Η πρώτη μεγάλη κυκλοφορία του 2009 για μένα είναι εδώ:
Λίγους μήνες πριν να τριανταρίσει και έχοντας ήδη στην πλάτη του 12 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, ο Derek Trucks κυκλοφόρησε έναν καταπληκτικό δίσκο με βαθιές blues και soul ρίζες αλλά και -λιγότερο εμφανείς σε σχέση με προηγούμενους δίσκους του- jazz και ethnic επιρροές.
Όσοι δεν γνωρίζετε τον Trucks αλλά τα παραπάνω είδη και η slide κιθάρα δεν σας αφήνουν ασυγκίνητους, κάντε στον εαυτό σας την χάρη να ακούσετε αυτό τον δίσκο.
Το πρώτο κομμάτι το Down in the Flood είναι σύνθεση του Dylan και για μένα έχει ήδη περάσει στην μακρά λίστα κομματιών του Dylan όπου η διασκευή καταλήγει να ακούγεται πιό ενδιαφέρουσα από το πρωτότυπο.
Υπάρχουν δύο κομμάτια γραμμένα με τον Doyle Bramhall (oι δύο τους έπαιζαν μαζί στην μπάντα του Clapton πρόπερσι) με φωνητικά του τελυταίου, τα Maybe this time και Our Love.
Tο Back where I Started είναι γραμμένο μαζί με τον “συμπαίχτη” του στους Allman Brothers τον Warren Haynes και στα φωνητικά είναι η γυναίκα του Trucks η Susan Tedeschi.
Συναυλιάρα είδες! 8)
Θα ήθελα πολύ να τους είχα δεί σε εκείνη την περιοδεία (έχω ένα σωρό bootlegs από αυτή και τα έχω λιώσει).
Ο Trucks αναλάμβανε τον ρόλο του Duane Allman στη slide κιθάρα και έπαιζαν με τον Clapton ένα σωρό κομμάτια από Derek and the Dominos! 8O
Έχεις απόλυτο δίκιο να επιμένεις στο “ΙΙ”. Ο Doyle Bramhall που παίζει, γράφει και τραγουδάει στον δίσκο του Trucks είναι ο Doyle Bramhall II, αυτός εδώ:
Χωρίς το “ΙΙ” είναι ο Doyle Bramhall (σκέτο :p) ο πατέρας του που συνεργαζόταν με τον SRV:
Toυ οποίου ο περυσινός δίσκος, το Is it news, είναι μεγάλη δισκάρα! (άσχετο! :p:lol:)
Δυστυχώς θα σε απογοητέυσω…[-X
Τα bootlegs μου είναι από Αμερική-Ιαπωνία-Αυστραλία. Πάντως αν τα θες κανονίζουμε να σου τα γράψω και επίσης αν η Umbria πέσει στα χέρια μου θα σε έχω υπ’ όψη.
Εγώ τον πάω πολύ τον Doyle. Tεξανάρας που παίζει με τις χορδές ανάποδα σαν τον Albert King και ποζεράς δεν γίνεται! :p:lol:
Σοβαρά τώρα, έχω και τα προσωπικά του και μου αρέσει πολύ και σαν συνθέτης και σαν κιθαρίστας και σαν τραγουδιστής (θυμίζει SRV!).
Ο Derek βέβαια έιναι άλλη ιστορία, είναι απίστευτο ταλέντο, από τους κιθαρίστες που αναγνωρίζεις από τις δύο πρώτες νότες, μεγάλη μουσική προσωπικότητα γενικότερα, θα τον ακούνε και θα τον εκτιμούν και πολλές δεκαετίες αργότερα. Βρες να ακούσεις τα κομμάτια όπου παίζει στο τελευταίο άλμπουμ του μεγάλου jazz πιανίστα McCoy Tyner που λέγεται Guitars και έχει καλεσμένους διάφορους κιθαρίστες. Τελειότητα!
