Αφού λοιπόν δεν το κατάλαβες, εμένα το πόιντ μου δεν ήταν τόσο για το “είδος” όσο για το συγκρότημα. Βασικά ψιλοσταπαπάρια μου για το “occult rock”.
Μικρέ κοσμοναύτη, δεν διαφωνούμε ουσιαστικά. Περίμενα πώς και πώς να βγει ο δίσκος και σου λέω ότι αυτό που παρατήρησα με την πρώτη είναι ότι προσπαθώντας να σκληρύνουν κάπως τον ήχο τους πάνε προς τα εκεί που ήδη έχουν πατήσει οι The Devil’s Blood, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουν προσωπικό ύφος, και απλά είπα την αποψάρα μου ότι οι τελευταίοι είναι ένα σκαλί πιο πάνω. Κι αν δεις τα ποστς είμαι ο τρίτος κατά σειρά που τους συγκρίνει με δαύτους, άρα κάπου πρέπει να υπάρχει μια ομοιότητα, δεν την βγάζω από το μυαλό μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γουστάρω Year Of The Goat, το αντίθετο μάλιστα.
Επίσης, συμφωνώ με το γελοίο του πράγματος όσον αφορά τον χαρακτηρισμό οκαλτ ροκ στο οποίο εντάσσονται και οι δύο. Γενικά δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες που δεν έχουν έστω και μια μιμητική αναφορά στην μουσική καθεαυτή, αλλά σε όλα τα υπόλοιπα (αισθητική, τρόπος διανομής κλπ.) τα οποία θα έπρεπε να είναι δευτερεύοντα. Δες και το ποστ μου για τους (σκέτους) Goat, τα ίδια λέω προσπαθώντας να επιμείνω σε αυτό που θεωρώ εγώ ουσία. Μίλησα για οκαλτ ροκ για να συνεννογιόμαστε κάπως εφόσον έχει επικρατήσει αυτός ο όρος, κάτι σαν υπόθεση εργασίας. Κι έχεις δίκιο όταν λες ότι γκρινιάζω για το χαιπ. Εκφράσεις όπως “Το πιο χοτ όνομα”, “Δε νεξτ μπιγκ θινγκ”, “Τοκ οφ δε ταουν”, “Το οκαλτ ροκ είναι το νέο μπρουταλ ντεθ” και δεν ξέρω γω τι άλλο, δεν τις θέλω στο μεταλ (χεβι ροκ, γουατέβερ) μου. Αυτά είναι μαρκετινίστικες παπαριές των εταιρειών και των μέσων.
Κι επειδή τα πήρα τώρα θα κάνω μια παρένθεση και θα δώσω ένα παράδειγμα. Είδα πρόσφατα λαιβ The Devil’s Blood, αρχικά ανακοινώθηκαν σαπορτ οι In Solitude, αλλά τελικά στην μίνι περιοδεία που έκαναν οι χεντλαινερς πήρα για σαπορτ τους Attic, κάτι Γερμανούς που είναι στην ίδια εταιρεία, τη Van Records. Ακούω δυο κομμάτια στο γιουτουμπ την προηγούμενη, κάργα 80ιτίλα με υψίφωνο τραγουδιστή, ωραία λέω, καλά θα περάσουμε. Και τελικά οι τύποι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες και τις μουσικές τους ικανότητες, ήταν μια πρόχειρη κόπια των King Diamond, λες και τους είπαν ανεβείτε πάνω, ντυθείτε, βαφτείτε και ξυριστείτε σαν κι αυτούς, εσύ θα κάνεις τον Κινγκ, εσύ τον Λαροκ, εσύ τον Μικι Ντι και προσπαθείστε να παίξετε κάτι σαν το Αμπιγκειλ. Απροβάριστοι, φεύγαν νότες, ρυθμοί, ό,τι να 'ναι γενικά.
Αλλά στον πάγκο τους είχαν 3-4 διαφορετικά μπλουζάκια, φουτερ, αυτοκόλλητα, ραφτά, κονκάρδες, τσάντες, λιμιτεντ σκατάκια κλπ. Και έχουν ένα ep, ένα σπλιτ κι έναν δίσκο που όλα βγήκαν μέσα στη χρονιά. Ρε μπαγλαμάδες, γράφτε πρώτα κανένα κομμάτι της προκοπής και μετά ελάτε να πουλήσετε μούρη. Κάτι τέτοια δεν αντέχω, μπορεί εγώ να είμαι περίεργος και μίζερος, δεν ξέρω.
Και για τους The Devil’s Blood υπάρχει χαιπ και βγαίνει χρήμα από τα μερτς, για να μην μιλήσω για Ghost. Αλλά αν η μουσική μου λέει κάτι δεν θα χαλαστώ για τα υπόλοιπα.
Κλείνοντας για τους Year Of The Goat, άσε με να τον χωνέψω τον δίσκο και θα έρθω να αποθεώσουμε παρέα.
Σε δικό τους θρεντ όμως!!
