Εντάξει διαφωνούμε ριζικά, αλλά νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω την λογική σου.
NAI,γιαυτο σταματα να πηγαινεις κοντρα στη κοινη γνωμη!!!
Περαν της πλακας,το καμια πατριδα το θεωρω υπερτιμημενο καργα ενωτο αλλο,αν και αρχικα μου αρεσε παρα πολυ,τωρα το βρισκω συμπαθητικο ξερωγω,καλουλι,αλλα δν κοβψ και το π@@λι μου…
Ομως ρε το serious man,δεν ειχε ουδεμια σχεση με τα παραπανω…αμα ειναι το συζηταμε κιολας δλδ:p…αργοι ρυθμοι ναι,αλλα με τρομερο χιουμορ,πολυ καλο κεντρικο θεμα και για μενα,καταπληκτικο μη ρεαλιστικο-σε σημειο παρωδιας φιναλε,χαρακτηρες ενας κι ενας…γουστα βεβαια ειναι αυτα…
Ειδα το Falling Down στο οποιο ειναι βασισμενο και το A Man On The Edge των Iron Maiden. Αρκετα καλη ταινια, καλοι οι Michael Douglas και Robert Duvall.
δες και το Where eagles dare στο καπάκι να πωρωθείς…
Το εχω δει, πολυ καλο…
Αφου παίζει ο Clint 
Απλα :respect: σε Clint Eastwood, φοβερος σαν ηθοποιος, αλλα και σαν σκηνοθετης. Αγαπημενη μου ταινια απο αυτον το The Good, the Bad and the Ugly… Τι να πει κανεις? Εχεις δει μηπως το Invictus?
Ναι το είδα με τον παράνομο τρόπο. Αν σου αρέσουν οι ταινίες του, το προτείνω άνετα.
Καλό ήταν το Invictus, αλλά βγάζει ένα επιτηδευμένο διδακτισμό που ελαφρώς με ξενέρωσε. Δεν είναι κακή ταινία αλλά δεν συγκρίνεται με άλλα αριστουργήματά του, όπως: Gran Torino, Million Dollar Baby, Mystic River, Unforgiven.
Θα το δω και εγω ωποσδηποτε, δεν χανω ταινια του.
ειδα το hangover χθες…καλα περασε η ωρα, ωραιο σεναριο γενικα δηλαδη και καλες ερμηνειες (γαλυφιανακης θεουλης)
και επισης οι ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΙ ειχανε DANZIG τραγουδι εισαγωγης, ποσο πιο τρου δηλαδη, ζημια μου εκαναν δεν το περιμενα
Εμενα ρε παιδες,δεν μαρεσε καθολου το Invictus…φαινοταν δλδ και απο το τρεηλερ αρχικα,αλλα οταν εβαλα να το δω,εκανα μεγαλη υπομονη να μην το κλεισω στη μεση…οπως ειπατε διδακτικιστικο πολυ,πολυ ακαδημαικο σε ολα του,μου θυμησε κατι σωφερ της κυριας νταιζυ κτλ,δλδ αυτο,ακαδημαικο,ανευρο αποστειρωμενο χολυγουντ…
Και κατι αλλο,που το διαβασα και αλλου και συμφωνησα:o Freeman,πεταγε κατι μεγαλοπνοες ακυρες ατακες ολη την ωρα που με εκνευρισε αλλα περα απο αυτο,επαιζε παλι,για αλλη μια φορα,τον ιδιο ρολο που παιζει τα τελευταια 20 χρονια…και του βαλανε ενα καρο μεηκ απ,φτιαξιμο κτλ ωστε να ειναι ιδιος ο μαντελας…δεν μπορω να καταλαβω το τι ιδιαιτερο ειχε η ερμηνεια του,που ουσιαστικα στεκοταν,εμοιαζε στο μαντελα και αντε μιμουνταν μερικες κινησεις και τροπους του…δλδ,δεν μπορω να καταλαβω,πως αυτο-ο μιμιτισμος- μπορει να θεωρηθει ερμηνεια …ιδια αντιρηση ειχα και στο Ray με τον Φοξξ…
Τεσπα,για μενα ηταν απογοητευτικο εργο,δεν θα επιχηρουσα να το ξαναδω ποτε…αλλα Κλιντ ειναι αυτος,ειτε γ@μ@ει ειτε οχι,τον αγαπαμε παντα…
Eπειδή η περίοδος της εξεταστικής τραβιέται για πολύ διάβασμα(:p) αυτές τις μέρες έχω δει:
Α Serious Man
Moυ άρεσε υπερβολικά πολύ.Τα χετε πει και σεις πιο πάνω όποτε μη τα ξαναγράφω
It’s a free world
του Ken Loach. Ωραία τα μηνύματα που περνάει και το πως το σημερινό σύστημα αλλάζει τον άνθρωπο σε θέματα δουλειάς (από εκμεταλλευόμενος γίνεσαι εκμεταλλευτής και ειδικά όταν πρόκειται για μετανάστες). Αρκετά επίκαιρο θα έλεγα… Πρέπει να δω και το The Wind that shakes the Barley του ίδιου σκηνοθέτη που έχω ακούσει καλά λόγια.
Το Πάθος της Άννα
ΕΠΟΣ!!! Ταινιάρα του Βergmann με μια εκπληκτική Liv Ullman όπως και στο The Hour of the Wolf. Θα ακολουθήσουν κι άλλες ταινίες του οπωσδήποτε
Τhe End of the Affair
Όμορφη ταινία γενικά αν και σε σημεία ψιλοβαρέθηκα. Δεν την παλεύω και πολύ με τα αισθηματικά.
Μην δεις αυτο,δες καλυτερα απο τον ιδιο σκηνοθετη,την καλυτερη του ταινια μαλλον,το ‘‘γη και ελευθερια’’…και το wind ειναι πολυ καλο,αλλα το ‘‘γη και ελευθερια’’,με παρομοιο θεμα περιπου,το σβηνει απο το χαρτη…
To Invictus είναι όντως ακαδημαϊκό και δεν συγκρίνετε με τα πρόσφατα έπη, αλλά το είδα πολύ ευχάριστα. Ίσως είναι και το κόλλημα που έχω με τον δημιουργό.
Εγώ ρε Lupin, αδυνατώ να κατανοήσω το λόγο για τον οποίο βγαίνουν ταινίες που είναι βασισμένες σε ιστορικά γεγονότα και τις παρουσιάζουν ως έχουν. Εγώ δεν μπορώ να το εκλάβω αυτό ως τέχνη. Αν ψάξει κανείς στο γιουτιούμπ, μπορεί να βρει το μισό “Invictus” με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές να μιλάνε και να κινούνται ακριβώς όπως και στην ταινία. Δηλαδή κανένα ρίσκο; Ούτε ένα ίχνος μυθοπλασίας;
+10000,ας εβγαινε ντοκυμαντερ ξερωγω…δεν το σχολιασα το αποπανω-που στο Invictus ισχυει κατα πολυ-,γτ εδω και αρκετα χρονια,εχω και γω συνηθισει τοσο πολυ να βλεπω γραμμικες βιογραφιες,διχως πρωτοτυπια,που κανουν αυτο,λενε μια χιλιειπωμενη ιστορια διχως μια σταλα αποψης και στιγματος του δημιουργου…δλδ πρακτικα δραματοποιημενο ντοκυμαντερ…το Οργισμενο ειδωλο,ειναι για μενα το πλεον κατεξοχην παραδειγμα,μιας ταινιας βιογραφικης,βασισμενη σε ιστορικα γεγονοτα,οπου ο σκηνοθετης την απογειωνει ,επειδη ακριβως δεν λειτουργει σαν ντοκιουμαντεριστας…και η ‘‘πτωση’’ προσφατα,για μενα ειχε ενα απο τα πιο δυσκολα και αμφιλεγομενα θεματα και ομως,ο τυπας το ανεπτυξε δεξιοτεχνικα και δεν καταντησε και αυτο αλλη μια βιογραφια αλα BBC…
Γενικα νομιζω πως οι βιογραφικες ταινιες και οι βασισμενες σε ιστορικα γεγονοτα,εχουν ξεφυγει λιγο και καθε χρονο σκανε μυτη μερικες που ειναι ραμμενες και φτιαγμενες ετσι ακριβως,προτοτυπια και προσωπικη ματια 0,με στοχο μαλλον τα βραβεια και τα εισητηρια…
Δεν μου αρεσει οταν ο Κλιντ πιανεται με μεγαλοπνοα,επικα σχεδια…και τα ιβο τζιμα-σημαιες μαρεσαν,αλλα σε καμια περιπτωση περισσοτερο απο μυστικα ποταμια,ασυγχωρητους,γκραν τορινο…τον προτιμω ετσι…
i’m not there, la mome και control ομως γαμησαν
+1000 και δω…γαμησαν ασχημα…
αλλα παρολα αυτα,Ray,Dreamgirls-που επειδη σχετιζοταν με Μοταουν,ηθελα πολυ να το δω-,Walk the line-αυτο με ειχε απογοητευσει πολυ γτ το ειχα δει με τις καλυτερες προσδωκιες επειδη ηταν σχετικο με τον man in black-,aviator,και αλλες πολλες προσφατες βιογραφιες που κωλο-προωθουνται,ειναι επι το πλειστον γραμμικες,ανεμπνευστες,που αντε να σωσεις καμια καλη ερμηνεια εκει και τιποτα αλλο…
ενω καποιες σαν τις παραπανω ταινιαρες,περνανε ως ‘‘κουλτουριαρικες’’ και ‘‘στο βαθος’’…
+1000000 για I?m not there και control. Το La Mome δεν το έχω δει ακόμα.
Και το milk πάρα τις οσκαρικές προδιαγραφές είναι πολύ καλό.