Είναι (φαντάζομαι) γνωστή η αδυναμία μου για τα μουσικά δρώμενα του Mike, αλλά και για τον Neal Morse και ακόμα περισσότερο για το δίπολο που έχουν δημιουργήσει εδώ και 20 χρόνια.
Θεωρώ πως στην εκτός DT δισκογραφία του ο Mike έχει δημιουργήσει δυο αριστουργήματα που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα και είναι ανάλογου επιπέδου με τα αριστουργήματα των DT
Transatlantic - The Whirlwind
The Neal Morse Band - The Similitude Of A Dream
Από εκεί και πέρα έχει πολλά ακόμα διαμαντάκια.
Πέραν του Metal Allegiance, δεν με κέρδισε καθόλου του ντεμπούτο άλμπουμ των Sons Of Apollo (παρόλο που Soto, Thal και Derek μου είναι εξαιρετικά συμπαθείς).
Το project που θα έλεγα ότι ξεχωρίζει είναι αυτό των Transatlantic και τα live τους είναι μια τελειότητα. Κάτι ακούγεται πως θα μαζευτούν ξανά το 2020.
Αντί για αξιολόγηση των project θα βάλω με μια κάποια σχετική αξιολογική σειρά τα 10 άλμπουμ από αυτά (δεν βάζω το Α7Χ).
Transatlantic - The Whirlwind
The Neal Morse Band - The Similitude Of A Dream
Transatlantic - Bridge Across Forever
Neal Morse - Testimony
Transatlantic - SMPTe
Flying Colors - Second Nature
Neal Morse - ?
Neal Morse - Sola Scriptura
The Winery Dogs - The Winery Dogs
Flying Colors - Flying Colors
(Δεν αξιολογώ ακόμα συγκριτικά το φετινό The Great Adventure, αν και, παρότι εξαιρετικό, οριακά θεωρώ ότι μπαίνει 10αδα)
προτείνετε μου αν ξέρετε κάποια καλά αλμπουμς απο σάιντ πρότζεκτς των υπόλοιπων μελών των θιατερ.
ενα διλαστημα ελιωνα chroma key λόγω kevin αλλά είναι άλλη φάση.
Θα σου πρότεινα να ακούσεις τα σόλο άλμπουμς του LaBrie, τα περισσότερα από τα οποία θεωρώ από καλά εως εξαιρετικά. Ειδικά το Elements Of Persuasion για μένα είναι πολύ δυνατός δίσκος.
Στα πρώτα 3 άλμπουμ του (τα 2 πρώτα είναι υπό το ονομα Mullmuzler) παίζει και ο Mangini.
Επίσης αν σε ψήνει το καμμένο prog θα σου πρότεινα να ακούσεις και LMR
Mullmuzler II και Elements Of Persuasion από LaBrie εξαιρετικά (και τα υπόλοιπα καλά είναι)
Το προσωπικό του Petrruci είναι γαμάτο αν θες κάτι σε κιθαριστικό, instrumental τύπου Satriani κλπ
Το “Ice Cycles” των Platypus μου άρεσε περισσότερο από τα μέτρια γενικά project που συμμετείχε ο Myung
Προφανώς το πρώτο Black Country Communion από Sherinian ξεχωρίζει, αλλά για κάτι πιο χαρακτηριστικό του θα πρέπει να αναζητήσει κάποιος κάτι ανάμεσα στα σόλο άλμπουμ του και τα άλμπουμ των Planet X. Ίσως το “Inertia” να είναι μια καλή εκκίνηση.
Και φυσικά το πρώτο OSI. Και τα υπόλοιπα καλά είναι, αλλά το πρώτο είναι αξεπέραστο.
Και τι συναυλιαρα ηταν αυτη… Οχι οτι οι προηγουμενες σε Λυκαβηττο, Περιβαλλοντικο και Ροδον υστερουσαν φυσικα. Αν και τους προτιμω σε εξωτερικο χωρο τους Θηατερ, δεν ειναι για μικρα κλαμπακια.
Εκλεισα για Μοναχο.Μου εχουν λειψει live(τελευταια φορα Μαλακασα το 11) και αυτο το tour ειναι μια πολυ καλη ευκαιρια.Επιπλεον ειμαι μαλλον απο τους λιγους που μου αρεσε τοσο το DOT.
Προσωπικά θα συμφωνήσω, εκτός απ’ το Room 137 που μου είναι αδιάφορο και το Viper King που είναι εξτραδάκι, ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα. Παρεμπιπτόντως, στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα έχω καταλήξει και για το ομώνυμο όπου πλην του Along For The Ride, τα υπόλοιπα κομμάτια τα βρίσκω από καλά έως εξαιρετικά.
To ομώνυμο αν είχε την παραγωγή του DoT θα ήταν πολύ πιο καλός δίσκος.
Οι μαλακίες του Petrucci με τις παραγωγές τόσο στο Dramatic Turn Of Events όσο και στο DT χαντάκωσαν αρκετά τόσο τις συνθέσεις όσο και τα παιξίματα της μπάντας (και ειδικά του Mangini).
