Xαριτωμενη αμερικανια,περασε ευχαριστα-σχετικα- η ωρα…με εχουν κουρασει αυτες οι αμερικανικες indie ταινιουλες η αληθεια ειναι,με διαλογους και καλα εξυπνους και ακυρους,νοηματα της ζωης απο το πουθενα κτλ…κριμα,γτ το θεμα που αρχικα πηγε να πραγματευτει ειναι πολυ ενδιαφερον και επικαιρο…για οσκαρ που συζητατε,βραβεια κτλ,αστεια πραματα…κομεντι για φασωμα με την κοπελα σου κατα τη διαρκεια ,αι αυξημενων πιθανοτητων επακολουθου καλου σεξ…
Παρα πολυ καλο animation,με πολυ ξεχωριστο υφος και στυλ,Indie στυλακι και αυτο βεβαια ,αλλα απο αυτα που τιμουν το ειδος τους…βσκ ειναι ακριβως σαν ταινια του Anderson,απλα animation με αλεπουδες και ζωα…καμια διαφορα…παρα πολυ καλο,πρωτοτυπο,ξεχωριστο…αυστηρα για φαν βεβαια του σκηνοθετη…
H καλυτερη που ειδα,ταινια υμνος στην πατροτητα,με Μορτενσεν σε ερμηνεια ζωης,τρομερα σκηνικα και τοπια,διαλογοι κτλ…σου γ@μ@ει τη ψυχολογια βεβαια,αλλα ειμαστε μαζοχες:p…λιγο το τελος με χαλασε-περιμενα κατι ποιο δυνατο- αλλα και παλι,παρα πολυ καλο,οχι καλυτερο του Proposition του ιδιου σκηνοθετη αλλα και παλι,παρα πολυ καλο…και μουσικαρα απο Κεηβ ε…γενικοτερα,mad max meets stalker meets No country for old men…δεν ειναι παντως αυτο που δειχνει το τρεηλερ,ουτε δραση εχει ιδιαιτερα,ουτε νοηματα και πλοκη αλα σταλκερ-μονο οπτικα μοιαζουν-,απλα ειναι μια πολυ ομορφη ιστορια,μετα την καταστροφη του πολιτισμου,για εναν πατερα που προσπαθει να επιζησει μαζι με το γιο του…πολυ ομορφο…
Εδιτ,καταπληκτικοι Γκαη ΠΙρς-επαιζε και στην πρωτη του ταινια- και ειδικα Ρομπερτ Ντιβαλ,σε μικρους ρολους…
Εγω να δεις ! Εχω κατεβασει τις τελευταιες μερες πανω απο 30 !
Προσφατα (χτες-προχτες) ειδα τις
Adventureland : Τυπακος λογω οικονομικων δυσκολιων πιανει δουλεια σε ενα λουνα
παρκ,που γνωριζεται με τα παιδια που δουλευουν εκει και τους τρελους ιδιοκτητες.
Μια ταινια ενηλικιωσης μεσα απο καποιες ασχημες αλλα και καλες καταστασεις στο
μακρινο 1987 και μια σκηνη κυνηγητου με soundtrack το breaking the law.
Αρκετα καλη στο συνολο.
Garden State : Natalie Portman :oops: Ενας τυπος επιστρεφει στο πατρικο του
μετα απο 9 χρονια για την κηδεια της μητερας του.Ολοι οι φιλοι του ειναι εκει,
ζει κατι σκηνικα,γνωριζεται με την Sam και απο εκει και περα εχουμε μια ταινια
που μεσα στην σαπιλα και την ηρεμια της αμερικανικης επαρχιας μας δειχνει ενα
ερωτα μεταξυ 2 οχι και πολυ κανονικων ανθρωπων.
Fired Up! : 2 απο τους καλυτερους παιχτες football ενος λυκειου αποφασιζουν να
πανε στο camp για τις μαζορετες με σκοπο τα αυτονοητα.Τρελα σκηνικα,απειρες
γυναικες,θεουλης πρωταγωνιστης.Αυτα.Μια καλη κωμωδια να περασει ευχαριστα η
ωρα.
Η καρδιά τους Κτηνους του Ρενου Χαραλαμπιδη. Πειτε ότι θέλετε για την πορεια του ως τηλεοπτικό ηθοποιό και τις διαφορες εμφανισεις του σε κακές κωμωδίες, αλλα στις ταινίες που σκηνοθετεί ο ίδιος τα καταφέρνει πάντα μια χαρά. Αυτη είναι η τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία (προηγήθηκαν τα πολυ καλα “no budget story” και “Φτηνα Τσιγαρα”). Οι εμμονές του με τον ανεξαρτητο αμερικανικο κινηματογράφο συνεχίζονται και εδω και η σκηνοθετική του υπογραφή παραμένει αναλοίωτη όπως και οι κυνηγημένοι χαρακτήρες που ερμηνεύει πολύ πειστικά ο ίδιος του. Αυτή ίσως να είναι και η λιγότερη καλή ταινία του μιας και πολλοί απο τους β ρόλους θυμίζουν κάπως τους χάρτινους και κακοφτιαγμένους τηλεοπτικούς χαρακτηρές, αλλά και πάλι μας δίνει μια πολυ καλή ταινία που μπορεί να σταθεί επάξια διπλα στις 2 προηγουμενες που έχει κάνει.
Συμπαθητικό “Ο φανταστικός κόσμος του δόκτορ Παρνάσους”.
Όμορφο και το “Invictus” του Κλιντ Ιστγουντ με έναν Μόργκαν Φρίμαν να δίνει ρέστα σαν Μαντέλα, χαρακτηριστικά κατώτερο ωστόσο από Gran Torino, Σκοτεινό ποτάμι και Million Dollar Baby.
Και εγω αυτό είδα χθες, μια χαρα ταινία ήταν (ειχα βαρεθει να διαβάζω θαψιματα σε ξενο και ελληνικο διαδικτιακο τυπο). Σε συγκριση μάλιστα με τις τελευταίες ταινίες του Γκιλιαμ ήταν πολύ καλύτερη.
ειδα προχθες το tropa de elite, βραζιλιανικη ταινια του 2007 του jose padilha, ενω το σεναριο εγραψε ο braulio mantovani (city of god) με ενα πρωην στρατιωτικο-αστυνομικο
βασικα αναφερεται στο γνωστο προβλημα των ναρκωτικων και της εγκληματικοτητας στις φαβελες του ριο ,τη διαφθορα (σε σημειο που να προκαλει γελιο) της αστυνομιας και της απαντησης του κρατους με τη δημιουργια μιας παραστρατιωτικης ομαδας που γαμαει και δερνει, μπαινει μες στις φαβελες λειτουργει εκτος νομου, πυροβολει αβερτα αθωους και ενοχους
το σοκαριστικο ειναι πως βασιζεται σε αληθινη ιστορια και απ οτι διαβασα οι κατοικοι στις φαβελες το παραδεχονται πως φερνει πολυ στην πραγματικοτητα…γενικα ο τροπος γυρισματος και τα πλανα της ταινιας φερνουν αρκετα σε ντοκυμαντερ και εχει πολλες σκηνες βιας
αν την δει καποιος σαν ταινια δρασης ειναι πολυ καλη, τωρα το θεμα που προκυπτει ειναι αν ο σκηνοθετης θελει να περασει τη δραση μιας παραστρατιωτικης οργανωσης που δρα εκτος νομου την ενδεδειγμενη ενεργεια για να σταματησει η βια στις φαβελες…προσωπικα εγω παντως, ενιωσα περισσοτερο πως θελει να δειξει την τραγικη πραγματικοτητα που επικρατει σε κεινες τις περιοχες, τη διαφθορα της αστυνομιας και τη χαωδη διαφορα πλουσιων φτωχων, οι οποιοι πλουσιοι συντηρουν ουσιαστικα το εμποριο
αξιζει παντως (ειδικα σε οσες αρεσε το city of god) να δουν το θεμα και απο την πλευρα της αστυνομιας
Θα συμφωνήσω με τα σχόλια των φιλτάτων σε αυτό το θρεντ για το A serious man. Απίστευτη μαύρη κωμωδία σε χαμηλούς τόνους και ξεσπάσματα γέλιου. Προσκυνούμε ταπεινά αδερφούς Coen.
“When the truth is found to be lies?
And all the hope within you dies?
Then what?
Grace Slick, Marty Balin, Paul Kanta?”
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Και εγώ είδα Serious Man το οποίο βρήκα εκπληκτικό.
Γενικότερα οι Κοέν είναι σε εκστατική φόρμα και περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη ταινία τους True Grit που λογικά θα βγεί στα τέλη της χρονιάς (με πρωταγωνιστές Τζεφ Μπρίτζες και Ματ Ντέιμον). Έτσι, για να ξεκινήσουν ωραία και τα '10s.
Εντίτ: Ο παντελώς άγνωστος Στάλμπαργκ παραδίδει μαθήματα αριστουργηματικής ερμηνείας. Και προβλέπω: Δεν πρόκειται ούτε καν να είναι υποψήφιος για τα επερχόμενα όσκαρ.
Μόνο εγώ χασμουριόμουν με το A serious man; Μόνο εγώ κοιτούσα την οθόνη στο τέλος της ταινίας και αισθανόμουν ότι έχασα δυο ώρες από την ζωή μου; (ακριβώς ίδια συναισθήματα δηλαδή με το Καμία Πατρίδα για τους Μελοθάνατους και το Burn After Reading)
Κατ αρχας πανεμορφα τοπια και αμερικη που δεν πολυβλεπουμε στις ταινιες (κληματαριες σταφυλια αμπελια πρασινα χωραφια) , και λατρευω τις ομορφες εικονες σε ταινια…
σεναριακα πανεξυπνο χιουμορ, πολυ καλες ερμηνεις, και η γλυκοπικρη αισθηση που σου αφηνει την κανει must see
αγαπαμε… ΜεγαΑνατολικο 
