Δεν το συζητάμε αυτό.
Ξεχωριστός δίσκος, με μερικές φανταστικές στιγμές και παραδοσιακά οι Dredg συνεχίζουν να αποτελούν ένα συγκρότημα μοναδικό και ιδιαίτερο. 4/4 για τους Dredg, άσχετα αν κάποιο άλμπουμ* μπορεί να θεωρείται καλύτερο από ένα άλλο.
Τα υπόλοιπα στην κριτική.
Βιντεάκι του “Information”
Και το Quotes πόσο τέλειο.
* το el cielo δλδ !
μα είναι ποπ και απλό!
και μην ακούσω για κάτι λεπτομέρειες όπως το concept (όλοι οι δίσκοι τους είναι).
ακόμα και όλα τα σημεία του εξωφύλλου έχουν τη σημασία τους.
υπάρχει ένα καταπληκτικό site με ανάλυση των στίχων και των σημείων ανά τραγούδι και στο σύνολο.
όσοι θέλουν να λένε ότι ακούνε μουσική εστιάζοντας και εμβαθύνοντας μπορούν να ψάξουν.
http://www.traversingboard.com/site-ppd.html
το information που έδωσε ο Πάνος το link. τι όμορφο τραγούδι και τι πραγματεύεται!
Προτείνω να ακούσετε και τα άλλα 2 συγκροτήματα με τα οποία κάνουν tour οι dredg στο usa.
Οι RX Bandits με ολοκαίνουριο album, κινούνται στους γνωστούς ρυθμούς του progressive/alternative rock που μας έχουν συνηθίσει με λιγότερα ska/reggae στοιχεία από την προηγούμενη albumαρα (…And the Battle Begun) αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά το πόσο παιχτούρες είναι με αποκορύφωμα τον drummer Chris Tsagakis(!!!)
σημ. οι ίδιοι συμμετέχουν και στους The Sound of Animals Fighting
Ακούστε το ολόκληρο εδώ
και το …And the Battle Begun είναι ιδανικό (αν όχι τέλειο) album για το καλοκαίρι 8)
Και οι As Tall As Lions
οι οποίοι παίζουν ένα πιο εύπεπτο rock με απίστευτα πιασάρικα τραγούδια. Και τα 2 album που έχουν κυκλοφορήσει ακούγονται από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να κάνουν κοιλιά (κατά τη γνώμη μου).
Σε λιγότερο από ένα μήνα περιμένουμε καινούριο album με τίτλο You Can’t Take It with You
Lafcadio
As Tall As Lions
Σωστός.
Ειδικά όσον αφορά τους RX Bandits, και των οποίων το ολοκαίνουριο “Mandala” είναι παρα πολύ όμορφο άλμπουμ. Co-headline περιοδεία με Dredg στο αμέρικα, ωραία πράγματα.
Ξεθάβω για να πω πως ήταν η πρώτη μου επαφή με την μπάντα (άκουσα πρόσφατα τον δίσκο) και είναι πανέμορφο =)
Αυτό αρκεί.
Ireland ρε 
Να ακούσεις και το Catch Without Arms τότε (στο οποίο απ’όσο θυμάμαι είχε μεγάλη ανάμειξη ο κος. DeGarmo). Δεν μπορώ να αποφασίσω ακόμα αν μου αρέσει περισσότερο το φετινό αλλά το συγκεκριμένο ήταν καταπληκτική κυκλοφορία.
Και το φετινό είναι μια ομορφιά πάντως, αυτό να λέγεται.
Bασικα el cielo να ακουσει.Βυθιζεσαι στην υπνικη παραλυση το δισκου…τελειο…Το catch ειναι πιο κατσυ ποπ αλλα παραμενει δισκαρος…
Το τωρινο εννοειται παει για πρωτια στα φετινα για μενα.Εφαγε μαστδοντες και αφησε τριτη θεση για τη ‘‘μεγαλη δουλεια’’
Έχοντας ακουσει στο ιδιο διαστημα και τα 3 και εγω πιστευω το El Cielo είναι ενα click πανω απ τα αλλα … πιο εσωτερικο και πιο συναισθηματικα φορτισμενο …
Το Τhe Pariah , the Parrot … έχει τρελα hit-ακια αλλα δεν σου βγαζει αυτο το συναισθημα παρα μόνο στο τελος …
Το Catch Without Arms έχει το αγαπημενο μου τραγουδι τους ( Bug Eyes ) aλλα μετα την μεση το βαριεμαι … 
Καλά γούστα είναι αυτά … Απλά εμένα μ’αρέσει ένα click περισσότερο το Catch Without Arms λόγω παλιού κολλήματος με Ode To The Sun κι άλλα τέτοια όμορφα.
Όπως φάνηκε πάντως, το καλό πράγμα αργεί.
Tι να λέμε ρε παιδιά τώρα για τους Dredg; Τα παλικάρια δεν παίζονται! Μετά από 2 εκπληκτικής ομορφιάς άλμπουμ, βγάζουν ξαφνικά αυτό τον μουσικό θρίαμβο. Τα λόγια περισσεύουν για το The Pariah,… Μέσα στους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς για μένα.
Η πρώτη επαφή με την μπάντα ήταν με αυτό το album,αλλά δεν ξέρω δεν με κέρδισε αμέσως(το έχω ακούσει 3-4 φορές). Θα ακούσω καλύτερα το album όπως και τα υπόλοιπα.
Now playing: Slipknot - Surfacing
via FoxyTunes