to zombieland τα σπαει,αξιζει και εχει και θεουλη bill muρray μεσα, εστω και για λιγο!!!
Ο κυνόδοντας είναι ένα καυστικότατο σχόλιο πάνω σε κάθε μορφή εξουσίας και ταυτόχρονα μία σπουδή πάνω στον θεσμό της οικογένειας, στην κατάλυση του και στο πόσο η οικογένεια και το οικογενειακό περιβάλλον διαμορφώνουν τους ανθρώπους ως μέλη του κοινωνικού συνόλου.
Αποστασιοποιημένα και χωρίς να επεισέρχεται στα κίνητρα που ωθούν τους γονείς στο να έχουν δημιουργήσει αυτήν την μικρή δικτατορική κοινότητα μέσα στο ίδιο τους το σπίτι η ταινία μας περνά συμβολικά πως μπορείς να δημιουργήσεις τον άνθρωπο που θες να ελέγχεις αν τον ξεκόψεις απο την γνώση, την κοινωνικοποίηση και την διασκέδαση μέχρι το να ελέγχεις τις σεξουαλικές του ορμές. Σημασία δεν έχει το γιατί, σημασία έχει το αποτέλεσμα. Αυτό που θα βλέπαμε αν κρυφοκοιτάγαμε αυτόν τον ανώμαλο οικογενειακό θεσμό απο την κλειδαρότρυπα.
Ταυτόχρονα το έργο καταλύει τον χριστιανικό ή κοινωνικά αποδεκτό ορισμό του οικογενειακού θεσμού που ουσιαστικά ορίζει τους γονείς ως ανθρώπους που δεν επιδέχονται κριτικής, που δεν είναι αδύναμοι και κομπλεξικοί και που οι πράξεις τους έχουν ως κοινό γνώμονα το καλό των παιδιών. Οι γονείς είναι “χαλασμένες” ανθρώπινες κατασκευές και δυστυχώς αυτό δεν τιμωρεί αποκλειστικά αυτούς αλλά κυριώς τιμωρεί τα παιδιά τα οποία δέχονται όλη την σαπίλα του “χαλασμένου” εσωτερικού τους. Αυτό απο μόνο του θίγει πολλά ζητήματα υπευθυνότητας γονέων, καταλληλότητας γονέων κτλ και τι ανθρώπους παραδίδουν στο κοινωνικό σύνολο.
Παρόλα αυτά τα ανθρώπινα ένστικτα επικρατούν, η επανάσταση έρχεται απο τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης και χωρίς εφόδια γνώσης, εξουσίας, δύναμης οργάνωσης και προγραμματισμού ο κυνόδοντας σπάει…
Σπουδή. Μεγάλη ταινία.
ακομα ρε γαμωτο δεν τοχω δει αλλα εχω ακουσει απο κοσμο πολυ τα καλυτερα+με εφτιαξες ταηλερ και το κατεβαζω τωρα μπας και το δω μεσα στη βδομαδα επιτελους…
Ντάξει αυτά είναι και γούστα και τι σε απασχολεί την εκάστοτε περίοδο που θα δεις μία ταινία κτλ. Εγώ έπαθα μουνόπλακα με την ταινία για αυτό και εκθειάζω και λέω πως την βάζω στις καλύτερες ever. Τώρα όπως το βλέπει ο καθένας. Ελπίζω να γουστάρεις και να γράψεις μία άποψη (σεντόνι κλασσικά!:p) περί της ταινίας…
ταηλερ, τα λες ψαρωτικά κι έχω ψηθεί κι εγώ. χθες την έγραψα σε dvd. έχει λυσσάξει το σύμπαν αυτές τις μέρες και βομβαρδίζομαι με πληροφορίες, πρέπει να την δω επιτέλους. βέβαια δεν ξέρω πότε είναι καλύτερα να δεις μια ταινία. όταν στην εκθειάζουν κι έχεις τις κάβλες ή όταν περάσει ο χαμός και δεν υπάρχει κίνδυνος να ξενερώσεις;
ενιγουεη, εγώ είδα prestige χθες. πρώτα πρώτα για το πρωταγωνιστικό οφθαλμόλουτρο 
δεύτερον για τον Νόλαν. όλα τα λεφτά. σκηνοθεσία και σενάριο απογείωσαν την ταινία. και οι χαρακτήρες ήταν πολύ ζωντανοί. προσοχή στο σποιλερ
βέβαια ξενέρωσα λίγο με την μεταφυσική εξήγηση. προτιμώ σερλοκ χολμς καταστάσεις, γιατί εκεί αποδεικνύεται το ΣΟΥΠΕΡ σενάριο και η μαεστρία. ΑΛΛΑ η ταινία ήταν τόσο σωστά πλεγμένη που δεν έδειχνε άσχημο, ανεξάρτητα από τις απαιτήσεις που έχω γενικά από ταινίες. σαν ταινία, ίσως είναι καλύτερη από inception, αλλά το inception δεν κάνει τέτοιες “πουστιές” κι εκεί κερδίζει το σενάριο του.
