Dredg - The Pariah, the Parrot, The Delusion

μιας και διερρευσε ο δισκος

ανοιγω το θρεντ
καθως πιστευω οτι θα απασχολησει αρκετα μελη

  1. “Pariah” - 4:12
  2. “Drunk Slide” - 1:32
  3. “Ireland” - 3:46
  4. “Stamp of Origin: Pessimistic” - 0:54
  5. “Lightswitch” - 3:33
  6. “Gathering Pebbles” - 5:03
  7. “Information” - 5:49
  8. “Stamp of Origin: Ocean Meets Bay” - 0:35
  9. “Saviour” - 4:01
  10. “R U O K ?” - 2:16
  11. “I Don’t Know” - 3:49
  12. “Mourning This Morning” - 5:46
  13. “Stamp of Origin: Take a Look Around” - 1:02
  14. “Long Days and Vague Clues” - 1:56
  15. “Cartoon Showroom” - 4:23
  16. “Quotes” - 6:09
  17. “Down to the Cellar” - 3:45
  18. “Stamp of Origin: Horizon” - 2:25

μια φορα το ακουσα, δεν το λες κακο, αλλα ουτε και καλο.
δεν υπαρχει συγκριση βεβαια με τα προηγουμενα.
επισης βρηκα ενα ριφφακι παρομοιο με του Time of Ye Life/Born for Nothing/Paranoid Arm of Narcoleptic Empire απο cbp καπου μεσα.

Ελπίζω να μοιάζει με το Catch…

Το catch στην αρχή δε με είχε κερδίσει, γιατί φαινομενικά είναι λιγότερο προγκ και μοιάζει πιο ρηχο. (βέβαια στη συνέχεια αποδείχτηκε ότι έκανα μεγάλο λάθος).

Οπότε θα προχωρήσουμε στο καινούριο τους δίσκο με πολύ προσοχή και πολύ χαρά. =)

Ειλικρινά, θέλω πολύ να ακούσω όλον το δίσκο, αλλά δεν μπορώ να πάω μετά το Pariah και το Ireland. Το τελευταίο ειδικά είναι λαβ ατ φιρστ σαητ, όχι αστεία.

Κύριε Νομιστερακη, το καλό που σας θέλω να είναι βαρετός στη συνέχεια.

Μεχρι τωρα ακουσα μονο το Αηρλαντ και γω, και σε χαλια ποιοτητα, και το αγαπησα.

Ειστε αντρου και χεητερζ! ημοτηαρζ

συμφωνω και επαυξανω για ireland!!!

η πρώτη εντύπωση από μερικά τραγούδια είναι θετικότατη, ενώ σε διάφορα sites του εξωτερικού μιλούν ενδεχομένως για την πιο δυνατή δουλειά τους.

ρε μάνο, με όλη την ειλικρίνια και όλο το συμπάθειο ήξερες τους Dredg πριν το Catch Without Arms;

[παλαιουρας] Θα ακουσουμε και θα πουμε. [/παλαιουρας]

p.s.: Δε παει στο αποπανω, προς αποφυγη παρεξή.

Όχι. Το catch ήταν ο πρώτος δίσκος τους που άκουσα -και τον έμαθα από το alternative thread. Το έχω πει και στο τοπικ τους άλλωστε. Μάλλον παρερμήνευσες αυτό που έγραψα.

Αν θες μια διευκρίνηση σχετικά με το προηγούμενο ποστ μου, το Dredg είναι λιγότερο προγκ απ’ όσο θα το ήθελα, γι’ αυτό και δε με κέρδισε κατευθείαν. Το El Cielo και το Leitmotif που άκουσα μετέπειτα, με κέρδισαν κατευθείαν.

Το ίδιο έχει συμβεί και με άλλους δίσκους πχ Mute Math που δε με τρέλανε στην αρχή, καθότι είμαι λίγο κολλημένος και θέλω τις προγκ πινελιές βαρβάτες στην alternative μουσική μου. Με τις απαραίτητες εξαιρέσεις πάντα.

μαζί σου και συμφωνώ (π.χ. για το MuteMath).

διευκρινιστική ήταν η ερώτηση, γιατί πραγματικά δεν θα την αντέξω τη φάση των οπαδών που είχαν δεί από το Catch Without Arms την “πτώση” και ότι οι πραγματικοί Dredg ήταν μέχρι το El Cielo, γιατί θα την ακούσουμε και αυτή τη μαλακία…

εμένα πάντως το Catch Without Arms ήταν αυτό που πραγματικά με κέρδισε και μου άνοιξε το δρόμο (και τα αυτιά) για τα προηγούμενα.

Πάντως εγώ προτιμώ σαφώς τους Dredg του “Catch…”, από τα δύο πρώτα.

βασικα το καλο με τους dredg

ειναι οτι τα αλμπουμ τους ειναι διαφορετικα το ενα απο το αλλο

και ολα ειναι ωραια (για το στυλ που παιζουν)

το καινουργιο σιγουρα χρειαζεται παραπανω ακροασεις
καθως δοκιμαζουν νεους τροπους προσεγγισης της μουσικης τους

και οπως ο μανος και ο outshined και πιθανοτατα και αλλοι
και μενα οι mute math την πρωτη φορα που τους ακουσα δεν μου ειπανε τιποτα
τελικα κατεληξα να παραγγειλω το cd απεξω

οπωτε ας ακουσουμε το αλμπουμ
και ας αφησουμε τις συγκρισεις με το παρελθον τους

Mourning the Morning.

Τι κομματι θεε μου… 8O8O8O

Τωρα, σοβαρα, το γεγονος οτι οι Dredg μ αρεσουν απειρως περισσοτερο στα δυο πρωτα γιατι θα πρεπει να σε εκνευριζει; Ειλικρινης απορια, μα τω Θεο

αν εσύ αυτό κατάλαβες…
εγώ μίλησα για συμπεριφορά.

Άντε πάλι με τις συγκρίσεις.
Ρε, ακούστε το άλμπουμ.
Με λίγες ακροάσεις πάντως, το πάνε ακόμα παραπέρα. Φαίνεται υποσχόμενο αν μη τι άλλο.

[όλα γαμάνε, απλά λίγο περισσότερο το El Cielo.]
:slight_smile:

το ξανακουω και μαρεσει περισσοτερο

ireland
information
saviour

κολλητικα

Αρκετά με τις μετριοφροσύνες και επειδή ο φανμποϋσμός είναι ασυγκράτητος, ο δίσκος πραγματικά φαίνεται εκπληκτικός!!!

Με τέτοιο εξώφυλλο επίσης, είναι προβλέψιμο το πόσο θα σπέρνει το artwork.

Eπαναλαμβανομαι λοιπον… :stuck_out_tongue: