Με αφορμη μερικα σχολια που ειδα για μο μπετερ/αλλευ κατ ανοιγω θρεντ εδω που ειναι νομιζω το καταλληλο σub-forum
Συζηταμε εδω τα καλα κ τα κακα του χωρου
Χωστε.
θα επανελθω με κραξιμο στα κακα του μο.Υποψιν παω 15 χρονια , αρα θελω να εξαλειψουν τα ασχημα απο αυτο το μαγαζι (κ ολα τα ροκ μαγαζια στη γαμωπολη μας)
Για αλλευ δεν μπορω να πω τπτ κακο , μιας κ ξερω dj/ιδιοκτητη κλπ αν κ γενικα δεν εχω να του προσαψω τπτ κακο-κακο
Καθαρα ποτα , καλα ηχεια ,εξαερισμος δλδ οκ το προγραμμα παντου μπορει να ειναι αλλιως/‘καλυτερο’ αρα κ το αλλευ δεν αποτελει εξαιρεση
Το άλλευ το αγαπάω ως στέκι μου - που είναι, αλλά εδώ ενίσταμαι!
Κάνω συστηματικά τα χειρότερα hangover της ζωής μου, με minimum αλκοόλ…[-X
Απεχθάνομαι τις “κασέτες” του underground.
Με εκνευρίζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει πια κανένα μέρος της προκοπής που να παίζει ακραία μουσική τα σαββατοκύριακα.
Με εκνευρίζει το ότι εγώ, που με πρόγραμμα σούπα μπορώ να τη βγάλω καθαρή σχεδόν με κάθε είδος μουσικής, έχει τύχει πάμπολλες φορές τελευταία να πάω σε dj να ζητήσω κομμάτια (βασικών συγκροτημάτων) και να με κοιτάνε λες και κατέβηκα από άλλον πλανήτη. Και αν και θα μου άρεσε να ισχύει αυτό, το πρόβλημα δεν είναι ότι εγώ ξέρω τα πάντα αλλά ότι αρκετοί από τους djs που κυκλοφορούν είναι όντως ημιμαθείς.
Επίσης, ναι, μου αρέσουν οι “σούπες”, πολύ, αρκεί να μην ακούω και τα ίδια κομμάτια από τα ίδια συγκροτήματα κάθε σάββατο.
Στο Alley είναι ωραία να πας 2-3 φορές.Αν πας παραπάνω θα καταλάβεις ότι ο dj παίζει τα ίδια κομμάτια κάθε φορά.Γαμώ να ακούς monster magnet,fu mancu,clutch και down που δεν παίζονται σε άλλα club,αλλά μας πήρανε χαμπάρι μάστορα!!!
Για το mo better,και αυτό έχει πάρει τη κάτω βόλτα όπως όλα τα ροκ κλαμπς της αθήνας τα τελευταία 7-8 χρόνια.
Θυμάμαι κάτι πέμπτες με stoner-grunge-numetal όπου γινόταν χαμός ή κάτι κυριακές με garage πάρτυ,κάτι μπουγέλα,άλλες εποχές όχι και τόσο μακρινές.
Για να μην παρελθοντολογώ όσο και να υπάρχουν πολλά καινούργια ροκ μαγαζιά,fox,legacy,klp τα οποιά όμως δε συγκρίνονται με την ατμόσφαιρα των μαγαζιών την δεκαετία του 90 και των αρχών του 2000
Με 7 ευρώ τη μπύρα και χωρίς τσιγάρο,και όλους ακίνητους γιατί ροκ μπαρ μιλάμε?
Που είναι το παλιό stand,to παλιό texas,η οptana,o μάγος του οζ,το χωρίς ανάσα,το παλιό underground,h rainbow,το decadence,to next,η grotta,το remember,to dada?
τώρα είναι όλα απρόσωπα,“κυριλε” ακριβά, χωρίς ΧΑΒΑΛΕ.
Οι λόγοι που έγινε αυτή η μετάβαση είναι αρκετοί.
Κυριότερος πιστεύω η εξάπλωση του internet,των dvd,του playstation,toυ x-box klp που σε συνδυασμό με τη άνοδο των τιμών,έκανε “μόδα” το μέσα.
