Το shalton sean-που οκ, εχω να το δω πανω απο 5 χρονια αλλα θυμαμε αντιδρασεις μετα που το ειχα δει-, ειναι αλλη μια αποδειξη οτι ο Βαλ Κιλμερ ειναι ενας ακρως υποτιμημενος ηθοποιος, ο οποιος με καλυτερο ατζεντη, καλυτερες επιλογες ρολων και προφανως περισσοτερο ‘σπρωξιμο’ απο το συστημα του Χολυγουντ, σημερα θα ηταν τεραστιο ονομα…δεν πειραζει ομως, εμεις τον αγαπαμε…
Απλό σαν υπόθεση (οι περιπέτειες 3 νεαρών σε μια κωμόπολη της Αγγλίας στα '70). Αυτό που κάνει ξεχωριστή την ταινία είναι ο Ricky Gervais που σκηνοθετεί και υπογράφει και το σενάριο (μαζί με τον Stephen Merchant). Οι έξυπνοι διάλογοι και οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες σε κρατάν μέχρι το τέλος αν και όλα αυτά κάπου τα έχουμε ξαναδεί. Πολύ καλοί οι άγνωστοι ηθοποιοί στους ρόλους των 3 φίλων καταφέρνουν να περάσουν σε δεύτερη μοίρα την εμφάνιση του Ralph Fiennes σε έναν καλό πάντως ρόλο.
είχα καιρό να το δω.βασικά μου αρέσει πάρα πολύ.είναι εξαιρετικά ρεαλιστική ταινία και νομίζω πως αντικατοπτρίζει πλήρως τις ανησυχίες μιας 13χρονης κοπέλας στον 21ο αιώνα και την προβληματική σχέση της με τη μητέρα της.
να αναφέρω και το Νicotine της anet στο soundtrack, το οποίο όταν είχε βγεί η ταινία το είχα αγαπήσει…
To Southland tales δεν το έχω δει. Βασικά δεν τολμάω γιατι ειναι τρεις ώρες και όλοι μου έχουν πει πως πρόκειται για μουφαρα ολκής. To πρόσφατο “The Βοx” πάντως είναι και γαμώ τις ταινίες και ας μην ακούμπησε…
Εγώ όταν το είδα ήμουν 16 και δεδομένου πως τότε η ταινία πρωτοπαιζόταν δεν είχε δημιουργηθεί ακόμη ο μύθος της. Την είδα λοιπόν τυχαία ένα απόγευμα στην Nova και λίγο πριν ξεκινήσει η ταινία διάβασα στα γρήγορα την υπόθεσή της στο περιοδικάκι της Nova και περίμενα πως θα δω μια χαλαρή ταινιούλα με έφηβους, ρομαντικές καταστάσεις και τέτοια και τελικά… πάρτον κατω τον Manson…
ίσως για την ελλάδα να έχει κάποια στοιχεία υπερβολής, αλλά για την αμερικανική κοινωνία πιστεύω όχι και τόσο.πέραν της εξαιρετικής ερμηνείας της χόλι χάντερ, αυτό που μου αρέσει στην ταινία είναι η ιδιαίτερη σκηνοθεσία, που έχει χαρακτήρα και άποψη.
και βασικά την προτιμώ από κάτι χαζοαμερικάνικες νεανικές κωμωδίες της ίδιας εποχής.θεωρώ πως άξιζε τα βραβεία που κέρδισε όταν είχε βγει.τώρα ίσως να φταίει και το ότι είχα δει την ταινία σε dvd μόλις είχε πρωτοβγεί στα video clubs και είμαι ολίγον τι δεμένος μαζί της.δεν ξέρω.:-k
Ρε σα ταινία και μένα μ’ άρεσε! Δηλαδή την είδα ευχάριστα. Απλά δε θεωρώ ότι είναι αντιπροσωπευτική τόσο, τουλάχιστον για μας εδώ. Όπως είπα αν στην Αμερική είναι έτσι πάω πάσο.
Η σκηνοθεσία είχε όντως κάτι το ιδιαίτερο, αν κι επειδή την είχα δει σερί μετά από άλλες 2 ταινίες είχα ζαλιστεί λίγο.