Καλώς, μικρέ ντανιελκονμπετίτ. Ίσως επιληφθώ εγώ κάποια στιγμή για καινούριο θρεντ. Τα λέμε εκεί όταν νιώσεις :razz:
Να φτιαχτεί σύντομα το thread όμως ε
Αυτό παίζει να 'ναι και το πρώτο μου post εδώ, αλλά δεν μπορούσα να μην το αναφέρω. Ίσως κάποιοι να το έχουν τσεκάρει, κάποιοι όχι.
[B]Stabat Mater ‘‘Stabat Mater’’[/B] (2009)
To εξώφυλλο προϊδεάζει κατάλληλα. Θανατερό funeral doom από τον κύριο Aspa των Deathspell Omega. 3 συνθέσεις βαριές και ασήκωτες, με αποκορύφωμα τον ομώνυμο ύμνο που με τις ψαλμωδίες και τα samples σε μαγεύει. Το πρώτο κομμάτι είναι επίσης εξαιρετικότατο, ενώ το δεύτερο κινείται σε πιο μέτρια επίπεδα. Δεν είναι το φόρτε μου αυτό το είδος μουσικής, αλλά ο δίσκος έχει βαριά ατμόσφαιρα που βασίζεται περισσότερο σε ωραίες μελωδίες παρά σε μία heavy παραγωγή ή ηχητικά κόλπα. Όσοι γουστάρουν τέτοιους ήχους νομίζω ότι θα βρουν κάτι που θα τους κάνει πολύ.
Νέο βίντεο από τους Λετονούς Frailty για το κομμάτι ?The Cemetery Of Colossus? το οποίο είναι instrumental.Το κομμάτι τα σπάει απλά…
http://rockoverdose.gr/news_details.php?id=18426
[B][SIZE=“4”]DOOMED-IN MY OWN ABYSS[/SIZE][/B]
Είναι one man band, απο Γερμανία και αυτός είναι ο δεύτερος τους δίσκος! Τσεκάρετε
Όσοι απο εσάς ακούτε doom να τσεκάρετε και το καινούριο EP των Headless Kross με τους War Iron. Είναι μόνο 2 κομμάτια, αλλά γαμάνε και τα δύο 
Και το εξώφυλλο που είναι εκπληκτικό:
^Oι “Τέσσερις Ιππότες της Αποκάλυψης” ( 1497-98 ) του Άλμπρεχτ Ντύρερ είναι όντως ένα καταπληκτικό χαρακτικό, από τα διασημότερα της πρώιμης Αναγέννησης στην Ευρώπη, όπως και τα υπόλοιπα έργα του σχετικά με την Αποκάλυψη.
Η παραπάνω εφαρμογή του σε πανηλίθια lab φωσφωριζέ χρώματα και ένα πιο-90ς-σαβούρα-πεθαίνεις τρίχρωμο ντεγκραντέ είναι πραγματικά ένα αισθητικό έγκλημα, όσο καλό κι αν είναι το παραπάνω σπλιτ.
Τα είχαμε πει και στο θρεντ για τα εξώφυλλα, η θεματολογία και η τεχνοτροπία που έχουν αυτού του είδους τα χαρακτικά προσφέρονται για ντοομ δίσκους και γενικότερα σκοτεινή μουσική, μόνο από Ντύρερ και Χολμπάιν βολεύεται η μισή σκηνή αν θέλει. Αλλά όντως, η επέμβαση στο παραπάνω είναι εγκληματική, συμφωνώ με τον επαγγελματία.
Δεν ξέρω αν θεωρούμαι κίτς που μου αρέσει πάρα πολύ…
Τούτο δώ είναι πολύ ωραίο. Σαν να βλέπω doom metal όπερα
^ Λάθος θρεντ μάλλον, αλλά δε βαριέσαι; Καινούριο Atlantean Kodex. Αυτό έχει σημασία.
[B][SIZE=“7”]ΚΑΒΛΑ[/SIZE][/B]
Δεν είναι κυκλοφορία, είναι φεστιβάλ.
[SPOILER]
[/SPOILER]
(Λογικά αυτά που θα πω παρακάτω έχουν γίνει πλέον γνωστά και τα αναφέρω για λόγους πληρότητας κυρίως.)
Πρόκειται για κανονική κυκλοφορία, λέγεται The White Goddess κυκλοφορεί 8 Oκτ. πιο πριν 5 Οκτ. θα έρθουν να κάνουν pre-release show Αθήνα.
Θεωρώ οτι παρόλο που ταιριάζει και σε άλλα threads κανένας κλασσικός ντουμάς δεν θα έχει πρόβλημα να ακούσει αυτή τη μπάντα. Αναμένονται έπη του στυλ Temple of Katholic Magic εξάλλου η μπάντα δεν βγάζει ποτέ τίποτα αν δεν είναι ποιοτικό.
Φεστιβαλάρα. Είχα πάει πέρυσι. Όποιος μπορεί να το επιχειρήσει. Πολύ ωραίος και φιλικός κόσμος και πολύ καλή οργάνωση
είναι πολύ μεγάλος αυτός ο δίσκος για να πάει χαμένος. Traditional Doom με λίγα NWOBHM.
Το παρακάτω τραγούδι ΔΕΝ είναι το καλύτερο του δίσκου, αλλά είναι καλό!