Δν ξέρω αν έχει ειπωθεί (κάποιος θα το έχει πει), αλλά απ’ότι ξέρω τα setlist ήταν ψιλο-αποκλειστικότητα του MP. Aυτός κοίταζε να είναι “φρέσκα” συνεχώς και τα άλλαζε ανάλογα με τι είχαν ξαναπαίξει σε μία πόλη.
Οπότε είναι μάλλον αρκετά λογικό/πιθανό να μην έχουν πια όσες διαφορές είχαν στο παρελθόν.
Αν θυμάμαι καλά, ο JP είχε υποσχθεί ότι αυτό με τα setlists θα συνεχίσει. Όμως αυτή τη στιγμή συντρέχουν κάποιοι λόγοι που το καθιστούν αδύνατο προς στιγμήν: κατ’ αρχήν, ο Mangini είναι ακόμα νέος και ίσως δεν έχει εξοικειωθεί με όλο το υλικό του back catalogue των Theater - και πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε.
Έχω την εντύπωση ότι πιο εύκολα προσαρμόζεται ένας τραγουδιστής/κιθαρίστας/μπασίστας/πληκτράς στο back catalogue ενός συγκροτήματος παρά ένας drummer - πόσω μάλλον όταν μιλάμε για ένα συγκρότηματα που έχει ένα κάρο δαιδαλώδεις και μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις με αλλαγές ρυθμών, κλπ.
Μην ξεχνάμε επίσης, ότι πρόκειται για περιοδεία σε φεστιβάλ με μειωμένο χρόνο αναφορικά με το χρόνο που παίζουν μόνοι τους.
Και τέλος, όταν οι Sherinian και Rudess μπήκαν στο συγκρότημα (Awake και SFAM tour αντίστοιχα), το ίδιο συνέβη και τότε - δηλαδή δεν άλλαζε πολύ το setlist (έως καθόλου), προκειμένου να εξοικειωθούν οι νέοι με το υλικό.
Λογικά, τα πράγματα θα έχουν αλλάξει μέχρι την κανονική περιοδεία για την προώθηση του δίσκου από Σεπτέμβριο και μετά.
(αν και μόνο και μόνο για το Great Debate αξίζει - άντε και Learning to Live και Under a Glass Moon - άντε και Fatal Tragedy - άντε και Count of Tuscany - γαμεί το setlist λέμε!!!)
είχα πεταχτεί να δω μια τους Foo Fighters βασικά, ε και κατευθείαν δουλειά, ήταν κάπως βαρύ.
είδα το setlist και παρόλο που έχει κομμάτια που αγαπάω είναι ελλειπές για Theater. με πληροφόρησαν μόλις ότι έπαιξαν ακριβώς το ίδιο στη δεύτερη συναυλία, που σημαίνει πιθανότατα ότι άντε να έχουμε 1-2 διαφοροποιήσεις αν και εφόσον…
Για να το δέσω με τους Foo Fighters που είδα “There goes my hero, he’s ordinary…”. Και μην μπει κανείς στη διαδικασία να συγκρίνει με το σταθερό σετ ως support στους Maiden.
Ειλικρινά, θα αποφύγω να μπαίνω συχνά εδώ, γιατί από χαρακτήρα όταν βλέπω μονοδιάστατες προσεγγίσεις που είναι δείγματα “κακού fanboyισμού” αντιδρώ και θα με κάνουν να στραφώ κατά της πιο αγαπημένης μου μπάντας.
Μερικές φορές οφείλουμε να είμαστε αυστηρότεροι με αυτούς που πραγματικά αγαπάμε και φοβάμαι πως κινήσεις όπως αυτή του σταθερού setlist δείχνουν πως δεν έχουν καταλάβει καλά τον μύθο που έχουν χτίσει ως DT τόσα χρόνια.
Επιφυλάσσομαι λίγο ακόμα, αλλά τα περί χρόνου προσαρμογής είναι φτηνές δικαιολογίες…
Υ.Γ. Για τις μπύρες, είπαμε πως θα γίνει. Εκεί θα είμαστε όπως και να έχει…
Ντάξει ούτε εμένα μου κάθεται καλά αυτό με τη σταθερότητα του setlist προφανώς αλλά γι’ αυτό που λες στο quote έχω πολύ μεγάλη ένσταση. Επίσης, αν δεν κάνω λάθος και οι δύο πρώτες εμφανίσεις ήταν σε φεστιβάλ.
