Dream Theater - Black Clouds & Silver Linings

Μόνος σου το είπες εδώ ακριβώς. Ακόμα και το Octavarium που είναι εξαιρετικά άνισος σαν δίσκος έχει όλη αυτή την prog rock χροιά.

Το Systematic Chaos το έχω λιώσει όπως κάθε θήατερ και γουστάρω να το ακούω. Όμως δεν είμαι και κουφός. Είναι ο κατώτερος δίσκος τους. Είναι μια φανερή προσπάθεια να κερδίσουν αυτήν τη νέα γενιά. Το Systematic Chaos είναι σίγουρα ο δίσκος με τον οποίο μπορεί εύκολα ένα νέο παιδί να έρθει πρώτη φορά σε επαφή με τους θήατερ και να γουστάρει. Αυτό από μόνο του φυσικά δε σημαίνει κάτι. Είναι θέμα ποιότητας συνθέσεων-και αυτό είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό.

Το systematic chaos είναι αναμφίβολλα ο λιγότερο progressive δίσκος τους από την άποψη ότι δεν προόδευσαν σχεδόν πουθενά (εκτός από κάτι muse επιρροές στο κομμάτι που έγραψε ο Labrie).
Επίσης το systematic chaos είναι αναμφίβολλα ο πιο progressive δίσκος τους από την άποψη ότι ακολούθησαν ό,τι πρέπει να ακολουθήσει ένα “progressive” συγκρότημα. Όλες αυτές τις πεπατημένες δομές. Τόσα συγκροτήματα υπάρχουν εκεί έξω που αντιγράφουν τους θήατερ και τις ακολουθούν

Τέλος πάντων, όλα αυτά είναι περιττά. Το systematic chaos για μένα δεν είναι σίγουρα ο δίσκος που περιμένω από τους θήατερ. Ναι everything is never enough. Καλά το λένε από τη μεριά τους. Εγώ από τη μεριά μου θέλω όμως ένα δίσκο που να έχει αυτά που θέλω εγώ. Δεν τους κατηγορώ αλλά σίγουρα οφείλω να θέλω αυτά που μου αρέσουν. Δεν τους κατηγορώ για κάτι. Που το μεμπτό? Ακόμα και αν κανείς αλλος δε θέλει τα ίδια με μένα.

Όπως και να’χει, οι Θίατερ δεν έβγαλαν ποτέ δύο συνεχόμενους “ίδιους” δίσκους, και πιστεύω ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ούτε τώρα.

Ναι δεν βγάλανε μόνο 2. Βγάλανε περισσότερους :D:D:D Πέρα από την πλάκα ήμουν μεγάλος οπαδός μέχρι και το Falling, Από τότε έχουν να βγάλουν κάτι πολύ καλό. Φυσικά ήταν και η τελευταία φορά που ουσιαστικά προσπάθησαν να κάνουν κάτι διαφορετικό. Δεν περιμένω τίποτα κοσμογονικό ούτε από την επόμενη δουλεία τους. Θα ακολουθήσουν την πεπατημένη. Δεν θέλουν να στενοχωρούν οπαδούς από την στιγμή που είναι σίγουρο ότι δεν μπορούν να τους αντικαταστήσουν με άλλους. :wink:

Χιλιοειπωμένα πράγματα, αναλύσεις επί αναλύσεων για ένα συγκρότημα το οποίο εκτός από τα χωρίς αμφισβήτηση αριστουργήματά του, συνεχίζει να κυκλοφορεί αξιοπρεπείς δίσκους γενικώς να μην επαναπαύεται στις δάφνες του “Images And Words” επί παραδείγματι. Και εφόσον οι ίδιοι έχουν επανειλημμένως δηλώσει οτι γουστάρουν αυτή την κατεύθυνση και τα 20άλεπτα κομμάτια και όλα αυτά που θεωρούνται πλέον κλισε για πολλούς, από κει και πέρα δεν είναι απαραίτητο να αρέσουν σε όλους. Ούτε καν στους οπαδούς των πρώιμων δίσκων τους.

Ναι, το τελευταίο πολύ μεγάλο άλμπουμ τους και ταυτόχρονα το άλμπουμ στο οποίο προέβησαν σε μεγάλες καινοτομίες ίσως να 'ναι το “Six Degrees…” ή και για άλλους το “Scenes From A Memory” ή το “Falling Into Infinity”. Δεν διαφωνώ, αλλά εφόσον οι δίσκοι τους συνεχίζουν να στέκονται ψηλά από θέμα ποιότητας και να προσφέρουν μερικές συγκλονιστικές στιγμές, τότε και το επόμενο άλμπουμ τους θα΄ναι ποιοτικά καλό.

