Ασε ασε έπαθα κοκομπλόκο…:lol:
Γενικά θέλω να το ακούσω αρκετά για να πώ πιο ολοκληρωμένη γνώμη, και το ότι δεν υπάρχει σε τέλεια ποιότητα ήχου δεν βοηθά πολύ.
Γενικά πάντως η πρώτη εντύπωση είναι πολύ θετική:)
Το “Far from Heaven” είναι [B]fake[/B]. Πρόκειται για το River out of Eden των Frameshift, όπου τραγουδάει ο LaBrie. Βέβαια το κομμάτι είναι 5:40, οπότε όποιος το ανέβασε μπορεί να πρόσθεσε κάνα solo του Rudess στην αρχή.
Το “Breaking All Illusions” είναι και αυτό fake. Πρόκειται για το Venice Burning από το Mullmuzzler 2, στο οποίο πάντως παίζει τύμπανα ο Mangini. Κι αυτό διαφέρει από τη διάρκεια του link που πόσταρες, προφανώς κι εκεί έχει μπει κάποιο extra.
Avoid.
(τώρα είδα και τις ημερομηνίες, είναι 10 ημερών και βάλε που δεν είχε τελειώσει το mixing/mastering)
__Θενκς! 
8)
__Πες τους τους το διόρθωσα 
8)
Standing on the Backs of Angels
Destined to create
Mounting the attack
While heroes carry our weight
We spiral towards disaster
Survival fading faster
Riding off the wave
Content to feed off the machine
Leading us to the death
The new American Dream
You’re blinded by your hunger
Beware, your days are numbered
[chorus]
Tears fall from the shameless
Shelter me, guide me to the edge of the water
Selfless are the righteous
Burning me, lead me like the lamb to the slaughter
Blurring lines drawn in between
What is right and what is wrong
Victims on the radar
Straining us alone
We’re on to your agenda
The dead-end road to nowhere
[guitar solo]
[chorus]
Tears fall from the shameless
Shelter me, guide me to the edge of the water
Selfless are the righteous
Burning me, lead me like the lamb to the slaughter
[piano & guitar solo]
Tears fall from the shameless
Shelter me, guide me to the edge of the water
Selfless are the righteous
Burning me, lead me like the lamb to the slaughter
Selfless are the righteous
Burning me, lead me like the lamb to the slaughter
Θετικες οι πρωτες εντυπωσεις.Κρατω πανω απ´ολα την εξαιρετικη , ανανεωτικη παρουσια του Rudess.Γιατι γαμωτο βαριεμαι τοσο πολυ την χροια της φωνης του Labrie?
Δεν διακρινω καποια σοβαρη ταση ανανεωσης που πιστευα οτι θα εφερνε η αποχωρηση Portnoy.Ειναι απλα ενα τυπικα καλο κομματι Theater και τιποτα παραπανω.
Θα περιμενω να ακουσω ολοκληρο τον δισκο για ασφαλη συμπερασματα
Μα είναι φυσικό…ακούγεται απίστευτα outdated και αυτό είναι το μόνο που με γυρίζει σε επόχες 90’ς κτλ και όχι τόσο η σύνθεση.Άντε και η μελωδία των πλήκτρων που έχει ένα άρωμα από “pull me under” σε κάποιες φάσεις.Πραγματικά,αν και έχω υπάρξει θερμός υποστηρικτής του LaBrie κατά καιρούς,πλέον μπορώ να πω ότι δεν παλεύεται.
Ο Mangini επίσης δεν δίνει καμιά ιδιαίτερη ταυτότητα(τουλάχιστον σ αυτό το κομμάτι),ίσα ίσα μου επαληθεύει τις ανησυχίες ότι πρόκειται απλά για έναν session player μηχανή,που ίσως απ τον επόμενο δίσκο θα τον αφήσουν να βάλει και κάτι δικό του.
Ο Rudess χρησιμοποιεί κλασικούς του ήχους και το πιανιστικό “σολάκι” στη μέση παίζει να το παιξε με το ένα χέρι και με το άλλο να χασμουριόταν,μια και το ίδιο πράγμα το χει χιλιοπαίξει.
