Να είναι καλά ο panagiotis που τους ανέφερε!
Έχω ακούσει 3 φορές το Electric Scum και συνεχίζω, πραγματικά άριστο album!
Ελπίζω να είναι έτσι και τα επόμενα ή τα υπόλοιπα.
ΥΓ.Και αν θέλει κάποιος που τους γνωρίζει καλύτερα, να γράψει 2-3 πραγματάκια παραπάνω, καλό θα ήταν.
Now playing: Depressive Age - Cairo Crabat
via FoxyTunes
Το Electric Scum ειναι το magnum opus αυτης της μπαντας σιγουρα.
To oποιο προκειται για αλμπουμ αριστουργημα.45 λεπτα μουσικης ιδιοφυιας.
Ενας δισκος απο το μελλον που βγηκε το 1996!
Τα τρια προηγουμενα ειναι αρκετα καλα παντως.Αγαπημενο απο τα υπολοιπα το Lying In Wait.
Πω και ο αχρηστος ενα thread δεν μπορουσε να κανει… Το Electric scum εχει αναφερθει αρκετες φορες σ αυτο το φορουμ, οποτε καλο ειναι να εξυπνησουμε λιγο και τα υπολοιπα αλμπουμ… Και τα αλλα 3 ειναι παρα πολυ καλα, αλλα αυτο το γαμημενο το symbols for the blur times μου γαμαει την ψυχη!
E αφού το προσπαθώ με πλάγιους τρόπους, αλλά έτσι όπως πάει ούτε το youtube δεν τους θέλει στο άλλο θρεντ. αστα διάλα. :lol:
Οκ, θα προσπαθήσω να πω και την άκυρη άποψή μου, καθώς είναι γνωστό πώς το να προσπαθήσεις να περιγράψεις πόσο γαμάτοι είναι οι D-Age, είναι σαν να ξεκινήσεις να μετράς μέχρι το άπειρο. πάντως ο cynic το έθεσε πολύ ωραία με αυτό με την ψυχή που είπε.
Το βασικό ζουμί της υπόθεσης πάει κάπως έτσι:
όταν ακούει κάποιος το First Depression, αναρωτιέται “καλά, αυτοί γιατί δεν είναι από τα πιο γνωστά όνοματα στους thrash/prog thrash κύκλους?”. Ίσως επειδή δεν ήταν καθόλου 80’ς, ίσως επειδή η εποχή πρόσταζε ότι το θρας έπρεπε να είναι νεκρό και οτιδήποτε δεν είναι 80’ς θρας δεν είναι θρας. Ίσως στην τελική ήταν πολύ μελαγχολικοί για θρας. Το επόμενο Lying In Wait είναι το μεταβατικό τους για μένα άλμπουμ, δλδ εκείνη η στιγμή όπου έγινε η μετάβαση στο χάος. Ίσως είναι το πιο δυσπρόσιτο άλμπουμ τους. Ταυτόχρονα όμως έχει όμως και κάποια από τα πιο “χαρακτηριστικά” τους κομμάτια δλδ, το Berlin και My Wine. Επίσης ολοκληρώνεται (σωστότερα: αποκαλύπτεται με περισσότερες λεπτομέρειες) η ιστορία του Autumn Times από το ντεμπούτο τους, που από ό,τι είχα διαβάσει πρόκειται για αληθινη εμπειρία του Lubitzki.