Άμα έχεις ασχοληθεί με μουσική προσωπικά και έχεις σαφή αντίληψη του τι σημαίνει να μάθεις πολλά κομμάτια που δεν είναι απλά μεγάλα αλλά είναι και περίπλοκα σε μικρό χρονικό διάστημα, τότε θα σου φανεί κάπως άστοχο το παραπάνω σχόλιο. Ειδικά όταν χιλιάδες κόσμου περιμένουν να τα παίξεις ολόιδια, χωρίς να κάνεις κανένα λάθος, να το χάσεις κάπου κτλ. Ο Mangini είχε τέσσερις, άντε πέντε μήνες ας πούμε να το κάνει αυτό. Πόσα να έμαθε να παίζει καρμπόν σ’ αυτό το διάστημα; Καμιά εικοσαριά λέω 'γω. Και όπως σωστά μάντεψε ( ο Raziel, είναι πιο δύσκολο να το κάνεις αυτό στα drums όταν ο Portnoy σου ‘χει ένα κάρο διαφορετικά “signature” γεμίσματα που περιμένει ο άλλος να τ’ ακούσει ολόιδια.
Εδώ ο Rudess που μίλαγε με ύφος χιλίων καρδιναλίων στο ντοκιμαντέρ για την διαφοροποίηση στο παίξιμο των μερών του Portnoy από Lang και Donati αν θυμάμαι καλά, άλλαζε και αλλάζει τα φώτα σε μερικά solos του Moore. Και μιλάμε για τον Rudess που τεχνικά παίζει μπάλα μόνος του αυτή τη στιγμή.
Απ’ την άλλη, για να είμαστε και δίκαιοι, μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι τα μισά περίπου απ’ αυτά που παίζουν δεν είναι δα και τόσο περίπλοκα για κάποιον του επιπέδου του Mangini (πλήρως καταρτισμένος σε θεωρία, τόσο σε ρυθμικά ζητήματα όσο και σε αρμονία). Μιλάω για τα τρία πρώτα του set + το Peruvian Skies + το Caught In A Web που δεν έχει τα μέρη που θα ζαλίσουν κάποιον σαν τον Mangini, αντιθέτως, το Great Debate είναι απ’ τα πιο δύσκολα κομμάτια τους στα drums. Το Count of Tuscany έχει πολλά γεμίσματα που λογικά θα ήθελε να τα βγάλει ίδια, το Learning To Live έχει δύσκολους ρυθμούς, μέχρι και πολύμετρα ανά σημεία (μετά το σόλο της κιθάρας βασικά). Τέλος πάντων, το πιάσατε το νόημα.
Αλλά τι να πούμε, είναι και μερικοί από μας που δεν τους έχουμε δει 3-4 φορές ήδη αλλά θα τους δούμε πρώτη φορά, οπότε δεν έχουμε και τρελές απαιτήσεις, οπότε δείξτε λίγη κατανόηση αν προσεγγίζουμε το θέμα κάπως πιο “μονοδιάστατα”.
εγω λατρευω επισης τους fates, αλλα …τα εχω με τους theater:)
να σου πω το χειροτερο φιλε? κολλαω…τεβε στο heavy metal και δεν τους εχω δει ποτε!!! τα ιδια ειχα και με τους helloween αλλα τα καταφερα φετος. εαν δεις εναν 36 χρονων με μουσακι και tshirt Dream Theater να κλαει οταν παιζουν κατι απο το No Exit ή το A.P.S.O.G θα ειμαι εγω! εγω τοσος πολλες αναμνησεις απο δαυτους!!
θα ειναι το live της ζωης μου αυτο!! στο ιδιο χωρο και οι δυο μαζι ειναι σαν να εχεις δυο πορνοσταρ στο κρεβατι σου και να μην ξερεις πια να χουφτοσεις πρωτη, την ωρα που μια φωνη θα ακουγεται και θα σου λεει χουφτοστη, χουφτοστη!!!
Ξαναθυμίζω ότι τα ίδια ισχύαν όταν μπήκαν οι Sherinian και Rudess στο συγκρότημα, οπότε δε νομίζω ότι αποτελούν φτηνές δικαιολογίες, αλλά πραγματικότητα την οποία η μπάντα βιώνει για 3η φορά (δε μετράω την αλλαγή τραγουδιστή).
Περισσότερα στις μπύρες! :drunk:
Συμφωνώ σε αυτό με τον Rudess, κι εμένα μου κάθισε άσχημα όταν το είπε στο documentary, ειδικά όταν ο JLB μόλις είχε πει ότι του είχε αρέσει το γεγονός ότι ο Lang έβαλε την προσωπική του πινελιά! Αν το έλεγε άλλος ίσως δεν με πείραζε, αλλά ο Rudess ανά τα χρόνια έχει πάρει αρκετές ελευθερίες όσον αφορά τα μέρη των προκατόχων του. Φυσικά είναι τελείως διαφορετικός από τους δύο προηγούμενους, και στο LSFNY θυμάμαι ότι είχε μείνει σχετικά κοντά στα μέρη των παλιών τραγουδιών.