Ο Petrucci απ την άλλη έριξε τα γκάζια και τις super duper πιο heavy κι απ την μπάκα του ρυθμικές κιθάρες,ενώ στα lead ακολουθεί το προσωπικό του αναγνωρίσιμο στυλ που έχει αποκρυσταλλωθεί κυρίως στα άλμπουμ απ το Train Of Thought και δώθε.Κοινώς τεχνικά,κλασικά και γνώριμα πράγματα απ τον Τζον.
Όσο το ακούω,τόσο το βαριέμαι πάντως,ελπίζω να χει κανα 2 κομμάτια ο δίσκος που να ακούγονται,για να συνεχίσει να παίζει,γιατί αλλιώς βλέπω να μαζεύει σκόνη γρήγορα αν και τα υπόλοιπα είναι έτσι…
Να με συγχωρήσουν οι οπαδοί που τόσο καυλωμένοι με την μπάντα είστε και καλά κάνετε, αλλά όντας και απελπιστικά άσχετος μεν, έχοντας μια ταπεινή άποψη δε, θα πω την γνώμη μου.
Μισώ τους Theater. Και ο λόγος είναι όχι τόσο για το πλαδαρό στυλ τους, όσο για την φωνή του LaBrie.
Αλλά είπα να ακούσω το κομμάτι, καθαρά από περιέργεια.
[SPOILER]
[SIZE=“6”]DAMN I HATE HIS VOICE![/SIZE][/SPOILER]
Και πάλι αν το εξαιρέσεις αυτό το μέρος, μου ακούγονται νερόβραστοι και ανούσιοι.
Συμπαθάτε με, φεύγω.
Ωραιο το τραγουδι, εχει μερικα στοιχεια πολυ καλα, υστερει ομως και σε μερικα αλλα. Πιστευω σε συγκριση με τα “πρωτα τραγουδια” των προηγουμενων δισκων ειναι ενα επιπεδο πιο κατω, αλλα θα ηταν αδικο να το υποστηριξω αυτο απολυτα γιατι ειναι καινουριο. Σε βαθος χρονου ισως αλλαξουν τα δεδομενα. Αν ειναι στο ιδιο επιπεδο και τα υπολοιπα τραγουδια θα εχουμε εναν καλο δισκο. Επισης ο Rudess κανει εντονα αισθητη την παρουσια του με πολυ θετικο τροπο. Αναμενουμε…
το κομμάτι αυτό ήταν ακριβώς όπως το περίμενα.Μου θύμιζε λίγο το προηγούμενο δίσκο και σαν σύνολο το κομμάτι και σε κάποια riff όπως το ριφάκι γύρω απο το έβδομο λεπτό.Βέβαια δεν μπορώ να πώ ότι με ενθουσίασε το κομμάτι,αλλά ούτε ήταν και άσχημο.Ένα άλλο θέμα που αξίζει να αναφερθεί είναι το ότι ο νέος drummer έχει ταιριάξει όμορφα με την μπάντα και δεν ένιωσα πως το κομμάτι υστερεί στο τομέα των drums.Γενικότερα δεν ήταν κάτι ιδιέταιρο
μονο σε μενα μοιαζει αρκετα με ενα χειροτερο glass prison στα πρωτα του λεπτα???
Σχετικά με τις pics από το studio που πόσταρα χθες, στο DTF τις χρησιμοποίησαν με λίγο, εχμ, χιουμοριστικό τρόπο:
Set 1:
[SPOILER]
[B][I]… And then Mike Portnoy called me and asked me if I wanted to leave… you know… Dream Theater, and, errr, carry on with… Adrenaline Mob![/I][/B]
[/SPOILER]
Set 2:
[SPOILER]Τρομακτική ομοιότητα…
[/SPOILER]
Σε πιο μουσικά θέματα, το τραγούδι μεγαλώνει ακρόαση με την ακρόαση, το θέμα είναι ότι έχουμε ξεμείνει με ένα τραγούδι μέχρι το Σεπτέμβρη!
