθεί τα δάνεια. Δηλαδή, αν θα καταφέρουμε να μάθουμε και να δούμε το «λογαριασμό». Μέχρι τώρα, αυτό δεν έχει συμβεί και κανείς δεν κάνει κουβέντα ? επικρατεί σκοτάδι και άκρα του τάφου σιωπή, ενώ η χρεοκοπία συνεχίζει να παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο. Δεν αποκλείεται να είμαστε και ματιασμένοι.
Και τι νόημα έχει η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για το δημόσιο χρέος, αφού δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας; Το νόημα είναι πως με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου θα αποκαλυφθούν ?έστω για κάποιο ποσοστό του χρέους- οι συμφωνίες και οι μίζες που δόθηκαν, όπως και τα ονόματα αυτών που υπέγραψαν τις συμφωνίες και πήραν τις μίζες. Θα μάθουμε για τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων, όπως και τα ονόματα αυτών που έκαναν και επωφελήθηκαν από τις υπερτιμολογήσεις.
Ναι, η Ελλάδα χρεοκόπησε. Πάει πολύ, όμως, να κυκλοφορούν ελεύθερα, ωραία και πλούσια όλα αυτά τα λαμόγια, και όχι μόνο να κυκλοφορούν αλλά να συνεχίζουν να κυβερνούν τη χώρα και να αρπάζουν νέες μίζες. Εντάξει, χρεοκοπήσαμε ? αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε απαραίτητα και βλαμμένοι.
Η δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου θα έπρεπε να είναι επιθυμητή από όλους. Θα έπρεπε όλοι να είναι χαρούμενοι και να την αποζητούν με λατρεία. Διαφάνεια ? όλα στο φως. Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται.
Βέβαια, τα ΜΜΕ δεν την θέλουν καθόλου. Γιατί δεν την θέλουν; Μα τα πρώτα ονόματα που θα έρθουν στην επιφάνεια μέσω της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου είναι τα ονόματα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ ? τα ονόματα των νταβατζήδων της διαπλοκής.
Όταν η Goldman Sachs «μαγείρευε» το 2001 επί κυβέρνησης Σημίτη τα στοιχεία της Ελλάδας, ποιοι ήταν αυτοί που επωφελήθηκαν ?ενόψει μάλιστα και των Ολυμπιακών Αγώνων- από την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη; Προφανώς, όλοι αυτοί που γνώριζαν τις λογιστικές αλχημείες της κυβέρνησης Σημίτη με τη Goldman Sachs και σιώπησαν, ενώ παράλληλα τα παπαγαλάκια τους αποθέωναν τον Σημίτη και τον παρουσίαζαν ως τον νέο Περικλή. Σιώπησαν γιατί ήταν αυτοί που πήραν όλα τα μεγάλα έργα. Ο κ. Σημίτης ήξερε καλά να μοιράζει την πίτα ? βέβαια, τότε υπήρχε πίτα. Αυτοί πήραν την πίτα ? ή μάλλον τις πίτες- και η χώρα χρεοκόπησε.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Έλληνες σήμερα χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: σε αυτούς που τα «έφαγαν» και σε αυτούς που δεν τα «έφαγαν». Ας μετρηθούμε λοιπόν. Όποιος δεν τα «έφαγε» και δεν φοβάται πως μπορεί το όνομά του να βρεθεί γραμμένο στο «λογαριασμό», ας υπογράψει την έκκληση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το δημόσιο χρέος.
Την οικονομική κατάρρευση και τα δεινά της δεν μπορούμε πια να τα αποφύγουμε. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να σώσουμε την αξιοπρέπειά μας. Και να απαλλαγούμε από τη Μαφία.
Εδώ διαβάζετε και ?αν συμφωνείτε- υπογράφετε την έκκληση για τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημοσίου χρέους.
Το «Debtocracy» έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τα 500 χιλιάδες views στο Διαδίκτυο, ενώ δεν είναι γνωστός ο αριθμός αυτών που το έχουν δει σε DVD. Μπορείτε να το κατεβάσετε από torrents και να το προωθήσετε σε ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Επίσης, θα υπάρξουν προβολές σε κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και σε πολλές άλλες εκδηλώσεις. Να το δείτε και να το προωθήσετε σε φίλους και γνωστούς. Μαζί το γυρίσαμε.