Για να κάνω και το δικηγόρο του διαβόλου όμως, ήταν audition και αν ισχύει αυτό που είπε κάποιος από τους Fab-7 (τους drummers ντε!), είχε ρωτήσει τον JP πώς να προσεγγίσει την audition και αυτός του είπε ότι περιμένουν ακριβώς τα μέρη του MP. Από την άλλη, ο JR νομίζω (ή ήταν ο ίδιος ο Mangini; Ξεχνάω, γεράματα!), είπε πρόσφατα ότι στα live, θα κρατηθούν κάποια βασικά μέρη των κομματιών του Portnoy, αλλά στα υπόλοιπα σημεία ο Mangini θα βάλει τη δική του πινελιά. Δηλαδή με την πάροδο του χρόνου θα ξεφύγει από την απλή αναπαραγωγή των drum parts και θα τα παίξει με το δικό του τρόπο (ό,τι έκανε και ο Lang δηλαδή σε λάθος χρόνο!).
Πάντως, από το Great Debate και μόνο, του βγάζω το καπέλο του ψάρακα! Ήταν από τα κομμάτια που δεν περίμενα να ακούσω, και ο τύπος το έβγαλε άνετα!
Anyway, όπως είπα και σε προηγούμενο post, αυτή η καλοκαιρινή περιοδεία φαίνεται να είναι η προθέρμανση για το κυρίως πιάτο που θα σερβιριστεί μετά την κυκλοφορία του CD, οπότε και θα αλλάξουν αρκετά πράγματα στα live τους, και θέλω να πιστεύω ότι το setlist θα είναι ένα από αυτά!
Όχι βέβαια, αλλά είναι φυσιολογικό νομίζω το ενδιαφέρον να μονοπωλούν οι headliners, οι οποίοι κακά τα ψέματα, είναι κατά τι πιο ενεργή μπάντα από τους Fates Warning, συν το ότι βρίσκονται σε ένα (αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον) μεταβατικό στάδιο. Προσμένουμε σε αλλαγή αυτού, αλλά μέχρι τότε…
Έγραψες!!! Κι εγώ προσμένω σε όσο το δυνατόν περισσότερο APSOG και Disconnected (οι δύο αγαπημένοι Fates δίσκοι) και επίσης, να δω τι κάνει ο Jarzombek στη θέση του Zonder, γιατί με τον drummer των Spock’s Beard δεν ενθουσιάστηκα στο live DVD…
Μην τον φοβαστε τον Jarzombek!Eγγυηση ειναι,τον ειχα δει οταν ειχαν ερθει!Καμια σχεση με των Spock’s Beard που τους αλλαξε τα φωτα!Για να μην παρεξηγηθω,καλο ειναι να βαζεις τις πινελιες σου,οπως γουσταρω να το κανει καποια στιγμη ο Mangini αλλα δεν επιτρεπεται να παιζεις το APSOG Part XI και να μην το βγαζεις ακριβως!:lightsabre:
Δεν καταλαβα που εμφανιστηκε fanboyσμος στις τελευταιες σελιδες για τα σετλιστς… εκτος αν ο Outshined εννοει την δικαιολογηση του γιατι παιζουν τα ιδια (προς το παρον). Αυτο εμενα προσωπικα δε με απασχολει καθολου και δεν εχω καν καταλαβει γιατι γινεται κουβεντα, απο τη στιγμη που θα τους δω μολις ΜΙΑ φορα. Αν τους ακολουθουσα απο δω κι απο κει, θα χαλιομουν ισως λιγο οκ. Τωρα δε με επηρεαζει σε κατι… Παντως αν επρεπε να ακουσουμε ενα απο καθε αλμπουμ (οπως και κανουν, με εξαιρεση το Images που εκπροσωπειται απο δυο), και με βαση το οτι εχω δει (σχεδον) καθε εμφανιση τους στην Ελλαδα, αρα καποια (οπως το Pull Me Under) δε μου λειπουν ουτε στο ελαχιστο και δε θελω να τα δω, θα ηθελα τα εξης:
Ytse Jam
Metropolis - Surrounded (Learning To Live)
The Mirror (Voices)
Peruvian Skies (New Millenium)
Fatal Tragedy (Home)
Misunderstood (The Glass Prison)
This Dying Soul (As I Am)
These Walls (Never Enough)
Prophets Of War
The Count Of Tuscany
On The Backs Of Angels
Σε παρενθεση οι δευτερες επιλογες… αρα καταλαβαινετε οτι δε χαλιεμαι καθολου 8)