+1 στην διδα αποπανω…και γω ειχα λιγο κολλησει στο σημειο του σποιλερ αλλα κλαιν μαιν γιατι ακομα και ετσι το πηγε πολυ ομορφα…ειναι η λιγοτερο καλη του Νολαν για μενα, αλλα και παλι μπροστα απο πολλες αλλες του χωρου…
οντοπικ για να επανελθουμε στα σωστα επιπεδα
μονο αγαπη
Έχοντας περασει 2-3 μερες απο τοτε που ειδα τον Κυνοδοντα,σκεφτομαι οτι:
-νταξει,καλη ηταν,αλλα δε 8α την ξαναβλεπα
-δεν ξερω αν μου προσφερε κατι τελικα
-οντως οι ηθοποιοι φαινονται αταλαντοι και μιλανε καπως περιεργα αλλα εχω καποιες επιφυλαξεις…δε μπορω να πω οτι με χαλαγε αυτο.Το οτι μιλαγαν λιγο μονοτονα και σα καθυστερημενα ισως να ηταν αυτος ο σκοπος
-οι ανωμαλες σεξουαλικες στιγμες με αηδιασαν
-καημενη γατα
-για το αεροπλανο ‘‘αμα πεσει θα το παρω εγω’’ ΦΑΠ! ‘‘αμα πεσει θα το παρει οποιος του αξιζει’’…Νταξει σε καποιες σκηνες δεν ηξερα αν πρεπει να γελασω ή να αυτοχαστουκιστω
-Προτιμω το goodbye Lenin που ειναι και πολυ καλη ταινια και που σου περναει βαρια μηνυματα σερβιρισμενα με αναλαφρο τροπο και δε μιζεριασεις καθολου(νομιζω πως ο κυνοδοντας εχει παρει καποια στοιχεια απο αυτη τη ταινια)
O κυνοδοντας ειχε ωραιο concept αλλα οι ερμηνειες ηταν αρκετα μετριες, αν θυμαμαι καλα η μια κοπελιτσα ειχε παιξει στο “ΚΑΚΟ” και οπως χαμενα ειχε παιξει εκει ετσι επαιζε και στον κυνοδοντα
Στα αλλα, δεν ξερω γιατι αλλα η ατμοσφαιρα του εργου μου την εσπαγε λιγο.
Τελος σε εμενα περασε το μηνυμα της κατεστραμενης κοινωνιας ακομα και ενος εθνους (και οχι μονο του σαπισμενου ορου της οικογενειας) που ταιζει κουτοχορτο τους πολιτες της, τους κανει οτι θελει και τους απαγορευει να δουν την αληθεια και ολα αυτα διοτι ειναι κλεισμενη σε παλιους θεσμους ή επειδη εχει καποια συμφεροντα.
Ααα ναι, και στο τελος ερχεται και η επανασταση (το θεμα ειναι ομως πως στο συγκεκριμενο story δεν ερχεται και τοσο συνειδητοποιημενα και μαλλον τον ωθει η φυση του τον ανθρωπου να την πραξει)
με λιγα λογια ξεπεσμενη κοινωνια.
μετρια ταινια…
γνωρίζουμε πού θα βρούμε κανά καλό dvd store εκτός από metropolis, public κλπ; ήταν ένα στην Ομήρου αλλά έκλεισε. :-k
Το Leon που μπήκε στο πάνθεον των ταινιών που το τραγούδι στο τέλος απογειώνει σε εξωφρενικά επίπεδα την ούτως ή άλλως γαμάτη ταινία.
Sting-shape of my heart…ο τελειος μουσικος επιλογος σε μια αριστουργηματική ταινία…
Ρε είσαι λίγο σκληρή:p Γούστα φυσικά.
