Ναι, για μενα ειναι το δευτερο χειροτερο που εχει συμβει στους Theater, με πρωτο φυσικα τον ερχομο του Rudess.
Απλα δε μου αρεσει καθολου πλεον το παιξιμο του, θα ηθελα να δω τι θα ειχαν κανει αν ειχαν παρει Marco Minnemann ή Gavin Harrison, που τους θεωρω απειρως πιο ντελικατους και emotional drummers. Ή απλα να μην ειχε φυγει ο Portnoy ποτε
εγώ χρησιμοποιώ μόνιμο browser το Opera που έχει από μόνο του VPN και το ενεργοποιείς με ένα κουμπάκι μόνο… Η φωνή του LaBrie ήταν οκ σε αυτό το κομμάτι, ακουγόταν ευχάριστα, καμία σχέση με τα τρία προηγούμενα. Ο Μagnini ηταν οκ, αδιάφορος μάλλον. Επίσης, ο Myung ακουγόταν πιο μπροστά, άλλο ένα θετικό
Δεν μπορω να πω οτι τρελαθηκα με το κομματι… Εχει πολλα κλασικα theater σημεια και ο labrie σε σημεια δεν μου αρεσε καθολου… Ο magnini μια χαρα επαιζε και ο ηχος ηταν καλος ειδικα στο μπασο που επιτελους ακουγεται πιο ψηλα… Γενικα τιποτα το τρομερο αλλα οπως παντα θα το ακουσω αρκετες φορες για καλυτερη εικονα…Σημερα ακουγα το Scenes οποτε με το πως ειναι εδω και πολλα χρονια , ειναι μια μικροκαταθληψη…
Λοιπόν με 1 φορά μόνο, αυριο θα το τσεκάρω καλύτερα, μετριο κομμάτι. Ωραία εισαγωγή-ωραίο τελείωμα. Στην μέση η αλλαγή πολύ καλή, κλασσική φάση LTE.
Στο σύνολο δεν μου έδωσε κάτι που να πω ουάου, οι μελωδίες απλά καλές, ρεφραίν αρκετά μέτριο.
Η φωνη παλεύεται. Το μπάσο πολύ καλό ήχο.
Αυτο που με ξενέρωσε ειναι το drumming. Καλός ήχος μεν, αδιάφορο παιξιμο δε. Μου βγάζει την εντύπωση οτι προσπαθούμε μα εντυπωσιάσουμε με πολύ γρήγορες ταχύτητες και ανούσια γεμίσματα και τελικά καταφερνουμε να ξενερωνουμε τον ακροατη. Προσωπικά μου εβγαλε αγχος κ νευρικότητα.
Δεν μαρεσει να συγκρίνω με portnoy, αλλά εκείνος σου έβγαζε ομαλό παίξιμο.
Τεσπα αυριο με πιπ καθαρό μυαλό θα το ακούσω αρκετές φορές. Άντε να περάσουν οι μέρες μα βγει ο δίσκος…
Είναι ολοφάνερο ότι ο Πορτνοης ήταν κάτι παραπάνω από ντράμερ των Θιατερ, ήταν η ψυχή τους. Τι να το κάνεις αν είσαι τεχνικά άψογος. Το καινούριο κομμάτι μου φάνηκε μουσική για ρομπότ. ή για εξωγήινους
Δεν ξερω και δεν εχω ιδεα τι τρελη συνδεση εκανε το μυαλο μου , αλλα τελειωσα την δουλεια , ακουσα ξανα το κομματι , που ακομα δεν με ξετρελενει και μετα εβαλα να ακουωτο load των metallica ( που εχω να το ακουσω αρκετα χρονια και ειναι δισκαρα )… χαχαχα
Δεν εχω παει να δω τι παιζει οποτε δεν εχω ιδεα… παντως το κομματι βλεπω στα σχολια στο youtube το εκθιαζουν και ακομα προσπαθω να καταλαβω και το γιατι…
Συμπαθητικο το the alien, λόγω petrucci κυρίως, που χαρίζει στη σύνθεση κάποια πολύ ωραία κιθαριστικά μερη. Δεν παύει βέβαια να μου βγάζει αυτό το “μια από τα ίδια” σαν σύνολο που αισθάνομαι με τους theater εδώ και παραπάνω από δεκαετία, που ήταν και ο λόγος που ενώ το distance ήταν ένας ωραίος δίσκος, εχώ να τον ακούσω από τότε που βγήκε.
Ο Mangini παίζει εντυπωσιακά μεν, αλλά το drumming του δεν εξυπηρετεί τις συνθέσεις με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο τεράστιος Portnoy.
Στην πρώτη ακρόαση του “The Alien” απογοητεύτηκα τελείως. Δεν θυμάμαι να νιώθω τόση απογοήτευση ούτε από το “Unethered Angel” ή από το “The Gift Of Music” όταν τα πρωτοάκουσα.
Το άφησα λίγο, το άκουσα ξανά και δεν το βρίσκω τόσο κακό όσο ήταν η πρώτη εντύπωση, αλλά και πάλι είναι μακριά από το να με κερδίσει.
Γενικότερα, δυσκολεύομαι ολοένα και περισσότερο να εκτιμήσω τα singles έξω από το πλαίσιο ενός δίσκου, οπότε θα περιμένω να το ακούσω και πως λειτουργεί στο σύνολο. Αλλά το μικρό καλάθι, έγινε μικρότερο.
Καινούριο single αύριο (ή απόψε στις 12 το βραδυ δεν ειμαι σίγουρος).
Invisible Monster, τίποτα το ιδιαίτερο, μάλλον θα είναι από τα πιο “εύκολα” του δίσκου.
Teaser:
Όποιος είναι ανυπόμονος με vpn Νέας Ζηλανδίας το ακούει από εδώ:
Ο ηχος μου θυμιζει Scenes From A Memory + Dramatic Turn, που το θεωρω καλο.
Εχει ωραιες ιδεες, απλα τις εχουμε ξανακουσει με το κιλο.
Ο Μαντζινι ΔΕΝ ειναι σπαστικος, και αρα το παιρνω ως θετικο αυτο.
Πετρουτσι σπερνει οπως παντα, αλλα λιγος απο μονος του.
Ρουντεςς αδιαφορος, Λαμπρης καλος, Μαηανγκ ειναι ο Μαηανγκ.
Μου αρεσει πιο πολυ απο το Alien. Οχι αρκετα ωστε να /care