Έχοντας περασει 2-3 μερες απο τοτε που ειδα τον Κυνοδοντα,σκεφτομαι οτι:
-νταξει,καλη ηταν,αλλα δε 8α την ξαναβλεπα
-δεν ξερω αν μου προσφερε κατι τελικα
-οντως οι ηθοποιοι φαινονται αταλαντοι και μιλανε καπως περιεργα αλλα εχω καποιες επιφυλαξεις…δε μπορω να πω οτι με χαλαγε αυτο.Το οτι μιλαγαν λιγο μονοτονα και σα καθυστερημενα ισως να ηταν αυτος ο σκοπος
-οι ανωμαλες σεξουαλικες στιγμες με αηδιασαν
-καημενη γατα
-για το αεροπλανο ‘‘αμα πεσει θα το παρω εγω’’ ΦΑΠ! ‘‘αμα πεσει θα το παρει οποιος του αξιζει’’…Νταξει σε καποιες σκηνες δεν ηξερα αν πρεπει να γελασω ή να αυτοχαστουκιστω
-Προτιμω το goodbye Lenin που ειναι και πολυ καλη ταινια και που σου περναει βαρια μηνυματα σερβιρισμενα με αναλαφρο τροπο και δε μιζεριασεις καθολου(νομιζω πως ο κυνοδοντας εχει παρει καποια στοιχεια απο αυτη τη ταινια)
O κυνοδοντας ειχε ωραιο concept αλλα οι ερμηνειες ηταν αρκετα μετριες, αν θυμαμαι καλα η μια κοπελιτσα ειχε παιξει στο “ΚΑΚΟ” και οπως χαμενα ειχε παιξει εκει ετσι επαιζε και στον κυνοδοντα
Στα αλλα, δεν ξερω γιατι αλλα η ατμοσφαιρα του εργου μου την εσπαγε λιγο.
Τελος σε εμενα περασε το μηνυμα της κατεστραμενης κοινωνιας ακομα και ενος εθνους (και οχι μονο του σαπισμενου ορου της οικογενειας) που ταιζει κουτοχορτο τους πολιτες της, τους κανει οτι θελει και τους απαγορευει να δουν την αληθεια και ολα αυτα διοτι ειναι κλεισμενη σε παλιους θεσμους ή επειδη εχει καποια συμφεροντα.
Ααα ναι, και στο τελος ερχεται και η επανασταση (το θεμα ειναι ομως πως στο συγκεκριμενο story δεν ερχεται και τοσο συνειδητοποιημενα και μαλλον τον ωθει η φυση του τον ανθρωπου να την πραξει)
-Προσωπικά την είδα δεύτερη μέρα συνεχόμενα και δεν έχω κανένα πρόβλημα να την ξαναδώ και τώρα.
-Σε αυτό διαφωνώ κάθετα όμως. Με εξαίρεση τον συνεργάτη του πατέρα στο γραφείο που αισθάνθηκα ότι με την ερμηνεία του μας κορόιδευε, οι υπόλοιποι θεωρώ ότι έπαιξαν πάρα μα πάρα πολύ καλά. Γενικώς μ’ αρεσαν οι ερμηνείες τους και σε καμία περίπτωση δε τους θεωρω ατάλαντους. Κι όπως είπα βρίσκω λόγο στον τρόπο ομιλίας τους.
-Δε με πείραξε τόσο. Μ’ αρεσε που’ ταν σκληρό
-Τη γάτα τη λυπήθηκα κι εγώ:(
-Τελείως διαφορετική ταινία το Λένιν. Ετσι μου φανηκε δηλαδη. Εχω καιρο να τη δω ομως. Εξαιρετική βέβαια
Και επιτέλους φτιάξτε ένα θρεντ για τον κυνόδοντα, γιατί οι μισοί τον σχολιάζουν στο τόπικ ελληνικος κινηματογράφος και οι αλλοι μισοι εδω. Και να μεταφερθουν και τα αναλογα ποστς
η πρωτη ταινια του τρομερου Τζερι Λιους. Πρωτα ψηγματα του ταλεντου του. Μια απο τις πιο αναγνωρισιμες φιγουρες στην ιστορια του κινηματογραφου και ταυτοχρονα θρυλος της κωμωδιας. Δυστυχως εκτος απο αυτην δεν υπαρχει αλλη ταινια της πρωιμης περιοδου του Λιουις με ελληνικους υποτιτλους.
παλευω απο τις 4 να το δω, τωρα το τελειωσα…εξαιρετικη βλακεια, χασιμο χρονου υπο αλλες συνθηκες-οχι σημερα ομως που σαπιζω ολη μερα σπιτι-, γτπ σε γενικες γραμμες…
The Reflecting Skin (1990) του Philip Ridley
Δράμα με αποπνικτική, θεοσκότεινη ατμόσφαιρα και απαισιόδοξο όσο δεν πάει.
Ένας εφιάλτης που βιώνεται μέσα από την αθωώτητα ενός μικρού αγοριού που μεγαλώνει σε μια αγροτική κοινωνία ασφυκτικά καταπιεστική και άσπλαχνη.
Στο στόχαστρο του Ρίντλεϊ βρίσκεται όλος ο κόσμος και ο κόσμος είναι κακός. Καυτηρίαζει όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που υπάρχουν γύρω μας και τα βλέπουμε συνέχεια αλλά αρνούμαστε να τα αλλάξουμε. Κουτσομπολιό, στενομυαλιά, μισαλλοδοξία…
Ένας απέραντος κόσμος κι όμως οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Και μέσα σε όλα αυτά, ένα παιδί που νομίζει ότι υπάρχουν βρυκόλακες.
Ο ονειρικός σουρρεαλισμός γίνεται ένα με την ισοπεδωτική πραγματικότητα και όση αθωώτητα έχει μείνει συνθλίβεται ολοκληρωτικά.
Ναι, έχω πάθει ταράκουλο. Και ναι, είναι αριστούργημα από τα λίγα.
Χθες βραδυ το Unthinkable με Samuel Jackson.Ωραια δυνατη ταινια αν και δεν το περιμενα,νομιζα πως θαναι κλασσικη Αμερικανιά αλλα εχει και τα ψυχολογικα της!!!
The Man From Earth (2007) του Richard Schenkman
Πωπω, πόσο πολύ γουστάρω όταν βλέπω ταινιάρες ρε γαμώτο… Ειδικά οταν είμαι τελείως ανυποψίαστος και από το πουθενά με πιάνουν από τα μούτρα και με στέλνουν για βρούβες!
Λοιπόν, πιο συγκεκριμένα τώρα, το σενάριο δεν υπάρχει πουθενά. Λιτό, εκπληκτικά καλογραμμένο και σχεδόν αποθεωτικό. Δεν θα αποκαλύψω πολλά πράγματα, εκτός από τα βασικά: Σε ένα τύπου αποχαιρετηστήριο πάρτι, ένας καθηγητής, που αποφασίζει να φύγει απρόσμενα, αποκαλύπτει στους φίλους και συναδέλφους του ότι στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος των σπηλαίων 14.000 ετών. Γαμάτο;;;
Η σκηνοθεσία, επίσης λακωνική χωρίς ψεύτικους εντυπωσιασμούς (εξάλλου όλη η ταινία εκτυλίσσεται σε ένα δωμάτιο με τους 7 πρωταγωνιστές διαρκώς on screen), με υπέροχη κλιμάκωση στο φινάλε χωρίς όμως και πάλι να χάνει σε ουσία στο ελάχιστο.
Τα θέματα που πραγματεύεται η ταινία είναι πολλά, εξαιρετικά ενδιαφέροντα, ίσως μερικές φορές προπαγανδιστικά ή και αιρετικά αλλά πάντοτε γεμάτα ουσία, με έντονο σατυρικό χαρακτήρα και άκρως διασκεδαστικά.
Η ταινία είναι από αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις, που αποδεικνύουν, ότι με έλαχιστα μέσα και χρήματα αλλά με πολύ όρεξη και μεράκι μπορεί κανείς να δημιουργήσει θαύματα. Όπως αυτήν την ταινία ας πούμε.
Χμ εγώ δεν έχω απαντήσει ακόμη μέσα μου γιαυτήν την ταινία. Δηλαδή οκ, κάπου το παράκανε μάλλον:p
Ναι πολλά ρεσπεκτ για μπατζετ κτλ και τι μπορείς να δημιουργήσεις με αυτό, για το ενδιαφέρον που όντως σου προκαλεί όταν τη βλέπεις, αλλά νομίζω κάπου χάθηκε η ουσία της μέσα σε έναν υφέρποντα ναρκισσισμό. Α, και ερμηνείες χάλια ε, αν και είναι το στόρυ έτσι που δεν φαίνεται πολύ.
_03.jpg)
