Δεν το ειπα για να σου ανοιξω τα ματια αν αυτο καταλαβες δικο σου θεμα φιλε. Απλα με το Images and Words οι DT εδειξαν πως παιζετε το prog οταν τοτε η μεταλ πηγαινε σκατα, Απο εκει και περα οι DT εφυγαν πηγαν σε αλλο επιπεδο
Αν το Rage for Order δεν είναι progressive, τότε τί είναι; Τα fibonacci των Tool μόνο;
1 Like
Συμφωνώ απόλυτα.
Δηλαδή υπάρχει μεταλοροκάς που ακούει τα πρώτα δευτερόλεπτα του Black Sabbath και δεν καταλαβαίνει ότι εκείνη τη στιγμή δημιουργήθηκε ένα νέο είδος μουσικής;
1 Like
Δε θα έλεγα “μεταλοροκάς”, αλλά υπήρχαν τύποι που άκουγαν άλλα παρακλάδια του rock και απεχθάνονταν το metal, γιατί “οι μεταλλάδες είναι βλάκες” και όχι αρκετά σοφιστικέ εν πάσει περιπτώσει. Κι επειδή τους άρεσαν τα πρώτα των Sabbath, ήθελαν να αποτινάξουν την άσχημη ταμπέλα του metal από πάνω τους. Οπότε σου έλεγαν “rock/blues με πιο βαριές κιθάρες” κλπ, ενώ ακριβώς αυτό ήταν αρχικά το metal.
Τέλος πάντων, παλιές ατέρμονες κουβέντες. Θα έχουν εκλείψει αυτοί οι τύποι πλέον, αλλά υπήρχαν. 
On topic: σε καμία περίπτωση δε μειώνω το “Images and words”, αυτό μας έλειπε. Λατρεύω τη 90’s εποχή των Dream Theater και ξέρω ότι αυτοί επαναπροσδιόρισαν το prog. Επίσης, μου αρέσει πολύ και η 00’s εποχή τους με εξαίρεση το “Black clouds and silver linings”, αλλά καταλαβαίνω αν κάποιος πει ότι δεν ήταν τόσο progressive (με την έννοια “ρηξικέλευθοι” 
) όσο στα 90’s.
Το “Promised land” ας πούμε είναι πιο progressive στο δικό μου κόσμο από το “Six degrees” ή το “Train of thought”.
1 Like
Σημερα το πρωι στη δουλεια και ενω ακουγα back to back τα awake κ images μου περασε μια σκεψη. Τι ωραια θα ηταν να καθιερωθει ενα progressive φεστιβαλ στο κεντρο της αθηνας.
Θα μαζευε και κοσμο απ εξω που θα το συνδιαζαν με διακοπες και πολυ πιο ευκολα προσβασιμη η αθηνα απο loreley και ουαλια που γινονται μεγαλα prog festival στη μεση του πουθενα. Κατι σαν ενα μικρο be prog my friend ας πουμε.
1 Like
Νομίζω ότι εδώ τίθεται το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση (πολύ βαρύγδουπο μου βγήκε αυτό αλλά τέλος πάντων…)
Δηλαδή, αν όχι progressive metal οι Queensrÿche (στους καλύτερους τους δίσκους που τους κατέστησαν γνωστούς, εννοείται), τότε τι;
Εντάξει, η χρονική απόσταση των 30 και πλέον ετών δίνει την πολυτέλεια να κρίνεις έχοντας γνώση του τι επακολούθησε, ακόμη κι έτσι όμως δέον είναι να λαμβάνεται υπ’ όψιν τι ίσχυε κατά την εποχή που κυκλοφορούσε το “Rage For Order” π.χ.
Μπορεί να μην ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό που μάθαμε ως progressive metal από τα 90’s και εντεύθεν (για τη ακρίβεια, από το “Images and Words” και μετά – αλήθεια, πόσο τεράστιος έπαινος για έναν δίσκο είναι αυτός, να αποτελεί ορόσημο;), όμως οι Queensrÿche τότε έκαναν το καθοριστικό βήμα ενσωματώνοντας τα prog στοιχεία και παρουσιάζοντας κάτι που δεν έκανε κανείς τω καιρώ εκείνω.
Συνεχίζοντας τα… εκτός θέματος, ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω ότι έχει μεγάλο ενδιαφέρον το που κατατάχθηκαν κάποιοι αληθινά καινοτόμοι δίσκοι στην εποχή τους, όταν το ιδίωμα που εγκαινίασαν δεν υπήρχε “εγκυκλοπαιδικά”.
Ας πούμε οι Watchtower, πανθομολογούμενοι πρωτοπόροι του progressive metal, εθεωρούντο thrash συγκρότημα – όχι παράλογα, και σαν ήχος αλλά και επειδή αυτό που παρουσίαζαν ήταν κάτι ακραίο. Αλλά μήπως και τα τραγούδια του “Βασιλιά” Elvis δεν έμπαιναν στον κατάλογο με τις country επιτυχίες;
3 Likes
Υπάρχουν και άλλοι (μικρό)κοσμοι εκεί έξω που θέλουν να κάνουν σύμπαν με το δικό σου κόσμο. Μουσικολογικά και συγκριτικά με τ’ άλλα δύο είναι και το πιο εσωστρεφές. Ήταν η τελευταία σταγόνα ωραίας και απεγκλωβισμένης έμπνευσης που διέθεταν - για κάποιους και το αποκορύφωμα της ύπαρξής τους στη μουσική (και όχι άδικα).
Δε θυμάμαι αν έχει δεκαετία ή λιγότερο, αλλά γινόταν ένα φεστιβαλάκι σε Αθήνα και Θεσ/νίκη, ονόματι κάπως Prog κάτι… Έφτιαχνε line - up κατά βάση με ελληνικές μπάντες και γινόταν για 2 ή 3 συνεχόμενα χρόνια. Μια χρονιά που πήγα εδώ πάνω, ήταν η τελευταία φορά που οι Until Rain είχαν τον Παπαδόπουλο στα φωνητικά (για την ιστορία διασκεύασαν και Fates “APSoG”), αλλά δεν είχε κόσμο και δεν ξέρω αν αυτό σήμαινε κάτι για την προσπάθεια να συνεχιστεί σαν ιδέα.
1 Like
Καταλαβαίνω μάλλον γιατί γίνεται η σύγχυση και η κουβέντα.
Επειδή οι μεν θεωρούν ως “prog” το να παίζεις τεχνικά, θεαματικά, με πολυρυθμικά μέρη κτλ ενώ οι δε θεωρούν το “prog” ως η τεχνοτροπία και η νοοτροπία του να προοδεύεις τον ήχο σου βάζοντας είτε νέα στοιχεία σε κάθε νέα σου κυκλοφορία, είτε παίζοντας κάτι αρκετά διαφορετικό ως ήχο.
Οι Theater μπορούσαν να θεωρηθούν progressive με οποιοδήποτε ερμηνεία, τη χρυσή τους δεκαετία (αλλά επ’ ουδενί prog με τη 2η ερμηνεία μου, τα τελευταία χρόνια).
Οι Queensryche μέχρι το Promised Land (και οι Leprous που αναφέρθηκαν) είναι κατ’ εξοχήν μπάντες της “2ης ερμηνείας”. Προφανώς έχουν και πολύ ισχυρό power στοιχείο, ειδικά στα 80s (όπως και πολλές άλλες μεγάλες power/prog μπάντες όπως οι Symphony X - αν κι αυτοί έχουν και “κλασικό” στοιχείο μέσα - και οι Fates Warning).
Υ.Γ.: Παρεμπιπτόντως μια παρατήρηση γενική για τη γλώσσα: Λέμε “ως” και όχι “σαν” σε προτάσεις όπως π.χ. “το prog ως νοοτροπία” γιατί παραθέτουμε μια αληθή δήλωση. Το ομοιωματικό μόριο “σαν” πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο όταν παρομοιάζουμε κάτι με κάτι άλλο που είναι σίγουρα αναληθές π.χ. “οι Theater παίζουν σαν να έχουν 5 χέρια”.
2 Likes
Οι Queensryche, ναι μεν είχαν το power στοιχείο στο ξεκίνημά τους, αλλά κατά την εξέλιξή τους δε στη δεκαετία του '80 το εγκατέλειψαν ελέω του οίστρου τους για “άλλα πράγματα”. Το μόνο (για μένα) που θύμιζε power ήταν το “Needless Lies”. Από 'κει και πέρα, μπορούμε να πούμε ότι και αυτοί δύνανται να έχουν και τις δύο ερμηνείες που δίνεις - πάντα μέχρι και το “Promised Land”.
