Locrian δε κολλαν εδω, το End of Green παντως ειναι σπουδαιο και εχει κομματαρες (το Hangman’s Joke ειναι το νεο Killhoney τους θαρρω). Κριμα που δεν του χω δωσει οσες ακροασεις θα θελα.
End of Green ειναι στα υποψην πολυ καιρο τωρα.
Επισης χαρηκα με το ρεβιου το Θοδωρα για τη μπαντα. Ειπε ωραια λογια μεσα, παρολο που ειναι μακρυα απο τα ακουσματα του. Καταλαβε οτι προκειται για σοβαρη, δουλεμενη κυκλοφορια, μακρυα επισης απο το προηγουμενο. Εχει φαει τρελο λιωσιμο, πιο πολυ διοτι ειμαι τρελος φανμπους του Μορτεν εγω ο ιδιος. Το χω ξαναγραψει και παλιοτερα.
Δεν θα ελεγα τιποτα εδω ετσι κι αλλιως, αφου κανενας πλεον δεν ασχολειται. Μονο οσοι θα ηθελαν να ακουσουν κατι σωστο, δουλεμενο συμφωνικο (γκοθικ), να τσεκαρουν.
[B]Profound Scars[/B]
Void of Silence-Human Antithesis
Μια παλια κυκλοφορια (2004) που μαλλον εχει περασει απαρατητητη.Στα φωνητικα ειναι ο Alan των Primordial και μουσικα κυμαινονται σε doom ηχοτοπια.Βασικα ειναι απο τα καλυτερα που εχω ακουσει την τελευταια δεκαετια.Σκοτεινο,ζοφερο,με μεγαλες συνθεσεις που αγγιζουν τα λεπτα ορια του funeral,παντα ενδιαφεροντες με πνιγηρη ατμοσφαιρα που σε κερδιζει αμεσα.Ειναι και η φωνη του Αλαν ξεχωριστη και σου ζινει και την εντυπωση του επικου,ακομα και οταν εχει προηγηθει αμπιεντ αβυσσικο περασμα.Επιβαλλεται ακουσμα!
γεια σου κοσμε! τι μου κανετε?καλα μου ειστε?
Για ολους εσας που σας την σπαει που εχει μπει ο νοεμβρης, αλλα εχει ζεστη.
Αλλα κυριως για εσας που σας λειπουν οι agalloch(πανε 3 χρονια απο τον τελευταιο δισκο) και οι wolves in the throne room.
το πετυχα τυχαια στα ιντερνετς και με μια δυο αυτιες ειναι βαλσαμο για την καρδια.
το μονο που βρηκα ειναι οτι ειναι αυστριακοι.
δειγμα----->
[B][SIZE=“4”]Ellende - Wind [/SIZE][/B]
http://www.youtube.com/watch?v=6QomfEcORI0
[SPOILER]πρωτο ποστ μετα απο καιρο 
[/SPOILER]
Τον δισκο δεν τον εχω ακουσει, το ep που βγαλανε πρωτυτερα ειναι αριστο παντως
Ωραίο το κομμάτι, το drum machine μας τα χαλάει λιγάκι στην ατμόσφαιρα αλλά γενικά ενδιαφέρον, με έψησε να τσεκάρω όλο το δίσκο.
[B]Usnea[/B], από τη μεταλομάνα πόλη του Πόρτλαντ, κολλητοί των Bell Witch, funeral doom με black ξεσπάσματα, κομματάρες, φωνάρα, [I]ιδεολογία[/I], γενικά όλα σωστά. Στηρίζουμε ανεπιφύλακτα.
Το [I]ρέκβιεμ[/I].
Εντυπωσιακή διασκευή των [B]The Foreshadowing[/B] στο[B] Rain of castamere[/B] από Game of Thrones.
https://www.youtube.com/watch?v=Q8Q_ZdVAJpo&list=FLSldglor1t-5E-Gy2eBdMrA
To Foreshadowing οντως φοβερο!
Εχω πολυ καιρο να πετυχω κατι που να μου αρεσει πολυ στο συγκεκριμενο υφος και αυτο εδω μου εκανε πολυ καλη εντυπωση. Τσεκαρετε.