όταν ακούει κάποιος τον κολοσσό “Symbols For The Blue Times” σκέφτεται “γιατί αυτός ο δίσκος δεν είναι σημείο αναφοράς για το ευρύτερο progressive μεταλ?”. Οκ ίσως επειδή μωρε είναι ακόμα λίγο κάπως ακραία η μουσική τους, παρά τις μελωδίες που πλέον έχουν γίνει ακόμα πιο έκδηλες, είναι ίσως και η dark oriented διαθεση τους που φλερτάρει και λίγο με πιο εναλλακτικά ακούσματα, κάτι που δεν είναι τοσο αποδεκτό στο μεταλ των μιντ 90’ς, και επειδή ποτέ δεν τύχανε κάποιας σοβαρής προώθησης στο ευρύ ακροατήριο. Σαφώς ο πιο επιβλητικός δίσκος τους. Μόνο αυτό να είχαν βγάλει θα μέναν στην ιστορία. Απλά υπάρχει και το επόμενο, όπου…
τελικά, φτάνεις να ακούς το Electric Scum το 96…όπου καταθέτουν τον δίσκο που συνδυάζει όλη την μεγαλοφυία των προηγούμενων άλμπουμ, τυλιγμένη σε ένα σαφώς πιο προσιτό και ελκυστικό μουσικό πλαίσιο, όπου κάνει την μουσική των Depressive Age πιο προσβάσιμη (και ταυτόχρονα: πιο περιέργη) από ποτέ. Εκεί πραγματικά δεν έχω εξήγηση και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν δημιουργησανε έστω κάποιο ντόρο, πέραν του underground. Παρ’όλα αυτά, Θέλω να αναγνωρίσω/απονείμω τα εύσημα στο Metal Hammer της εποχής όπου η συνεντευξη των Depressive Age λίγο μετά την κυκλοφορία του Electric Scum ήταν η αφορμή για να τους μάθω σαν όνομα τουλάχιστον.
Δεν θα κάτσω να αναλύσω την επιδραστικότητα τους πάντως σε μουσικές που γίνανε της μόδας αρκετά αργότερα, είναι κάτι που το έχω κάνει αρκετές φορές στο φόρουμ. Εξάλλου, είναι κατι παραπάνω από εμφανές ότι συγκροτήματα όπως οι System Of A Down, σίγουρα κάτι έχουν δανειστεί από αυτούς. Άν θυμάμαι καλά το πρώτο μου ποστ στις “δισκάρες που προτείνουμε στους συμφορουμίτες μας” είχε να κάνει με την δισκογραφία των Depressive Age.
Βασικά, οι Depressive Age, ποτέ δεν μείναν εντός των ορίων μιας ταμπέλας, ακόμα και στις αρχές τους, όπου θα μπορούσες να τους περιγράψεις - πολύ χοντροκομμένα βέβαια - ως tech-thrash. Δηλαδή ήταν στιγμιαία thrash, ακόμα και αν το Beyond Illusions κατεδαφίζει τα (συμ)πάντα. Ήταν αυτή η αντισυμβατικότητα παρούσα σε κάθε μουσική τους, όπου δεν ήξερες πότε θα ακούσεις ένα καταιγιστικό ριφφ να ακολουθεί μια μελαγχολική μελωδία και μετά να χώνουν death metal ομοβροντιές (ακούστε το eternal twins για μια σύνοψη). Ή πότε ο Lubitzki θα αρχίσει να τραγουδά ακατάλληπτα πάνω από έναν απλό ή αντισυμβατικό ρυθμό στα drums.
Αν έβρισκα έναν τρόπο να περιγράψω την μουσικη των Depressive Age, θα πρέπει να χρησιμοποιήσω τρία άλμπουμ (μην ψάχνετε χρονική λογική στο δευτερο, απλως αυτή η περιγραφή μου έχει κολλήσει εδώ και καιρό). Είναι σαν να ακούς το And Justice For All ταυτόχρονα με το Bleeding των Psychotic Waltz και κάπου-κάπου να λοξοκοιτάζεις στο real thing των FNM. Εννοείται φθινόπωρο.
Φλυαρίες - φλυαρίες και πάλι φλυαρίες. Ό,τι και να γράψω για τους Depressive Age, δεν μου αρέσει στο τέλος. Ακούστε το electric scum, ξέρω - γω τί άλλο να γράψω?
Μια χαρά τα έγραψες και ευχαριστούμε όλοι!