-Προσωπικά την είδα δεύτερη μέρα συνεχόμενα και δεν έχω κανένα πρόβλημα να την ξαναδώ και τώρα.
-Σε αυτό διαφωνώ κάθετα όμως. Με εξαίρεση τον συνεργάτη του πατέρα στο γραφείο που αισθάνθηκα ότι με την ερμηνεία του μας κορόιδευε, οι υπόλοιποι θεωρώ ότι έπαιξαν πάρα μα πάρα πολύ καλά. Γενικώς μ’ αρεσαν οι ερμηνείες τους και σε καμία περίπτωση δε τους θεωρω ατάλαντους. Κι όπως είπα βρίσκω λόγο στον τρόπο ομιλίας τους.
-Δε με πείραξε τόσο. Μ’ αρεσε που’ ταν σκληρό
-Τη γάτα τη λυπήθηκα κι εγώ:(
-Τελείως διαφορετική ταινία το Λένιν. Ετσι μου φανηκε δηλαδη. Εχω καιρο να τη δω ομως. Εξαιρετική βέβαια
Και επιτέλους φτιάξτε ένα θρεντ για τον κυνόδοντα, γιατί οι μισοί τον σχολιάζουν στο τόπικ ελληνικος κινηματογράφος και οι αλλοι μισοι εδω. Και να μεταφερθουν και τα αναλογα ποστς
At War With The Army :
η πρωτη ταινια του τρομερου Τζερι Λιους. Πρωτα ψηγματα του ταλεντου του. Μια απο τις πιο αναγνωρισιμες φιγουρες στην ιστορια του κινηματογραφου και ταυτοχρονα θρυλος της κωμωδιας. Δυστυχως εκτος απο αυτην δεν υπαρχει αλλη ταινια της πρωιμης περιοδου του Λιουις με ελληνικους υποτιτλους.
Βαθμος : 6
_03.jpg)
:roll: οι φωτογραφίες δεν χρειάζεται να είναι από δω μέχρι τον Άλιμο για να τις ποστάρουμε.
Το Deadline…τελευταία ταινία της Μπρίτανι Μέρφι, νοίκιασα να δω…ενδιαφέρουσα φαίνεται:):!:
παλευω απο τις 4 να το δω, τωρα το τελειωσα…εξαιρετικη βλακεια, χασιμο χρονου υπο αλλες συνθηκες-οχι σημερα ομως που σαπιζω ολη μερα σπιτι-, γτπ σε γενικες γραμμες…
Συμφωνω,πολυ κατωτερο του πρωτου.
Τις τελευταιες μερες
Καλουτσικο,περασε ευχαριστα η ωρα
Ειχε ενδιαφερον και αν μη τι αλλο την αγωνια του,μια χαρα και δεν το περιμενα
Ξανά γιατί τα σπάει!!!
The Reflecting Skin (1990) του Philip Ridley
Δράμα με αποπνικτική, θεοσκότεινη ατμόσφαιρα και απαισιόδοξο όσο δεν πάει.
Ένας εφιάλτης που βιώνεται μέσα από την αθωώτητα ενός μικρού αγοριού που μεγαλώνει σε μια αγροτική κοινωνία ασφυκτικά καταπιεστική και άσπλαχνη.
Στο στόχαστρο του Ρίντλεϊ βρίσκεται όλος ο κόσμος και ο κόσμος είναι κακός. Καυτηρίαζει όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που υπάρχουν γύρω μας και τα βλέπουμε συνέχεια αλλά αρνούμαστε να τα αλλάξουμε. Κουτσομπολιό, στενομυαλιά, μισαλλοδοξία…
Ένας απέραντος κόσμος κι όμως οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Και μέσα σε όλα αυτά, ένα παιδί που νομίζει ότι υπάρχουν βρυκόλακες.
Ο ονειρικός σουρρεαλισμός γίνεται ένα με την ισοπεδωτική πραγματικότητα και όση αθωώτητα έχει μείνει συνθλίβεται ολοκληρωτικά.
Ναι, έχω πάθει ταράκουλο. Και ναι, είναι αριστούργημα από τα λίγα.
Ξανά το ‘‘Κελί 211’’…ταινιάρα…παίζει και Sonia Ferrer Ισπανίδα νανάρα:):!: