Για το “Weighing Souls With Sand” των The Angelic Process και πόσο φανταστικό είναι τα είπατε οι υπόλοιποι και προσυπογράφω 100%. Φανταστικός δίσκος, όχι ακριβώς drone, σίγουρα ΚΑΙ noise πάντως, μάλλον είναι η ιδανική μπάντα (μαζί με Menace Ruine και ίσως Yoga) για κάποιον ανέπαφο να αρχίσει να ψάχνεται εδώ τριγύρω λόγω του ότι αυτά τα σχήματα προσφέρουν αρκετή “μουσικότητα” σε σύγκριση με το μέσο ήχο που ορίζουμε ως drone.
Αυτό που δεν είπατε όμως, είναι πόσο εξίσου υπεραπιστευτότατο είναι και το προηγούμενο άλμπουμ τους, “Coma Waering” (2006). Στα ίδια ύδατα με το τελευταίο κινείται, αυτή τη στιγμή μου ακούγεται ανώτερο κι από το τελευταίο, αλλά νταξ δε μιλάμε για εύκολες μουσικές, αύριο μπορεί να μην μπορώ να το ακούσω. Το ακούω 3 βραδιές σερί με πονόδοντο πάντως και πετάει το δισκάκι.
το Celestiial με ξινισε στην αρχη, γιατι ειμαι απ’ τους ανθρωπους που χωνευω ενα αλμπουμ ανα μερα (μιλαμε για τα πιο ιδιοτροπα αλμπουμς)και οταν στα δινουν και τα δυο μαζι, μπουχτιζεις. και πλεον εχω φτασει στο σημειο να τα βαζω και τα δυο μαζι, ποτε μονα τους. οσο για το Blood of the Black Owl…
Άκου και τρελό στόρυ τώρα, εκεί που τρώγαμε στο ξενοδοχείο πριν 4 μέρες πρωινόν, σκάνε οι Agalloch να καθίσουν δίπλα, χαιρετάνε, λέμε τις καλημέρες μας και ξαφνικά βλέπω τον Jason να καρφώνει το βλέμα του πάνω μου.
Nice shirt!
Thanks!
Επόμενη κίνηση, ανοίγει το πουκάμισο του και από μέσα φοράει κι αυτός ένα blood of the black owl.
Το ίδιο απόγευμα με πήρε από κοντά για να βγάλουμε μια φωτογραφία με τα μπλουζάκια μας μόστρα, λέγοντας μου πως “o Chet έβγαλε μόνο μία τριανταριά τέτοια, το δικό μου το πήρα την προηγούμενη εβδομάδα και ερχομαι στη Ρουμανια και βλεπω ξαφνικα εναν τυπο να το φοραει, πρέπει να το δει αυτό”.
Φοβεροί τύποι όλοι, ακόμα δεν έχω συνέλθει. Νομιστεράκια και Plunderers θ’ακούσετε τις ιστορίες από κοντά.
Λοιπόνες, όσοι μαζί με το ντρον τους αρέσκονται σε μινιμαλιστικές σαλτσούλες και επαναλαμβανόμενους βόμβους, ας τσεκάρουν το παρακάτω
το “Location Momentum” που έβγαλαν φέτος οι/ο Eleh. Αρκετά ενδιαφέρουσα σπουδή πάνω στην απλότητα και τις δυναμικές του ήχου, η οποία ξεδιπλώνει γοητευτικώς τις πτυχές της και την επεξεργασία των ήχων της.
Αυστραλοί. Εδώ παίζει ο ντράμερ των σημαντικών noise-rockers Grey Daturas (είχαν παίξει και Ρόντμπερν) και σχεδόν όλα τα μέλη των grinders Collapsed Toilet Vietnam (οκ, άχρηστη πληροφορία αλλά το όνομα είναι θεϊκό).
Αυτό το διπλό cd είναι η πιο ολοκληρωμένη και συνάμα μοναδική studio κυκλοφορία τους (υπάρχει και το “Fire to Light the Way / Everything Ablaze” picture EP του 2006 που συμπεριλαμβάνεται όμως εδώ και ανοίγει το άλμπουμ), καθώς όλες οι υπόλοιπες κυκλοφορίες τους είναι live ηχογραφήσεις του αυτοσχεδιαστικού drone jamming τους.
