Νταξ το once in a livetime ειναι η έννοια του υπερκαυλωμένου μουσικού. Αυτα που γίνονται εκεί κέσα ξεπερνούν τα όρια του φυσικλογικού. Μακάρι να ειχε κ λίγο καλύτερο ήχο.
4 Likes
Προσωπικά το live time είναι απο τα αγαπημένα μου, ακριβώς επειδή έχει τα ψεγάδια του, είναι πιο ωμό, πιο live και έχει και το μαγικό medley learning to live - change of seasons με το κοινό να κάνει αρμονίες με τη φωνή του, μαγεία τι να λέμε.
Ρε το once in a livetime είναι εξωφρενικά καλό. Έχει και τη σολάρα του Petrucci μέσα που ακόμα θυμάμαι το δάσκαλο κιθάρας μου τότε να μου λέει ότι οι κιθαρίστες του metal είναι άτεχνοι κι εγώ να τον προκαλώ να το παίξει. Εκεί μάλιστα στο flight of the bumblebee γουρλωσε τα μάτια του. Έχει και την ανατριχιαστική εκτέλεση του hollow years, άσε ρε τι να λέμε τώρα.
1 Like
Φίλος μου πολύ 
1 Like
Δεν θα μπορουσα να τα εχω πει καλυτερα. Οκ, ισως να ειχα διορθωσει το τυπογραφικο στο “φυσικλογικου” 
Και να προσθεσω εδω πως οποιος εχει δει την βιντεοκασετα (!) 5 Years In a LiveTime που ειναι κατι σαν ποτ πουρι με footage απο κανα 2-3 διαφορετικες περιοδειες, θα εχει δει και τον Portnoy να παιρνει πανοραμικο πλανο της Αθηνας απο τον Λυκαβηττο, πριν την συναυλια του 1998, και να λεει οτι ειναι απο τα πιο ομορφα μερη που εχουν παιξει ποτε.
Ο δασκαλος σου βεβαια ειχε δικιο, γιατι ο Πετρουτσι ειναι καπου 47 πραγματα εκτος απο το να ειναι “κιθαριστας του μεταλ”
1 Like
ακραία βιντεοκασετα! την έχω σιγουρα σε καποια κούτα με τους δίσκους που έχω κρατήσει. θυμαμαι οτι είχε άπειρο υλικό, με την μπάντα σε τρελά κέφια.
σκηνές απο διάφορα λαιβ με απειρους καλεσμένους, απο marillion μέχρι napalm death!
2 Likes
Μετά απο αρκετές ακροάσεις τις τελευταιες 2 εβδομάδες, μπορω να πω οτι μου αρεσει πολυ.
Προσπαθουσα εντωμεταξυ να καταλαβω τι μου θυμιζει η ηλεκτροακουστικη εισαγωγη του Bend the clock και τελικά ηταν το Passing light of day απο PoS.
5 Likes
Ήταν η πρώτη μπάντα που σκέφτηκα από την πρώτη φορά που ακουσα το κομμάτι (δεν το είχα πάει συγκεκριμένα στο PLoD βέβαια).
1 Like
2 Likes
Πάντως αυτού του ειδους το marching pattern το βλεπουμε να παίζει στα τελευταία τρια άλμπουμ, σε Pale Blue Dot, A View From The Top Of The World, και Parasomnia.
Σε κάποιον αρέσει πολύ 
laughs in Dance of Eterntiy intro
4 Likes
Είναι άλλο mood ενορχηστρωτικά γιατί στο dance of eternity παίζει το pattern πάνω από μια νοτα ουσιαστικά.
Στα παραδείγματα που είπα ο Rudess αλλάζει από πίσω το θέμα και είναι μια τεχνική που τα τελευταία χρόνια τη χρησιμοποιούν πολύ (και σε φινάλε κομματιών που η κιθάρα είναι σταθερή κ αλλάζει από πίσω με τα πλήκτρα το mood)
Ναι, αλλά αυτό το λες τώρα 
Στο Dance (και στο Overture) κρατά λίγο η φράση, δεν την βάζουν στον σκελετό του κομματιού, οπότε λογικό που δεν πάνε για διαφοροποιήσεις. Εγώ όταν το πρωτοάκουσα, πάντως, ήμουν 99% σίγουρος ότι θα το πάνε για φουλ throw-back στο Dance.
1 Like
Καλά για το συγκεκριμένο το είπε κ ο portnoy ότι το άλλαξαν για να μην φέρει τυχόν συγκρίσεις και συνομωσιολογια για metropolis pt3.
Δεν το λέω τώρα πάντως είναι fact ότι είναι μια τεχνική που έχουν χρησιμοποιήσει οι theater τα τελευταία χρόνια, κι επίσης πέρα από το dance/ overture αν δεν απατωμαι δεν έχει ξαναγίνει σε δίσκο μετά το scenes πριν το distance over time
1 Like
Μια χαρά τα λες, το “αυτό το λες τώρα” αναφέρεται στα πλήκτρα, ενώ στο προηγούμενο ποστ είπες μόνο για marching drums pattern. Δατς ολ!
Δεν είπα τίποτα για drums αλλά για pattern ωστόσο νομίζω παραγιναμε nerds και πιάσαμε κ το νόημα εν τέλει 🫶🏼
1 Like
Εδώ είναι ο δικός μας Kevin;;
1 Like
Λογικο μετα τις φουσκες και τις μπουρμπουληθρες, η νεα πωρωση του Jordan να ειναι το ΑΙ…
Αλλα δεν καταλαβαινω γιατι να το ανεβασει αυτο 
Κάτι θα θέλει να πουλήσει πάλι