Σίγουρα πλέον έχουν γιγαντωθεί υπερβολικά και έχουν εξελιχθεί σε ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο του σύγχρονου μουσικού marketing, αλλά όσο συνεχίζουν να βγάζουν ωραία άλμπουμ και προπαντώς να δίνουν ασύλληπτα lives και να συνεχίζουν οι ίδιοι να είναι πωρωμένοι μουσικοί και οπαδοί της μουσικής, τότε αυτή η μπάντα θα προσφέρει και μελλοντικά όμορφα πράγματα.

Aυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Για εμένα συνολικά είναι ανώτερο του Octavarium (απλά δεν έχει σύνθεση επιπέδου του ομώνυμου).

Η οπτική προσέγγισης σε αυτό το δίσκο ήταν να γράψουν συνολικά πιο ολοκληρωμένα τραγούδια, εστιασμένα στο σύνολο του κομματιού, χωρίς να γίνονται περισσότερο heavy από όσο είναι συνήθως οι Theater (Train Of Thought), ούτε περισσότερο εναλλακτικό (SDOIT), ούτε περισσότερο prog rock (Octavarium). Κράτησε στοιχεία και από τα 3 χωρίς να εστιάζει σε κάποιο απο αυτά όπως οι προηγούμενοι δίσκοι.

Επίσης, είναι ήδη ο νο.1 δίσκος σε πωλήσεις και σε θέση στα charts. Χωρίς να λέει κάτι για την ποιότητα, λέει για την εμπορικότητα η οποία μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι αν δεν αξιολογηθεί σωστά. Δεν νομίζω οι Theater να έχουν τέτοιο πρόβλημα.

Νομίζω πως με το Systematic Chaos οι Theater έκλεισαν ένα κύκλο που ξεκίνησε με το SDOIT. Δεν έχω ιδέα ποιά θα είναι η κατεύθυνση του δίσκου. Το πρώτο πρόσταγμα το έχει ο Mike που τα ακούσματά του είναι γνωστά και είναι αυτά που παίρνει και ως support (Opeth κλπ), από την άλλη αυτά δεν είναι και τα αγαπημένα του LaBrie. Για μένα, ας κάτσουν στο studio όσο χρειαστεί. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνεί η Roadrunner με αυτό.

Άσχετο, αλλά από αυτά που διάβασα.Όποιος δεν καταλαβαίνει το ότι το Scenes είναι πιθανότατα ο καλύτερος progressive δίσκος που έχει βγει την τελευταία δεκαετία, τόσο λόγω της ποιότητας, όσο και της απήχησης που είχε είναι δικό του πρόβλημα.

Δεν συνηθιζω να συμφωνω με τετοιες γενικευμενες αποψεις αλλα εδω θα κανω την εξαιρεση!:stuck_out_tongue:

Eγω προβλέπω ενα falling into infinity (δισκαρα) part 2…:p…Με τους Theater βεβαια δεν εισαι ποτε σιγουρος για τπτ μακαρι ομως να εχει εναν φρεσκο αερα και μια νεα πνοή το νεο album…

Προσωπικά με εκνευρίζει που η μάζα αποθέωσε το Train of Thought (προφανώς όταν γράφω “η μάζα” εννοώ το ευρύτερο metal κοινό λόγω του metal χαρακτήρα του δίσκου) και ακόμα το αποθεώνει όποτε της δίνεται η ευκαίρια, μαζί με άλλους 2-3 δίσκους (κυρίως Images and Words και Awake) ενώ π.χ. το Six Degrees και το Octavarium ή το Falling Into Infinity ή ακόμα και το ίδιο το Scenes From A Memory πολλές φορές αποδοκιμάζονται και γι’αυτούς διατυπώνονται σχόλια όπως “μου φέρνει ύπνο” (Six Degrees), “πολύ mainstream… γίνανε εμπορικοί” (Falling Into Infinity & Octavarium), “τα’χαμε ξαναδεί στα I&W και Awake” (Μetropolis pt.2). Πόσο fans του συγκροτήματος μπορεί να’ναι κάποιοι που γουστάρουν μόνο αυτά που γουστάρει όλος ο κόσμος;

Το Six Degrees αμφιβάλλω αν άντεξαν πολλοί να κάτσουν να το ακούσουν ολόκληρο και πολλές φορές (λόγω μεγέθους μάλλον ή και δυσπεψίας της μουσικής που περιέχει). Το ομώνυμο είναι ανάμεσα στα 2-3 καλύτερα κομμάτια τους, πιστεύω…

Το Train of Thought ήταν πολύ δυνατός δίσκος, είχε πώρωση, τεχνική, αλλά μου φαίνεται πολύ λιγότερο “Dream Theater κυκλοφορία” από τους υπόλοιπους δίσκους. Ακόμα και το Falling Into Infinity ας πούμε, που έχει υποστεί την περισσότερη αποδοκιμασία από τους υπόλοιπους 8 έχει καταπληκτικά κομμάτια που κάνουν μπαμ ότι είναι Theater (Trial of Tears, Lines In The Sand, New Millenium κτλ.).