Άλλος λόγος η “μπαφοκουλτούρα” του στυλ ,έλα μωρέ που να τραβιόμαστε τώρα,άραξε να δούμε καμία ταινία ,να πιούμε και τίποτα.
Επιπλέον παλιότερα πηγαίναμε στα μαγαζία με ενδιαφέρον να ακούσουμε ΜΟΥΣΙΚΗ,να μάθουμε τραγούδια και συγκροτήματα ,τώρα η γενιά του youtube δεν χρειάζεται να κουνηθεί,και το καμάκι γίνεται μέσω facebook.
Πολλά από τα κομμάτια ή τα συγκροτήματα που αγαπάω τα έμαθα από τις μουσικές επιλογές dj σε συνδυασμό με ώρες στο metropolis(όταν δούλεψα dj tη στιγμή που έπεξα rush ήρθαν 5 άτομα να με ρωτήσουν ποιοί είναι αυτοί και σε πιό album,temples of syrinx-2112)
Aνέβηκαν και οι ταβέρνες-μεζεδοπωλεία-καφενεία όπου παλιότερα η νεολαία τα σνόμπαρε κάπως και επικράτησε μετά το 2004 to trend πέρνω το ποτό και αράζω στο δρόμο ή σε πάρκο.
Ο κόσμος κατέβηκε ψυρρή-γκάζι,(άλλη λογική) και τα ροκ μαγαζιά άρχισαν να φθίνουν…
Κάθε εποχή,για να μην φαίνομαι γκρινιάρης έχει και τα θετικά της…
Τώρα οι συναυλίες που γίνονται είναι πολλαπλάσιες,και πολλών ειδών μουσικής και θα προτιμήσει κάποιος να πάει σε μια συναυλία από το να πάει 2-3 φορές σε ένα rock-bar.
Ωραίο thread άνοιξες φίλε,μου θύμισες πολλά.
Ας ελπίσουμε να έχει συμμετοχή.
Επισης πολλη αγαπη στο ηρωικο μαγαζι mad/mod’s στην πατρα
με την επικη εισοδο/σκαλα
οπου το διαστημα 1994-2000 μας γεμισε ουκ ολιγες βραδιες με ροκ κ μπυρες
μπυρα με 300/500 δρχ κ χορος μεχρι πρωιας
κ μετα για τυροπιττα απο τον χαραλαμποπουλο , κορινθου+αραττου
μεγαλες στιγμες φοιτητικης κωλοβαρας 8)
θυμαμαι φιλο-κοκκαλο που πηγε να βγει απο το παραθυρο , το οποιο ηταν κλειδωμενο κ τραβαγε σαν μαλακας την πορτα για 20-30 δευτερολεπτα αδυνατωντας να καταλαβει γιατι δεν ανοιγει :lol::lol::lol:
Κι εγώ είχα προσέξει ότι εδώ και 3-4 χρόνια τα πράγματα έχουν γίνει πολύ χλιαρά, αλλά νόμιζα πως απλά γερνώ, να’στε καλά!
Θυμάμαι κάποτε, στα κλαμπ υπήρχε πίστα και ο κόσμος έκανε headbanging :roll:
Τώρα υπάρχει μία συγκατάβαση, ένα άγχος των θαμώνων να δείξουν οτι είναι υπεράνω, ότι “πάλι αυτό έβαλε”, μη χαλάσουν το μεικαπ, καταλαβαίνετε τέλος πάντων τι θέλω να πω.
Είναι ωραία να μαζευόμαστε και να συμφωνούμε! :lol:
Στο mo better λοιπόν είχα πάει κάποτε, μια Πέμπτη, πριν πολαααααα χρόνια, βλέποντας τυχαία μια αφίσα. Επαρχιωτόπουλο που είχα έρθει για βόλτα στην Αθήνα. Το λάτρεψα όχι μόνο για τη μουσική, αλλά και γιατί μέσω αυτού έμαθα μπάντες.
Μετά ήρθε το ίντερνετ.
Αργότερα, εργαζόμενος στην Αθήνα οι Πέμπτες δεν με βόλευαν, αν και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας (!) δεν ήταν άσχημα.
