Eντάξει η απάντηση είναι εύκολη γιατί έχει βγει η ΥΕΡΔΙΣΚΑΡΑ των καθήντραλ, αλλά κουβέντα να γίνεται.
Καλύτερος DOOM(-ίζων) δίσκος των 90s
ε ναι βασικα κουβεντα να γινεται αλλα forrest of equilibrium και γω
εντιτ
λολ αλλο cathedral λεμε
come my fanatics απο πολλ
My Dying Bride;
Μόνο το Brave Murder Day έχω σαν δίσκο και έχω ακούσει από τα του πολλ, καλό αλλά μέχρι εκεί.
Α και το Crimson horizon.
κίτρινη κάρτα στο μάνο γιατί με το “ντουμίζον” ανοίγει πολύ το παιχνίδι και χωράνε και Neurosis και Danzig κλπ εδώ μέσα.
Ε απ’ το πολλ καθήντραλ άνετα, αλλά πού στον (Αχιλλέα) Μπέο είναι οι Sleep?
Nαι ρε παιδιά όλα των καθηντραλ σπέρνουν, απλά αυτό είναι λίγο πιο πάνω.
Επίσης μπληντιν δεν έβαλα αηχεητγκοντ και δεν το 'πες.
Στη “Δικιά μου κοσμοθεωρία” (Κοκκίνου ρισπέκτ) οι αιχέητ δεν έχουν θέση στο ντουμ.
Τι να σε πω, νόμιζα ότι είναι σλαντζοντουμοειδες και αυτό. Δεν έχω ακούσει και ποτέ. :lol:
Εντιτ: είμαι γκαβός, τώρα είδα ότι φτιάχτηκε νέο πολ για 90ς, οπότε θα πω το χόλυ μάουντεν κι εγώ.
Σέκοντ έντιτ: ρε την παλεύετε? Το Manic Frustration είναι ροκ εν ρολ! Τι δουλειά έχει εδώ?
Tο Μanic Frustration είναι στους αγαπημένους μου δ’ισκους άρα…
Όντως πάντως,δεν ξέρω αν κολλάει…
Από Trouble έπρεπε να μπει το ομώνυμο του 1990. Ο καλύτερος doom δίσκος της δεκαετίας και ένας από τους 4-5 καλύτερους του ιδιώματος γενικώς, και κολλάει κιόλας γιατί δεν το είχαν γυρίσει τελείως σε heavy rock καταστάσεις (όπως στο Manic Frustration).
Ποσο πρεπει να συμφωνησω…Στο Manic frustration το ειχαν γυρισει πολυ και αν και μ αρεσει εξισου με το trouble και εχει πιο πιασαρικους υμνους δεν ταιριαζει τοσο…