Η κουβέντα υπήρξε και ήταν καλή και βλέπω αρκετές, καλές, διαφορετικές απόψεις, οπότε:
Για ποιόν Doom δίσκο των 00ς θα αναφωνούσατε: “ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ”;
Πρωτο Krux Vs Candlemass, σημειωσατε 1, imo. Απιαστος δισκος, ο Leif δεν προκειται να γραψει αλλον τετοιο ξανα.
Πολυ δυνατη υποψηφιοτητα για τα γουστα μου θετει το The Illusion Of Motion των YOB. Αλλα ενταξει, ειμαι και λιγο κολλημενος.
Οποτε, επειτα απο περισυλλογη ενος λεπτου… Dopesmoker. Matt Pike, αλλο κολλημα απο κει.
Edit: Επιφυλλασομαι ομως, επειδη το Warning δεν το εχω ακουσει αρκετα, ενω το Pagan Altar, καθολου.
μεταξυ του ΟΛΑ (crush the insects ειδικα) και dopesmoker, λεω ΟΛΑ
γιατι το dopesmoker πρεπει να εχεις καπνισει (πολυ) για να το ακουσεις και δεν ειναι οσο ντουμ ειναι ο παραξενος αιδεσιμοτατος, αλλα ειναι αγαπη και αυτο…
θα λεγα και κανα second coming απο church of misery αλλα θα φαω ντοματες :lol:
dopethrone απο κοντα και αυτο
Και γω θα πρέπει να πω κάποιο από τα άλμπουμς των Bizarre! Μη με βάλετε να επιλέξω. ίσως το πρώτο που το πήρα πρόσφατα και δεν έχω ακόμα το χρόνο να το ακούσω. Αλλά τα 2 τραγούδια (Cirith Ungol , The Godess OF Doom) που έχω ακούσει είναι απίστευτα.
Το Candlemass δε μου άρεσε. Δεν είναι το στυλ μου. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές στο Doom ανάλογα με το συγκρότημα ακόμα όμως και με την χρονική περίοδο. Αυτός του 2005 π.χ ήταν πιο γρήγορος από τους κλασσικούς τους και δε μου άρεσε.
Το ίδιο παρατήρησα και στους Spiritus Mortis π.χ. χθες άκουσα πρώτη φορά το Fallen και σαν πρώτη ακρόαση το γούσταρα πολύ περισσότερο από το The God Behing The God (από το οποίο μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το ομώνυμο κομμάτι! Τρομακτικό πραγματικά!).
Anyway Sahg,Warning και Dopesmoker δεν έχω ακούσει καθόλου. Οπότε είναι πιο εύκολο να ψηφίσω.
Edit : Με το “Μη με βάλετε να επιλέξω” εννοούσα ποιο να αφήσω απ’έξω… jeez…
Έχει πολύ συγκεκριμένη λειτουργία για συγκεκριμένους σκοπούς. Το κεντρικό συναίσθημα το οποίο εκφράζεται στο “Watching from a Distance” είναι αυτό της απελπισίας, μιας ατέρμονης παραδοχής του χαμού, της αδυναμίας να έχει κανείς αυτό που θέλει, αυτό που χρειάζεται. Αυτό που χρειάζονται οι Warning δεν είναι κάτι νεφελώδες, είναι κάτι πολύ ανθρώπινο: έναν άνθρωπο. Αυτό που τους λείπει είναι κάποιος ή κάποια που ήξεραν, αλλά δεν τους ακολουθεί πια. Οι Warning είναι λοιπόν εξαιρετικά καταθλιπτικοί.
Το παραπάνω απόσπασμα αυτής της κριτικής συνοψίζει σε μεγάλο βαθμό την ουσία του δίσκου ο οποίος μορφοποιεί ξεκάθαρα την ουσία του doom metal, τόσο από άποψη φόρμας, αλλά κυρίως σε αισθητικό και νοηματικό επίπεδο. Είναι ψυχαναγκαστικός και αυτοκαταστροφικός, αλλά ταυτόχρονα ρομαντικός και απόλυτα ανθρώπινος. Πέτυχαν με απόλυτη συνοχή, άθελά τους πιθανότατα, να συγκεκριμενοποιήσουν ένα ιδίωμα, όχι απαραιτήτως μόνο για την τρέχουσα δεκαετία.
1o Krux μαζί με So Long Suckers των Bizarre πιθανότατα.
edit: και
Watching from a Distance κι απο δω.
Δε συνηθίζω να ψηφίζω όταν δεν είμαι εξοικειωμένος με όλες τις επιλογές ενός poll, αλλά εδώ το Watching From A Distance δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια.
Yet here I stand, a broken soldier, shivering and naked, in your winter light.
το Αlone και το Sahg ειναι ισως τα χειροτερα του πολλ.
με ταξι του Dopethrone και του SO LONG SUCKERS ειμαι, η ψηφος παει στο δευτερο.