Πέρσι πήγα κανά δυο φορές και η μία ήταν χειρότερη από την άλλη.
Επίσης, ο χρόνος, για κάποιο λόγο είχε σταματήσει στο 2001. Μετά δεν υπήρχε μουσική.
(Αντίστοιχα συμπτώματα παρουσιάζει και το άλευ, με εξαίρεση τους clutch και λίγα ακόμα).
Α! Και τα ηχεία όντως σε ξεκουφαίνουν. Έχει δίκιο που γκρινιάζει τόσο πολύ ο awake.
Αργότερα, πριν 2-3 χρόνια δλδ, ανακάλυψα το άλευ, το οποίο το γούσταρα πολύ, όχι μόνο για τις λογικές τιμές του σε σύγκριση με το υπόλοιπο Γκάζι, αλλά και για άλλους λόγους. Ο ένας είναι η φιλική ατμόσφαιρα που υπάρχει εκεί, δεν ξέρω, εμένα με κάνει να νιώθω πολύ άνετα. Ο άλλος είναι ότι λείπουν πολλά από τα φαντασμένα τυπάκια του Μο και μπορείτε να καταλάβετε πιστεύω τι εννοώ.
Anyway, αφού πήγα αρκετές φορές, κάπου αυτή η ανακύκλωση της μουσικής άρχισε να με κουράζει. Στάνταρ κομμάτια από στάνταρ συγκροτήματα.
Το έγραψα και αλλού, το λέω κι εδώ, όταν ένα μαγαζί αρχίζει να μαζεύει κόσμο δύσκολα αλλάζει playlist.
Επίσης, αν κάτι με εκνευρίζει, είναι να ακούσω το ίδιο κομμάτι δύο φορές. Πραγματικά μου τη βιδώνει. Τέλος πάντων.
Πάμε σε μια παλιά ιστορία. Όταν ήμουν φοιτητής σε μια επαρχιακή πόλη, το “ροκάδικο” που πηγαίναμε στην αρχή ήταν πήχτρα στον κόσμο. Στη συνέχεια, καθιέρωσε κάποια συγκεκριμένα τραγούδια με τον κόσμο να αραιώνει σιγά σιγά.
Σε ερώτησή μου γιατί δεν το αλλάζουν η απάντηση ήταν: ΑΥΤΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ!
Σήμερα είναι ψαροταβέρνα.
Next δεν πρόλαβα, και παλιό stand στα τελευταία του.
Edit: Και αυτό που αναφέρει η Almighty C. Σήμερα όλοι στρατιωτάκια ακούνητα-αμίλητα-αγέλαστα (blast from the past). Αν αρχίσει να χορεύει κανείς τον κοιτάζουν περίεργα!
Ενοοώ ότι γινόταν χαμός με την προσέλευση κόσμου,το αρνητικό που θυμάμαι ήταν ότι ενώ
διαφημιζόταν από την ομάδα psychograndmammas σαν stoner βραδιά,έβαζε 2-3 stoner κομμάτια και μετά oι θαμώνες χτυπιόντουσαν με korn,limp bizkit και deftones,system of a down.Ψιλοαπάτη…
Ιστορία από το θρυλικό-παρακμιακό μαγαζί μάγος του οζ.
Θυμάμαι το χειμώνα του 98,μετά τη συναυλία των motorhead στο ρόδον,πάω με ένα φίλο μου στο μάγο του οζ στην κυψέλη.Μπαίνω μέσα και βλέπω τον Lemmy! μόνο του στο bar,να πίνει το jack του!Πάω στον ιδιοκτήτη που δεν είχε πάρει χαμπάρι τι παίζει του λέω ΕΙΝΑΙ Ο LEMMY!Έλα μου λέει,κόψε την πλάκα.Τον αναγνώρισε τελικά και
τρελάθηκε.Πήγε τον κέρασε,έβγαλε φωτογραφία,ο lemmy του ζήτησε να βάλει stooges αν είχε και όταν τον ρωτήσαμε πως ήρθε στο μαγαζί έιπε μαζί με μια παρέα από πανκιά που του παν να έρθει για ποτό!