Για το Octavarium τα’χουμε πει πολλές φορές.

Μάλλον το ίδιο με το Train of Thought συνέβη και σε μερικά κομμάτια του Systematic Chaos (κυρίως Constant Motion και Dark Eternal Night όπου χάνεται αρκετά το ύφος της μπάντας παρ’ότι τα συγκεκριμένα είναι κομμάτια - δυναμίτες) γι’αυτό είπαν πολλοί ότι οι Theater πλέον καταστάλαξαν σε ένα ύφος παρεμφερές του Train of Thought και εξάντλησαν την προοδευτικότητά τους…

Τώρα σε ό,τι αφορά τον νέο δίσκο, ο Portnoy απ’ό,τι θυμάμαι είχε πει (στο Making Of του Systematic Chaos) ότι έχει αφήσει ιδέες στο συρτάρι ανεκμετάλλευτες και δεν τις πάσαρε στην υπόλοιπη μπάντα τότε. Αν κρίνω από τα ακούσματά του πρέπει να’ναι κάτι αφύσικο σε σχέση με αυτά που περιμένουμε από Theater.
Θα’χει αρκετό ενδιαφέρον το επόμενο βήμα τους λοιπόν.

Αν δε λάβουμε υπόψη τους PoS, τότε ναι, συμφωνώ :stuck_out_tongue:

Όσον αφορά τα album τους, μέχρι το Train of Thought μου αρέσουν όλα. Το Octavarium μου άφησε μια ανάμεικτη αίσθηση, προς το καλό όμως, ενώ το SC μου άφησε μια πικρή γεύση. Ακόμα δεν το’χω χωνέψει. Δεν μου αρέσουν υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτόν τον δίσκο. Τεσπα, ας ελπίσουμε ο νέος δίσκος να τα σπάει

Άνετα όμως.Πολύ εύκολα.
Καμία prog δουλειά δεν το πλησιάζει.
Τόσο λόγω συνθέσεων,όσο και σαν σύνολο,concept,artwork,επιροή κλπ κλπ.

Καλή φάση θα ήταν πάντως να έβγαζαν πάλι ένα concept album…

Δε νομίζω ότι πρόκειται για θέμα κατανόησης αλλά μάλλον γούστου. Σίγουρα σε κάθε έναν που δεν αρέσει κάποιος δίσκος είναι δικό του πρόβλημα. Ή τουλάχιστον δεν είναι κανενός άλλου. Για την ποιότητα του συγκεκριμμένου δίσκου εγώ προσωπικά διαφωνώ (δικό μου πρόβλημα) όσο για την απήχησή του προσωπικά αδιαφορώ

Πες μας και την αντιπρότασή σου όμως να κάνουμε κουβέντα :slight_smile:

Outshined γινεσαι υπερβολικος

βασικα εθεσες και τη λεξη “πιθανοτατα” οπωτε δεν εισουν απολυτος

την τελευταια δεκαετια

ενας δισκος που ανηκει στο χωρο του Progressive ειχε την μεγαλυτερη απηχηση απο ολους

Tool - Lateralus

απο κει και περα

προσωπικα βρισκω του κατωθι δισκους της τελευταιας δεκαετιας ανωτερους απο το scenes

pain of salvation - the perfect element
pain of salvation - remedy lane
sieges even - the art of navigating by the stars
symphony x - the odyssey
the mars volta - deloused in the comatorium
marillion - marbles
coheed and cambria - in keeping secrets of silent earth
opeth - blackwater park

και δεν αναφερομαι σε καινοτομες μπαντες οπως meshuggah, the dillinger escape plan
ή μπαντες που εμπεριεχουν και το progressive αναμεσα σε αλλα οπως green carnation και hammers of misfortune

Nτάξει παιδιά, ο δίσκος που ψάχνετε είναι το BE. Και χωρίς πιθανότατα και χωρίς τίποτα. Τέλος:!:

Χμ, γιατί δεν ανοίγουμε κανένα thread για τον καλύτερο prog δίσκο της τελευταίας δεκαετίας?

I didnt get it ayto to BE…sorry.

Θα απαντησω προβοκατορικα…:stuck_out_tongue:

Τιποτα το ιδιαιτερο Daz…8)

Ego den eipa oti einai asximo album. Apla aytous tous dithyrambous den katalaba. Eksigithika. An itan sto xeri mou pantos tha apagoreya ta concept albums. Geroparaksenos gar…

Δεν φτάνει που το θεωρώ απλά καλό; Άσε που δεν μου αρέσουν και πολύ οι ταμπέλες. proggressive κτλ κτλ