Άκουσα το φετινό Khanate, ξεκινά καλά με τα πρώτα δύο κομμάτια σε ψυχεδελικό a-la σύγχρονοι Earth στυλ, μετά όμως γίνεται υπερβολικά επίπεδο και ίσως και βαρετό σε σημεία.
Καλα εσεις εδω περα εχετε ποσταρει τα κρυφα διαμαντια και ξεχνατε βασικα!Ας βαλουμε λιγο τα πραγματα στη θεση τους:
1)
Boris-At Last- Feedbacker
Ο ορισμος του λαικου drone.Και αγαπημενη μπαντα ουτως η αλλως.Ακουμε δισκογραφια.Καλα τα τελευταια ροκαδικα(λεμε τωρα) αλλα θελουμε επιστροφη στις σαπιλες
2)
Corrupted-El Mundo Frio
Γιαπωνεζοι κ αυτοι.Τραγουδανε ισπανικα.Φαντασου.Ειναι και λιγο σλατζ αλλα το φιλινγκ…
3)
Προτζεκτ διαφορων τυπων,συγκεκριμενα των ΣΑΝΟ με το Lee Dorian.Γαμαει
4)
Hyatari-The Light Carriers
Αμερικανακια τουτοι.Σα σανος με λιγα ποστροκακια στο ενδιαμεσο για να χαλαρωσεις.Φοβεροι
5)
Hjarnidaudi-Pain:Noise:March
Κρυφο διαμαντακι.Νορβηγια(εκλεισαν οι κουλοι)Το ονομα τους δε διαβαζεται.Κ αυτο που παιζουν τεινει λιιιιγο προς φιουνεραλ αλλα ειναι κορυφη.
Μπραβο στις αναφορες σε The Angelic Process και Menace Ruine
να ρωτήσω τους ειδήμονες, το παρακάτω
BORIS & MERZBOW - Sun baked snow cave
αντέχεται;
H ερώτηση συνίσταται στο ότι γενικά τριπάρω με BORIS, όταν θέλω να το παίξω ψαγμένος υποκρίνομαι ότι ανέχομαι MERZBOW και όταν έχω ντέρτια το καταφέρνω μάλιστα. τι ποσοστά drone vs noise υπάρχουν εδώ μέσα;
@ Corrupted: το TEETH OF LIONS ήταν συγκλονιστικό.
Το HJARNIDAUDI (όπως έψαξα κι έμαθα μόλις τώρα :p) έχει, λέει, 2 εκδόσεις, μία με τον Kvarforth στα φωνητικά (του 2008 ) και μία χωρίς (την original του 2006). Αναφέρεσαι στο πρώτο; αν ναι, είναι χωρίς καθόλου φωνή;; γιατί το άλλο έχει κυκλοφορήσει ως “Niklas Kvarforth presents…”… πουτάνα φτώχεια
Corrupted, τι ορίζουμε ως λαϊκό drone;
Θα ελεγα οτι ειναι πιο ευπεπτος δισκος το φιντμπακερ απ οτι το Earth 2 αυτο εννοω.Αν δε σ αρεσει ο ορος χεστονα.Εγω λεω την πρωτη εκδοση,δε θελουμε τα νταβατζιλικια του Kvarforth!(Αν και καλο ειναι και με τη φωνη του…:oops:)
Έπεσα φτιάχνοντας τα σιντιά μου σε αυτό και το ξανάκουσα…
Εντάξει, τα MERZBOW είναι καθαρό noise αν και έχουν μία ρυθμικότητα ανακουφιστική που, αν τη συνηθίσεις, από ένα σημείο και πέρα γίνεται και γαμώ τα background για τον καφέ και την εφημερίδα.
Τα SHORA όμως είναι απολύτως τελείως καταπληκτικά. Eίναι ακόμη στα ξεκινήματά τους, και ίσως φταίει το ότι είχα καιρό να ακούσω το συγκεκριμένο και ενθουσιάστηκα, αλλά μου άρεσαν τα κομμάτια του split περισσότερο από τα ματαγενέστερα full length.
ενα εφελ ειναι μεταγενεστερο, το malval. και αν δεν σ’ αρεσει, η μουσικη σηκωνει τα χερια της ψηλα.
Πάμε αλλιώς τότε…
τα κομμάτια στο split μ’αρεσαν πιο πολύ απο το Malval!
Αλλά μη βαράς, θα πάω να το ακούσω κι αυτό τώρα που πήρα φόρα.
Είχα ν’ ακούσω SHORA 2-3 χρόνια ντε!
:oops::oops:O:)
Methadrone - Better Living (Through Chemistry)
Πολύ ωραίο album, ακούγετε εύκολα. Στο ύφος των Nadja/Menace Ruine
BURIED AT SEA
χμου, δεν είναι ακριβώς drone, είναι μίγμα Sludge/Drone/Doom, αλλά ας κάνουμε ένα bump εδώ.
Το παλιό συγκρότημα του θεούλη Sanford Parker (μπασίστας των -επίσης θεών- Minsk, καθώς και Nachtmystium και Twilight, επίσης γνωστός γκουρού-παραγωγός).
Η πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία είναι και η μοναδική φουλένγκθ με τίτλο “Migration”, βγήκε το 2003, μας έκαψε τον εγκέφαλο, και ο σκάι τα’χει πει εδώ:
http://www.rocking.gr/modules/forum/showthread.php?p=522097#post522097
Πιο πριν (2002) είχε παίξει ένα ομώνυμο ντέμο το οποίο δεν έχουμε ακούσει ακόμα, οπότε θα επανέλθουμε αργότερα.
Και πάμε στα λοιπά.
Το “She Lived For Others But Died For Us” του 2004
συνέχισε από κει που είχαν μείνει στο δίσκο, με έντονες jamming διαθέσεις, (πάντα) υποβρύχια αισθητική στο ομώνυμο κομμάτι, και μια υπερσάπια (αλλά με σεβασμό) διασκευή στο “White Nigger” των θεών Eyehategod.
To τελευταίο ΕΡ τους με τίτλο “Ghost” του 2007
Πέρασε λίγο στο ντούκου (ο Πούσιος θυμάμαι το χε θάψει στο χάμερ) αλλά εμένα μ’αρέσει τρελά, περιέχει μόνο το ομώνυμο 27-λεπτο περιπετειώδες κομμάτι και γενικώς κωλολέει.
Συνολικά, δεν πρόκειται για κάτι πάααρα πολύ ακραίο, φανταστείτε κάτι σαν Unearthly Trance meets SunnO))) με λίγες (ΛΙΓΕΣ όμως) Neurosis τζούρες, είναι αρκετά πιο νορμάλ από τα περισσότερα που έχουν ποσταριστεί εδώ μέσα, αλλά το συν τους είναι η φοβερή “υποβρύχια” ατμόσφαιρα σε όλες τις δουλειές τους.
Μπαντάρα και όντως είναι αρκετά light σε σύγκριση με άλλα συγκροτήματα του topic.
Το ghost δεν με τρέλανε, ίσως φταίει και το οτι είναι ένα μονοκόμματο τραγούδι.
Το migration όμως το λατρεύω και ειδικά αυτό το Movement 2.
Το 2010 βγάζει τον πρώτο του χειμώνα τσαμπουκαλίδικα και η Bindrune Recordings δείχνει τα δόντια της δίχως φόβο. Το label ίσως το γνωρίζετε κάποιοι (είναι εκείνος ο καλός κύριος ο Marty “Worm Gear”), κυκλοφόρησε πέρυσι το καλοκαίρι το Wodensthrone. Ε λοιπόν φέτος έσκασε με 3 νέες κυκλοφορίες 2 εκ των οποίων προορίζω για εδώ.
Blood of the Black Owl - A Banishing Ritual
Ο Chet Scott είναι ένας άλλος καλός κυριούλης με γενειάδα που μαζί με την γυναίκα του έχουν την Glass Throat Recordings (οι φίλοι γνωρίζουν την σχέση μου με αυτούς).
Δίχως πολυλογία, ο τρίτος δίσκος του σας πιάνει αδιάβαστους, είναι ο Ruhr Hunter, δεν το ξεχνάμε, παίζει λοιπόν κάπου μεταξύ dark ambient και drone βγάζοντας ακόμα λίγη σαπίλα από τα προηγούμενα του και μάλλον δείχνοντας μας ότι παίζει σκληρά για να κατακτήσει τ’αυτιά μας για το 2010.
Celestiial - When Life Springs Eternal
Εδώ παίζει ο μπασίστας των Agalloch, τελεία.
Όχι οκ, θα σας πω οτι είναι κάτι απίστευτο, (μην δείτε metal-archives που γραφει funeral doom, καμία απολύτως σχέση), έχει field recordings λίγα, έχει σωστή ambience και είναι κι αυτό DRONE. Και έχει υπέροχα φωνητικά. Και ίσως θυμίσει λίιιγο Angelic Process στο πιο αργό, τσεκιραου.
Και στα 2.
Έχω ακούσει Ruhr Hunter και The Elemental Chrysalis 
Θα τα τσεκάρω και τα 2.
BTW o Aidan Baker (Nadja) έβγαλε (άλλον ένα) καινούριο δίσκο με τίτλο Liminoid/Lifeforms ο οποίος είναι αρκετά ωραίος. Mastering από James Plotkin(O.L.D.,Khanate κτλ)
τιποτα για sunnO))),vidna obmana ρε παιδια ξερεται
)).jpg)
Vidna Obmana πόσταρες το καλύτερο, λολ.
edit: πω, εν τω μεταξύ έχω να το ακούσω τουλάχιστον δυόμιση χρόνια αυτό το πράμα.
αυτο μαζι με το crossing the trail ισως:-k
Έψαξες για Sunn O))) στο θρεντ και δε βρήκες, ε? :lol:
σαν thread με θεμα επερχομενες συναυλιες που απο μεσα λειπει το sonispere8O
Και το λες σαν να είναι κάτι κακό αυτό;
Λοιπόν ον τοπικ, να ακούσετε τούτο εδώ
Θα ομολογήσω ότι τους Perlonex δεν τους ήξερα, είναι κυρίως οι άλλοι δυο κύριοι που με έκαναν να ακούσω την κυκλοφορία, αν και από ό,τι καταλαβαίνω είναι γνωστοί στους ευρύτερους electro-acoustic/improv κύκλους. Διπλή κυκλοφορία όπου συνεργάζονται σε κάθε σιντί με τον καθένα από τους δυο καλεσμένους τους και επεξεργάζονται το υλικό τους. Οι δυο συνθέσεις είνα σαφώς διαφορετικές μεταξύ τους και μοιάζουν να ορίζονται από την προσωπικότητα του καλεσμένου τους. Το πρώτο με τον Rowe είναι πιο αφαιρετικό, αυτοσχεδιαστικό και noise-ώδες. Το δεύτερο είναι πιο μελωδικό με σαφή μινιμαλ χαρακτήρα όμως, πιο ατμοσφαιρικό και λιγότερο στρυφνό. Αγαπώντας την Riley-ική, Reich-iκή σχολή που εκπροσωπεί ο Palestine προτιμώ το δεύτερο σιντί της κυκλοφορίας, χωρίς να αρνούμαι τη γοητεία της δόμησης του πρώτου. Κυκλοφορία που παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον και μάλλον θα μας κάνει να ασχοληθούμε περισσότερο με τους Perlonex. Έβγαλαν και ένα album πέρισυ με τον Palestine που ψάχνω να βρω τώρα.
Δεν είναι και εντελώς φαουλ το μεταλ αρκαιβς παντως. Έχει μια αρκετά σαφή φιουνεραλική συνθετική οπτική γωνία, άσχετα αν οι κιθάρες προσκυνούν σε ντρονίζοντες βωμούς. Ωραίες και οι βροχούλες στο μπακράου. Γενικά, πολύ όμορφος δίσκος. Μου θύμισαν λίγο τους Hyatari, το προπέρσινο των οποίων συνειδητοποιώ ότι δεν είχα ακούσει, κάτι που πάω να διορθώσω αμέσως τώρα.
Άμα όμως θέλετε πιο ολντ σκουλ πράματα, να βρείτε να ακούσετε το “Triptych” της Eliane Radigue, να γουστάρετε με γκρουβυ γαλλίδες συνθέτες.