Παιδαγωγικά,για αυτό μας “μαθαίνει” με τα ΒΙΝΥΛ ΡΙΠ!
:lol::lol::lol::lol::lol:
Έχεις καμιά εβδομάδα να μου προτείνεις δίσκο πάντως!Άντε περιμένω!
Εγώ μόνο στο Βlues πάω.Να πω και γιατί?
Γενικά έχω βαρεθεί τα ροκάδικα γιατί είναι ό,τι να’ναι.Τα ίδια και τα ίδια.Θα πάω μια φορά τα 2 χρόνια σε ροκάδικο και θα περάσω καλά αλλά πολύ δεν το αντέχω…:-s
Λοιπόν δε νομίζω πως έχουν να ειπωθούν και πάρα πολλά μετά από αυτά που είπε ο jimmy. Τα συμπύκνωσε όλα σε ένα ποστ.
To τελευταίο ροκ μαγαζί που μου άρεσε πολύ και έβγαζε ανεπιτήδευτα την ειτίλα των ξακουστών μαγαζιών που οι άνθρωποι της ηλικίας μου είτε πετύχαμε στο τέλος είτε ξέραμε από διηγήσεις, το έκανα στέκι μου για 4 χρόνια, σε φάση κάθε ΠΣΚ να μαι το λιγότερο μιά φορά εκεί, κι ας ήταν στην άλλη άκρη της πόλης (ακούτε εσείς οι νεώτεροι που βαριέστε να πάτε μέχρι το περίπτερο). Γνώρισα ένα σκασμό καλών-κακών-αδιάφορων θαμώνων, μέχρι και μπάντα γεννήθηκε εκεί μέσα. Περιττό να πω πόσα πράματα που δεν ήξερα έμαθα από το ντιτζέη, που όταν πρωτοέσκασα εκεί ήταν απλά ένας φιλικός τύπος που σέρβιρε στη μπάρα, και πλέον είναι φίλος. Φέτος που έκλεισε, έφυγε και ένα κομμάτι μου μαζί του. Το περιμένουμε πίσω κάποια στιγμή.
Όπως κι ο awake, κάποτε πήρα το ανάλογο τηλέφωνο: “αύριο έχουμε πάρτυ με τους μάστοντον”. Ε, αποτέλεσμα, μια θάλασσα αλκόολ για όλους, να τραγουδάμε με τη μπάντα το Eyes of a stranger και ΟΛΟ το μαγαζί να χτυπιέται μαζί στο Μοre than a feeling, η καλύτερη διαφήμιση Βallantine’s που χω δει ποτέ! Και την επόμενη μέρα στο Ροκγουέηβ, να βλέπω το Brann να βολοδέρνει με χανγκόβερ σα ζόμπι και να χω και τύψεις που τους κάναμε σα τα μούτρα μας.
Mo better αγαπάω, δεν μπορώ να πω κακή κουβέντα, οι psychograndmammas με έμαθαν πολλά πράγματα. Έχω φάει πολλές ώρες στην μπάρα του. Αναγνωρίζω ότι τα ηχεία και η μουσική έχουν να αλλαχτούν μια δεκαετία. Πέμπτες βράδυ όμως με πιάνει μια μελαγχολία που δεν μπορώ να πάω, γιατί τρώω το πικρό ψωμί της ξενιτιάς… (Ξανθόπουλος mode off)
Άλλα μαγαζιά που γουστάρω είναι το excalibur καθημερινές με dj να βάζει ό,τι να’ναι και Legacy Σάββατο που αν ο DJ έχει κέφια κάνει σούπερ πρόγραμμα.
Τα άσχημα έχουν περιγραφεί παραπάνω, αλλά γενικότερα μου φαίνεται ότι ο κόσμος πλέον δεν βγαίνει για να τα κάνει επί χρήμασι εκδιδόμενη γυναίκα όλα, εϊτίλα φάση.
Περί mo-better:
Σίγουρα τα ηχεία του είναι λίγο φάση “σφάζουμε αυτιά”. Επίσης τις πέμπτες όντως το pool από το οποίο οι Psychograndmammas τραβάνε κομμάτια είναι μέχρι το 2001-02 αλλά αυτό είναι και ψιλολογικό είναι αν σκεφτούμε ότι ο ήχος αυτός έχει βγάλει λίγα πράγματα από το 2005 και μετά. Από κει και πέρα, εγώ και κομμάτια από το τελευταίο Slipknot πετύχαινα πέρσι και όταν είχε βγει το Mezmerize ειχε τιμηθεί, ενώ από Death Magnetic έχει τύχει να ακούσω και 3 κομμάτια την ίδια βραδιά. Δεν είναι και τόσο σούπα το πρόγραμμα δηλαδή, κυρίως επειδή έχουν μεγάλο pool επιλογών. Θα πέθαινα βέβαια να ακούσω Big Business κάποιο βράδυ αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες. Η μόνη μαλακία είναι η είσοδος και γενικότερα ότι είναι ακριβό.
