[B]Βαθμός : 7[/B]
[B]Βαθμός : 8[/B]
ίσως έπρεπε να το ποστάρω στο thread για γαλλικό κινηματογράφο αλλά αφού το είδα σήμερα πάει εδώ…
πολύ αρτιστικά γυρισμένο θυμίζωντας ολίγον τις ιταλικές giallo ταινίες, με προσοχή στις λεπτομέριες κλπ, αλλά από ιστορία σχέδον ανύπαρκτη μου φάνηκε. έπρεπε να έχει περισσότερους διαλόγους. προτιμήστε το Enter The Void.
Ως συνεχεια της standup dvd’s εξερευνησης μου, ειδα σημερα την καταπληκτικη βιογραφια του Bill Hicks
και εναν οχι τοσο διασημο σε μας, που η μιζερια που τον διακατεχει ειναι πιο αστεια απο ποτε, [B]Louis CK[/B]
Τον γνωρισα μεσα απο μια γρηγορη εμφανιση του σε ενα επεισοδιο του Parks and Recreation, επειτα ειδα τη σειρα του, Louie και τωρα βλεπω ολα του τα standups 
Χτεσ το προγραμμα ειχε Eddie Murphy - Delirious Και Chris Rock - Bring the Pain.
Ξεκαρδιστικα και τα 2 :lol:
εγω χτες ειδα τον Aladdin (συγκινηση) και τον Καρλος το Τσακαλι αλλα εχασα το τελευταιο μισαωρο. μπορει να μου το πει καποιος?
συνεχίζωντας την ανασκαφή στο γαλλικό κινηματογράφο…
φανταστικός ο τύπος…που το βρήκες αυτό το dvd;:):!:
Τις τελευταίες μέρες.
Του Περικλή Χούρσογλου.Ψιλομέτρια βασικά, έχει αρκετές αναγνωρίσμες καθημερινές καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας διαχειριστής πολυκατοικίας αλλά δίνονται αρκετά αποσπασματικά και σου δίνουν την εντύπωση πως απλά προσπαθούν να δικαιολογήσουν την παράμονη σχέση που φτιάχνει ο πρωταγωνιστής με μια πιτσιρικά για να “ξεφύγει” από την τρέλα της καθημερινότητας του.
Και σε πιο χαλαρό ύφος. Αφιέρωμα Gremlin.
Είχα αρκετό καιρό να τις δω και βρήκα ευκαιρία αυτές τις μέρες για μια καλή επανάληψη. Τα λόγια είναι περιττά βασικά, η μια καλύτερη από την άλλη. 
Τελικά την πεφτουν στον Κάρλος (τον κανονικό) και η CIA και η κα-γκε-μπε, μονομαχούν σε ένα ποτάμι οι 2 κάρλος, ο Σάδερλαντ πυροβολέι κατα λάθος τον ψεύτικο, σώζεται, ο άλλος το σκάει…μετά από κάποιους μήνες σκηνοθετούν το θάνατο όλης της οικογέννειας του ψεύτικου και αυτός πάει και αράζει σε κάποιο απομονωμένο νησί…για το Κάρλος αναφέρει ότι δεν γίνεται δεκτός από καμιά χώρα και στο τέλος φυλακίζεται…αυτά εν ολίγεις! 
και μετα ερχεται ενα ρακουν.
[B]Ποπάυ[/B] : Aν και ο Ποπάυ είναι ο αγαπημενος μου κόμικ ήρωας, εντούτις αυτή την ταινία μόλις εψές την είδα πρωτη φορά. Τη θυμάμαι σαν trailer στις θρυλικές βιντεοκασσέτες των 80s, κοντά καμιά 25αριά χρόνια πριν, πιτσιρίκι και μου είχε γίνει απο τότε άχτι. Είναι η πρώτη και τελευταία φορά μέχρι τα σήμερα που μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη ο Ποπάυ, δια χειρός του σπουδαίου Ρόμπερτ Αλτμαν, σε μια μουσική κωμωδία που πλεον θεωρείται cult. Φοβερή η σωματική δουλειά που έχει κάνει ο Αλτμαν σε Ρόμπιν Γουίλιαμς και Σίλει Ντιβάλ ( είναι ίδια με το κόμικ η γυναίκα :lol::lol: ), πολύ καλός ρυθμός και φωτογραφία. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς στο ντεμπούτο του είναι απίστευτη μορφάρα, αλλα αυτή που ξεχωρίζει είναι η Σίλει Ντιβάλ στο ρόλο της Ολιβ Οιλ, η οποία σε μια τελέιως γκροτεσκ καρικατουρίστικη ερμηνεία είναι σκέτη απόλαυση. Cult movie για τελείως χαλαρωμα.
[B]Βαθμός : 7[/B]
Eδω το γραφικό trailer στις βιντεοκασσέτες των 80s :
Vampires του John Carpenter.
Έχοντας γυρίσει από ελέκτρικ γουίζαρντ και μετά σαβατιάτικη έξοδο, την πέτυχα και την έβαλα για να αποκοιμιθώ εύκολα.
Όσο είδα ήταν μια ωραιότητα, κάπου κούρασε κι έκανε κοιλιά μετά τη μεγάλη σφαγή κι όσο ο Γουντς περίμενε το μάστερ βαμπάιρ να αναμετρηθούν και εκεί με πήρε ο ύπνος.
[B]Βαθμός: - όσο είδα, - όσο κοιμόμουνα[/B]
Παρακαλείται η αυθεντία ροκάκιας να συμπληρώσει τους βαθμούς :roll:
Αναρωτιέμαι τελικά τι είναι ποιο αστείο. Οι βαθμοί του ροκακια οι όσοι του την λένε για τους βαθμούς. Σιγά σιγά αρχίζω να κλείνω προς το δεύτερο.
‘‘Το Γάμο Του Καλυτερού Μου Φίλου’’…ότι πρέπει για Κυριακάτικο μεσημέρι, μετά το φαγητό, με φραπέ:):!:
πραγματικα εχω χασει το μετρημα με αυτη την ταινια 
[B]The Cottage[/B] : κουφό και απολαυστικό. Οπως πρέπει να είναι δηλαδή κάθε κωμωδία τρόμου που σέβεται τον εαυτό της.
YΓ : και ο Θεός έπλασε την Τζένιφερ Ελισον…
[B]Βαθμός : 8[/B]
Το είδα πριν λίγο καιρό αυτό. Δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά σε μερικές στιγμές χέστηκα στο γέλιο…
On topic:
μία μητέρα με καταγωγή από τη μέση ανατολή πεθαίνει στον καναδά, και στη διαθήκη της αφήνει δύο γράμματα στα δίδυμα παιδιά της για να τα παραδώσουν στον πατέρα τους και τον αδερφό τους, τους οποίους όμως δεν έχουν δει ποτέ. διαφορετικά, δεν τους επιτρέπει να τη θάψουν. έτσι, ξεκινά ένα δυνατό περιπετειώδες δράμα, με flashbacks που όσο προχωρά η ταινία συγκλίνουν με το τώρα, και με σοκαριστικές ανατροπές. ενώ θα μπορούσε, δεν εκμεταλλεύεται καταστάσεις για να παράξει φλατ μελόδραμα. η ταινία που θα έπρεπε να είχε κερδίσει φέτος το όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
Την ειδα και γω σινεμα πριν λιγο καιρο και συμφωνω με χορρορ.
Πολυ δυνατη ταινια και με ιστορικα στοιχεια για τον εμφυλιο στο Λιβανο,με ανατροπη που σπαει κοκκαλα,και πολυ καλη ροη,παρολο που ειναι σχετικα μεγαλη.
Θα δω και το δανεζικο και θα εχω και γω γνωμη για τα ξενογλωσσα φετος.
