περισσότερο εννοούν ότι αυτό ίσως συνεπάγεται και απουσία καλλιτεχνικού οράματος
δλδ όχι τι θέλουν αυτοί να παίξουν αλλά τι θέλει ο κόσμος να παίξουν
Ότι χειρότερο μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης
Διορθωση: “που θεωρει οτι ΤΟΥ αρεσει” (φυσικα)
Σαφως κι εγω κλωτσαω, αλλα it’s business. Το καλλιτεχνικο οραμα μπορει να καλυφθει απο τους δισκους τους. Αν θελεις, τους πληρωνεις για να ερθουν σπιτι σου να παιξουν σαν τζουκμποξ. Εκτος αν θελουμε να μας ρωτουν πρωτα…
Στη συναυλια πανε ομως διαφοροι και πρεπει να ειναι ευχαριστημενοι: καποιος που τους εχει δει 7-8 φορες και βαριεται τα ιδια και τα ιδια, εγω που τους εχω δει 0 φορες και θελω να ακουσω το πρωτο και το δευτερο δισκο γιατι ετσι, ενας 15χρονος που μολις αρχισε να μπαινει στον κοσμο τους κι ενας φασαιος που ξερει τρια χιτακια (δεν εχουν και πολλα οπως λεει ο αλλος).
Ολοι πρεπει καπως να ειναι ευχαριστημενοι. Η μπαντα φροντιζει ακριβως για αυτο. Τα venues γεμιζουν, αρα μαλλον η πλειοψηφια δεν ειμαστε εσεις κι εγω. Κατι θα ξερουν καλυτερα αυτοι απο εμας.
1 Like
Ίσως να είσαι λίγο οφφ τοπικ 
Η δήλωση Πορτνου είναι για την μουσική που έγραψαν και το single που επέλεξαν, όχι για τα λαηβ και τα σετλιστ 
1 Like
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που να μην χαμογελάει εστω και λίγο όταν βλέπει ότι αυτο που έβγαλε, αρέσει και στον κόσμο.
Δεν λέω ότι αλλάζει μουσική κατεύθυνση για να αρέσει, αλλά ότι το αποτέλεσμα τον κάνει χαρούμενο.
Κάποιοι το κάνουν αυτό και τους αρέσει να ταξιδεύουν σε άλλα (καλλιτεχνικά)εδάφη, κάποιοι το κάνουν ενώ μένουν στα ίδια γιατί απλά αυτό τους βγαίνει. Η 3η κατηγορία, δεν με αφορά καν.
Οι Θίατερ πιστεύω ότι είναι στην 2η κατηγορία. Ο Πορτνόης είναι φαφλατάς (το ξέρουμε χρόνια αυτό), δίνει σημασία στο τι λένε οι υπόλοιποι (μπορεί να υποστηρίζει ότι όχι βέβαια) και απλά είπε κατι του τύπου “βγάλαμε πρώτο αυτό το κομμάτι γιατί αυτό θα πιάσει τους περισσότερους, σύμφωνα με αυτά που έχω δεί τόσα χρόνια”.
Τέσπα, δεν θα κάτσω να υπερασπιστώ τον κάθε Πορτνόη. Οι τύποι βγάζουν αυτή την μουσική, γιατί αυτό τους βγαίνει και το οποίο συμπίπτει με το “αυτό αρέσει”. Γενικά αν εξαιρέσεις τα κατα παραγγελία τραγούδια, πιστεύω ότι οι περισσότεροι δουλεύουν υποσυνείδητα με γνώμονα το να αρέσει αυτό που κάνουν. Οκ, πρώτα είναι η έκφραση. Κανείς, όμως, κανείς, δεν θα έβγαζε τίποτα αν αυτό που θα έβγαζε, δεν θα είχε την προοπτική να ακουστεί από 100/1.000/10.000 ανθρώπους.
Τώρα οι απουσίες καλλιτεχνικού οραμάτος κλπ, μου φαίνονται υπερβολές. Οι ανθρωποι έχουν τις γνώσεις να βγάλουν τραγούδι γράφοντας παρτιτούρα και χωρίς να το έχουν ακούσει αυτό που θα γράψουν. Κυριολεκτικά πιστεύω ότι αν κατσουν 10 λεπτά μαζί, μπορουν να γράψουν 8 λεπτά μουσικής. Για τι όραμα μιλάμε σε τέτοια περίπτωση? Είναι επιτηδευμένο αυτό? Η αυθόρμητο? Το θεωρούμε καλλιτεχνικό όραμα ή παραγγελία?
Πάντως τόση αυστηρότητα μόνο στους Theater βλέπω.
6 Likes
Υπάρχει - σε θεωρητικό επίπεδο τουλάχιστον - και μια μυστική 4η κατηγορία:
“Τι; Τους άρεσε το άλμπουμ; Γαμώ την πουτάνα μου! Κάτι δεν κάναμε σωστά. Να φροντίσουμε το επόμενο να τους διώξει όλους!”
5 Likes
Δεν θα έλεγα ότι είναι μονο στους Theater. Σε όλες τις μεγάλες μπάντες με φανατικό fanbase. Τι διαφορετικο έχει πχ κάθε νέα κυκλοφορία των Metallica και των Maiden; Δεν υπάρχουν απαιτήσεις εκεί από το κοινό; Δεν βγάζουν φασόν σετλιστ με τα ίδια και τα ίδια, γιατί ξέρουν ότι στο κοινό υπάρχουν άτομα που τους βλέπουν πρώτη φορά και άλλα εκατοστή πρώτη; Δεν βγάζουν δίσκους που έχουν όλα τα κλισέ που έχουν οι ίδιοι στην τελική δημιουργήσει;
Αυτά τα συγκροτήματα επηρέασαν χιλιάδες ανθρώπους, όταν μεσουρανούσαν. Πλέον βρίσκονται όλοι λίγο πιο κοντά λίγο πιο μακριά από τη σύνταξη.
Καλή επομένως η κουβέντα και οι απαιτήσεις του κοινού, αλλά αφενός πρέπει να δεχτούμε ότι τέτοιες μπάντες θα κάνουν ό,τι γουστάρουν, γιατί το κέρδισαν στην τελική και αφετέρου ότι δεν παίζει να ξαναβγάλουν τα έπη του παρελθόντος, γιατί δεν είναι καν οι ίδιοι άνθρωποι.
Όταν γύρισε πρόσφατα ο Gilmour και είπε ότι φτάνει με τους Floyd και τον Waters, γιατί την τελευταία φορά που έβγαλαν δίσκο μαζί ήταν 38 και τώρα είναι 70+, πρέπει να αποδεχτούμε ότι ο χρόνος δεν λειτουργεί για όλους αυτούς όπως εμείς τον φανταζόμαστε, επειδή μέσα στο ίδιο πρωινό ακούσαμε το Dark Side of the Moon και το καινούριο του προσωπικό άλμπουμ.
10 Likes
Συμφωνώ σε όλα, να προσθέσω μόνο σε αυτό:
Οι Θιατερ με εντυπωσίασαν στα 14 μου και με κράτησαν μέχρι το 2005 να του παρακολουθώ στενά. Δεν μπορώ στα 41 μου να εντυπωσιαστω με τον ίδιο τρόπο που έγινε από μια μπάντα στα 14/15/16/17/18 ( βάλε ραντομ χρόνια για τον καθένα, σε άλλες ηλικίες ξεκίνησε ο καθένας). Όπως και οι Fear Factory επίσης τότε. Στο ίδιο είδος μουσικής για να σε εντυπωσιάσει κάτι, πρέπει ισχύουν 2 πράγματα: ή να είναι κάτι πραγματικά εντυπωσιακό ( εκτέλεση? Ιδέες? Πρωτοτυπία (καλά αυτό όσο περνάνε τα χρόνια, ακόμα πιο δύσκολο)) ή κάτι πρωτοποριακό. Ε από τους Θιατερ δεν περιμένεις κάτι τέτοιο, περιμένεις μάλλον το 1ο.
2 Likes
Καλα να περάσετε παιδιά!
5 Likes
Περιμένουμε εντυπώσεις! Απολαύστε το 
4 Likes
Δεν κλαιω εγω. Οι αλλοι κλαινε…
The noise that we hear…
4 Likes
Ήχο κρύσταλλο;
3 Likes
Κρυσταλλο οχι, σε μπασκετικο γηπεδο ειμαστε, αλλα με ωτασπιδουλες ειμαστε υπερκομπλε.
Οι τυποι ειναι χειρουργοι.-
9 Likes
Χωρις ωτασπιδες κρυσταλλο ειναι. Βγάλτες… 
9 Likes
Για τον Λαμπρι λογικα τις εβαλες 
6 Likes
Κλαίω με τα δύο τελευταία σχόλια
2 Likes
Μόλις είδα κι έγω Μιλάνο. Παρόλα τα γνωστά προβλήματα, συγκίνηση
6 Likes