Για τους LaBrie haters: ok παιδιά, ο τύπος έχει κλείσει 20ετία στο συγκρότημα. Θα είχε πάρι πόδι χρόνια τώρα (στη metal στροφή του ToT) αν δεν ταίριαζε στο συγκρότημα.
Τραγουδώντας σε πιο μοντέρνο στυλ όπως στους τελευταίους δίσκους, περιορίζεται. Οπότε καλύτερα να τραγουδάει όπως του έρχεται φυσικό και ας ακούγεται outdated.
Για να είμαι όμως ειλικρινής, δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει. Μήπως ότι κανείς στα '00s δεν τραγουδάει έτσι; Άρα μήπως αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει;
Άλλωστε οι περισσότεροι τραγουδιστές, δεν αλλάζουν δραστικά το στυλ τους στη διάρκεια της καριέρας τους.
LaBrie hater προσωπικά δεν είμαι,απλά πιστεύω ότι δεν ταιριάζει πλέον με την βαρύτερη μουσική κατεύθυνση που έχουν πάρει οι DT ειδικά στα τελευταία άλμπουμ(εκτός Octavarium).Τραγουδιστές όπως ο Alder πχ ή ακόμα και ο Tate ασχέτως της ποιότητας των συνθέσεων που τραγουδάνε προσαρμόστηκαν στις εκάστοτε αλλαγές του ήχου της μπάντας τους,είτε γιατί δεν τους έβγαινε να τραγουδάνε όπως παλιότερα,είτε γιατί δεν κολλούσε απλά.
Ο LaBrie μην έχοντας τόσο ευέλικτες φωνητικές ικανότητες,καλώς ή κακώς(αν και στα προσωπικά του και σε άλλα πρότζεκτ έχει δώσει υπέροχα δείγματα) είτε λόγω έτοιμων ήδη φωνητικών γραμμών είτε λόγω έλλειψης δυνατοτήτων συνεχίζει να παρουσιάζει το ίδιο και το ίδιο αποτέλεσμα.Ενώ κάποτε αυτό έδενε με απίστευτα αποτελέσματα(ακόμα και με τις 7χορδες του Awake πχ) πλέον η λυρικότητα αυτή (μου)ακούγεται αρκετά παρωχημένη.
Οι συνθέσεις του γκρουπ έχουν γίνει πιο βαριές,επιβλητικές,σκοτεινές με πολύ χαμηλά κουρδίσματα,μεγαλειώδη πλήκτρα,οι στίχοι απαλλάχθηκαν απ την ποιητικότητα και τον προβληματισμό των πρώτων δίσκων και έφτασαν να μιλάνε μέχρι και για τέρατα, με αποτέλεσμα η καθαρή,μελωδική,με τις φανταστικές χαμηλές νότες φωνή του LaBrie να ακούγεται εντελώς παράταιρη.Αυτό σημαίνει για μένα outdated,σε σχέση δλδ πάντα με το υλικό της μπάντας και όχι με το τι παίζεται γενικότερα,μια και φυσικά και υπάρχουν ακόμα τραγουδιστές που τραγουδάνε σε ψηλές οκτάβες.
Οι DT θεωρώ πως προχώρησαν και προσάρμοσαν τον ήχο τους στα όσα θέλει ο μέσος μέταλ ακροατής την τελευταία δεκαετία,έφτασαν να υπογράψουν και με τη Roadrunner.Άποψη μου είναι ότι ο LaBrie δεν μπορεί να τους ακολουθήσει σ αυτές τους τις αλλαγές.
και στα δυο εχεις ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΚΙΟ.
ΥΓ. Ρε παιδες να πω μια ιδεα. ολοι εμεις οι fanboys μαζι με τον αρχηγο μας τον Outshined δεν κανονιζουμε στις 2/8 κατα 15.00 στο terra vibe ενα meet and…drink? to know us better και τετοια!!! ακουω…
Πολύ ωραία ιδέα!
Εγώ ψήνομαι αν καταφέρω να έρθω τόσο νωρίς Terra Vibe.