Έρχεται και Ευρώπη τον Απρίλιο:
04/22/2009 London, GB O2 Shepherd’s Bush Empire
04/24/2009 Sheffield, GB Plug
04/25/2009 Manchester, GB Manchester Academy 3
04/27/2009 Hamburg, DE Knust
04/28/2009 Berlin, DE Columbia Club
04/30/2009 Paris, FR Alhambra (Σε αυτή θα πάω :yahoo:)
Κοίτα, αν ψήνεσαι σοβαρά (υπολόγιζε πως θα πρέπει να δώσεις μίνιμουμ ένα 500άρικο με τα αεροπορικά να είναι το κύριο έξοδο) μπορώ να σου στείλω μέσω πμ περισσότερες λεπτομέρειες.
Αυτό ακριβώς έγραψα και εγώ στο αρχικό μου ποστ αν είδες: “H πρώτη μεγάλη κυκλοφορία της χρονιάς για μένα”. 8)
Η μαλακία είναι πως εδώ στα δισκάδικα δεν έχει εμφανιστεί καθόλου… [-X
Ούτε καν στο Metropolis που τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τα είχε φέρει…
Eλπίζω ρε συ να έρθει και εδώ σε κάποια φάση, νωρίτερα στην καριέρα του σε σχέση με το πότε ήρθε ο Winter…
Άντε, από τουχρόνου που θα έχει τριανταρίσει κιόλας, μην χαλάσουμε και εντελώς την πιάτσα! :lol::lol:
H προσέλευση στον Winter δείχνει το αντίθετο. 8)
Το θέμα είναι να τολμήσουν οι διοργανωτές πιστεύω.
Άσε που για τον συγκεκριμένο αν δεν έπαιζε Ελλάδα χωρίς να παίξει πολλές άλλες Ευρωπαϊκές ημερομηνίες θα έρχονταν και άτομα από άλλες χώρες να τον δουν. Στο λέω με μεγάλη βεβαιότητα.
Επαναφέρω το θρεντ με αφορμή:
A) Tην κριτική του Μandrake και την παρουσίαση του άλμπουμ στην κεντρική σελίδα ως “Rocking επιλογή”
Β) Το γεγονός πως τον είδα live την περασμένη εβδομάδα και ακόμα να συνέλθω…
Θα επανέλθω για να ποστάρωκαι κάποιες φωτογραφίες και εντυπώσεις από αυτό το live.
A, μπορείτε και να κατεβάσετε το live που είδα από εδώ:
Συμφωνώ απόλυτα και χαίρομαι που επισημαίνει τη σημασία του “Band”. ¨Εχουμε να κάνουμε με πραγματική μπάντα, με “χημεία” και όχι με session μουσικούς που ευκαιριακά συνοδεύουν τον χαρισματικό ηγέτη. Το διαπίστωσα και στο live, θα το διαπιστώσετε και όσοι κατεβάσετε το torrent. Ακούστε τους “διαλόγους” μεταξύ του Derek και του Kofi Burbridge στο φλάουτο στο My Favorite Things… 8)
Χαίρομαι που υιοθέτησε στην κριτική του σχεδόν αυτούσια όσα έγραψα σε αυτό το θρεντ για το Down in the flood ως τραγούδι Dylan που η διασκευή “ξεπερνά” το πρωτότυπο.
Δεν είμαι σίγουρος αν κατάλαβα σωστά τι εννοεί ο Mandrake εκεί που αναφέρεται στα “μειονεκτήματα” του δίσκου. Πως το άλμπουμ δεν έχει το κομμάτι που θα γίνει “μεγάλο hit”; Σαφώς o Derek κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση/λογική και αυτό είναι συνειδητή επιλογή. Η κρίση πως αυτό το άλμπουμ δεν θα φέρει εξώφυλλα και ευρύτερη αναγνώριση μάλλον έρχεται από αποκλειστικά Ευρωπαϊκή οπτική (ως τέτοια είναι σωστή). Στην Αμερική (την κύρια αγορά για αυτού του είδους τη μουσική) ο Derek και η μπάντα έπαιξαν το Down in the Flood σε ένα από τα δημοφιλέστερα βραδινά Talk shows (Conan O’ Brien), υπάρχουν άρθρα για αυτόν στο Rolling Stone (και εξώφυλλο πρόπερσι μαζί με John Mayer και Frusciante). Περισσότερο mainstream από αυτό δεν θα το ήθελε ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και εμείς οι ακροατές!