ναι δεν διαφωνούμε σε οτι αφορά το 1. δεν είναι θέμα να παίζει μόνο τα ψαγμένα (αν και θα ήταν ωραία να ρωτάει ο κόσμος και να μαθαίνει και όχι να ξυνίζει μούτρα, τι πιό ωραίο να ακούσεις κάτι γαμάτο που δεν το ξέρεις και το μάθεις εκείνη την ώρα) αλλά και τις οχι-και-τόσο-προφανείς επιλογές από τα μεγαλύτερα σχήματα.
και σε οτι αφορά το 3, στο αλκοόλ υπάρχει μεγάλο περιθώριο κέρδους, επιμένω πως ο πελάτης ΠΡΕΠΕΙ να φεύγει ευχαριστημένος από το μαγαζί, είναι διαφήμιση και σίγουρα χρήματα γιά τα μαγαζιά
Είναι πολύ περίεργο πάντως να ακούω τέτοια πράγματα για τα προγράμματα των μαγαζιών σε ολόκληρη αθήνα, όταν σε μαγαζιά στον βόλο ακούς από psych-prock rock 60-70’s μέχρι kai thrash-death-black.
Όσο πιο πολυ “χώνεσαι” στη μουσική, τόσο λιγότερο σε ικανοποιούν αυτά που παίζουν τα μαγαζιά.
Κατ’ εμέ η ουσία βρίσκεται σε όλα τα υπόλοιπα. Τιμές, service και “ποιότητα” ποτών. Άμα θες σώνει και ντε να ακούσεις μόνο τη μουσική που γουστάρεις κάθεσαι και σπίτι σου.
ουτε για τα σκατα τα μαγαζια στην θεσσαλονικη.
συμπαθητικα ειναι τα απειραμορια,αν και μαζευει ολη την βλαχοκουλτουρα.
τα ιδια ισχυουν και για το σπιτιμου.
τρυποκαρυδος συμπαθεια,ως εκει.
φαζζ στα ανω λαδαδικα καλη φαση και τρελο καψιμο.πανκ και αλτερνατιβ και ροκ εν ρολ ολε.
τωρα κατι εητμπολλ ειναι για 17χρονα που την εχουν δει κακια.χαλια κοσμος,χαλια μουσικη,χαλια σερβις.α ναι,και βραδιες ΝΤΙΣΚΟ οπου ολα τα βαρεα μεταλλα χορευουν μαντονα.
η σαλονικα στα 90ς γαμουσε.στα 00ς κονιορτοποιηθηκαν τα παντα.
γουορστ δεν φταιει η γενια σου.
πιο πολυ φταιει η δικια μου που τα σκατωσε τελειως και τα μαγαζια μετατραπηκαν σε κωλαδικα.
ολα στον βωμο της εμπορικοτητας.οτι πιο ξεκωλο(και μουσικα αλλα και ηθικα) πλεον πουλαει…
Ακριβώς έτσι.
Εγώ μένω στην Ηλιούπολη (Αθήνας). Οι παλιότεροι από μένα μου χουν πει ότι τη δεκαετία του 80, λειτουργούσαν στην περιοχή 10 ροκάδικα, και η πλάκα είναι ότι και τα 10 είχαν τον κόσμο τους. Τα θυμάμαι κ γω, αν και αρκετά μικρός ακόμα.
Τώρα έχει μείνει μόνο ένα και τις περισσότερες μέρες βαράει μύγες. Δυστυχώς άλλαξε ο κόσμος, η αλήθεια αυτή είναι και τα πάντα πλέον είναι ξεκωλάδικα.[-X
για να σου δωσω να καταλαβεις γουορστ.
αυτος που εχει το εητμπολλ ειναι παλιο φιλος (δεν μιλαμε εδω και χρονια για τον λογο παρακατω), ο οποιος ηταν χωμενος στην φαση του πανκ/χαρντκορ,με παρτυ σε μαγαζια,μο πολυ κοσμο,τρελο χαβαλε κτλ κτλ.
οταν ανελαβε το μαγαζι μιλουσε για “extreme heavy metal clubbing”.στα @@ μας στην αρχη,βαρουσε και τπτ καλο στα ηχεια,ειχε και τον καλο κοσμο οποτε ολα κυριλε.
μολις ανακαλυψε οτι τα φραγκα ειναι στην ντισκο,στα ερασμους παρτυ,στα λαιβ στυλ Τους,στο ebm και στους χαζομουνηδες γκοθαδες και χιλιες δυο αλλες μαλακιες, τα απαρνηθηκε ολα,εριξε πορτα σε κοσμο που καποτε ειχε κολλητους (λογω εμφανισης=τρομαζαν τα γκομενακια!!!) και απο εκει και μετα τα τελευταια 4-5 χρονια μουσικα απο το κακο στο χειροτερο…
Και πράγματι έχεις δίκιο. Ας σοβαρευτούν λίγο οι μεγαλύτεροι, οι μαγαζάτορες, οι ιδιοκτήτες και οι λοιποί (που έχουν τη δυνάτοτητα να “προσφέρουν” διασκέδαση) και μετά ίσως βελτιωθούν λίγο τα πράγματα. Ωστόσο ο λόγος που ανέφερα τις νεότερες γενιές βρίσκεται στο παρακάτω ποστ, και είναι λυπήρο να φαίνεται ότι δεν υπάρχει επιστροφή/γυρισμός.
Παιδιά δεν είμαι από Αθήνα έχω βγει 2-3 φορές στα εξής μαγαζιά Revenge, legacy και wizzard ποια είναι η γνώμη σας για αυτά τα μαγαζιά ππου εσείς έχεται πάει ποιο πολλές φορές από εμένα
Mιλήσαμε πιο πριν κυρίως για τα ροκ μαγαζιά του κέντρου.
Κάθε γειτονιά είχε και τα δικά της μαγαζιά.
Θυμάμαι την ombre και την rainbow στην ηλιούπολη-δάφνη,η doors δε κλείνει ποτέ…
Το little-wing στην γειτονιά μου(νέα σμύρνη)
Το διαχρονικό,το laroca και τον δον κιχώτης στον πειραιά,
το blues στην πανόρμου(πρέπει να υπάρχει ακόμα)
το paranoid στην νίκαια
το renegade κάπου στα πατήσια
το blueprint στο μαρούσι κλπ.
(Άσχετο,χρόνια προσπαθώ να θυμηθώ ένα ροκάδικο
κοντά στην αλεξάνδρας από την πλευρά του γκύζη)
Κάθε μαγαζί είχε τον “τρελό” του (αλήθεια πόσοι από εσάς είχατε γνωρίσει τον τρελό συγγραφέα που σύχναζε στο texas),γκαρσόνες που έχουν “κάψει” κόσμο…,ανώμαλους ιδιοκτήτες,άπειρα κεράσματα,μεθύσια
,τσαμπουκάδες,χυλόπιτες,έρωτες…
Ήταν ίσως η τελευταία εποχή (προτού κινητού και ίντερνετ) που η μουσική είχε τη πρωτοκαθεδρία στη διασκέδαση.Τώρα όλα υπάρχουν σε αφθονία και με ευκολία και χάνεται η μοναδικότητα,αυτό το ξεχωριστό συναίσθημα του απρόβλεπτου.
Για αυτό σιγά σιγά επιστρέφει το retrο και στον ήχο και στο τρόπο διανομης της μουσικης(αύξηση πωλήσεων βινυλίου)
Αυτοί που έχουν πατήσει τα τριάντα θα με καταλάβουν πιστέυω,οι πιτσιρικάδες μακάρι να ζήσουν τις δικές τους “απρόβλεπτες” στιγμές
Σε γενικές γραμμές ωραία τα λέει ο Jimmy, όμως διαφωνώ πως μόνο το internet ευθύνεται που χάθηκε το αίσθημα του απρόβλεπτου, για’μενα αυτοί που δεν προσαρμόστηκαν αναλόγως φταίνε. Δηλαδή π.χ. το blueprint και το κάθε blueprint θα μπορούσε να προσαρμοστεί λίγο μουσικά, η επίσης εμείς να προσαρμοστούμε πηγαίνοντας σε άλλο μαγαζί. Εγώ, και μεγάλο μέρος των ατόμων που δούλευαν η άραζαν στο blueprint πριν μερικά χρόνια κάναμε το δεύτερο. Όχι ως “οργανωμένο σχέδιο αποχώρησης” απλά τυχαία έτσι μας βγήκε τελικά. Βέβαια παίζει ρόλο το γεγονός πως έχουμε ωριμάσει μουσικά Jimmy, δεν είναι μόνο θέμα internet, έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία (δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους, αλλά ξέρω πως και για άλλους έτσι έχουν τα πράγματα) από τότε που άκουγα σε ένα μαγαζί μόνο αυτά και τρελαινόμουν.