ευτυχώς που μου τους είπες, γιατί είναι από τις μπάντες που λες,“πωπω μαλακία που δεν τους ξέρω τόσο καιρό”…
Αφού λιώσω μερικές μέρες το Scum θα συνεχίσω με τα προηγούμενα.
Now playing: Depressive Age - Sports Yells
via FoxyTunes
ωραιος ο παναγιωτης
ξερουμε την λατρεια σου για τους d-age
και την συμμεριζομαστε
οπως και την απορια σου για τη μην αναγνωρισιμοτητα τους
αυτων και των εταιρων θεων anacrusis
ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπανταρα και τα εύσημα στον συνονόματο για την εύστοχη ανάλυσή του.
Το “Electric Scum” είναι από εκείνους τους δίσκους - διαμάντια των 90’ς που δεν κέρδισαν την προβολή που άξιζε η μεγαλοφυΐα τους, όπως και τόσα άλλα παραδείγματα, αλλά εν καιρώ κέρδισαν κάποιο status και δικαίως. Όπως και το “symbols…” δισκάρα.
Λοιπόν μπαντάρα με όλη τη σημασία της λέξης!
Το Electric Scum σίγουρα με έχει κερδίσει και είναι ένα καταπληκτικός δίσκος.
Κρίμα και πάλι κρίμα που έχει μείνει στην αφάνεια αυτή η μπάντα και δε αυτό ο δίσκος.
Τα υπόλοιπα είναι και αυτά τρομερά δισκάκια, αλλά το ES δεν το φτάνουν με τίποτα όμως. Φωνή, κιθάρες τα πάντα όλα απίστευτα!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Παναγιώτη που πόσταρε το link με το τραγούδι(κομμάταρος) Subway Tree, και τους βρήκα!
Now playing: Hog Hoggidy Hog - Out Of Control
via FoxyTunes
:bump:
Σύμφωνα με μια ανακοίνωση που έχουν βγάλει στο myspace των Jan Dorn, νομίζω ότι 28 Mάη κυκλοφορεί το ντεμπούτο τους. Λέω “νομίζω” διότι δεν ξέρω γερμανικά, και η ανακοίνωση είναι σε αυτή την γλώσσα, αλλά μάλλον αυτό είναι το ζουμί. Οι Jan Dorn είναι η τωρινή μπάντα του τραγουδιστή/mastermind των D-Age για όσους δεν έχουν πάρει πρέφα. Στους Jan Dorn ο Lubitzki εκτός απο φωνητικά, εκτελεί και χρέη ντράμμερ. H μουσική τους δεν έχει τόσο σχέση με Depressive Age. Είναι πιο απλή, μάλλον εναλλακτικό-electro-post punk/goth-rock με λίγα μέταλ στοιχεία θα την περιεγράφα. Οι ίδιοι έχουν αρκεστεί στο “punk” βέβαια :lol:
Εγώ γουστάρω αρκετά αλλά μην μου δίνετε σημασία γιατί είμαι φανμποης. 
Μην τα κάνεις αυτά…με το που είδα ποστ από σένα, λέω θα έχουμε κανά νέο για τους D…
δεν πειράζει, και αυτό καλό είναι, θα το ακούσουμε γιατί γουστάρουμε Lubi!
χεχε, ε νομίζω ότι όσοι είναι να ενδιαφερθούν για το συγκεκριμένο νέο, αυτό είναι το καλύτερο μέρος για να το δουν. Να έφτιαχνα νέο θρεντ θα πήγαινε άπατο (εδώ ολόκληρο θρεντ για D-Age και μέχρι λίγο πιο πριν είχε μόνο μία σελίδα replies), να το πόσταρα σε κανένα θρεντ τύπου “νέες κυκλοφορίες” θα χανόταν κλπ κλπ.
Εκτός αυτών, ένα bump σε thread των Depressive Age πάντα είναι καλό γιατί όλο και κάποιος ψυχανώμαλος μπορεί να τους ανακαλύψει και να γουστέρνει.
