Jordan Rudess
Here is the title and track listing of our new Dream Theater album!
A Dramatic Turn of Events
On the Backs of Angels
Build Me Up, Break Me Down
Lost Not Forgotten
This is the Life
The Shaman?s Trance
Outcry
Far From Heaven
Breaking All Illusions
Beneath The Surface
απο το facebook του Rudess.
περισσοτερα σημερα στο επισημο site της μπαντας www.dreamtheater.net
αντε να δουμε!!!
!!!
9 τραγουδια, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ γινανε ανθρωποι και αφησαν τα πολλα 15λεπτα που κουραζουν ακομα και τον πιο φανατικο οπαδο Dream Theater! Aκομα και 78 λεπτα να το κανουν, ο μεσος ορος θα ειναι κατω απο 9 λεπτα ανα κομματι 
Για τους τιτλους οκ, δεν εχω πολλα σχολια, το πρωτο αναμενεται να ασχολειται με fantasy θεματα, οπως το συνηθιζουν εδω και λιγα χρονια, οπως και το Shaman’s Trance. Μπορει να λεω και μαλακιες φυσικα ε, απλα να εχουμε να λεμε για τη φαση! Τα τραγουδια 2 και 4 τα κοβω για φλωρομπαλαντες, ενω το τελευταιο θα ειναι καμια 20αρα λεπτα παλι.
Ο τιτλος θα ελεγα οτι ειναι υποννοουμενο, αλλα ειναι μεσα στα μουτρα μας, προφανως αναφερεται στη φυγη του Portnoy.
Συνηθως αγνοω τα τρακλιστς και τα εξωφυλλα ενος νεου δισκου, καθως δεν σημαινουν τιποτα μεχρι να ακουσεις τη μουσικη, αλλα τωρα ενθουσιαστηκα λιγο με το οτι εχουμε 9 τραγουδια, αν και βλακεια μου, το ξερω
Πάνω που ετοιμαζόμου να ποστάρω! :lol:
Να συμπληρώσω ότι από αυτά που ξέρουμε ως τώρα, η παραγωγή έγινε από τον συνήθη ύποπτο John Petrucci και η μίξη γίνεται αυτή τη στιγμή από τον Andy Wallace.
Επίσης, ο JLB ηχογράφησε τα φωνητικά του στον Καναδά, υπό την επίβλεψη του Richard Chycki, και ο λόγος ήταν ότι:
I didn’t want anyone else around when I recorded my vocals for this album, I wanted a relaxed atmosphere, so I did them up here at home in Canada rather than in New York. The results speak for themselves, and they’re fantastic.
Τώρα, τόσο ο τίτλος του δίσκου όσο και οι τίτλοι κάποιων τραγουδιών, θα μπορούσαν να είναι περιγραφικοί της όλης κατάστασης που γνωρίζουμε (και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε στον συγκεκριμένο post). Βέβαια, αν ισχύει κάτι τέτοιο, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα υπάρχουν ευθείες αναφορές, αλλά ίσως δοθούν κάτω από ένα αλληγορικό πρίσμα.
Από την άλλη, αν μιλάμε για ένα concept album σχετικά με το θέμα της φυγής του MP (και όχι με μεμονωμένα κομμάτια), φαντάζομαι το flame θα πάει σύννεφο σε όλα τα γνωστά και μη φόρα! :lol:
Α ναι, η κυκλοφορία του αναμένεται προς Σεπτέμβρη μεριά σύμφωνα με τα λεγόμενα των μελών μέχρι στιγμής, αλλά φαντάζομαι περισσότερα θα ανακοινωθούν στο official site σήμερα.
Ως προς τις διάρκειες δεν ξέρω γιατί αλλά μυρίζομαι Octavarium φάση, όπως τα 'πε ο κβίντομ δηλαδή. Όλα τα κομμάτια νορμάλ διάρκειες εκτός από 2-3 που να πλησιάζουν / ξεπερνάνε το δεκάλεπτο.
Κατά τ’ άλλα, οκ, τα γνωστά, στοίχημα για τη μπάντα αυτό το άλμπουμ κλπ. κλπ.