Τα παρασκευοσάββατα το ξανάγραψα και αλλού, το πρόγραμμα είναι μάπα τελείως και τιγκάρει με αλτέρνατιβ τυπάκια που κάθονται ακούνητα.
Περί λοιπών clubs:
Το Outlaw ήταν (αλήθεια έκλεισε?) ωραίο μαγαζί αλλά ποτέ δεν είχα metal παρέα να την τραβάω μέχρι εκεί.
Το Legacy το έχω πετύχει παρασκευή με γαμάτο πρόγραμμα αλλά άδειο και σάββατα με τουρλού και φυσικά γεμάτο.
Το παλιό Texas τα έσπαγε κατ’ εμέ.
Το Αlleycat είπαμε, ξεκίνησε με φόρα, έχει καλό κόσμο, κακή διαρρύθμιση μέσα αλλά πλέον πολύ κασέτα ρε πούστη.
Το Fox δε μου είπε τίποτα ενώ οι 45 Μοίρες για κάποιο λόγο μ’ αρέσουν αρκεί να μην είναι εντελώς τίγκα.
Το Underground (το κλαμπ) τα ίδια και τα ίδια, ομολογώ όμως ότι το καφέ μ’ αρέσει για έναν φραπέ ή μια μπύρα νωρίς. Έχει ακόμα έναν αέρα μεταλλάδικου μαγαζιού.
Γενικά, ισχύουν σχεδόν όλα όσα έγραψε ο jimmy, τα κλαμπς έχουν γίνει ακριβά και ο κόσμος αδιάφορος.
τα πες ολα
μο μπετερ πηγαινα με τρελα, αλλα το παρατησα γιατι πλεον δεν παλευεται η κατασταση - πολυ δηθεν εχει γινει η φαση και ακριβη και δεν μου εχει λειψει καθολου
επισης παρασκευη/ σαββατο παιζει εξωφρενικα χαλια για την ιστορια του
αλευ κατ ειναι το στεκι μου τα τελευταια χρονια, αλλα παραειναι κασετα το προγραμμα, παρολαυτα πηγαινω απο συνηθεια, και επειδη, οκ, ειναι το λιγοτερο κακο πια
τα ηχεια του μο οντως ειναι δολοφονικα…ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥ ΡΟΥΑ ΜΑΤ
Μιας και είπες ρουά-ματ, έχω πετύχει πέμπτη εκεί πολύ καλό πρόγραμμα αλλά με τόσο λίγο κόσμο που ήταν πραγματικά κρίμα. Σάββατα πάλι κι εκεί μέτρια μέτρια πράγματα.
Θέλω επίσης να βρω κάποια στιγμή ένα μαγαζί που να παίζει σωστά και με ωραία ροή (πράγμα που πολλοί παριστάνουν τους DJs αγνοούν εντελώς) alternative rock/britpop/indie rock/punk/post-punk/new wave κτλ. Καταλαβαίνετε ελπίζω τι εννοώ, κάτι κοντά σε αυτό που έκανε το παλιο Decadance (αν και αυτό στα τελευταία του είχε γίνει στέκι 17χρονων emo τα παρασκευοσάββατα) ή το Blue στο Χαλάνδρι που συνεχίζει να είναι ένα ωραίο μαγαζί αλλά αφενός είναι μακριά μου αφετέρου μέσα στο ίδιο βράδι μπορεί το προγραμμα να είναι σούπερ και όταν αλλάξει ο DJ να γίνει μάπα τελείως.
μ’αρεσει να πηγαινω τιθωρα τις τεταρτες… αν κ ξερω ακριβως τι θα παιξει, περναω καλα (μονο που δεν εχει kiss, μονο το i wanna rock n roll all night)…
βεβαια παιζει ρολο κ η παρεα οπου κι αν πας…
To decadance νομίζω πως πάντα ήταν για 18-21, βέβαια δεν ξέρω αν τώρα έχει χειροτερεύσει η κατάσταση. Το Blue ναι, είναι σταθερό respect, βέβαια η αλήθεια είναι πως δύσκολα πείθει κανείς την παρέα να πάει από Μαρούσι -> Χαλάνδρι :), και πες πως την πείθω την παρέα να φύγει από το Φάλτσο που δεν κολλάει σε μουσικά είδη, να της πω της παρέας να τρέχει να πάει που;; ~10 χρόνια πίσω μουσικά;; Γιατί;;
To Decadance ξανάνοιξε σε νέο χώρο και πλέον είναι ψιλοκυριλλάτο και μαζεύει κόσμο (όχι πολύ) άνω των 25 και λίγα λέω. Μια μετριότητα γενικώς.
