Μια φορά κι έναν καιρό, όταν άκουγα κυρίως metal και τίποτα άλλο, στο άκουσμα “ηλεκτρονική μουσική” έστριβα τη γωνια τρέχοντας. Με τον καιρό όμως κατάλαβα πως στη μουσική δεν υπάρχουν σύνορα και έφτασα να ανακαλύψω το μεγαλείο του συγκροτήματος που λέγεται Depeche Mode, ανάμεσα σε άλλα (και ένας λόγος παραπάνω που υποκλίνομαι ταπεινά στους Paradise Lost, γιατί αυτοί με έβαλαν κυρίως στο τριπάκι να τους ψάξω). Οι κάτωθι δίσκοι αποτελούν έργα ορόσημα όχι μόνο της electro/synth σκηνής των 80s (το Violator λίγο πιο μετά), αλλά και άλμπουμ που έχουν συνδεθεί αναπόσπαστα με το gothic κίνημα της εποχής, και όχι άδικα.
Σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους πάντως βρίσκει κανείς διαμάντια. Αξεπέραστο συγκρότημα, κρίμα που δε μπόρεσα να τους δω πέρισυ στη συναυλία τους… (ήμουν φαντάρος, γκρρρ)
Και εγώ δεν έχω καταφέρει να τους δω ακόμα γμτ…Απλά πρωτοπόροι στον χώρο του electro/synth και ενα απο τα επιδραστικα συγκροτήματα σε όλη την μουσική σκηνή πιστεύω…(Εχουν επηρρέασει ολα σχεδόν τα μουσικά είδη)…Αν τύχει ακούστε το tribute album με συμμετοχές Μonster Magnet,Rammstein,Cure,Smashing Pumpkins κτλ…Απλά κορυφαίο…(Personal favourite για μένα το Music for the masses και από κομμάτια το never let me down again και το Stripped…)
Αν και ως γνωστον, δεν εχω κανενα προβλημα να ακουσω διαφορετικα ειδη μουσικης, τους DM τους βαριεμαι θανασιμα! Αναγνωριζω, παρολαυτα την επιρροη τους σε μια ολοκληρη σκηνη (και οχι μονο)…
Βασικα αν δεν υπήρχαν αυτοί, σίγουρα η σημερινή μουσική θα ήταν διαφορετική.
Άργησα σχετικά να τους ανακαλύψω, καθώς άκουγα συναφή πράγματα για πολύ καιρό πριν τους ψάξω.
Αγαπημένοι δίσκοι το Black Celebration και το Construction Time Again.
Εγώ είχα πάει πέρυσι και έχω και το cd από τη συναυλία. Ωραία ήταν, πολύ καλός frontman ο David αλλά με ψιλοξενέρωσε το ότι το 50% όσων άκουγες ήταν προηχογραφημένα :?
Ντάξει δεν θα μπορούσα να είμαι αντικειμενικός με τους Depeche. Αν υπάρχει ένα γκρουπ στον πλανήτη που να μπορώ να θεωρούμαι φαν αυτοί είναι σίγουρα οι Depeche Mode με την έννοια του ότι τους ακούω 10ετίες και έχω παρακολουθήσει τη δισκογραφία τους έως σήμερα. Εγώ είχα λυπηθεί αφάνταστα που δεν τους είχα δει στο ΟΑΚΑ το 2001 λόγω στρατού, αλλά περισσότερο το 1985 στο Παναθηναικό Στάδιο στα πλαίσια του Rock in Athens, μαζί με Cure, Clash κτλ απλά επειδή εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να βρεθεί κάποιος μεγαλύτερος να με πάρει απο το χέρι να με πάει σε ροκ συναυλία, ούτε φυσικά με άφηναν να πάω μόνος μου (Αααα μαλλιάδες, ναρκωτικά, χούλιγκαν όλα μαζί). Υπό αυτή την έννοια οι πιτσιρικάδες σήμερα είναι πολύ τυχεροί γιατί έχουν δει σήμερα ένα σορό πράγματα έστω και αν αυτοί είναι οι Χιμ…
Νομίζω οτι δισκογραφικά έφτασαν στο ζενιθ τους στα τέλη των 80’ς με αρχές 90’ς όταν κυκλοφόρησαν το ένα μετα το άλλο τα Music for the Masses, 101, και Violator. Μέχρι και σήμερα πιστεύω ότι εξακολουθούν να δισκογραφούν ικανοποιητικά και πάντα στα άλμπουμ τους υπάρχουν τεράστια κομμάτια. Σημασία έχει ότι είναι άψογοι στη σκηνή (αν και το ύφος της μουσικής απαιτεί αρκετά προηχογραφημένα) καθώς και το γεγονός ότι αναμεσα τους, παρα τα κατα καιρούς μεγάλα προβλήματα μεταξύ τους, βγαίνει μια χημεία στη συνεργασία τους που δεν συναντάς πολύ συχνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρα το γεγονός ότι είναι σηματικότατες προσωπικότητες στο χωρό της μουσικής, δεν έχουν καταφέρει να κινηθούν με ιδιαίτερη επιτυχία στις προσωπικές δουλειές τους.
