Dream Theater - The Astonishing

Το Number Of The Beast εννοούσα ψιλοτρολλάροντας, το οποίο οι Έλληνες μεταλλάδες δεν μπορεί να μην αποθεώσουν :p.

Cozy, οι Dream Theater, ως μεγάλο όνομα, προκαλούν μεγάλες συζητήσεις. Το ίδιο μήπως δε γίνεται και με τους Metallica; Πόσοι τους κράζουν; Από το Ride The Lightning έχει αρχίσει το κράξιμο, να μη πούμε για την εποχή Load και Reload. Εμένα η γνώμη μου είναι ότι το 6DoIT είναι το τελευταίο μεγάλο τους άλμπουμ. Από εκεί και πέρα, το ToT είναι μετριούρα, το Octavarium πολύ καλό, το Systematic Chaos μετριούρα, το BC&SL αρκετά καλό, το DToE ΟΚ, το ομότιτλο μεγάλη μάπα. Κάπου το έχασαν. Συμβαίνει, τι να κάνουμε. Τους τελευταίους δίσκους δεν τους ακούω σχεδόν ποτέ, δε με τραβάει τίποτα.

1 Like

Οτι ειπε ο Παντελης.

Η πλάκα ειναι οτι μερικοι δεν μπορουν να διανοηθουν οτι υπαρχουν ανθρωποι που δεν γουσταρουν τα τελευταια θηατερ. Και ΟΧΙ δεν ειναι θεμα στασημοτητας, αλλαγης ηχου ή μη αλλαγης ηχου κτλ κτλ… Ειναι ΚΑΘΑΡΑ θεμα songwriting, που σε αυτο τον τομεα τα τελευταια υστερουν πολυ (με καποιες σκορπιες αναλαμπες βλεπε breaking all illusions. Και οχι δεν ημεθα haterz…δηλαδη εμεις με images and words δεν μεγαλώσαμε?

Εν κατακλείδει…ΚΑΘΟΛΟΥ δεν με ενδιαφερει αν οι theater ανανεωνουν τον ηχο τους ή βγαζουν το metropolis 3. ΚΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ μπορουν να γραψουν? Δεν ειμαι σιγουρος πλεον…

Αν και από τα αγαπημένα συγκροτήματα,δεν την πάλεψα με το Astonishing. Οκ rock opera είναι αλλά ανάθεμα αν σου μένει και τίποτα. Όλο φρου φτου κι αρώματα.
Μόνο 3-4 τραγούδια είναι οκ,μεταξύ των οποίων το Moment of Betrayal να είναι το καλύτερο του δισκου

  1. Οι Leprous εχουν βγαλει 2 δισκους τα τελευταια χρονια που ξεφτιλιζουν τους τελευταιους 2 δισκους των Dream Theater για πλακα. Αρα οχι, δεν ειναι οι καλυτεροι. Απλα πουλανε περισσοτερο. Suck it up.

  2. Βασικα δεν κανουν τιποτα απο ολα αυτα οι Dream Theater. Οταν εισαι καλλιτεχνης, δε σκεφτεσαι για καθε μελωδια που γραφεις αν θα ακουστει σαν κατι απο τα παλια σου ή αν θα ακουστει σαν καποια αλλη μπαντα ή τελος παντων, δεν το αναλυεις τοσο πολυ. Εδω στη συγγραφη του Six Degrees ειχαν το λεγομενο inspiration corner και κατεληξαν να βαλουν εμφανεις επιρροες στη μουσικη τους (Disappear - Radiohead, Glass Prison - Megadeth/Metallica, κ.α.), ομως αυτο δεν πειραξε κανεναν. Κι αυτο γιατι τα τραγουδια ηταν υπεροχα. Δεν υπαρχει καμια υπερβολη και καμια εμπαθεια, απλα καλως ή κακως η ποιοτητα εχει πεσει δραματικα.

  3. Εχουν αρχιδια = εχουν πλεον τρελο fanbase και πολυ παραγωγικο και αποτελεσματικο promotion/marketing, με αποτελεσμα να ξεπουλανε ολες οι συναυλιες τους λογω του οτι εχουν αλλαξει πλεον το κοινο τους. Τους ειδα τελευταια φορα live πριν 2 χρονια (και δε θα πηγαινα αν δεν ειχα εκπλαγει θετικα με το Dramatic Turn το 2011), και το 80% του κοινου με το ζορι να ηταν 25 χρονων. ΟΛΟΙ αυτοι τους ανακαλυψαν με το Train of Thought ή το Octavarium ή ακομα και καποιο πιο προσφατο αλμπουμ. Δεν ειναι κακο, απλα μην τους λεμε και πρωτοπορους επειδη παιζουν την τελευταια βλακεια που κυκλοφορησαν ολοκληρη για τον πωρωμενο 18χρονο που θα τους προσκυνησει ακομα κι αν κυκλοφορησουν το When Dream And Day Unite με αντιθετη σειρα τραγουδιων και δεν παρει πρεφα οτι ειναι παλια τραγουδια.

  4. Ο δισκος θα επρεπε να ειναι περιπου κατα 130 λεπτα μικροτερος, και να εχει περιπου 34 τραγουδια λιγοτερα.

  5. Ημουν κι εγω το 2000 στο Metropolis Live και δεν υπηρχε ουτε ΕΝΑ ατομο στο κοινο που να μην προσκυνουσε απο το πρωτο δευτερολεπτο εως το τελευταιο, κυριως γιατι ηταν εκπληκτικη συναυλια, και γιατι ολοι ηξεραν πως θα παιξουν ολο το δισκο. Οταν παιζεις καλο υλικο, παιξε και 3 δισκους απο την αρχη ως το τελος, κανεις δε θα κουραστει. Αν το υλικο ειναι μετριο… Παντως σου δινω ενα τεραστιο μπραβο αν τους ειδες 2 συνεχομενες μερες να παιζουν τον ιδιο κακο δισκο απο την αρχη ως το τελος. Εγω ουτε να με πληρωναν.

Σε αλλα νεα, the awkward moment when some teenage Japanese girls and their band release better music than Dream Theater: https://www.youtube.com/watch?v=TZRvO0S-TLU

Ναι μόνο που ο Taqkayioshi ohmura, έπαιζε με Marty. Και άφησε το σόλο για να κάνει αυτά. Ξεφτύλα μεν αλλά καλοπληρωμένη. Το Astonishing, to βρίσκω πλέον κουραστικό. Πήρα μια κόπια κοψοχρονιά (7ε !) απο απογοητευμένο οπαδό για να μην χαλάσω δισκογραφία… αλλά μέχρι εκεί.

Επίσης οι Progsters ειναι αρκετά “χαζοβιοληδες/fanboys”. Υπάρχουν δεκάδες μπάντες με το τεχνικό υποβαθρο τους να είναι εφάμιλλο, με αυτό των Theater. Απλά οι περισσότεροι, δεν μπορείτε καν να το καταλάβεται. Ακούει κάποις ένα κομμάτι και έχει μετατροπίες σαν αυτές των Theater κτλ κτλ, και παιξίματα αρκετά τεχνικά και το “κατακρίνει” και το εξισώνει με power metal του σωρού, διοτι προφανώς δεν μπορεί να καταλάβει τι γίνεται μέσα. Τεχνικά δεν έχει διαφορά απο πλευράς δυσκολίας, απλά ίσως να μην το παρακάνει ο άλλος στο show-off.

Κυρίως προς το τέλος έπεσε η υπεραποθέωση, με το τραγούδι που έκλεισαν :lol:!

15 ιούνιου 1998.

Δυστυχώς, η μόνη φορά που δεν τους είδα.

1 Like

Έχεις απόλυτο δίκιο αλλά έβαλες το λάθος τραγούδι, εδώ παίζουν progressive : https://www.youtube.com/watch?v=02uq_GQAly0

1 Like

Χαχα και νόμιζα ότι μόνο εγώ τις γουστάρω. Φτιάξτε appreciation thread.

1 Like

Dream Theater announces The Astonishing, The Novel, to tell the deeper story of The Astonishing. To bring this vision to life, Dream Theater has selected Peter Orullian. In its first incarnation, it will be a Limited Edition, with several exclusives only available in a short collectible print run. Details here: www.bit.ly/theastonishingnovel

Τραγικοι πλεον…

Για ποιο λόγο;

1 Like

Ασχετό αλλα ο Peter Orullian, αυτός που είχε τραγουδήσει στον KIT με Fifth Angel ? Όχι κακός αλλά όχι και Pilot.

Γιατι πουλανε μια κακιστη νουβελα για $75 :stuck_out_tongue:

Ηρθα να γραψω πως δυομιση χρονια μετα το Astonishing, και με πολλες προσπαθειες να μου αρεσει ο δισκος, μου φαινεται ακομα αδιανοητο το οτι το κυκλοφορησαν. Σιγουρα δε νιωθω την αναγκη να κατσω να κραξω τα επιμερους σημεια του δισκου πλεον, αφου ειναι κατι που απλα μου ειναι αδιαφορο, αλλα εχω γνησια και πραγματικη απορια για την διαδικασια που ακολοθουσαν πριν 3 χρονια και αποφασισαν οτι αυτο το tracklist, αυτο το concept, αυτη η αισθητικη, αυτες οι δομες, αυτα τα τραγουδια, ηταν ο δισκος που ηθελαν να βγαλουν προς τα εξω.

Τα τραγουδια που θα κρατουσα απο τον δισκο

  1. Dystopian Overture 4:50
  2. The Gift Of Music 4:00
  3. Ravenskill 6:01
  4. A New Beginning 7:40
  5. Moment Of Betrayal 6:11
  6. My Last Farewell 3:44
  7. Our New World 4:12
2 Likes

Είναι πολύ μέτριος-αδιάφορος ο δίσκος και το θέμα του έχει ξεσηκώσει πολύ πράγμα από το 2112 των Rush.

Η τιμη ψιλοαστεια, αν και ειναι πολυτελης εκδοση με αρκετο μπονους υλικο. Το οτι ειναι κακιστη η νουβελα που το ξερεις; Γιατι αν το ειχες διαβασει θα σου ειχαν λυθει οι αποριες:

  • In-depth Introduction by John Petrucci, going deep on why he wrote The Astonishing album, what it means to him, etc.
  • Definitive interviews of each member of Dream Theater, covering their experience in the genesis of the album, in performing it, what it means to them, as well as their own music history, interests, and part in the band

Μεγάλη δισκαρα το τελευταίο τους

E ναι, 130 λεπτά διάρκειας είναι αυτά. Θα ήθελα πάρα πολύ να εξακολουθήσουν να με αφορούν οι DT, αλλά εδώ ισχύει το “μακριά και (πολύ)αγαπημένοι”. Δυστυχώς η έμπνευση και η αισθητική τους γέρασαν γρηγορότερα και από τους ίδιους.

4 Likes

Μπα ποτέ δεν έχασαν την έμπνευση τους. Πάντα ότι έβγαζαν ήταν σε πολύ καλα επίπεδα

Aν έχεις ακούσει “λίγη” μουσική, σίγουρα.
Αλλιώς ξέρεις ότι έχουν να γράψουν σοβαρή μουσική 15-16 χρόνια (το νουμερο μονο τυχαίο δεν είναι).

1 Like