[B]Twilight’s Embrace - By Darkness Undone[/B]
Ancestral Legacy-Terminal
Αρκετα καλο.Δεν με επεισε πληρως αλλα καποια τραγουδια τα ξανακουγα τον Χειμωνα.Μεχρι να βγει κατι καλυτερο, μια χαρα ειναι και αυτο.Παντως η Μεξικανή εχει φωναρα
Bump, με το φετινο πολυ καλο gothmetal EP Quarto Vazio απο τους Πορτογαλους Painted Black. Ενα νεο εξαιρετικο κομματι και δυο διασκευες, διαθεσιμο για δωρεαν download στο επισημο site τους: http://www.painted-black.org
Quarto Vazio:
O Habito Faz O Monstro (Radio Macau Cover):
νεο τραγουδι απο τους Immensity, ??Heartfel like Dying??
τιποτα λιγοτερο απο θεσπεσιο
Ιταλοσουηδικό συγκρότημα doom/hard rock ονόματι Hands of Orlac, που εμπνέεται από ιταλικό horror, με γυναικεία φωνητικά και φλάουτο. Δεν ακούγεται και πολύ πρωτότυπο, αλλά το μοναδικό κομμάτι που παρουσιάζουν από το δίσκο τους είναι εξαιρετικό, και πολύ χέβι και σκοτεινό συγκριτικά με μπάντες παρόμοιας θεματολογίας.
Ghost Brigade-IV - One with the Storm
Από την Φινλανδία με....θλίψη. Ε, δεν πιστεύω να περιμένατε κάτι από ένα συγκρότημα από την την συγκεκριμένη χώρα. Οι Ghost Brigade φθάνουν στο τέταρτο τους άλμπουμ και εμβολιάζουν το αμάλγαμα των μουσικών που υποστηρίζουν τόσα χρόνια με την θλιμμένη υφή τους. Από Post-Rock, Metalcore, Progressive Rock, Death και Doom Metal υποστηρίζει το δελτίο τύπου ότι αποτελείται αυτό το αμάλγαμα και δεν πέφτουν πολύ έξω. Όσοι αρέσκονται στις παλιές (και όχι μόνο) εποχές των Katatonia, ας κάνουν μια στάση εδώ.
Με νέο μπασίστα αλλά και πληκτρά, ένα μέλος που παίζει καθοριστικό ρόλο στην μουσική τους, όσο βέβαια και οι διπλές κιθάρες που δεν ντρέπονται να τις χρησιμοποιήσουν εις βάθος για να αυξήσουν τον δυναμικό τους ήχο. Οι κιθάρες βογγάνε, τα πλήκτρα διαμορφώνουν μια πιο μουντή ατμόσφαιρα ενώ η φωνή ακούγεται άλλοτε σπαραχτική και άλλοτε οργισμένη, έτοιμη να σε αρπάξει από τον λαιμό. Οι στίχοι, στην ίδια διάθεση και αυτοί, επιλεκτικά διαλεγμένοι ωστέ να συμβάλλουν και αυτοί στην φευγαλέα τους, ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα. Μελωδίες κατασκευασμένες για να καρφωθούν βαθιά μέσα σου και οι ουλές να μείνουν παντοτινές. Το σκοτάδι ενσωματώνεται πολύ φυσικά στον ήχο τους και ξεγλιστρούν πολύ ωραίες στιγμές. Να ξέρετε πάντως ότι δεν περιέχονται μελιστάλαχτες κλαψιάρικες στιγμές, όλα γίνονται μετά συνοδείας σκληρού ήχου (στο 90% της μιας ώρας που διαρκεί). Διακρίνονται όλα τα όργανα (πολύ καλή η παραγωγή του Tuomas Koko στα Electric Fox Studios) και το καθένα διαπρέπει στον ήχο του συνδέοντας ένα ενιαίο ηχητικό σύνολο που σε παγιδεύει και σου προκαλεί αυτό το ελαφρύ κούνημα του κεφαλιού σου ενώ έχεις μισόκλειστα τα μάτια σου. Η ??Ταξιαρχεία των Σκιών?? γνωρίζει πολύ καλά τι χρειάζεται η αύτου του είδους η μουσική (και ο αντίστοιχος οπαδός). Κάτι που να καίει την ύπαρξη καθαυτή, που να ρίχνει άγκυρα στην μέση του πουθενά μόνο και μόνο για να δεχτεί τις χειρότερες των μελαγχολικών κυμάτων εωσότου να βυθιστεί.
