Δεν είμαι σίγουρος για το αν βρίσκομαι στο σωστό θρεντ, καθώς η λέξη “Metal” στον τίτλο του είναι λίγο περιοριστική, αλλά είμαι έτοιμος να μοιραστώ ένα πραγματικό διαμάντι. Το 2010, οι Φινλανδοί ShamRain κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Goodbye to All That. Δυστυχώς, πέρα από αυτό, τίποτα άλλο δεν είμαι σε θέση να πω για την μπάντα, καθώς άκουσα το άλμπουμ ψάχνοντας κάτι παρόμοιο σε Anathema - Antimatter, δίχως να τους έχω ούτε ακουστά πριν. Το αποτέλεσμα με άφησε άφωνο. Οι συνθέσεις κυμαίνονται σε δυσθεώρητα υψηλά επίπεδα και αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω κάπως τον ήχο τους, όντως βρίσκονται σε εκείνα τα μονοπάτια που έψαχνα. Τα λόγια είναι περιττά και παρακάτω παραθέτω κάποια links από το youtube που πιστεύω ότι μιλάνε μόνα τους. Θα σημειώσω μόνο ότι έχω να ακούσω τόσο εξαιρετικό άλμπουμ, ανεξαρτήτως είδους, εδώ και πάνω από οχτώ μήνες, όταν και ανακάλυψα ταυτόχρονα Veronica Decides to Die (Saturnus) και Leaving Eden (Antimatter).
Εννοείται πως όποιος έχει ψαχτεί με δαύτους, ας πει λίγες πληροφορίες. Από ό,τι έψαξα στο φόρουμ δεν έχει ειπωθεί κουβέντα για αυτούς, και ας έβγαλαν τέτοιο δίσκαρο.
Πολλοί καλοί οι Shamrain. Δεν είναι σε καμία περίπτωση Μέτσαλ μπάντα. atmospheric/Melancholic του θανατά rock θα έλεγα πως παίζουν, με γνήσια Φινλανδική μαυρίλα. Οι στίχοι τους καταθλιπτικοί/απαισιόδοξοι σε στυλ Sentenced ένα πράγμα και οι μελωδίες τους εκπληκτικές.
Εκτός από το Goodbye To all That ακους ΑΣΑΠ και το ντεμπούτο τους, το Empty World Collusion, αν δεν το χεις κάνει ήδη. Το someplace else είναι πιο μέτριο. Το isolation δεν το έχω ακούσει.
Νεα για λιγους, κριμα που ειστε λιγο μυρωδιες και δεν εκτιματε τις ΜΠΑΝΤΑΡΕΣ, οπως και να χει οι End of Green θα βγαλουν την επομενη δισκαρα τους (τι αλλο θα ηταν αλλωστε) τον Αυγουστο για ολους τους καλογουστους. Απο τη Ναπαλμ αυτη τη φορα, ενδεχομενως καλο μπας και τους ακουσει κανας ανθρωπος παραπανω.
Και νεο Gothminister με τιτλο Utopia, αλλα ξεχασα, ειστε μυρωδιες. Κανονικα θα επρεπε να παει στα industrial αλλα μ ακουγεται αρκετα ΜΕΤΑΛΛΑΔΙΚΟ οποτε μια χαρα ταιριαζει και εδω.
Εβγαλαν καινουργιο και οι προσωπικα υπεραγαπημενοι μου Ashes You Leave (ξεθαβινγκ τα τεσσερα πρωτα αλμπουμς και πολλ!!1!~), χαμπαρι δεν πηρα. Της ποθτανας γινεται.
Στα μέσα των 90ς όταν και συνέβαιναν διάφορα θαυμαστά για το ιδίωμα (η τέλος πάντων τη συλλογή ιδιωμάτων που καταχωρήθηκε κάτω από τον ορισμό “ατμοσφαιρικό/doom/gothic metal”) προέκυψε και αυτή εδώ η συνεργασία.
Πρόκειται για τη σύμπραξη των Tommie Ericksson (μετέπειτα SATURNALIA TEMPLE) και Tommie Karlsson (στιχοι για THERION κ.α. αλλά κυρίως εκ των ηγετών του Dragon Rouge Order -όποιος ενδιαφέρεται ας ψάξει) οι οποίοι εισάγουν τον μυστικισμό (10 κομμάτια,το καθένα αφιερωμένο σε έναν qliphot-τικό δαίμονα) στο μέταλ της εποχής. Ως εκ τούτου το αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται από έναν σαφώς τελετουργικό προσανατολισμό. Κάπως έτσι στα διάσπαρτα heavy/doom riffs κάνουν παρέα και διάφορα τερτίπια όπως τα σχεδόν trance τύμπανα του “Hidden God”, αρκετά synths ενώ τα φωνητικά είναι ξεκάθαρα στο μονοπάτι της επίκλησης.
Υποθέτω ότι το ιδεολογικό κομμάτι της προσπάθειας αυτής -αν και άρρηκτα συνδεδεμένο με τη μουσική- θα αφήσει ασυγκίνητη την πλειοψηφία, αλλά έστω και ως αυτόνομο άκουσμα πιθανολογώ ότι ο δίσκος ίσως να αρέσει σε σημαντικά περισσότερους.
Το αποπανω ακουγεται ενδιαφερον, θα πεσει τσεκαρισμα οπωσδηποτε. Κατι ομορφο που ακουω, δεν ξερω αν κανεις γερος αρκετα τους θυμαται, για να μη κανω και μονολογο
συμπαθητικοι οι απο πανω, αρκετα “εναλλακτικοι” και ηλεκτρονικοι
στο μυαλο μου τους ειχα συνδεσει περισσοτερο με τις δουλειες των 3rd & the Mortal με την Ann-Mari, ισως λογο καταγωγης, μονο που οι δευτεροι ηταν ενα σκαλι(μην πω περισσοτερα) πιο πανω ή τις τελευταιες δουλειες των Gathering με την Anneke, παρα με οτιδηποτε αλλο απο τον χωρο του Gothic(λογω thread το λεω, οχι επειδη τους χαρακτηρισες ετσι)
σπηκινγκ οφ Anneke, εχει συνεργαστει με την τραγουδιαρα των Pale Forest, αποτι βλεπω
Ειχανε περιοδευσει μαζι ενα φεγγαρι νομιζω, ως Pale Forest και Gathering δηλαδη. Τωρα που το λες σα να ψιλοθυμιζει Kari, αλλα γενικα μου φερνουν πιο Gathering και οσον αφορα το μουσικο κομματι, σαν ενα if then else στο αρκετα πιο λιτο και ποπ (ας πουμε). Αλλο δισκο δεν εχω ακουσει παντως, κομματαρα [U]εδω[/U] για οσους δεν εχουν τσεκαρει αν και ολο το αλμπουμ στεκεται σε υψηλοτατο επιπεδο.
Θα σε πω αν και θα τα παρω καποια στιγμη, συμπεριλαμβανομενου του Exit Mould καθοτι το χω σε CDr. [U]Εδω[/U], [U]ηδω[/U], [U]εδου[/U] κι [U]ηδου[/U] μερικα ακομα αγαπημενα για οποιον εχει ορεξη.
Το νεο Lacrimas θα το τσεκαρω απο περιεργεια, αν και μ εχασαν μετα το Fall I Will Follow. Σα να γιναν υπερβολικα γλυκαναλατοι
Το Pale Forest εχει φαει απιστευτο λιωσιμο τις τελευταιες μερες, ειναι ωραιο να θυμασαι παλιους δισκους. [U]Εδω[/U] αλλο ενα εξαιρετο δειγμα, η μελωδια στο 1:23 γκρεμιζει ουρανοξυστες και τα σχετικα. Καποια στιγμη πρεπει να ακουσω και τα υπολοιπα δισκακια τους
Träumen von Aurora - Rekonvaleszenz, οι φιλοι των Alcest, Lantlos και λοιπων θα το βρουν σιγουρα ενδιαφερον. Ενα ωραιο δειγμα [U]εδω[/U] αν και εχει και καλυτερα τραγουδια, νομιζω θα ειναι πιο ον τοπικ οταν πεσουν τα πρωτοβροχια του φθινοπωρου.
Σε αλλα ενδιαφεροντα ξεθαβιν κατι παλαιακο, Nadir - Fall From Grace, αν το εχει κανεις για πουλημα ενδιαφερομαι. Παλιο gothdoom, ισως οχι τοσο σε ετη οσο σε υφος, τα φωνητικα μονο ειναι λιγο περιεργα αλλα εμενα μ αρεσει.
Δεν το χω ακουσει, και αυτο στη τυχη το τσεκαρα. Το Nadir παντως ειναι αψογο αλλα ειναι για φανς του ειδους, στους περισσοτερους θα φανει ντεμοειδες (τι περιεργο) απο αποψη αισθητικης. Α και ειναι και ντεπουτο ε, μη ξεχνιομεθα.
Τους Nadir δεν τους εχω ξανακουσει, θα πεσει ενα τσεκαρισμα.
Δε χανουμε τιποτα!
Το Agathodaimon περασα μια στα γρηγορα σημερα, χωρις να εχω ξεκαθαρη αποψη, αλλα θετικη εντυπωση μου αφησε.
Το Nadir εχει φαει γερο λιωσιμο αυτες τις μερες, και παλιους Anathema εχει και Paradise Lost και πληκτρα Non Serviam και και. Το μονο που θα χαλαγε καποιον ειναι η ντεμοειδης αισθητικη, αλλα εμενα ισως και να μ αρεσει καλυτερα ετσι, προσδιδει ενα κλικ προσωπικη υφη.
Σε σημαντικα νεα, κοντοζυγωνει. Σκοτεινο εξωφυλλο και αλλαγη εταιριας, μαλλον για πιο μεταλ τους κοβω αυτη τη φορα.
Δεν ήμουν καθόλου σίγουρος αν έπρεπε να το βάλω εδώ ή στο black metal. Θεωρώ πως είναι πολύ περισσότερο ατμοσφαιρικό παρά black και τελικά το ποστάρω εδώ. Δίσκος αποπνυκτικός που παίζει περίτεχνα με τα συναισθήματα του ακροατή. Αξίζει να το ακούσετε. Για μένα από τα καλύτερα της χρονιάς.