Έπονται και άλλες ιστορίες.Ας ακούσουμε και δικές σας
Εγώ έχω καιρό να πατήσω σε ροκ μαγαζί, έτσι και αλλιώς τα έχω βαρεθεί τα καθαρά ροκ μαγαζιά, εννοείται πως παίζουν τα ίδια και τα ίδια, αυτά που άκουγα με το ζόρι μέχρι τα 22 μου.
Παλιότερα (πριν 7-8 χρόνια) σύχναζα στο blueprint στο Μαρούσι, τώρα δεν ξέρω τι έχει γίνει αυτό το μαγαζί, έχω να πατήσω 3-4 χρόνια. Πλέον πάω περιστασιακά στο Φάλτσο (πάλι στο Μαρούσι), αν το πετύχω σε καλή μέρα, που να μην είναι τίγκα και να έχει σωστό dj είναι σούπερ το μαγαζάκι.
Παίζει και ροκ μερικές φορές, εξαρτάτε απ’τον dj, την διάθεση κλπ, όμως γενικότερα παίζει και πολύ Βραζιλία, Αφρική, soul, funk, jazz κλπ.
Όσων αφορά τους ροκ dj’s, οι περισσότεροι είναι άσχετοι, ούτε καν την ροκ μουσική δεν έχουν ψάξει, η αν την έχουν ψάξει την έχουν ψάξει με πολύ κολλημένο/περιορισμένο τρόπο, δηλαδή π.χ. η μόνο alternative rock/post-punk η μόνο “παλιό-ροκ” μαζί με folk και country, η μόνο metal/hard-rock/μπορεί και λίγο blues κλπ κλπ. Κάπως έτσι το πάνε, γι’αυτό λέω εγώ ξεκολλήστε τα μυαλά σας από τις γαμώ-ταμπέλες για να σταματήσετε επιτέλους να ανακυκλώνετε τα ακούσματα σας.
Δεν συχνάζω τόσο σε τέτοια μαγαζιά, και λόγω παρέας, και επειδή έχετε γράψει όλα αυτά τα παραπάνω (ειδικά τα πλεηλιστ είναι ανατρεπτικός παράγοντας, δεν γίνεται να ακούς το fear of the dark και έξω, ακόμη και σε στούντιο :Ρ), κανείς δεν είπε περί αρχιδόκαμπων.
Και τα ποτά, ναι δεν είναι και τα καλύτερα, όσες φορές έχω πάει πήρα μόνο μπύρα, φοβάμαι κάτι παραπάνω, για χανγκόβερ πάντα.
Γενικά θα το ψηνα μια φάση καταστροφής με τις κατάλληλες προϋποθέσεις (που υπάρχουν μεταξύ Δέσποινας και Λεμπέση), με χεντμπάνγκιγκ, αλκοόλ και χαβαλέ αλλά και λόγω παρέας είπαμε δύσκολα θα κάτσει.
Δυστυχώς έχει χαλάσει πάρα πολύ ρε γαμώτο (το mods).
Γενικώς πλέον, εν έτη 2010, η πάτρα είναι πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ πίσω (και για τον πούτσο) στον συγκεκριμένο τομέα.
Μαγαζιά τύπου mo better, alley cat ούτε κατά διάννοια όμως.
Τα μαγαζιά τα οποία υπάρχουν θα είναι:
-είτε κούρασελ ροκόμπαρα (classic rock -υππέργνωστα, άρα χιλιοακουσμένα- άσματα)
-είτε και καλά αλτέρνατιβ μαγαζιά που θα σου πρήξουν το πούτσο με gossip (το κλασσικό εμετικό τραγούδι), θα βάλουν killers, μετά ting ting ting ting tings, και προς το τέλος τη χειρότερη remix εκτέλεση του smack my bitch up. Από invaders must die ούτε καν. Ειναι πολύ προσφατο γι’ αυτους
Ξεχωρίζει μόνο το kasbah που χώνει και γαμώ τα μουσικόνια.
Κατα τ’ άλλα όπως είπα gtp
punk, hardcore ούτε κατα διάνοια. Ενα μαγαζι που μια φορα τη βδομαδα βάζει death, black, thrash πάει άπατο. Πούλο γενικώς.