Επίσης έχουμε καταλάβει ότι είσαι ψαγμένος και εμείς όχι, μην το επαναλαμβάνεις σε κάθε ποστ. 
μιας κ αναφερθηκε το decadence
προσπαθω να θυμηθω πιο αθλιο χωρο απο το ‘κατω’ stage (ο θεος να το κανει) κ δεν μου ερχεται καποιο στο νου
πως δεν επιασε καμια φωτια εκει …σαν τα ποντικια θαμασταν 8O8O
Συγνώμη που γράφω για την πραγματικότητα της παρέας μου, είπαμε (σβήστηκε όμως, ελπίζω να είχες προλάβει να το διαβάσεις) πως θα γράφω μόνο για αυτά που γουστάρεις εσύ, για να μην σε κάνω να νιώθεις και άσχημα βρε αδερφέ, απλά το ξέχασα, από εδώ και μπρος όμως i promise. 
Μπορείς να γράφεις για ότι θες, αρκεί να μην μας εξηγείς κάθε φορά πόσο ανώτερο είναι από αυτά που γράφουν οι άλλοι. Είναι ενοχλητικό, πώς να το κάνουμε.
Φιλική παρατήρηση ήταν, η επόμενη δεν θα είναι και τόσο φιλική. I promise.
Yotonpoutso κουβέντες…
μην την λέτε σε αυτούς που την βγάζουν στα πάρκα και στις πλατείες…μια χαρά ειναι κασετουλα και η ένταση στο 11…άσχετα που μετά το 4 δεν έχει διαφορά…
σημαντικότεροι παράμετροι:
καθαριότητα χώρου
καθαρότητα ποτών
διακόσμηση
μουσικές επιλογές
σέρβις
τιμές
από μουσικής πλευράς έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα μαγαζιά τα χαλάνε οι θαμώνες. συνήθως οι DJs ξεκινάνε με άλλες προθέσεις και δυτυχώς καταλήγουν αλλιώς αφού ο κόσμος τη ζητάει την κασσέτα του και γιά κάθε “ψαγμένο” ή γιά αυτόν που έχει διάθεση να μάθει και δεν ντρέπεται να ρωτήσει “τι παίζει” υπάρχουν 10 κασσετολάγνοι που θα ζητήσουν τα ίδια και τα ίδια. και αν δεν συμμορφωθείς παίζει και χέρι από το μαγαζάτορα. εκτός αν μιλάμε γιά κανένα underground που έχει διακόσια τραγούδια στο γουίναμπ, τα βάζει στο σουφλέ και σου έρχεται μιά γλυκιά επιληψία από την επανάληψη. πολύ επανάληψη και στο revenge.
από καθαριότητα κλάφτα. ούτε που θέλω να θυμάμαι πόσες φορές τα ήπια παρέα με τα κατσαριδάκια στο underground και στο παλιό Texas στην ιπποκράτους. και δεν μιλάω γιά τις τουαλέτες αλλά εκεί που πίνεις το ποτό-καφέ σου
το θέμα ποτά είναι πονεμένη ιστορία. στο παλιό Wizard που έκανα τρελές καταναλώσεις δεν είχα ποτέ πρόβλημα αλλά γενικά αποφεύγω τις βότκες και τα ουίσκια γιατί δεν μ’αρέσει το ρίσκο.
όταν ήμουν πιό πιτσιρικάς δεν με πείραζε να τα πίνω σε σκοτεινά υπόγεια με μαύρους τοίχους αλλά τώρα πιά θέλω να είναι ωραίο και στο μάτι το μέρος. θυμάμαι το no name στον πειραιά που ήταν σαν δωμάτιο έφηβου με όλες αυτές τις ζωγραφιές στους τοίχους ή ένα άλλο ημιυπόγειο ψηλά στην ιπποκράτους (πως σκατά το λέγανε) που ήταν σαν γιάφκα. το revenge είναι υποφερτό ενώ τα Legacy και Wizard είναι σαφώς τα καλύτερα σε αυτό το θέμα. το Camelot μ’αρέσει επίσης γιατί είναι “ζεστό”.