Τραγούδια που θα ξεχώριζα είναι τα ??Wretched Blue??, ??Departures??, το ??Anchored??,το δεκάλεπτο ??Electra Complex?? με την βαρύθυμη και αργή ηχητική του διαδρομή προς την οδύνη ενώ οι κιθάρες που ακούγονται κάπου στα 7:30 λεπτά με στοιχειώσαν αρκετές νύχτες. Υπάρχουν και πιο μέτριες συνθετικές στιγμές αλλά και σημεία που επαναλαμβάνονται συχνά ή θυμίζουν άλλες μπάντες του είδους και τους στερούν το να θεωρηθεί το ??One With The Storm?? κάτι το κορυφαίο. Ειδικά το μοντέρνο ??The Knife?? με ξενέρωσε παντελώς. Το τελευταίο τραγούδι είναι τραγουδισμένο και στην γλώσσα τους για όποιους αρέσκονται στα Σκανδιναυικά. Πραγματικά σπουδαίος δίσκος, σαφώς καλύτερος από αυτούς που έχουν προηγηθεί. Πάντως το εξώφυλλο είναι εντελώς αταίριαστο.ΤΤΤΤΤΤΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΕΕΕΕΕΕΕΕΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!
Immensity - The Isolation Splendour
Δεν πάει καιρός που ευχήθηκα να απολάυσω σύντομα τον νέο δίσκο των Immensity και η ευχή πραγματοποιήθηκε. Η μπάντα του Ανδρέα Κελέκη δημιουργήθηκε το 2009 και μόλις το 2011 πήρε την σημερινή του μορφή με τους παιχταράδες της σημερινής παρέας (με μια αλλαγή μόνο πίσω από τα πλήκτρα) και την καταπληκτικής φωνής του Χατζημιχάλη. Έχοντας μόνο ένα demo, το ''The Lonely Aquarelle'' του 2012, ένα μικρό θάυμα για όλες τις αισθήσεις, με 2 μονάχα τραγούδια, φτάνει πλέον το πλήρωμα του χρόνο για τον πρώτο ολοκληρομένο δίσκος τους, το ''The Isolation Splendour''. Περιέχει 5 νέα τραγούδια και τα δυο του demo ρεμιξαρισμένα που τα ζωντάνεψε ακόμα περισσότερο. Οι ηχογραφήσεις πήραν μέρος στα Basement Studio (για τα ντραμς), Tzek Keregioz Studio(για κιθάρες/μπάσο) και Sierra Studios (για την φωνή) και είμαι σίγουρος ότι ακόμα και ο πιο απαιτητικός να χτενίσει και να ξεψαχνίσει τον ήχο τους, δύσκολα θα βρει κάτι αρνητικό να τους εναποθέσει μαις και η παραγωγή του Κίμωνα Ζηλιώτη είναι αξιο...ζήλευτη. Όλη η μουσική είναι γραμμένη από τον Κελέκη (με την πολύτιμη βοήθεια των υπολοιπων) και όλοι οι στίχοι του Λεωνίδα. Το artwork είναι μια φανταστική έμπνευση του Νίκου Σταυριδάκη, απίστευτα πανέμορφο, στολίδι για τα μάτια και την δισκοθήκη μας.
Καλά όλα τα παραπάνω αλλά η ουσία είναι άλλη. Μιλάμε για τον απόλυτο ατμοσφαιρικό doom/death δίσκο με κάποιες prog πινελιές. Για το εναρκτήριο θεικό ''Heartfelt like Dying'' τα έγραψα και εδώ http://metalzone.gr/articles.php?action=details&id=25777&lang=en . Όσο περνάει ο καιρός και προσθέτω ακροάσεις σε αυτό το τραγούδι, τόσο πιο βαθιά ριζώνει μέσα μου και με ακολουθεί στην καθημερινότητα μου. Θα είναι τραγούδι-σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές μπάντες του χώρου που θα ακούω. Και η συνέχεια του ''The Isolation Splendour'' ακόμα πιο εξάισια. Νότες διαδέχονται η μια την επόμενη σαν χνάρια που σβήνονται στην άμμο του παντοτινού Σκότους, συστρέφοντας γύρω από την ψυχή σου μέχρι να βρουν την ευκαιρία και να καρπωθούν από τις στενάχωρες σκέψεις που στροβιλίζουν τον νου. Οι κιθάρες, σαν παγωμένα χέρια του Χειμώνα, τυλίγονται πάνω στην σάρκα σου και σε παγώνουν, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Η στροφή σε πιο προοδευτικές πλάνες μετά τα 3-4 πρώτα λεπτά του ''Irradiance'' φέρνουν στο νου While Heaven Wept, πρίν βέβαια ξαναγυρίσουν σε πιο ληθαργικούς ρυθμούς. Συνέχεια με το ομώνυμο του δίσκου. Γόνιμες μελωδίες καρποφορούν γλυκούς λωτούς, τα χείλη του Λεωνίδα στέλνουν θλιμμένα μηνύματα, λυπητερές αναγγελίες καθώς ρουφάμε αχόρταγα τους στίχους του στο υποσυνείδητο. Τα πλήκτρα δεν λειτουργούν ως υποζύγιο. Ξέρουν καλά τον ρόλο τους και ΄φερνουν εις πέρας τα καλύτερα αποτελέσματα. Όσο οι διπλές κιθάρες κόβουν την σάρκα μας μέσα στον εσωτερικό και εξωτερικό χειμώνα, αυτά παίζουν το ρόλο της βροχής που καθαρίζουν τον ουρανό. Σε κάθε τραγούδι όλοι οι μουσικοί ζωγραφίζουν με σκοτεινά χρώματα πάνω στην παλέτα της μελαγχολίας. Ειδική μνεία στο ζευγάρι που χοροστατεί το ρυθμικό μέρος των συνθέσεων και λειτουρηεί ως το μοναδικό καταφύγιο για την ψυχή. Αλλιώς δεν υπάρχεις περίπτωση να μην χαθείς στην λήθη της αχανής ποιότητας του ''Sullen''. Κάθετη κατρακύλα της σκέψης σε οδυνηρές εμπειρίες και θλιβερές σκέψεις. Πνικτές γλωσσολαλιές στο ''Everlasting Punsishment'', το πιθανότατα πιο σκληρό τραγούδι. Έριδα μεταξύ αρμονίας και τραχύτητας και μοναδικό θύμα ο ακροατής που αποκαρδιώνεται από το πρώτη και αποθαρρύνεται από την δεύτερη. Και σαν να μην έφτανε όλη αυτή η μαζεμένη τελειότητα στα καινούρια τους τραγούδια, έρχονται και τα δυο φαντάσματα του παρελθόντος ακόμα πιο τρομακτικά, ακόμα πιο αμαρτωλά και σε περιπλανούν για μια ακόμα μια φορά. Το ''The Isolation Splendour'' είναι εξωφρενικά καλό να συγκριθεί με κάποιο άλλον δίσκο του είδους του, ένα άτοπο και αταίριαστο δημιούργημα στις μετριότητες του σήμερα. Ευτυχώς γράφω σε πληκτρολόγιο, αν έγραφα κείμενο σε χαρτί θα ήταν γεμάτο μουτζούρες από τα δάκρυα τις πένας μου.... ΤΕΛΕΙΟ!!!Autumnal η μπάντα, από Ισπανία μεριά. 2 δισκάκια και 4 demo. Κόλλημα των τελευταίων ημερών.
Νέα μπάντα από μέλη των Lotus Thief, Botanist, Kayo Dot. Πλήρως ακατατακτο.
3 Likes
Πολύ ωραίο αυτό, φέρει στοιχεία και από τις 3 μπάντες.
Αν έχω καταλάβει καλά, το βίντεο είναι μια σύνοψη του τραγουδιού σωστά; Ο δίσκος από ότι βλέπω στο bandcamp έχει δυο τραγούδια μεγάλης διάρκειας.
Ακριβώς. Ο δίσκος κινείται κάπου ανάμεσα στο σκοτεινό ambient και στο ατμοσφαιρικό Doom και είναι πολύ καλό. @Kostas_L τσέκαρε οπωσδήποτε και τους KIP που ποσταρα στα Sludge, ίσως το νιώσεις.
1 Like
Δισκάρα!
2 Likes