Α! όσο για τους Jan Dorn έχουν ένα κομμάτι ονόματι Du Hast, το οποίο είναι διασκευή Rammstein (μετά από κόπο το καταλαβαίνεις) χαχαχα. respect.
Κριμα που το παράτησαν εντελώς πάντως, πριν 3-4 χρόνια (ίσως και παραπάνω) είχαν βγάλει στο site του 6-7 demo κομμάτια τα οποία ήταν απίστευτα
λές για τα κομμάτια του new bomb energy, έ? τα κομμάτια αυτά τα είχα βρει και εγώ κάποτε, τα είχα λιώσει. Αν και τα είχα βρει σε πολύ χαμηλή ποιότητα, ήταν πολύ ωραία.
:bump:
ρε εδώ πέρα
http://www.we7.com/#/album/Jan-Dorn/Ungebraucht-Zurueck
μπορείτε να ακούσετε όλο το άλμπουμ των Jan Dorn. Γουσταρίζω αρκετά. Πολύ καλό.
fucking WOW ! πρωτη φορα τους ακουω, πως μου ξεφυγαν αυτοι ?.. me likes a lot…
Έτσι όπως σ΄έχω κόψει, σε βλέπω να κολλάς για παντά. 
χεχε για να δουμε. η ποιοτικη μουσικη ειναι παντα ευπροσδεκτη. ποσο μαλλον οταν για ενα χωρο οπως το Θρας που τα περισοτερα εχουν ηδη παιχτει, βρισκω ενα γκρουπ με τοση ποικιλια…
cheers!
Toυς ανακάλυψα αυτές τις μέρες μεσω του panagioti και του deckard. Πόσο υποτιμημένο μπορεί να είναι ένα γκρουπ;
Δηλαδή πως γίνεται δίσκοι σαν τα Electric Scum ,First Depression και Symbols… να είναι τόσο ξεχασμένοι;Toν δεύτερο δίσκο τους δεν τον έχω ακούσει ακόμα,αλλά λογικά θα είναι και αυτός γαμάτος. Έχω κολλήσει στους προαναφερθέντες. Όσοι δεν τους έχουν ακούσει να σπεύσουν αμεσως.
Nα και ένα δείγμα
http://www.youtube.com/watch?v=AwQDUDKZQac
Ωπ, περί Jan Dorn δεν γνώριζα τίποτα!
Καλά, δεν θα γράψω κι εγώ πόσο γαμάνε.
Aφού ακούσετε όμως τα άλμπουμ τους, για ξαναπιάστε λιγάκι τους "προοδευτικούς"΄παρα-μεταλικούς των mid '90s+ τύπου SOAD, και θα δείτε ξαφνικά από που προέρχονται ολα. Noμίζω πως ο λόγος που ήταν τόσο παραγνωρισμένοι ήταν πως η tech πλευρά τους ήταν εντελώς αναρχική και εντελώς αυτόνομη και με έναν πιο ανάλαφρο χαρακτήρα, δεν είχαν ούτε τόσο thrash να πιάσουν το “εκεί” κοινό, όπως οι Watchtower και οι Coroner με τα πιο κλασσικά στοιχεία, ούτε τον industrial (thrash) χαρακτήρα που ανά φάσεις είχαν οι voivod, οπότε και αυτοί στόχευαν σε ένα κάποιο, έστω και περιθωριακό κοινό. Οι D-Age έπαιζαν μπάλα εντελώς μοναχοί τους. Και εντύπωση μου κάνει που ούτε τώρα ακούγονται πολύ.
μου κάνει εντύπωση που βρίσκεις κάτι ανάλαφρο σε αυτούς. εμένα μου φαίνονται τίγκα ζοφεροί. και απόλυτα (τεχνο)θρας (τα δυο πρώτα). αν ψάχνουμε γιατί δεν τους έδωσαν πολλοί σημασία, εμένα περισσότερο στον λουμπίτσκι πάει το μυαλό μου.