DoomSword

όποιος γουστάρει nightcomer να τσεκάρει και τους fury n grace

Χμμμ βασικά ψιλοάτοπο αυτό που λες, γιατί το Into Glory Ride είναι από τους πιο σκοτεινούς δίσκους στο μέταλ, έτσι ξερά και όμορφα.

Κατά τ’ άλλα συμφωνώ μαζί σου στο ότι η βασική επιρροή των DoomSword είναι σαφώς οι Bathory. Ξέχασες όμως να αναφέρεις την τρίτη βασική επιρροή τους: τους Candlemass.

Όταν το πρώτο επικό τραγούδι των Manowar είναι το Dark Avenger νομίζω ότι πάνε για φούντο όλα τα περι φωτεινότητας

+1000

Σωστός ο Νταρθ.
Γενικά πάντως σκέφτομαι ότι οι Manowar στη χρυσή εποχή τους είχαν δύο πλευρές (καλά βασικά τρεις είχαν, γιατί υπήρχε και η party metal/τριαλαρί τριαλαρό/χαζο-hard rock/“Ι’m the warlord of the rooooooaaaaaad”, απλά μ’ αυτήν δεν ασχολούμαστε). Από τη μία ήταν τα υπέρβαρα και θεοσκότεινα έπη όπως το Dark Avenger, το Secret of Steel, το Hatred, το Each Dawn I Die, το Bridge of Death κ.ά., και από την άλλη τα πιο εμβατηριακά και “οοοοο”, οι παιάνες τύπου Battle Hymn, March for Revenge, Hail to England, Mountains, Guyana κτλ. Πάντως “φωτεινότητα” δε νομίζω ότι είναι η λέξη που θα χρησιμοποιούσα γενικώς.

το guyana είναι μαυρίλα ρε συ ,δεν είναι “οοοο”. το μπάσο προσφέρει εφάμιλλο σκοταδισμό με το each dawn i die.

Ε, καλά, μαυρίλα δεν το λες ακριβώς, αλλά ΟΚ, ούτε και “οοοο”, I’ll give you that. Είναι ψιλοϊδιόρρυθμη περίπτωση, συνδυάζει διαφορετικούς τρόπους έκφρασης στο πλαίσιο των Manowar.

ντάξει ναι, δεν είναι μαυρίλα εντελώς, καταλαβαίνεις πως το θέτω. το ίδιο υσχίει πάνω κάτω και για το march for revenge.
πάντως παρόλο που ότιδηποτε επικό υπάρχει προφανώς κι έχει επηρεαστεί από manowar, οι doomsword θεωρώ κι εγώ ότι δίνουν πιο πολλά credit σε bathory/candlemass.

συμφωνω οτι το Into Glory ειναι αρκετα πιο σκοτεινο απο τα υπολοιπα, αλλα στη συνολικη δισκογραφια τους ειναι μαλλον η εξαιρεση (σαν δισκο, γιατι εχουν κ αλλου πιο “σκοτεινα” κομματια απο δω κ απο κει…).

100% δικιο, και Candlemass βεβαιως βεβαιως! ειπαμε…DOOMsword :wink:

χμμμ ισως η επιλογη της λεξης “φωτεινο” μεταλ να μην ηταν η καλυτερη χαχαχ. αλλα εννοουσα αυτο το “οοοοου” στυλ, οπως σωστα καταλαβατε κ οι υπολοιποι…

ρε μηπως τα ψειριζουμε πολυ τελικα ? οι τυποι παιζουν Epic/Doom και γαμανε. τελος ! :slight_smile:

Bump γιατί έτσι

θα έπρεπε να υπάρχει κ ένα αιματοβαμμένο emoticon που να κρατάει σπαθί :stuck_out_tongue:

Ψιτ, αν έχετε τίποτα σε CD ή βινύλιο για αγορά ή ανταλλαγή τα ψάχνω για τη δισκοθήκη μου…
ΠΜ

λοιπον,το πρωτο τους ειναι αξεπεραστο και με σιγουρια λεω οτι ανηκει πλεον στα κλασσικα του ειδους.καθε βδομαδα εστελνα στο steel gallery η alone(δεν θυμαμαι) θεσ/νικης ,φιλο μου αντι manowarα και αντι επικα να ρωταει ποτε θαρθει το βινυλιο.ακομα και τωρα ,οποτε μου ερχεται στην πρεβεζα,του αραδιαζω στον καναπε ολα τα manowar και το doomsword να τα βλεπει να νευριαζει και να θυμαται.
swords of doom ο απολυτος υμνος!

i agree with that :thumbup:

κρίμα το παλικάρι, αναπηρία τόσο νέο

θυμαμαι οταν μου φερε το δισκο στην αθηνα,το βαλα να παιξει μπροστα του,εγω 20αρης τοτε ξεκιναγα το underground ψαξιμο,να χω εκστασιαστει με την εισαγωγη και αυτο το αρχ.δι να χει ξεκαρδιστει και να κοροιδευει.τωρα που θαρθουν τον απριλη ,καλο θα ταν να κανουν και καμια εξτρα full set list εμφανιση.κριμα θαναι.

Resound the horn γιατί λατρεύω τη κάθε νότα από την αρχή μέχρι το τέλος, την ατμόσφαιρα που βγάζει και το τέλειο εξώφυλλο.

*τώρα βέβαια αυτή η περιγραφή κολλάει και στα 4 πρώτα αλλά τέλος πάντων το resound μου κάνει ένα κλικ παραπάνω!!!

Από τύχη και συγκυρίες μάζεψα σε CD τα 4 πρώτα. Μου μένει το The Eternal Battle. Καλό;

Επίσης, ποιά από αυτά έχουν βγει σε βινύλιο;

DoomSword-The Eternal Battle

Doomsword.Μια μπαντα που προσωπικα δεν με εχει απογοητευσει μεχρι τωρα.Στο τελευταιο της αλμπουμ,εχει κρατησει ολα τα στοιχεια που την κανουν αγαπητη σε τετοιου ειδος ακροατηριο.Και ανυπομονω να ακουσω αυτα τα τραγουδια ζωντανα σε λιγες βδομαδες (για 2ευρω,γκουχου γκουχου).
Αγαπημενοι δισκοι Doomsword,τα Resound the Horn και Let Battle Commence.Χειροτερος?Ο ομωνυμος που για τους περισσοτερους ειναι κορυφαιο διαμαντι.Οχι οτι δεν ειναι πολυ καλος αλλα προτιμω να ακουσω το The Eternal Battle παρα το ντεμπουτο.Στο The Eternal Battle η επικη διαθεση ειναι εμφανεστατη,τα ‘‘ξεχωριστα φωνητικα’’ του Deathmaster ακουγονται λες και τραγουδα πανω απο καζανι που βραζονται/ανακατευονται λιωμενα μεταλλα,κιθαρες που δεν αναλωνονται σε βασικα ριφς αλλα αφηνονται να ‘‘γλιστρανε’’ οπως στα 80ς.Ειδικα προς την μεση του δισκου,τα πραγματα κορυφωνονται.Wrath of the Gods,Soldier of Fortune… Song of the Black Sword και οι Doomsword στρογγυλλοκαθονται στον θρονο του (Ιταλικου) Επικου Μεταλ.Δεν αρκει να μην βγαζεις δισκους που απογοητευουν αλλα δισκους που ενθουσιαζουν και οι Doomsword το καταφεραν καλα προ 2ετιας.

Αν δεν κανω τραγικο λαθος τα 3 πρωτα.

DoomSword
Resound the Horn
Let Battle Commence
My Name Will Live On

Αυτά δεν είναι τα 4 πρώτα;