δεν εχω ξεκαθαρισει ακομα ποσους απο τους φιλους μου θα παρω με το αμαξι. δωστε μου λιγες μερες να το οργανωσω και ισως μπορεσω να σε παρω ή και καποιον ακομα.
petpanag, εννοείται εκεί θα είμαστε 2/8 και φυσικά θα τα πούμε. αυτό το beer είναι πάντα ελκυστικό το άτιμο…:lol:
όσο για το τραγούδι…χμ.
Σίγουρα δεν συμφωνώ με τις αποθεωτικές απόψεις, βρίσκω λίγο τραβηγμένες και απόψεις όπως του hokam. Υπάρχουν καλά στοιχεία, αλλά το τραγούδι δεν έχει κάτι το εξαιρετικό δυστυχώς. Ενδεχομένως, να είναι ένα πάρα πολύ καλό opener, αλλά ως isolated track δεν λέει πολλά. Χωρίς να είναι κακοί, περίμενα (ή ίσως ήθελα) περισσότερα από Labrie και Mangini. Στα θετικά η διαφαινόμενη μουσική κατεύθυνση που δεν φαίνεται να εγκλωβίζεται στον σκληρό ήχο. Ακόμα, πάντως παίρνω πράγματα από τις ακροάσεις του τραγουδιού.
εχω λιωσει το κομματι. γενικα παντα ακουω πολυ κατι που εχει σχεση με dt. δυστηχως ο ηχος και το γεγονος οτι εχουμε ενα μονο δειγμα δεν με βοηθαει. εχω παντως ενα feeling ιδιο με το octavarium. μουσικη που ολο ανακαλυπτεις πραγματα!
η διαφαινομενη, οπως σωστα ειπε ο outshined, μουσικη κατευθηνση ειναι αυτη που γουσταρω πιο πολυ!
Στο λαιβ ψηνομαι κι εγω να ερθω αλλα κατα 99% θα ειμαι στο χωριο…αν ομως τελικα τα καταφερω θα ερθω κι εγω για μπυριτσα στο χωραφι…
Οσο για τη φωνη του Λαμπρου που λετε, σιγουρα με τα πιο nu-metal στοιχεια των δυο τελευταιων δισκων ηταν καπως αταιριαστη, αλλα ας πουμε και στο “The Mirror” η στο “Lie” (τυχαια παραδειγματα) που ειναι αρκετα σκληρα κομματια με καθαρα μεταλ ριφφς, η φωνη του ταιριαζει μια χαρα…και αν το τραβηξω λιγο παραπανω, ισως τελικα αυτη η “αταιριαστη” φωνη του LaBrie στους τελευταιους δισκους, να ειναι αυτο που λεμε PROGRESSIVE γιατι δεν ειναι αυτο που θα περιμενε κανεις να ακουσει και αυτο ειναι το βασικο στοιχειο του prog-rock/metal κατα την γνωμη μου: να μην σε αφηνει να επαναπαυτεις και να μην ακολουθει τις τυπικες φορμες
ΥΓ μονο σε μενα το κομματι σε ενα σημειο του λιγο πριν το 3:00 θυμιζει το Pull Me Under?
Εεε; :-s
Τα 15-20 δευτερολεπτα πριν αρχισει να τραγουδαει ο Labrie ειναι μαλλον το αγαπημενο μου σημειο απο το τραγουδι. Γενικα μαρεσει παρα πολυ η εισαγωγη ολοκληρη, οπως και το τελος. Επισης τα σημεια πριν απο καθε ρεφρεν ειναι μεγαλειωδη. Μπορει ως μεμονωμενο κομματι να μην ειναι τιποτα το ιδιαιτερο, εννοωντας οτι δεν ειναι κατι που δεν εχουμε ξανακουσει απο τους Dream Theater, αλλα στο συνολο του δισκου μπορει να ειναι ενα παρα πολυ καλο opener, εμενα προσωπικα δε με χαλαει καθολου το κομματι, απλα δε με απογειωσε κιολας.
Δεν ξερω γιατι δε σας αρεσει ο Labrie παιδια, εμενα μου ακουγεται μια χαρα, και γουσταρω πολυ και τη χροια του, οποτε μου φαινεται απολυτα ταιριαστος στο τραγουδι.