Δεν ξέρω αν είναι πλέον ότι τον έχω συνηθίσει, αλλά και εμένα ο LaBrie μου ακούγεται μια χαρά.
Επίσης αν παρατηρήσετε στο 2:09 ο Mangini παίζει στα cymbals σύμφωνα με το τι παίζει ο Rudess και στο bass drum σύμφωνα με το riff του Petrucci.
Ωραία φάση.
Μισο αδερφε να εξηγησω πως το εννοω αυτο το nu-metal που γραφω…σιγουρα δεν εννοω οτι οι Dream Theater αρχισαν να ακουγονται σαν Κοrn η σαν ξερω γω Slipknot…αλλα σε συγκριση παντα με τα αλμπουμς τους μεχρι το μεγιστο SDOIT και με εξαιρεση το Octavarium (στο οποιο τα προγκρεσιβ στοιχεια υπερτερουσαν της μεταλ), οι δισκοι τους στα 00s, εχουν ενα καθαρα new-school metal πνευμα, και σε φασεις (βλεπε μπρουταλ φωνη σε συνδυασμο με καθαρη στο The Dark Eternal Night) μου θυμισαν κυριολεκτικα nu-metal…αλλωστε η ενασχοληση του Mike με γκρουπ οπως οι Α7Χ, θα τον επηρεασε στην πιο μεταλ πλευρα του ειδικα απο τη στιγμη που αν ηθελε να ξεσπασει σε προγκρεσιβ και πιο “λυρικες” μουσικες ειχε τους Τρανσατλαντικ…
Βεβαια ξαναλεω εγω ειμαι φαν των δισκων τους εως και το SDOIT, δλδ της πιο προγκ ποιητικης και λυρικης πλευρας τους…αρα λογικο ειναι να με ξενιζει η πιο Pantera-Metallica inspired προσεγγιση που ειχαν στον ηχο τους (εκτιμω ομως αφανταστα και τους Pantera και τους Μetallica απλα πιστευω οτι εκαστος στο ειδος του)…
Ελπιζω να καταλαβες πως το εννοω…
Μιας και μαζευτήκαμε οι φαμπόϋδες λοιπόν.
Ωραίο κομμάτι, σίγουρα αρκετά ενδιαφέρον και υποσχόμενο για το μεταβατικό άλμπουμ των Theater, αλλά όχι και τόσο διαφορετικό από το ύφος των τριών προηγούμενων δίσκων και κυρίως του Octavarium. Σαφώς περιέχει ωραία στοιχεία, η εισαγωγή και το solo του Petrucci δένει υπέροχα με το σύνολο και δεν ακούγεται παράταιρο και επιτηδευμένο. Από την άλλη, ο Rudess με εμφανώς πιο πρωταγωνιστικό ρόλο, εκεί που θα’πρεπε να ναι πιο απελευθερωμένος και να παίζει τα άκρως απαραίτητα συνοδεύοντας μια υποσχόμενη σύνθεση, αντιθέτως παραφορτώνει με εφφέ και διάφορα γεμίσματα, κάτι που έκανε και στα προηγούμενα. Το στοιχείο του Rudess θα παίξει μεγάλο ρόλο στους μετα-Portnoy Theater, όπως αναμενόταν να παίξει και στους μετά Six Degrees Theater. Το ξέρουμε ότι εκτελεστικά είναι αλάνθαστος και παίζει theater-ίλες με μια μοναδική άνεση, αλλά στον συνθετικό τομέα πάντα μένει πίσω, προτρέχοντας να εντυπωσιάσει με την ταχύτητα και τα 1002 κόλπα. Για τους Theater μιλάμε εξάλλου, όχι τίποτα κακέκτυπα. Αυτό είναι και ένα από τα στοιχεία που έκανε στάσιμη τη μπάντα μετά το Six Degrees ας πούμε. Για να δούμε τη συνολική συνεισφορά του βέβαια στο δίσκο…
Από την άλλη ο Magnini, απ’ότι φαίνεται είναι διεκπαιρεωτικός και τυπικός κατά τη διάρκεια του κομματιού, αν και στο τέλος πάει να αφήσει το στίγμα του κει εκεί είναι που πραγματικά κάνει τη διαφορά. Στις πιο επικές στιγμές, λογικά θα έχει αφεθεί να παίξει και κάτι παραπάνω από τις προτάσεις του Petrucci.
Προσωπικά από τους Theater πλέον περιμένω περισσότερο Prog Rock και λιγότερο Prog Metal. Λυρισμό, συναίσθημα, ακουστικές κιθάρες, ταξιδιάρικα πλήκτρα και drums αλα Bruford, με jazzy χροιά! Πολλά ζητάμε βέβαια, αλλά φαμπόϋδες είμαστε.
Και όλα αυτά, με ένα μόνο κομμάτι! Λολ.
πεστα ρε μεγαλε. με επιασε το ποστ σου απο τον γιακα. σωστος!!
ΥΓ φαντασου τι θα γραφουμε για το αλμπουμ:p:p:p
Αναμενόμενα αδιαφορο
Ο Jordan πάντως φαίνεται να ασχολείται περισσότερο με τις εφαρμογές του για iPad παρα με τους theater
Νομίζω πως το τραγούδι πάντως ανεβαίνει με κάθε ακρόαση, και θεωρώ το κομμάτι από το σόλο πιάνο και μετά φοβερό. To solo του Petrucci μου έχει κολλήσει στο μυαλό.
Να πώ και ένα θετικό από το χθεσινό webchat που έκανε ο Rudess.
Είπε πως ο Petrucci όντας παραγωγός, τον προέτρεψε να παίξει πιο μελωδικά solos και περισσότερο αξιομνημόνευτα, ενώ επίσης σε riffs αντί να ντουμπλάρει την κιθάρα πολλές φορές προσπάθησε να παίξει κάτι ως “counter melody” απέναντί της.
Ακόμη ανέφερε πως χρησιμοποιεί αρκετά το πιάνο στα τραγούδια, ενώ είπε και πως υπάρχουν πολύ “καμμένες” prog στιγμές τύπου Dance Of Eternity.
Θετικό κατά την άποψή μου, καθώς πάντα θεωρούσα ότι τα solos του Rudess ήταν αχρείαστα και τελείως ανούσια στην πλειονότητά τους.
+1
Επιτέλους μια ευχάριστη αλλαγή από τα ατελείωτα unisons και τα φλύαρα και αυνανιστικά solos κιθάρας και πλήκτρων. Μπράβο στο νέο παραγωγό!
Επίσης, ο Petrucci ήταν εκείνος που έγραψε τους στίχους για το καινούριο αυτό τραγούδι και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην ευχάριστα - ειδικά έχοντας ως προηγούμενα τους στίχους σε Nightmare to Remember, Count of Tuscany, κλπ.
Βασικά ο Petrucci είναι ο παραγωγός 
Στην μίξη είναι όμως, ο έμπειρος παραγωγός Andy Wallace.
Το ξέρω ότι είναι ο Petrucci παραγωγός. Τα των συνθέσεων δεν έχουν να κάνουν με τη μίξη, η οποία γίνεται πολύ αφού έχουν γραφτεί και ηχογραφηθεί τα τραγούδια.
Άρα η όποια στροφή (ηχητικά) έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τον παραγωγό. Ο Andy Wallace ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις στάθμες των οργάνων και της φωνής (υπό την επίβλεψη του Petrucci φυσικά).
Θα μου πεις ότι ο Petrucci ήταν συμπαραγωγός ως τώρα (από το SFAM). Μάλλον ήταν τύποις πιο πολύ. Τέλος πάντων…
Εγώ αυτό που παρατήρησα είναι ότι το μπάσο είναι πολύ υψηλά στην μίξη. Πιο πολύ απο τα προηγούμενα άλμπουμ (της roadrunner περιόδου).
Δεν το είχα παρατηρήσει αυτό, γιατί είχα το μπάσο χαμηλά στο subwoofer μου.
Τώρα που το ανέβασα λίγο το ακούω και εγώ 8)
Βρήκα και ένα δεύτερο κομμάτι στο youtube Πάντως…δεν ξέρω αν είναι αληθινά από το νέο άλμπουμ ή όχι όμως…ακούστε το και εσείς . Το Breaking all illusions λένε ότι είναι…τις διαρροές στο youtube πάντως δεν τις πολύ πιστεύω αλλά αυτό ακούγεται πολύ καλό και αληθοφανές…
ποσταριστηκε και πιο πριν.Απο προσωπικο του La brie ειναι
Να θυμάστε πάντα να ελέγχετε την ημερομηνία που ανέβηκε το κομμάτι! 
Ρε αφού γουστάρετε τα προσωπικά του Λαμπρή, ρεεε, καρφώνεστε ρεεεε … :lol:
ΤΑ unisons ειναι απο τα καλυτερα πραγματα στους Dream Theater οταν γινονται σωστα. Βλεπε Metropolis, Never Enough, Just Let Me Breathe, Surrounded, Blind Faith…
Για τα αυνανιστικα και φλυαρα σολος, ΕΙΔΙΚΑ του Rudess, +100000…
Του Petrucci δε με ενοχλουσαν ποτε, ισα ισα που καποια με πωρωνουν τρελα, οπως τα τελευταια 2 λεπτα του This Dying Soul ας πουμε, που δεν αρεσουν σε πολυ κοσμο. Ακομα και το masturbation στο τελος του Misunderstood μαρεσει.
Ποια solos του Rudess σου φαίνονται αυνανιστικά;
Οσα εχουν τον ηχο και την ανουσιοτητα του σημειου στο The Great Debate 9:30 - 10:00… ειναι ολοκληρη λιστα με τετοια σολος, δεν την κανω τωρα Δε μαρεσει αυτος ο ηχος στα πληκτρα και καλυτερα να ακουω τον Πετρουτσι να βαλει αλλο ενα σολο παρα κατι τετοιο.
Ο μονος δισκος που μαρεσε καθε νοτα που παιζει ο Rudess ειναι το Scenes From A Memory, και το Six Degrees με την εξαιρεση του Great Debate.
Αν και τα καλυτερα πραγματα τα χει παιξει γενικα στα δυο LTE θαρρω.
Το άκουσα κ εγώ, όντως η φωνή του Λάμπρου δεν παλεύεται πια… Θυμάμαι ακόμα με νοσταλγία όταν το 1996 άκουσα για πρώτη φορά Dream και έλεγα τι φωνάρα έχει το άτομο 
δυστυχώς μάλλον δεν επανήλθε ποτέ από το ατύχημα.
Όσο για τα drums, όπως γράφτηκε κ πριν, μάλλον διεκπεραιωτικός ήταν ο χαρακτήρας τους, βασικά πόσο χαμηλά στη μίξη βρίσκονται;
Πάω να δω instrumedley