Μα τον (όποιον) θεό, είχα να βάλω δίσκο στο repeat από την εποχή του Toxicity.
Σα ναρκωτικό ενα πράμα.
To Street Horrrsing νομίζω ήταν καθαρά drone φάση. Το τελευταίο δεν νομίζω να είναι τόσο (περισσότερο electronica το λες) αλλά το έβαλα περισσότερο λόγω feeling, επιρρεασμένος πιο πολύ από το προηγούμενο.
Πάω να βάλω στο μπλακμέταλ θρεντ το Marriage of Heaven & Hell, όχι οτι ειναι μπλακμέταλ αλλά 2 χρόνια πριν δηλαδή τι έπαιζαν οι Ulver.
δεν έχω ακούσει ποτέ fuck buttons, αλλά η wiki drone τους λέει, οπότε Deathster και ΒΑΝ pwned. 
Εγώ μια φορά που τον άκουσα το δίσκο τον έβαλα στο φάκελο με τα… indie!
Οπότε οι Deathster και ΒΑΝ έχουν δίκιο!
η wikipedia δεν κάνει ποτέ λάθος, αστοιχείωτε!
Πωωω ρε μαλάκες, εντάξει αν δεν είναι drone, γράψτε άκυρο και σβήστε το. Είχα την εντύπωση ότι εδώ ταίριαζε αλλά μάλλον έκανα λάθος.
Όπως και να 'χει όμως είναι δισκάρα!!
Aυτους τους The Angelic Process γιατι τους νομιζα για post metal φαση ?
Εγω μια μικρη παρατηρηση εκανα και εγινε μπουγιο.
Απ’οτι φαινεται εχεις ενα μικρο δικιο οποτε ολα οκ. 
Fear Falls Burning - Once We All Walk Through Solid Objects
10 20λεπτα τραγούδια με φοβερούς guest σε κάθε τραγούδι όπως μπορείτε να δείτε.
bass communion (steven wilson of porcupine tree; uk), final (justin k broadrick of jesu; uk), (frans de waard of beequeen/freiband; holland), harvestman (steve von till of neurosis; usa), birchville cat motel (new zealand), byla (of dysrhythmia; usa), aidan baker (of nadja; canada), johannes persson (of cult of luna; sweden), jefre cantu-ledesma (of tarentel; usa) and stefano pilia (of 3/4hadbeeneliminated; italy)
3 ώρες και 15 λεπτά μουσικής σε 5LP μόνο 60? από την Conspiracy (μακάρι να βρω λεφτά να το αγοράσω)
(----------------------------------------)
Μιας και αναφέρθηκαν οι fear falls burning περιμένουμε καινούριο split με Final, project του γνωστού μας Justin Broadrick (Jesu,Godflesh)
Dirk Serries (Fear Falls Burning) and Justin Broadrick (Final) are both musicians with an impressive discography that spans over 2 decades.
They both emerged from the same underground scene in the early eighties, releasing small print tape releases, often on the same labels. When they finally met for the first time in 2007 on a Jesu / Fear Falls Burning European tour they hit it on straight away.
Their common love and interest in the avant-garde drone, experimental music scene resulted in Final’s stunning contribution to the epic ‘Once We All Walk Through Solid Objects’ 5lp set by Fear Falls Burning.
A full-length collaborative album was only a matter of time.
About a year in the making this collaborative album showcases Final and Fear Falls Burning’s ability to expand the drone genre with allowing power chords, figurative plucking and electronic-esque soundscapes to lead the 4 songs on this album.
The collaboration is much more than just a sum of both their projects together but it realizes an entity on its own.
In your face, metal-esque and avant-garde at the same time, Final and Fear Falls Burning took the leap forward in creating a intriguing variation on drone music.
This lp is limited to 500 copies: 75 on clear, 125 on silver and 300 on black. The lp will be housed in a sleeve with varnish print & cut-out and will come with a coupon for a free mp3 download!
Preorder εδώ
ενταξει δεν ειναι drone οι YOGA αλλα αυτοι αυτοχαρακτηριζονται ως psycedelic black metal, πραγμα που δεν ειναι επισης! δε γαμεις! αχαρακτηριστοι χαχαχαχ αν ετσι νιωθουν ομως οι ιδιοι,οκ!!
Sorry για την καθηστερημένη απάντηση. Λοιπόν, άκουσα Guilted By The Sun, The Sun Always Shines On TV. Πολύ ωραία, πολύ heavy και πολύ ατμοσφαιρκά. Θα τσεκάρω όποτε μπορέσω και τα άλλα που λες και θα εκφέρω γνώμη.
Τελικώς δεν έχει απλά το ενδιαφέρον του, αλλά διαλύει πλανήτες το σπλιτάκι!
Το κομμάτι των Sunn O))) (με φωνητικά Malefic κατευθείαν από την κόλαση) είναι ο ορισμός του doom, με την πραγματική του έννοια, αυτή της καταδίκης δηλαδή. Επί 13 λεπτά που διαρκεί το κομμάτι (και τα οποία ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν) νιώθεις εγλωβισμένος σε μια πορεία προς ένα τέλος όπου τα πάντα είναι μάταια. Σα μια δίνη που οδηγεί στην άβυσσο.
Οι Earth από την άλλη εμφανίζονται πιο αναλογικοί, πιο τελετουργικοί, πιο παγανιστές, ίσως και anthem-ικοί θα έλεγα αν και ο όρος είναι μάλλον καταχρηστικός.
Προτείνεται με τα χίλια.
Tι διαφορα εχει το drone με το noise?
σε πρώτη ακρόαση, καμία. Και τα δυο θόρυβος ακούγονται.
σε δεύτερη, το drone είναι “οργανικός” ήχος. Παίζεται δλδ με κιθάρες, μπορεί να γραφτεί σε πεντάγραμμο (λέμε τώρα) κλπ. Υπάρχουν νότες ρε παιδάκι μου. άσχετα αν είναι απελπιστικά λίγες.
To noise είναι “ήλεκτρονικός” θόρυβος. Samples, συχνότητες, synths κιέτσ.
Ή και distorted οργανικός.
Κάπου έχω ένα εγγλέζικο Hammer ή Terrorizer με συνέντευξη Khanate, όπου λέγονται ορισμένα ενδιαφέροντα πραγματάκια για τη φιλοσοφία γύρω από τον drone ήχο. Όταν το βρω θα επανέλθω.
Το noise δεν πιστεύω οτι είναι κάτι στανταρ. Απλά ότι δεν καταλαβαίνουμε και δεν μπορούμε να το ορίσουμε κάποιο tag το αποκαλούμε noise.
Από τον merzbow στους melt banana μέχρι τους lighting bolt υπάρχουν εκατομύρια διαφορές αλλά συχνά τους “κολλάνε” το noise.
Τέσπα διαβάστε μια συνέντευξη του attila σχετικά με τις συνεργασίες με τους Sunn O))) (((link)))
Μετά από ενδελεχείς ακροάσεις, μπορώ να πω ότι πρόκειται για πολύ ιδιαίτερο και όμορφο δίσκο. Βέβαια έχει δίκιο ο ριπ, θέλει πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και συνθήκες για να μπορείς να μπεις στο κλίμα. Μην περιμένετε να είναι ο δίσκος που θα ακούτε στο μπ3 στα ΜΜΜ. Ίσως καλύτερα ο δίσκος που θα βάλετε το βράδυ σπίτι υπό το φως των κεριών. Και αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι ότι ξέρουν να δημιουργούν ατμόσφαιρα μέσω οργάνων. Όπως και να χει αξίζουν διερεύνησης.
Λοιπόν την βρήκα τη σύνεντευξη του Ο’Malley, είναι στο Terrorizer και είναι για το Things Viral. Παραθέτω δυο ενδιαφέροντα points:
-
“We timed the spacing between the first two songs [Commuted and Fields] for two breaths, to sorta clear your palate a little bit, to clock the way James and I felt at the end of that first track. We were like ‘Okay, let’s put two breaths here’ -how we feel at that point. And then it comes into this sailing calm, this pure textural sound at the beginning of Fields. So you have your two breaths, and your body rhythm at that point, after sorta cleaning your brain out for a few seconds, it’s like Okay, drifting into this new section…”
-
“That’s an idea I read about in a Keiji Haino interview, where he was asked by someone how he sorta saw this physical space in his music, and he was saying that the actual sound doesn’t matter but rather the space between the sound. I that’s a great idea, but it’s a little too Zen for me with regards to Khanate. Actually, I don’t really think of them as ‘notes’, but more as time waveforms, so it’s more of a physical presence. So, if there is space between the notes -or the impact between the ‘attack’ parts of the waveform- then it’s more manipulating two forces I guess.”
Ό,τι καταλάβατε, κατάλαβα κι εγώ.
Οι the Angelic Process ισως ηταν η μονη μπαντα που επαιζε ambient metal. δηλαδη ενα θορυβωδες μεταλ με στοιχεια drone και noise ου δεν παιζει κανενας.
Κριμα που δεν υπαρχουν (ελεω θανατου…)
Το split Kodiak/Nadja λεει πολλα.
Το τραγούδι των nadja δεν με τρέλανε, ίσως γιατί έχω μεγάλες προσδοκίες.
Το τραγούδι των kodiak όμως είναι πάρα πολύ καλό όπως και το ομώνυμο album τους, πρέπει να το ακούσετε.