Κι επειδή δε γίνεται να μην πούμε τη μαλακία μας, για τίτλο του άλμπουμ μπορούσαν πολύ καλύτερα
χαχαχαχαχ επικο σχολιο. παντως και εγω εχω την απορια με τα 9 τραγουδια. δεν θελω να φανταζομαι ποσο ξενερα θα φας αμα ειναι διπλο cd οπως το 6 d.o.i.t. axaxaaxaxaaaaaxxaax
80+80=160/9=18:10 λεπτα το ενα!! μακαριιιιιιιιιιιιιιιιι!!
:lol::lol::lol::lol::lol::lol::lol:
Εσυ μπορει να λες μακαρι, αλλα εγω λεω πως τα τελευταια χρονια εχει αποδειχθει επανειλημμενως το κλισε αλλα πολυ σωστο αποφθεγμα “ποιοτητα >>> ποσοτητα” με τους Dream Theater, με λαμπρες εξαιρεσεις τα Best Of Times, Octavarium, Count Of Tuscany αντε και κανα 2-3 ακομα… 8)
Προσωπικα ολα τα τεραστια σε διαρκεια τραγουδια τους απο το SDOIT και μετα δε συγκρινονται καν με το ποσο υπεροχα ειναι τραγουδια οπως Trial Of Tears, Voices, Home, Learning To Live, Lines In The Sand, A Change Of Seasons…
Γι αυτο και δε με νοιαζει τοσο η ΣΥΝΟΛΙΚΗ διαρκεια του CD οσο το να εχει καλα τραγουδια
αυτο εννοειτε. διαφωνω για τα τραγουδια μεγαλης διαρκειας με την 6doit περιοδου αλλα ειναι αλλο θεμα αυτο.
στο θεμα της διαρκειας σου εκανα πλακα παντως.
Να’ναι για τον Portnoy ο τίτλος ή θυμήθηκε κανα παιδικό τραύμα ο Petrucci; (βλέπε A Nightmare To Remember)
Πάντως κάπως, κάπου (δεν θυμάμαι ακριβώς) είχε πάρει το μάτι μου κάτι για μια 15λεπτη νέα σύνθεση με πολλές αλλαγές κλπ. Νομίζω το είχε αναφέρει κάποιος από τους υποψήφιους drummers.
Υποθέτω θα πέσει συζήτηση…
Ε το καταλαβα προφανως, απλα επρεπε να διευκρινισω 8)
Επισης, γιατι μπορει να παρεξηγηθει αυτο που ειπα, δεν εννοουσα συγκεκριμενα απο το SDOIT αλλα γενικα απο τοτε και μετα. Δηλαδη κι εγω λατρευω τραγουδια οπως Glass Prison, Blind Faith και πολλα αλλα, αλλα νομιζω πως πολλα απο αυτα ειναι μιση ή μια κλαση κατωτερα απο τα πιο “κλασικα” τους μεγαλα τραγουδια οπως αυτα που εγραψα. Συν το οτι το παρακανουν μερικες φορες (βλεπε A Nightmare To Remember που ανετα μπορουσε να ειναι 2 ξεχωριστες κομματαρες).
O τίτλος είναι λίγο κάπως, αλλά επιτέλους 9 τραγούδια. Αντε να δούμε περισσότερη αγωνία έχω για το τί θα προσφέρει ο Mangini και κυρίως τον ήχο του. Αναμένουμε.
Θα είναι 8 τετράλεπτα και ένα 45λεπτο…
φιξντ
Ωραίος ο τίτλος 8).
καθόλου υπό το νοούμενο, πιο πολύ κάτι σαν in-your-face-νοούμενο :lol: Τεσπα δεν εκπλήσσομαι λογικό να έχουν επηρεαστεί το εξώφυλλο, ο τίτλος, οι στίχοι από την αποχώρησηση Portnoy και το κλίμα τριγύρω (συμβαίνει και συχνά τελευταία).
Ουφ!!! μακάρι να βγει κάτι καλό από αυτό το [I]“dramatic turn of events”[/I] και να έχουν γράψει εμπνευσμένη δισκάρα μετά από χρόνια :papas:[-o<
Οι Dream Theater των 3 τελευταίων άλμπουμ μου θυμίζουν τις flash rock μπάντες του παρελθόντος.
Τεχνική για την τεχνική και ψευτοεντυπωσιασμοί.
Δεν ξέρω αν τους επηρέασε το γεγονός ότι πήγαν σε πολυεθνική.
Σίγουρα παραμένουν μουσικάρες.
Μακάρι ο νέος δίσκος να είναι και ο καλύτερος της χρονιάς.
Θα είμαι από τους πρώτους που θα χαρούν.
Αλλά κρατώ πλέον μικρό καλάθι.
Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος (ο Ζαχ κατά προτίμηση) τι είναι αυτό το flash rock και τι σχέση έχουν τα τελευταία theater (που ναι ούτε εμένα μ ενθουσίασαν) μ αυτό
Από το Images & Words ήταν σε πολυεθνική, δεν πήγαν τώρα. Και μάλιστα, η ATCO/EastWest/Elektra/Atlantic ήταν πιο μεγάλη από την Roadrunner στην οποία έχουν βγάλει τα Systematic Chaos και Black Clouds & Silver Linings.
(βέβαια, κάτι πήρε το αυτί μου ότι πέρυσι η RR εξαγοράστηκε από την Warner Music Group, αλλά τέλος πάντων!)
αρχισαμε παλι τα ακυρα. για ολα φταινε οι πολυεθνικες…19 χρονια τωρα οπως σωστα λεει ο Raziel666.
ακομα δεν εχετε ακουσει νοτα και αρχισατε…
ειστε AWESOME!
Ελπίζω να μην είναι δράμα ο δίσκος όπως ο τελευταίος τους…
Χωρίς φωνές και “ακόμη δεν ακούστηκε νότα, αρχίσατε” μπορώ να πω ότι απλά το παιδί εξέφρασε μια γνώμη, σεβαστή και μάλιστα ήταν και με πολύ καλή διάθεση (άλλωστε ελπίζει να είναι το άλμπουμ της χρονιάς).
Βασικά διαφωνώ γιατί αναφέρθηκε στα τελευταία 3 άλμπουμ των Dream Theater ως άλμπουμ της τεχνικής για την τεχνική και του ψευτοεντυπωσιασμού και απορώ που τα βρήκε αυτά στα Octavarium και Black Clouds and Silver Linings. Στο Systematic Chaos πάντως για πρώτη φορά στην ιστορία τους έδωσαν μια δικαιολογημένη λαβή για τέτοια σχόλια…κάτι η έλλειψη έμπνευσης σε συνδυασμό με το τεχνοκρατικό πνεύμα του άλμπουμ…πχ το Dark Eternal Night θα μπορούσε να δικαιολογήσει ένα σχόλιο ψευτοεντυπωσιασμού. Αλλα ότι είναι μια συνεπής γραμμή στα τελευταία τους άλμπουμ κατηγορηματικά όχι.
Πολυ ομορφα τα εγραψε ο αποπανω. Το Systematic Chaos το λατρευω, αν και περιεχει το πιο ενοχλητικο βαρετο και αδιαφορο τραγουδι που εχουν γραψει ποτε κατ’εμε, το Ministry Of Lost Souls. Κατα τα αλλα, πως ακριβως εχει προσπαθειες εντυπωσιασμου οταν περιεχει χιτακια (σε δομη) οπως τα Forsaken, Prophets Of War, κλασικες φορμες τραγουδιων Theater οπως τα δυο parts του In The Presence Of Enemies, κλασικο τρελιαρικο (δε μπορουσα να βρω καλυτερο επιθετο) σινγλακι οπως το Constant Motion και ενα δεκαλεπτο μελωδικο χωρις πολλα πολλα οπως το Repentance? Δηλαδη για ενα κομματι γινεται ολη αυτη ιστορια περι τεχνοκρατισμου και ανουσιας επιδειξης, για το Dark Eternal Night?
Aν μη τι αλλο, αν μπορουσε καποιος να κατηγορησει τους DT για ανουσια επιδειξη ικανοτητων και πειραματισμου, θα μπορουσε να το κανει ειτε στο Train Of Thought ειτε στο Scenes From A Memory (που θα αποτελουσε ιεροσυλια δεδομενων των τραγουδιων), αλλα και παλι ακυρη θα ηταν η κατηγορια.
Βλεπω αυτο το τοπικ να παιρνει δραματικη τροπη…
(καποιος επρεπε να την πει τη μαλακια)