Νομίζω, εν τέλει, ότι το θέμα έγκειται στο γεγονός πως οι DT απλά “έκλεψαν” την εμπορικότητα όλων κι έστρεψαν τα φώτα πάνω τους ως κάτι “φρέσκο” και όχι τόσο metal (μην παρεξηγηθώ, θαρρώ με καταλαβαίνετε) όσο ήταν ήδη οι άλλοι. Αλλά αυτά μοιάζουν περισσότερο με “γραφειοκρατία” και “τεχνοκρατία” των ΜΜΕ και μετά ξεφεύγουμε σε μια μουσικολογία ίσως.
2 Likes
Καλά τα λες, όμως εδώ εννοούσες το “The Needle Lies”, να υποθέσω; (εκτός κι αν ήθελες να κάνεις λογοπαίγνιο, με έντονη… σημειολογία!)
Ναι. Δεν ξέρω πως μου ήρθε το “Needless Lies”. Κάνε ότι δεν το είδες, σφύρα αδιάφορα. Χεχεχε
Οι Queensryche ήταν το επόμενο βήμα για το μεταλ μετά από τους Iron Maiden και το επόμενο βήμα ήταν οι Dream Theater που έδωσαν όμως τον ορισμό του prog metal.
Να μην ξεχνάμε βέβαια και τους κλασικά αδικημένους Fates Warning που απλά έτυχε να βρίσκονται στην ίδια περίοδο με τους QR και παραγκωνίστηκαν. Εγώ προσωπικά τους έχω λίγο πιο ψηλά, αν και μου αρέσουν και οι δύο μπάντες.
2 Likes
Ωραίος! 
Πάντως το ξεφούσκωμα των Queensryche μετά το Promised Land είναι πολύ σπάνιο, για να μην το χαρακτηρίσω “μοναδικό στα metal χρονικά”. Κι άλλες μπάντες έκαναν κοιλιά μετά από ένα αριστούργημα, αλλά οι περισσότερες συνέχισαν έστω αξιοπρεπώς, έστω διεκπεραιωτικά. Αυτοί κατρακύλησαν για 20 χρόνια για να σταθεροποιηθούν σε μία σχετικά αξιοπρεπή κατάσταση πρόσφατα, αλλά με 2 από τα αρχικά μέλη και τον Rockenfield σε μόνιμες διακοπές.
Επειδή πολλά έχουμε δει, ένα reunion με Tate/DeGarmo σε 2-3 χρόνια δε θα μου έκανε μεγάλη έκπληξη.
1 Like
Δεν ξέρω κατά πόσο ο DeGarmo θα ψηθεί για κάτι τέτοιο. Εδώ και λίγα χρονάκια διατηρεί ένα project με την κόρη του. Μάλιστα, πέρσι ήταν να κυκλοφορήσει και το δεύτερό τους ΕΡ, αλλά χάθηκαν τα ίχνη τους… Πάντως, ακόμα και μέσα από αυτό το project η “μαγεία” που πηγάζει από το άγγιγμά του είναι χαρακτηριστική και διαχρονική θα έλεγα. Ιδού:
Πραγματικά υπέροχο τραγούδι.
1 Like
Λέτε να τους δούμε παρέα με Tesseract;
Χμ, στο Ισραήλ παίζουν με TesseracT και Soen. Ωραίο πακέτο. Αν και από όσο ξέρω οι 2οι έχουν κλείσει για Σεπτέμβριο εδώ και οι ημερομηνίες δεν είναι και τόσο κοντινές ώστε να συνδέονται απαραίτητα.
Το είδα αυτό με το Ισραήλ ρε γμτ. Απλά με Tesseract έκλεισαν και Μπρατισλάβα.
Καλά με Tesseract για μένα θα ναι ονειρικό πακετακι. Μακάρι.
Ντάξει για το Sonder τα παραλέει λίιιιγο η ανακοίνωση ε 
(το άνωθεν emoticon επιλέχθηκε εντελώς τυχαία)