Τον πάω πολύ τον πιτσιρίκο,αλλά αρκετά επιφανειακό το ποστ.
Δηλαδή κάνει τομές το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ?Προτείνει λύσεις?
Σε αυτό περίμενα απάντηση από το ποστ του
δεν το εχω δει ακόμη…το κατεβάζω αυτή τη στιγμή…από τα διάφορα site κολλούσε απίστευτα…:?
τώρα για το κείμενο, του αρκει οτι υπάρχει ενα βίντεο που δεν ειναι φτιαγμένο με κατευθύνσεις απο κάποιο κανάλι και υπάρχει ενα μεγάλο ενδιαφέρον για αυτό…
Και πάλι καμία κουβέντα επί της ουσίας.Μας απασχολεί περισσότερο ποιοι το βρίζουν και αν αυτοί είναι δημοσιογράφοι ή το ΚΚΕ:roll:
Γενικά ήταν αξιόλογη κατάσταση η οποία έδειχνε και υποστήριζε μία άποψη που δεν είναι και πολύ γνωστή έξω από τους κόλπους της Αριστεράς,οπότε είναι καταρχήν μία θετική κίνηση.Τώρα για τα σημεία που έπασχε εγώ βρίσκω τα εξής:
1)Η λύση που εμμέσως πρότεινε ουσιαστικά ήταν να κατέβει ο κόσμος στο δρόμο ζητώντας παύση πληρωμών έπειτα από λογιστικό έλεγχο του χρέους αλλά δεν έδινε ένα αντικαπιταλιστικό πρόταγμα αλλά ουσιαστικά πρότεινε μία σοσιαλδημοκρατική-λαική διακυβέρνηση ίσως και λίγο εθνική.Κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να σταθεί μία διαχείριση του καπιταλισμού ωφέλιμη για όλους,οπότε η λύση ηταν ουσιαστικά μία σχετικά ριζοσπαστική αλλά στα πλαίσια του αστικού συστήματος λύση
2)Δεν έδειχνε μετά το κούρεμα του παράνομου χρέους τι έγινε στις χώρες αυτές και σε τι κατάσταση είναι σήμερα.Έδειξε απλά ότι στον Ισημερινό το 20% μόνο πήγαινε στο χρέος αλλά δεν απαντούσε και στο ερώτημα ,πως βρίσκαν τα λεφτά,δηλαδή αν τα δανείζονταν η αν πέτυχαν μία παραγωγική αναδιάρθρωση που τους βοήθησε να έχουν λεφτά.
Αυτά είναι 2 κύρια σημεία,τώρα γενκά πιστεύω ήταν μία θετική κίνηση.Μάλλον θα βάλει αρκετούς ανθρώπους να σκεφτούν τα περί χρέους και γενικότερα τι να κάνουμε γι’αυτή την κατάσταση
Ολη η αληθεια στο boldαρισμενο.
FAQ από Debtocracy (αρκετά ενδιαφέρον):
http://www.debtocracy.gr/FAQ.html
και γράμμα Χατζηστεφάνου
Πίστευα ότι το συγκεκριμένο κείμενο θα γραφόταν ύστερα από μερικούς μήνες, όταν το Debtocracy θα είχε φτάσει μερικούς χιλιάδες θεατές και θα είχε κλείσει τον πρώτο κύκλο της ζωής του. Καθώς όμως το ντοκιμαντέρ άγγιξε από τις πρώτες ημέρες το μισό εκατομμύριο views, όλα έπρεπε να γίνουν ταχύτερα.
Μέσα σε λίγα 24ωρα το Debtocracy ενηλικιώθηκε και εγκατέλειψε το πατρικό του. Βρήκε το δικό του δρόμο σε εκατοντάδες χιλιάδες υπολογιστές σε όλη τη χώρα, «κάηκε» σε DVD και άρχισε ήδη να προβάλλεται σε εκδηλώσεις. Διασπάστηκε (ένεκα και των αριστερών καταβολών του) σε τρεις εκδόσεις torrent και έφθασε εκεί που ήθελαν να το καμαρώσουν και οι δημιουργοί του ? σε ένα χώρο ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών και πνευματικής δημιουργίας. Σύντομα μάλιστα θα κυκλοφορεί και στη μεγάλη οθόνη, καθώς αρκετές κινηματογραφικές αίθουσες του ζήτησαν να τις επισκεφθεί, ενώ θα μιλάει και τουλάχιστον τρεις ξένες γλώσσες.
Και οι γονείς του όμως δεν έκατσαν να σκάσουν για την αποχώρηση του μονάκριβου τέκνου τους ?το αποχαιρέτησαν με ένα FAQ: Από σήμερα, όπως είχαμε υποσχεθεί, αρχίζουμε την ανάρτηση συμπληρωματικού υλικού στη διεύθυνση www.xreokratia.gr για όσους θέλουν να εμβαθύνουν σε θέματα που αφορούν το δημόσιο χρέος και την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. Τα στοιχεία, οι αναλύσεις και οι υπόλοιπες συνεντεύξεις, που όπως είναι φυσικό δεν χωρούσαν σε ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας μιας ώρας και μερικών λεπτών, θα παρουσιάζονται στο site του Debtocracy με την ελπίδα αυτό να αποτελέσει κόμβο ενημέρωσης, και ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.
Το να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την οικονομική και ηθική στήριξη που μας προσφέρατε, μαζί με τα χιλιάδες μηνύματα συμπαράστασης, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.
Είχαμε διευκρινίσει ότι πρόκειται για ένα δημιούργημα με σαφή πολιτική τοποθέτηση που αρνείται το μύθο της λεγόμενης «αντικειμενικής» δημοσιογραφίας. Τονίσαμε ότι η «άλλη άποψη» παρουσιάζεται καθημερινά από στρατιές αναλυτών στα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης και ότι δεν θεωρούμε πως έπρεπε να της προσφέρουμε δικό μας χρόνο. Ως εκ τούτου, θεωρούσαμε ότι το Debtocracy όχι μόνο δεν έπρεπε να αρέσει σε όλους αλλά ήταν υποχρέωσή μας να μην αρέσει σε ορισμένους ? διαφορετικά θα το πνίγαμε στην κούνια του.
Φυσικά, η κριτική που ασκήθηκε είναι περισσότερο από καλοδεχούμενη. Μιλώντας για «κριτική» δεν αναφέρομαι βέβαια στους ελάχιστους «επαγγελματίες» που έστελναν εκατοντάδες tweets στηρίζοντας κομματικούς μηχανισμούς και υπηρεσίες ? αυτοί άλλωστε δεν κατάφεραν να επηρεάσουν την υγιέστατη συζήτηση που ακολούθησε. Αναφέρομαι στους νεοφιλελεύθερους απογόνους της σχολής του Σικάγο που αμφισβήτησαν, ως όφειλαν, τον πολιτικό του προσανατολισμό. Αναφέρομαι σε όσους ενοχλήθηκαν από την κριτική ματιά με την οποία αποδίδει ευθύνες στη λειτουργία της ευρωζώνης. Αναφέρομαι και σε αυτούς που δεν αμφισβήτησαν την ουσία των επιχειρημάτων του, αλλά θεώρησαν ότι δεν φτάνει αρκετά βαθιά στην ανάλυση του τρόπου λειτουργίας του οικονομικού συστήματος.
Προφανώς δεν με ενοχλούν ούτε οι προσωπικές επιθέσεις ούτε οι χυδαίοι χαρακτηρισμοί εναντίον μου. Άλλωστε το «ρητορικό γιαούρτωμα», γνωστό και ως μπινελίκωμα, είναι χαρακτηριστικό ενός γνήσιου αντικομφορμισμού τον οποίο σέβομαι. Και αυτό παρά το γεγονός ότι - σε αντίθεση με το αληθινό γιαούρτωμα - συνήθως δεν παραπέμπει σε πολιτικό ακτιβισμό αλλά σε ένδεια επιχειρημάτων.
Υπάρχει όμως κάτι που κανένας από τους συντελεστές του Debtocracy δεν ανέχεται. [B]Όλους αυτούς που αποκαλούν τους θεατές του ντοκιμαντέρ «λαουτζίκο». Όσους χαρακτηρίζουν «αφελείς» τους πολίτες που αρνήθηκαν έστω και για ένα βράδυ να παρακολουθήσουν τους εκατομμυριούχους τηλεπαρουσιαστές των νυχτερινών δελτίων ειδήσεων να μιλούν για τον «μοναδικό δρόμο» που είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει η κυβέρνηση.[/B]
Αν μάθαμε κάτι απ? το Debtocracy είναι ότι οι μέρες της μηντιακής μας «αυθεντίας» είναι μετρημένες.
Προσωπικά, το ντοκιμαντέρ το βρήκα καλό, αξιόλογη δουλειά, και τα FAQ όντως ενδιαφέροντα. Πιο συγκεκριμένα, εγώ είμαι ένα άτομο χωρίς ιδιαίτερες πολιτικές/οικονομικές γνώσεις (η οικονομία μου προκαλεί εξέμεση και η πολιτική αναφυλαξία αντίστοιχα, με το όργιο αποκτήνωσης και τερατωδίας που έχουν να παρουσιάσουν στην πορεία της Ιστορίας αυτά τα δύο αδελφάκια) αλλά τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τρέξουμε στα βουνά και να ζήσουμε πρωτόγονα. Θεωρώ ότι δεν επιτρέπεται να μένει κανείς αμέτοχος και ανίδεος, πρέπει να προσπαθούμε να σχηματίζουμε μια ιδέα της κατάστασης γύρω μας αντί να αγόμαστε και να φερόμαστε από τον κάθε γιωργάκη και κωστάκη.
Ον τοπικ πάλι: δεν μου αρέσει που λένε όλοι “δεν είπε τίποτα καινούριο”. Ακόμα και για μένα που δεν την έχω ψάξει πολύ, όντως δεν είπε κάτι που με συντάραξε, αλλά νομίζω το κύριο θέμα ήταν όχι τόσο ΤΙ είχε να πει αλλά ΠΩΣ το είπε. Τουτέστιν, καθαρά, με συνοχή, εύληπτα, χωρίς ωραιοποιήσεις και αοριστολογίες. Επιπλέον, δεν με ενοχλεί που περιορίστηκε σε μια συγκεκριμένη, περιορισμένου βεληνεκούς πρόταση (βασικά, το προτιμώ από δήθεν-επαναστατικές, αριστερίτικες αοριστίες). Ας κάνουμε πρώτα μερικά μικρά βήματα για να αντιδράσουμε και να βελτιώσουμε την κατάστασή μας και μετά προχωράμε και στη σύντριψη του καπιταλισμού και την κοινωνική επανάσταση και δεν ξέρω τι άλλο. Ο στόχος ήταν να ευαισθητοποιήσει κόσμο και όχι να εντρυφήσει τόσο όσο θα απαιτούσε μια πολιτικά ενεργοποιημένη μικρή μερίδα του πληθυσμού. Αυτό φαίνεται ότι επετεύχθη από τη διάδοση που γνώρισε και από την ανταπόκριση του κόσμου, την οποία εγώ, δεν ξέρω για σας, βρήκα ειλικρινά συγκινητική. Μέσα σε 15 μέρες βγάλανε όλο το κόστος της παραγωγής κι άλλα τόσα για προώθηση και διανομή! Δηλαδή, είναι θαυμάσιο! Τόσος κόσμος που δεν τρώει ως κοπάδι την ψαλιδισμένη μαζική ενημέρωση που του σερβίρουν και υποστηρίζει με ενθουσιασμό μια ανεξάρτητη κίνηση! Ενθαρρυντικό!
Εντέλει άλλωστε, αυτό δεν είναι και το πιο καίριο ζήτημα; Να δραστηριοποιηθεί ο πολύς κόσμος;
Κριτική του debtocracy από τον πανεπιστημιακό Μανόλη Γαλενιανό στο g700
Και να ήταν μόνο αυτό…
Ας πιστέψει ο κόσμος ότι λέγοντας μόνο πως το το “χρέος είναι απεχθές” θα ξεμπερδέψουμε και πως όλα είναι με το μέρος μας…
Αλλά πρέπει να ξυπνήσει ο κόσμος μωρέ,όσοι δεν βρίσκουν τίποτα μέσα σε αυτό είναι ή μεγαλοδημοσιογράφοι ή ΚΚΕ:lol::lol: