τελικα μαλλον μονο σε μενα μου αρεσουν οι μπαλαντες που εχουν σε καθε δισκο 
1 Like
- Συμφωνώ απόλυτα. Εξαιρετικός δίσκος, αλλά έχει γεράσει πλέον, έχει ξεπεραστεί.
- Το awake το βάζω οριακά στην παραπάνω κατηγορία, αλλά σίγουρα θα το ακούσω πολύ πιο εύκολα από το ιματζις, και σίγουρα το θεωρώ ανώτερο του.
- Το falling είναι έπος, δεν έχει περιττή νότα εκτός ενός κομματιού. Είναι ακόμα επίκαιρο, ακούγεται ακόμα φρέσκο. Ακόμα και το you not me, είναι φοβερό κομμάτι, γενικά τελειότητα.
- Το scenes μουσικά είναι στο ίδιο επίπεδο με το falling. Στιχουργικά μετριούλη, αλλά μουσικά υπέροχο από την αρχή μέχρι το τέλος, εκτός των πιο ήρεμων στιγμών που είναι ένα κλικ κάτω από τα υπόλοιπα.
2 Likes
Εχει ξεπεραστει το images? Τι αλλο θα διαβασουμε εδω περα 
4 Likes
Με εξαίρεση το pull me under κανένα κομμάτι δεν έχει γεράσει στο images and words. ακόμη και το pull me under ίσως να έχει γεράσει επειδή παιζόταν συνέχεια.
Τα καλύτερα των 90’s είναι το I&W, Change of Seasons και το Scenes.
Το Falling δεν έχει τίποτα που να με με ενθουσιάζει, παρά μόνο διάσπαρτες ιδέες χωρίς καλή συνοχή + ορισμένες αποτυχημένες προσπάθειες εμπορικότητας.
1 Like
Bάλε το Black Album και δες οτι δεν φαίνεται ότι είναι 30 χρονών. Δεν φαίνεται αλμπουμ άλλης εποχής. Τα πάντα μοιάζουν σύγχρονα.
Βάλε το images and words και θα το βρείς αυτό. Ναι μεν δημιουργησε κάτι καινούργιο, αλλά έχει μέσα στοιχεία που προδίδουν την ηλικία του. Όπως η παραγωγή και τα φωνητικά.
2 Likes
Το ακουο μεχρι και σημερα το ιδιο αξεπεραστο και διαχρονικο οπως τοτε
1 Like
Kαλέ μου, τι τότε, τότε δεν είχες γεννηθεί.
1 Like
Μου μιλάς για παραγωγή και φωνητικά που ακόμα και σήμερα ακούγονται μια χαρά. Τώρα αυτά ότι έχει ξεπεραστεί και τέτοια μόνο εδώ τα γράφετε αυτά. Την επόμενη φορά γράψε ότι και το Ajfa είναι ξεπερασμένο
2 Likes
Εγώ πάντως όταν ακούω το learning to live
σταματάει ο χρόνος γύρω μου.
7 Likes
προφανώς και σταματάει, αφού είναι ξεπερασμένο πιο. Άκου ένα Anna Lee να γουστάρεις μοντέρνο ήχο.
Η έννοια του ξεπερασμένου είναι πολύ σχετική. Κάποιος μπορεί να θεωρεί ξεπερασμένο κάτι για δικούς του προσωπικούς λόγους.
Αν βάλεις σε έναν πιτσιρικά ένα παλιό άλμπουμ μπορεί να μην του αρέσει καν και να προτιμάει τα καινούργια.
1 Like
Εντάξει Νομίζω κάπως αλλιώς το θεωρούνε το ξεπερασμένο και όχι με αυτήν την έννοια.
Για μένα το images είναι στην δεκάδα καλύτερων ever metal.
Γενικά είναι λίγο ενοχλητικό, να υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορεί να ακουμπήσει κάποιος, γιατί είναι εκεί ψηλά. Είπαμε ιστορικός δίσκος, απίστευτα επιδραστικά. Όποιος δεν ακούει ότι η παραγωγή φωνάζει ότι είναι άλμπουμ 30 χρόνων (τίγκα τριγκερς στα τύμπανα και γενικά ήχο τυμπάνων χαρακτηριστικό της εποχής - φωνή που τραγουδάει με το στυλ εκείνης της εποχής επίσης). Υπάρχουν δίσκοι παρόμοιας περιόδου που δεν ακούγονται ότι έχουν γεράσει έτσι. Το black album, king for a day, load, fire garden είναι μερικά απλά άλμπουμ που μου έρχονται στο μυαλό, σε σχετικά κοντινές χρονιές, που δεν ακούγεται αυτό το πράγμα. Τώρα αν δεν θέλετε να το ακούσετε αυτό, δεν υπάρχει θέμα. Μπορεί να είναι φοβερός δίσκος, αλλά τα χρονάκια του φαίνονται.
Edit: Γενικά πάντως άλλο πράγμα να μας αρέσει πολύ ένας δίσκος και άλλο πράγμα τα χαρακτηριστικά του.
3 Likes
Πάντως εγώ προτιμώ να ακούσω το images που είναι όλα 11 με άριστα το 10
παρά τα φιλλερακια του load με την καλύτερη παραγωγή…
Καλα κι εγω προτιμω να ακουω τα 4 αριστουργηματα του Megadave απο τα 90ς απο τα 4 συνεχομενα σκουπιδια που εβγαλε απο το 2007 εως το 2013 αλλα τι να γινει. Υπαρχουν κι αλλα τοπικς για αυτα.
1 Like
Κλασικός οπαδός των μεταλικα όπου νομίζει ότι Μουσική=παραγωγή.
Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Η μουσική είναι οι συνθέσεις και οι ιδέες, οι νότες αυτά είναι διαχρονικά και όχι το αν έχει triggers ή καλά εφέ τα οποία δεν αποδίδονται live.
Το ότι τραγουδάει ο labrie σε υψηλές νότες δεν βλέπω πως θα μπορούσε να εκληφθεί ως αρνητικό.
Ο Hetfield προφανώς και δεν μπορούσε να τραγουδήσει έτσι, δεν έχει καμία σχέση με την παραγωγή
Μουσική γράφουν τα συγκροτήματα… όχι ο εκάστοτε μεγαλοπαραγωγός.
Προσωπικά ποτέ δεν με ενθουσίαζαν τα εφέ. πατάει ο παραγωγός ένα κουμπάκι και κάνει reverse τις κιθάρες και… “χέστηκε η φοράδα στο αλών騔.
Η μουσική των Μπαχ-Μπετόβεν κλπ έμεινε στην ιστορία σε γραπτή μορφή. Δεν ξέρουμε 100% σίγουρα πως παιζόταν η μουσική και οι τεχνικές…
3 Likes
Συμφωνούμε απόλυτα μουσική θέλουμε να ακούσουμε και όχι ποιος έχει την καλύτερη παραγωγή 
Ειπες μεγαλη κουβεντα για το Seasons. Αν το Change Of Seasons αντι για μερικες συνοδευτικες διασκευες ειχε 5-6 τραγουδια να πλαισιωνουν το απιστευτο 23λεπτο επος, τοτε ναι, θα μπορουσε για μενα να απειλησει το Falling Into Infinity στην πρωτη θεση. Απο την αλλη, αυτα τα υποθετικα τραγουδια για τα οποια μιλαω, ειναι τελικα τα τραγουδια που αποτελεσαν τον κορμο του Falling και του Scenes.
Τωρα οπως ειπα και πριν οκ ο καθενας μας εχει το γουστο του κτλ, αλλα το να λες οτι το FII δεν εχει καλη συνοχη και κατι διασπαρτες ιδεες μονο, ειναι απλα μια μη πραγματικοτητα.
Ούτε καν μέσα έχεις πέσει, είμαι κλασσικος maidenάκιας, metallica εκτίμησα και άκουσα σοβαρά τους δίσκους τους στα γεράματα.
Γενικά ξεκινάς πολύ λάθος την πρόταση “δεν είναι έτσι τα πράγματα”. Τα πράγματα για τον καθένα είναι έτσι όπως θέλει να είναι, εκτός από κάποια πιο αντικειμενικά πράγματα.
Αν θες να κάνεις ένα πιο αντικειμενικό “τεστ χρόνου” σε ένα δίσκο, βάλτον σε έναν άσχετο (ή προσπαθησε να γίνεις εσύ αυτός ο ασχετος) με το μουσικό ειδος και ρώτα τον πότε του φαίνεται ότι έχει βγει το τάδε κομμάτι/δίσκος.
Αρκετοί δίσκοι, παρόλο που μπορεί να είναι επιδραστικοί και φοβεροί, έχουν χαρακτηριστικά της εποχής τους που τους κάνει να φαίνεται η ηλικία τους. Αυτό είναι σχετικά αντικειμενικό γεγονός, καθώς μιλάμε για ηχόχρωμα και όχι άποψη για το αν ειναι καλός ή όχι. Για παράδειγμα το South of heaven, μπορεί να είναι του '88 αλλά ακόμα ακούγεται φρέσκο και σύγχρονο. Το Demanifacture το ίδιο. Το The Gathering βγήκε πριν 20 χρόνια (omg) αλλά δεν ακούγεται ούτε στο ελάχιστο ότι κουβαλάει 20 χρόνια στην πλάτη του. Το rage against the machine, είναι λες και βγήκε χθες. Γενικά, πολλά παραδείγματα. Ακόμα και το back in black που έχει χαρακτηριστικά της εποχής του, φαίνεται πιο διαχρονικό στα αυτιά μου από το images and words (σαν ήχος).
Το ότι ο labrie τραγουδάει σε ψηλές νότες, με αυτή την παραγωγή, είναι ένα χαρακτηριστικό επίσης της εποχής. Δεν με ενοχλεί αυτό (ασχέτως αν δεν το προτιμώ), συνεχίζω να απολαμβάνω τον δίσκο, απλά πλέον είναι διάφορα χαρακτηριστικά που μου δείχνουν την ηλικία του. Ίσως δεν έπρεπε να τον χαρακτηρίσω “ξεπερασμένο”, αλλά να μείνω στο “γερασμένος”.
Τώρα αν κάποιος δεν τον ακούει έτσι, μπράβο του, πάμε παρακάτω. Αλλά να με πείσει κάποιος το τι μεταφράζουν τα δικά μου αυτιά, δύσκολο.
4 Likes
αν το είχες εξηγήσει καλύτερα εξαρχής θα είχαμε γλιτώσει 15 ποστ
όχι ότι είναι κακό ή ότι φταις εσύ γι αυτό. Just sayin’
Μουσικά ακούγεται φρεσκαδούρα σε εμένα που είμαι η αμέσως επόμενη γενιά σας . Και groundbreaking και όλα αυτά τα κλισέ
Παραγωγή δεν με νοιάζει , μου ακούγονται αδιανόητα τέλεια όλα τα όργανα , ειδικά η κιθάρα που αυτήν αγαπώ . Το εξήγησες πως το εννοείς , βέβαια, οπότε δεν μου πέφτει και λόγος 
Μα ήταν groundbraking για την εποχή του, προφανώς.
Βάλε όμως δίπλα το Genesis του Townsend και το Pull me under και πεσμου σε έναν άσχετο πιο θα του φανεί αυτή την στιγμή πιο groundbraking(Δεν λέω επ ουδενί ότι ο ΗevyDevy είναι καλύτερος από τους Theater, you get the point ελπιζω).
Η μουσική έχει προχωρήσει από τότε πάρα πολύ (ευτυχώς) και το Images and Words μαζί με το Black Album, είναι 2 από τους λόγους που έχει προχωρήσει τόσο πολύ η μουσική σήμερα. Όπως και το Nothing των Μeshuggah. Aπλά όσο περνάνε τα χρόνια και μπορώ να ακούσω λίγο πιο αποστασιοποιημένος κάποια άλμπουμ που έχω αγαπήσει και συνεχίζω να αγαπάω, τα βλέπω με άλλο μάτι. Το perfect element για παραδειγμα είναι αγαπημένος δίσκος, τον έχω υπερβολικά ψηλά, αλλά μπορώ να αναγνωρίσω πλέον τα ψεγάδια του. Αυτό σε περιπτώσεις μπορεί να με δένει ακόμα περισσότερο με τον δίσκο, αλλά δεν πάβει να ισχύει (για τα αυτιά μου τουλάχιστον), ότι η παραγωγή του πχ είναι λίγο μουντή. Βέβαια αυτή ακριβώς η παραγωγή είναι αυτή που “έπρεπε” να υπάρχει την δεδομένη χρονική στιγμή και είναι ένα από τα στοιχεία που με έδεσαν με το άλμπουμ (σκέψου τον συγκεκριμένο δίσκο με την πεντακάθαρη παραγωγή του BE, ε, πάει χάθηκε, δεν είναι ο ίδιος δίσκος). Φυσικά δεν λέω ότι πρέπει οι Theater να κάνουν remaster στον δίσκο, η παραγωγή είναι μέρος του μύθου του άλμπουμ,αλλά συγχρόνως εμένα μου φανερώνει και την ηλικία του πλέον.
4 Likes