Σχετικά με τον Sherinian, ένα κομμάτι από το κείμενο που έγραψα αλλά δεν πρόλαβα να τελειώσω και να στείλω, αρκεί να έχετε όρεξη να διαβάσετε γιατί είναι μακροσκελές:
[SPOILER]
Αν κοιτάξουμε καθαρά τη συνεισφορά του Sherinian σε συνθετικό επίπεδο, το κύριο υλικό βρίσκεται στα demos του FII, που είναι ο δίσκος που θα ήθελε το συγκρότημα (και κυρίως ο Portnoy) να κυκλοφορήσει, με κομμάτια όπως το Raise the knife, Where are you now?, Speak to Me που δεν είδαν το φώς της ημέρας παρά χρόνια αργότερα. Επίσης βοήθησε στη δημιουργία της τελικής εκδοχής του A Change Of Seasons, ένα κομμάτι το οποίο προυπηρχε και παίζονταν ζωντανά με τον Kevin Moore, αλλά υπέστη αρκετές μουσικές και στιχουργικές αλλαγές στην επίσημη κυκλοφορία του.
Αν κοιτάξουμε λοιπόν αυτό το υλικό, φαίνεται ότι ο Sherinian είναι κατά κάποιο τρόπο η ?χρυσή τομή? μεταξύ του συναισθηματικού ήχου του Moore, και του πιο τεχνικού και ψυχρού ήχου του Rudess. Σε όλα τα κομμάτια προσθέτει μια πιο fusion και σε σημεία ambient προσέγγιση, που λειτουργεί υποστηρικτικά στο να αναδείξει τα κομμάτια, και όχι την τεχνική του δεξιότητα. Όταν η μουσική το καλεί, γίνεται ροκάς και παίζει αρτιότατα solo με τον χαρακτηριστικό του κιθαριστικό σχεδόν ήχο. Το συνάισθημα στο παίξιμό του δεν είναι απόν, όπως χαρακτηριστικά φαίνεται στο Anna Lee, ένα υποτιμημένο τραγούδι όπως έχει παραδεχθεί και ο Portnoy.
Γιατί λοιπόν ο Sherinian λοιδωρήθηκε από πολλούς οπαδούς της μπάντας, οι οποίοι υποδέχθηκαν σαν μεσσία τον JR στο συγκρότημα?
Στους κύκλους των οπαδών, το FII έχει αποκυρηχθεί από πολλούς, λόγω της πιο μινιμαλιστικής του ηχητικής προσέγγισης, καθώς και επειδή περιέχει κάποια τραγούδια με σαφώς mainstream προσέγγιση, όπως τα You Not Me, Anna Lee και Hollow Years. Πρέπει όμως κανείς να λάβει υπόψιν του ότι η μουσική αυτή γράφτηκε σχεδόν από την αρχή με ένα πνεύμα συμβιβασμού με τις πιέσεις της δισκογραφικής εταιρίας, συμβιβασμός ο οποίος δημιούργησε τριγμούς στις διαπροσωπικές σχέσεις του συγκροτήματος. Επίσης, η επιτυχία τoυ Liquid Tension Experiment στους οπαδούς των DT δημιούργησε επιπλέον δυσαρέσκεια για τον τότε τρέχον ήχο της μπάντας, που έδειχνε να απομακρύνεται από τις prog επιρροές της και να υποκύπτει στις διάφορες μόδες που επικρατούσαν.
Είναι επίσης γεγονός ότι ο Sherinian είχε ιδιαίτερη σκηνική παρουσία με το που έγινε πλήρες μέλος της μπάντας, με ένα πλήρως rockstar στυλ, με λάμπες λάβας στη σκηνή και με τα γυαλιά ηλίου, το οποίο ξένισε πολλούς. Διάφορα ?παιχνίδια? των DT, όπως το να παίζουν κλασσικά τραγούδια αλλάζοντας όργανα και ονομαζόμενοι Nightmare Cinema, έδωσε ίσως πάτημα σε κάποιους να αποδοκιμάσουν αυτή την έλλειψη συγκέντρωσης και σοβαρότητας που φαινόταν να υπάρχει.
Η αντικατάσταση του Sherinian από τον Rudess και η κυκλοφορία του SFAM που ήταν κατά κάποιο τρόπο η επιστροφή στις ρίζες του ήχου των DT, οδήγησε πολλούς στο βιαστικό συμπέρασμα ότι ο Sherinian ήταν υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό για την αλλαγή του ήχου της μπάντας. Ο Rudess είχε τα διεπιστευτήρια ήδη από τους δίσκους LTE και συνέχισε να προσφέρει στο εκπληκτικό SFAM. Αυτό που δεν γνώριζαν αρκετοί, είναι ότι το Metropolis pt.2 προϋπήρχε σαν ενιαίο κομμάτι με διάρκεια περί τα 20 λεπτά, με σκοπό να κυκλοφορήσει στο FII, αλλά η εταιρία δεν έδωσε ποτέ το πράσινο φως για να συμπεριληφθεί στο δίσκο. Σε αυτό το πρώιμο κομμάτι υπήρχαν τα βασικά θέματα που αναπτύχθηκαν για να γίνουν τα κομμάτια του SFAM. Aν και το δείγμα που υπάρχει είναι ανεπεξέργαστο και ουτε καν καλής ηχητικής ποιότητας, παρόλα αυτά δείχνει ότι ο Sherinian ήταν ικανός να ακολουθήσει με επιτυχία τα πιο prog μονοπάτια που η μπάντα θα ήθελε να ακολουθήσει αλλά εκείνη την περίοδο δεν ήταν πλήρως ελεύθερη να το κάνει.
Συνθετικά ο Sherinian και πέραν των DT έχει δείξει ότι είναι πολύ ταλαντούχος, με αρκετούς solo δίσκους και συμμετοχή σε διάφορα projects, με πρώτο και καλύτερο τους Planet X, των οποίων το όνομα είναι αντιπροσωπευτικότατο της μουσικής τους, με συνθέσεις πιο τεχνικές ακόμη και από τους DT, κινούμενες βέβαια σε λιγότερο metal και περισσότερο fusion μονοπάτια. Εκεί δεν φοβάται να πειραματιστεί, και να προσφέρει μια ηχητική και ατμοσφαιρική επένδυση στα κομμάτια που πλέον είναι χαρακτηριστική του ήχου του.
Είναι λοιπόν άδικη η κριτική που έγινε στο πρόσωπό του η όχι? Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε να απαντήσουμε με σιγουριά, διότι δεν του δόθηκε ο χρόνος να αποδείξει την αξία του και το τι θα μπορούσε να προσφέρει συνθετικά στους DT. Ήταν άτυχος κατά κάποιο τρόπο, στο ότι συμμετείχε σε έναν δίσκο που δεν ήταν αντιπροσωπευτικός του στόχου του συγκροτήματος, με πολλές επεμβάσεις τρίτων στο υλικό, και με ένα fanbase που ήλπιζε να ακούσει το τρομερό prog των Liquid Tension Experiment παιγμένο με πιο μέταλ επιρροές στους DT. Το ότι αυτό έγινε κατά κάποιο τρόπο με την εισχώρηση του Rudess και την κυκλοφορία ενός από τους πιο σημαντικούς δίσκους μουσικά και εμπορικά για τους DT, οδήγησε άδικα στο να υποτιμηθεί από κάποιους ο ρόλος του Sherinian, παρόλο που η μετέπειτα πορεία του έδειξε ότι θα μπορούσε να οδηγήσει τη μπάντα σε πιο πειραματικά και ενδιαφέροντα μονοπάτια, από το τυποποιημένο prog metal που προσέφερε σε επόμενους δίσκους.
[/SPOILER]