επισης στο αλλο; ποιο; βαζουμε το μπλιςς απο ιζολε, το σπιριτους ΜΟΡΤΗΣ, το Λορντ Βικαρ και αλλα τετοια καλουδια που δεν μου ερχονται αυτη τη στιγμη στο μυαλο.
Έχω ελλείψεις. Πχ το pagan altar δεν το έχω ακούσει, ενώ από sahg έχω ακούσει το δεύτερο και όχι το πρώτο.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο καλύτερος. Ίσως όντως να είναι ένα ρεβερεντ. Ίσως ο πρώτος τους γιατί είναι αυτός που έχω ακούσει τις περισσότερες φορές. Για μένα με διαφορά ο αγαπημένος είναι το Warning όπως έχω πει αρκετές φορές. Το συναίσθημα που βγάζει αυτός ο δίσκος δεν είναι παίξε γέλασε. Το έχω πετύχει σε ελάχιστους δίσκους. Πραγματικά νιώθεις στο πετσί σου αυτό που δείχνει το εξώφυλλο. Σκοτάδι και θρήνος και αποπνικτικά συναισθήματα. Και μια απίστευτη φωνή στο μικρόφωνο.
Υ.Γ. Προβλέπω ότι ο Νομιστεράκης θα φάει κράξιμο για το Alone.
Ευκολάκι. Electric Wizard - Witchcult Today και από κοντά ακολουθούν τα άπαντα Reverend Bizarre.
περιμενω το πρωτο τσουτσεκι!
δεδομένο 1. Όλα τα άλμπουμς των Ρεβρεντ γαμάνε.
δεδομένο 2. Το Strange Horizons είναι το καλύτερο 00ς ντουμ κομμάτι.
Αποτέλεσμα:
Μου κάνει εντύπωση πώς δεν έχει αναφερθεί από κανέναν. Μήπως επειδή βασίζεται σε 90’s υλικό; Μπα, δεν παίζει. Μόλις πριν 5 χρόνια το άκουσαν όσοι το άκουσαν. Τέλος πάντων, εδώ μιλάμε για τις καλύτερες doom metal συνθέσεις από την εποχή των Candlemass και των Trouble (στα 80’s εννοείται), όσο υπερβολικό κι αν ακουστεί. Και βέβαια την Απόλυτη Φωνή.
Από τα του πολλ δε θα πρωτοτυπήσω, θα πω κι εγώ το παμμέγιστο “Watching From A Distance”. Το Pagan Altar είναι η Θεΐλα η ίδια, αλλά δε νομίζω ότι είναι doom. :-k
Πολυαγαπημένε μου Γράκχε, μαζί σου για Lamented Souls αλλά και οι Pagan Altar την έχουν μια doomίλα (ίσως όχι με την traditional έννοια) μαζί με NWOBHM στοιχεία και θα έπεφτε ο Σταυρός στο κεφάλι μου αν δεν τους έβαζα στο poll :papas:
Δίνω κι εγώ μια ψήφο στο Krux αβίαστα όμως. Μιλάμε για μεγάλο δίσκο. Με τέτοιες τραγουδάρες που έγραψε ο Edling δε νομίζω ότι θα έλειπαν σε κανένα οι Candlemass αν τους συνέχιζε σαν κύριά του δραστηριότητα.
Απ’ ότι φαίνεται πρέπει να τσεκάρω και τους Warning, βάση των λεγομένων σας.
Ναι! Και Lamented Souls. Δισκάρα!
Επίσης θα μπορούσε να μπεί και κάτι από Place Of Skulls. Κατα προτίμηση το “With Vision” ή το δέυτερο EP.
Πολυαγαπημένε μου Ποτ, αν αποκόμισες την εντύπωση ότι στη λέω για τις επιλογές του πολλ σφάλλεις διότι αν τολμούσα να σε παραβγώ σε doom χωράφια ο Σταυρός θα πρεπε να σφηνωθεί όχι στο κεφάλι μου, αλλά… κάπου αλλού.
Την αποψάρα μου λέω απλώς όπως όλοι οι άλλοι εδώ μέσα. 
Γειά σου ρε Πάνο! With Vision και τα μυαλά στα κάγκελα. Griffin και Wino λέμε. Γονυπετείς όλοι, προσευχές, κατάνυξη και όλα τα σχετικά.
witchcult today απο’μενα
Οι Reverend Bizarre ειναι αδιαμφισβητητα οι ηγετες του DOOM για τα 00’s.
Γενικα το doom μας προσφερε παρα πολλα διαμαντια τα τελευταια χρονια !
Aνετα ψηφιζω οποιοδηποτε απο το πολλ,ψηφιζω Cathedral μιας και τετοια
δισκαρα πρεπει να παρει ψηφους και γιατι δεν περιμενα τετοιον δισκο απο αυτους.