από σέρβις γενικά όταν έχει κόσμο είναι παντού “ποιόν πρέπει να πηδήξω γιά ένα ποτό εδώ μέσα” εκτός από το παλιό Wizard που σε σερβίρανε πρίν παραγγείλεις. υπάρχει μεγάλη διαφορά το πως φέρονται στον πελάτη στην Αθήνα και πως στην επαρχία. όποτε βρίσκομαι εκτός πίνω ένα και κερνάνε άλλο ένα. εδώ γιά να σε κεράσουνε πρέπει να έχεις βύσμα. έχουν υποβαθμίσει εώς καταργήσει το ρόλο του “μετρ” δηλαδή του τύπου που κάθεται στην ταμειακή και κόβει φάτσες, παρέες και καταναλώσεις και κάνει τα ανάλογα κουμάντα. Παλιά στο Wizard ήταν σύστημα (ένας ωκεανός κέρασμα όταν κάναμε καταναλώσεις) ενώ ισχύει κάπως και τώρα στο Legacy.
πάμε και στις τιμές. τις καλύτερες τιμές τις είχε το παλιό Texas θυμάμαι. έπαιρνες τη Faxe του λίτρου με 4 ευρώ ξερωγώ, μιά χαρά όταν πας με το σκοπό να πιείς μπύρες. και τώρα το Camelot είναι μιά χαρά στις τιμές του. τώρα σου πουλάνε την 330 γιά 5 και 6 ευρώ αν είναι δυνατόν. είναι και ψυχολογικός ο λόγος. αν η μεγάλη βαρέλι είχε 5 ευρώ, θα έπινα στάνταρ τρείς-τέσσερις. τώρα που έχει 6 γιά το σπάσιμο και μόνο πίνω μία, βαριά δύο. πρέπει να καταλάβουν τα μαγαζιά πως ρίχνοντας τις τιμές δεν ρίχνουν τους τζίρους γιατί αυξάνουν την κατανάλωση
Και νταής και από πάνω, μήπως θέλεις να σου δώσω και διεύθυνση για να κατεβάσεις παρέα;;
ρε μαλακες ξεκολλατε
δλδ θα τσακωθειτε τωρα για το προγραμμα του μο ?
(πανως αμα παιξει τσαμπουκας , να μας πειτε να ερθουμε για κερκιδα )
[B]- Μουνακι chris θα σε σκισω
- Ελα μωρη λουμπινα yozimbo κ θα μαζευεις δοντια !!![/B]
Έλα ρε’συ awake, αφού το ξέρεις πως εγώ με τον κρις αγαπιόμαστε κατά βάθος, και ας μου το παίζει και λίγο δύσκολος.
καλα ναι , κ εγω με λουπιν ειχαμε κωλοβριστει πιο παλια κ τωρα μονο γκομενες δεν εχουμε ανταλλαξει
[B]
chrisp - yozimbo
Σκληρα αγορια - Σκληρη αγαπη 8)[/B]
-
OK όμως, δε συζητάμε για τα ψαγμένα ρε συ. Δηλαδή ναι το δέχομαι ότι είναι μάλλον αδύνατο να ακούσουμε όλα αυτά τα ωραία που ποστάρονται στις heavy/power/epic κυκλοφορίες αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα είχε πρόβλημα ο κόσμος να ακούσει το Infinite Dreams ή το Revelation από Maiden αντί για 34521η φορά το Trooper. Υποθέτω δηλαδή βάσει των ελάχιστων φορών που έχει τύχει κάποια ανάλογη έκπληξη σε μαγαζί και πολύς κόσμος είναι σε φάση “ω, ρε που το θυμήθηκε ο μάγκας, μπράβο!”.
-
Μια απ’ τα ίδια. Έχει καταντήσει “πάμε στοίχημα πόσο σκατά κεφάλι θα κάνεις” η κατάσταση.
-
Αυτό που σίγουρα ισχύει είναι ότι από τότε που έσκασε η κρίση, οι ειδικοί φόροι και μειώθηκε και ο κόσμος τα κεράσματα έχουν κοπεί μαχαίρι πολλές φορές ακόμα κι όταν έχεις βύσμα. Στο μο-μπέτερ πιο παλιά κάνανε γύρες με σφηνάκια οι σερβιτόρες, στο Blue το 4ο ποτό ήταν πάντα κερασμένο ενώ έπαιζε και σφηνάκι.
-
Couldn’t agree more.