Αγαπημένο κομμάτι σίγουρα δεν μπορώ να ξεχωρίσω, αλλά οπωσδήποτε έχω πάθει πλάκα απο πέρσυ με την λαιβ εκτέλεση του Photographic Στη Μαλακάσσα, που δείχνει εν μέρει και το πως αποδίδεται η μουσική τους στη σκηνή…
Πωπω, τι φεστιβάλ κι αυτό, και για τη χρονιά που έγινε…! Cure, Clash και Depeche Mode μαζί! Και μάλιστα την εποχή που μεσουρανούσαν! (πάνω-κάτω). Εγώ τότε ήμουν πάααααρα πολύ μικρός βέβαια… (πιo κατάλληλος για κανα soundtrack απο τα στρουμφάκια ήμουν, παρά για Clash etc!)
Καλά ήταν διήμερο το φεστιβαλ. Οι Depeche εμφανίστηκαν την 1η μέρα μαζί με Telephone, Stranglers και Culture Club του σουπερ idol της εποχής Boy George κατα την εμφάνιση των οποίων είχαμε αποδικιμασίες κορνεδες και ζαρζαβατικα, πετρες και άλλα διαφορα. Ηταν να εφανιστούν και οι Μουσικές Ταξιαρχίες του Τζιμάκου αλλα δεν…
Την δευτερη μέρα εμφανίστηκαν Talk Talk, Cure, Nina Hagen, Clash
Δυστυχως όχι και παρα πολλά. Αυτά έπαιξαν περσι στην Μαλακάσσα
Depeche Mode playlist, Athens, 1 August 2006
A Pain That I’m Used To
Question Of Time
Suffer Well
Precious
Walking In My Shoes
Stripped
Home
It Doesn’t Matter Two
In Your Room
John The Revelator
I Feel You
Behind The Wheel
World In My Eyes
Personal Jesus
Enjoy The Silence
Shake The Disease
Photographic
Never Let Me Down
βεβαια αρκετες φορές παίζουν τα Just cant get enough, Everything counts και αλλα…
Μια χαρά ήταν το σετλιστ στην Μαλακάσα, ακόμα πιο καλά αν τους είχα δει κιόλας! Άντε, ας πούμε οτι έλειπε το Everything Counts, απο τα γνωστά τουλάχιστον… άντε, ας πούμε και οι ύμνοι Somebody και Question of Lust του Martin Gore… Αλλά και το '85 γαμάτα θα ήταν, στάνταρ. Ήταν και πιο χαζοποπ-αλα-80ς το look τους τότε! :roll:
Την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου το HYSTERIKA ( επισημο Depeche Mode Fan Club ) και η ΕΜΙ παρουσιάζουν τον καινούργιο δίσκο του Dave Gahan - Hourglass.
Στο Fuzz ( Βουλιαγμένης 22 ) ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ 23:30 . Θα ακουλουθήσει πάρτυ με την μουσική των Depeche Mode in a trip round the world and back…
To προηγούμενο του Gahan πάντως το θεωρώ επιεικώς μέτριο…Μακάρι με το καινούριο να ξεφύγει λίγο από τις κλασικές φόρμες των Depeche και να παρουσιάσει κατι νέο στον ήχο του…
Καλά και από το δευτερο σόλο του David δεν περιμένω σχεδόν τίποτα. Το σινγκλ που έχω ακούσει δεν μου έκανε εντύπωση, θα το ακούσω κάπια στιγμή και θα δω τι λέει. Πάντως καλό είναι να ξεδίνει συνθετικά που και που το παλληκάρι ώστε να μπορεί μετά να λειτουργεί άψογα φωνητικά στα πλαίσια των Depeche. Αντε και μέσα στο 2008 να μαζευτούν πάλι για να φτάξουν τίποτα καινουριο…