Φανταστείτε ένα υπόστρωμα από αλυσίδες/σφυρίχτρες/σιδεριές κλπ., πάνω στο οποίο απλώνονται (συνήθως σε διάρκειες πέρα από τα 20 λεπτά) drone χτύποι ή noise εξάρσεις, ενώ η διέξοδος/κάθαρση βρίσκεται σε αγαπημένες ακραίες μουσικές όπως το μαύρο sludge ή το funeral doom. Το τελικό αποτέλεσμα είναι 4 μακροσκελή κομμάτια (αγνοούμε την αδιάφορη noise εισαγωγή) αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, με το δεύτερο cd να απαρτίζεται από 2 κομμάτια από ένα live EP του 2005, όπου βρίσκουμε το “West of the Sun” σε μια καθηλωτική (νέα) live εκτέλεση, ενώ το “Oceans Turn to Black” βρίσκει τη studio εκδοχή του για πρώτη φορά.
Θυμάστε την headline εμφάνιση των Sun of Nothing στο Αν πριν κάτι χρόνια που βγήκαν κλασμένοι και απλά τζάμαραν με τις ώρες? Άμα τότε γουστάρατε, άμα δίπλα στην έννοια “πειραματισμός” βάζετε μπάντες σαν τους 5ive και άμα γουστάρετε πριόνια, δοκιμάστε το. Ανάλογα με τη διάθεση/ψυχοσύνθεσή σας, μπορεί να σας φανεί από ανυπόφορο ως μνημειώδες.
Εγώ δεν ακούω τίποτε άλλο εδώ και μερικές μέρες…
Μπαμπ για φρέσκο πράγμα από Menace Ruin, είναι εκεί έξω στους βάλτους, έχει ωραίο όνομα, ωραίο εξώφυλλο (αρκετά DSO θυμίζει), επτά κομμάτια, και φαίνεται εκ πρώτης ακρόασης πολύ ενδιαφέρον.
Menace Ruin - Union of irreconciliables
Το κοιτάω, το ξανακοιτάώ και τα φτερά είναι πολύ Si monumentum.
Τους γνώρισα μέσα από ένα 7’’ που ονοματίζεται Lassithi, ο νομός που μένω δηλαδή. Ψάχνοντας λιγάκι γι αυτούς και αφού τους έχω στείλει άνα mail στο οποίο ακόμα αναμένω ανταπό-κριση, βρήκα το θαυμαστό μουσικό όργανο Aeolian Harp (http://www.youtube.com/watch?v=UVHQ5wSgUkI) , το οποίο σκέφτομαι να παραγγείλω (http://cgi.ebay.com/Antique-19th-Century-Aeolian-Harp-/140388517957) για τις χειμερινές εφορμήσεις μου στα βουνά για περισσυλογή μανιταριών. Θα droneάσει ο ντουνιάς…
ε είναι μεγάλος δίσκος τώρα πώς να το κάνουμε, αλλά μιας και είπες Guattari να πούμε πως Guattari>Body of Light, καθώς και ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάποιος έκατσε και ανέβασε σε database τη δισκογραφία των Halo οπότε ξέρουμε περίπου τι άλλο έχουν βγάλει εκτός relapse, μιας και δεν υπάρχει επίσημο σάιτ και δυστυχώς δείχνουν ανενεργοί, αν και επίσημα δεν έχουν διαλύσει. Συγκεκριμένα: http://www.metal-archives.com/band.php?id=30752
Σε άλλα νέα, από χειμώνα θα σας πω πόσο γαμάει το καινούριο Menace Ruine γιατί με αυτή τη γαμώζεστη δεν γίνεται να το νιώσω με τίποτα.
Καλά μιλάμε οι Fuck Buttons γαμούν άσχημα. Αν και δε πιστεύω ότι επειδή έχουν κάμποσες παραμορφώσεις έχουν σχέση με το drone, βασικά καμμία σχέση θα έλεγα.
