Thanks για τη προσπάθεια, αλλά κάτι πιο καινούργιο ? Οτιδήποτε έχει να κάνει με άσυλο, τρελοκομείο, ψυχιατρείο κλπ.
‘‘Βlack Rain’’(1989)του Ridley Scott
Μετα απο πολυ καιρο ,λογω δουλειας,ξαναμπηκαν οι ταινιες στη ζωη μου κ μαλιστα με τον καλυτερο τροπο.Κοιτα να δεις που μετα το ‘‘Wall Street’’ και αυτην την ταινια,θα γινω fan του Μichael Douglas.
Προκειται για ενα action buddy movie με Michael Douglas και Andy Garcia σε σκηνοθεσια του γνωστου και μη εξαιρεταιου Ridley Scott(Alien,1492 Columbus,Blade Runner,Thelma And Louise,The Gladiator,etc…).
To μεγαλυτερο μερος της ταινιας διαδραματιζεται στην Ιαπωνια.Yakuza,συμμοριες,κυνηγητα,bars,υποκοσμος,νυχτα συστατικα δηλαδη δοκιμασμενα για να πετυχει η συνταγη ενος καλου αστυνομικου που ενισχυεται βασικα απο τις καλες ερμηνειες των πρωταγωνιστων και τον ρυθμο που αποκτα η ταινια κυριως στο β μερος της.
Οι σκηνες στο λιμανι και η σκηνη του Garcia με τους μηχανοβιους ειναι απο τις πιο αξιομνημονευτες της ταινιας της οποιας η κινηματογραφηση ειναι εξοχη λογω της επιλογης των χωρων και των χρωματων.
Y.Γ 1:To τραγουδι των τιτλων ερμηνευει ο τεραστιος Greg Allman.
Υ.Γ.Ο ηθοποιος Yûsaku Matsuda που παιζει το ρολο του Sato ειχε καρκινο κατα τη διαρκεια των γυρισματων και πεθανε λιγο μετα το τελος τoυς γι αυτο και ο Scott αφιερωσε την ταινια στην μνημη του.
Sucker Punch ? 
H ψαχνεις κατι ποιο κλασσικο
Ευχαριστώ αλλά το είδα πρόσφατα και το Sucker Punch, και ψάχνα κάτι σε ρομαντικωμωδία όπως το It’s kind of a funny story και το I’m a cyborg but that’s ok που ανέφερα, αλλά μάλλον δεν υπάρχει οπότε προχωράμε παρακάτω…
Τσέκαρε το Dream Team,κάπου στα 80’s, με Μ.Κίτον.
Ρε το It’s A Kind Of Funny Story, ήταν μια τυπική χαζοχαρούμενη, ψευτομελό και κλισεδιάρικη αμερικανιά. Απορώ τι σας ενθουσίασε τόσο πολύ…
Αν θέλετε να δείτε μια αυθεντικά συγκινητική ταινία, με υπέροχα μηνύματα για την αγάπη, την οικογένεια αλλά ταυτόχρονα και μια ωδή για την ελευθερία και την beat generation, δείτε (όσοι δεν την έχετε δει, γιατί είναι ψιλοκλασσική πλέον) το Παρίσι, Τέξας του Βιμ Βέντερς.
Εντάξει, δεν έχει καμία σχέση με το Funny Story, αλλά την είδα πρόσφατα και έπαθα κοκομπλόκο. Οπότε δείτε την κι εσείς να νιώσετε.
είδα τούτο για σήμερα:
French. Fantazy. Frenzy. Μας γυρνάει πίσω στο 1830, με τα ψηλά καπέλα και πράσινα κόκκινα κουστούμια, όπου ένας ντεντέκτιβ παλεύει με έναν αλχημιστή που φοράει μία περιέργη μάσκα η οποία του δίνει δυναμείς. Ο ντεντέκτιβ εξαφανιζέται και νομίζουν όλοι πως πέθανε, κι από εκεί ξεκινά το στόρυ. Ήταν αρκετά καλογυρισμένο και με εφέ, θύμιζε κάτι σε παραμύθι σαν το The City Of Lost Children, μόνο που το σενάριο θα μπορούσε να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον!
Πολύ ωραία ταινία, με ωραίο στόρι, αλλά με τον πάντα καλό Ντεπαρτιέ:):!:
Είδα κι εγώ λοιπόν το Νορβηγικό Rovdyr που κάποιος είχε προτείνει εδώ μέσα αλλά να πω την αλήθεια μου βαριέμαι να ψάχνω τις σελίδες του thread. Δυνατό ταινιάκι με τον αργό ρυθμό των Σκανδιναβικών φιλμ, βία όση πρέπει χωρίς υπερβολές γενικά. Το μόνο αρνητικό ότι αφήνει πολλά πράγματα να αιωρούνται και είναι λίγο σε φάση ξεκινάει, ψιλοεισαγωγή, βία, τέλειωσε… Γενικά γαμώ πάντως. Είναι και σχετικά μικρή οπότε περνάει ευχάριστα η ώρα.
καλοφτιαγμένη όντως, το στόρυ όμως μπορούσε και καλύτερο, όσο για τον Ντεπαρντιέ πιστεύω πως έπαιξε λίγο, μόνο στην αρχή και στο τέλος τον δείχνει.
Εγώ το είχα προτείνει αλλά εμένα δε μου άρεσε, εντάξει ξεκινά ωραίο και πολλά υποσχόμενο εκεί στη σκηνή με το πόδι, αλλά μετά καταλήγει ένα ανούσιο κυνηγητό μέσα στο δάσος.
Ειδικά η σκηνή με το πόδι ήταν όλα τα λεφτά! Μόνο και μόνο γι’αυτή τη σκηνή προσκυνάμε την ταινία! Χαχαχα!
female powah! δεύτερη ταινία με νόημα που μου πρότεινε η ίδια φίλη που πρότεινε και το Its kind of a funny story. Απευθύνεται κυρίως σε χοντρούλες που παρόλο τα κιλά τους τολμάνε να ζήσουν, να ξεπαρθενιαστούν, και γενικά να πάνε παρακάτω. Οι υπόλοιπες, και ειδικά οι υπόλοιποι, μπορεί να τη βρούν κάπως, οπότε καλύτερα αποφύγετε την…
εχει δει κανεις αυτην την ταινια?σκεφτομαι να την δω καποια απο αυτες τις μερες…επισης αν μπορει κανεις να πει και καμια γνωμη χωρις να χει σποιλερ
Ωραιο ταινακι ηταν αυτο, πολυ καλος Μπεηλ οπως παντα αλλωστε.
[B]The Star Chamber/B του [B]Peter Hyams[/B]
Δευτερη φορα τις τελευταιες μερες που εκφραζομαι με θετικα λογια για τον Michael Douglas.Πρωταγωνιστει σε ενα δικαστικο/αστυνομικο θριλερ γυρω απο ενα θεμα που πραγματικα συνεβαινε στην Αμερικη,να αθωωνονται εγκληματιες που ειχαν ομολογησει μαλιστα την ενοχη τους,λογω καποιοων τυπικοτητων και διαδικαστικων λεπτομερειων.Στη συνεχεια η ταινια κανει επικληση κ αναφορα σε μια ομαδα δικαστων που αναλαμβανει να ξεχωρισει την ηρα απ’το σταρι.
Χαρα κι απολαυση για μενα να βλεπω ταινια με δυο αγαπημενους μου β ρολαδες,τον Hal Holbrook και τον Yaphet Kotto.
Η ταινια παρα τις καποιες αδυναμιες της στο περασμα απο τον σταθερα αργο ρυθμο σε μια πιο βιαστικη λογικη της ταξεως’‘αντε να ξεκινησει το μπαπα μπουπα’’,στεκεται πολυ καλα κι ο Douglas αποδεικνυει οτι τοσα χρονια τον ειχα αδικησει.
δε ξέρω τι να γράψω γι’αυτή, είχε νόημα, και πλάκα, και ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι για όλους, μόνο άν είστε japan-ο-φίλοι και νιώθετε κάπως παιδιά…
που διάολο τα βρίσκεις όλα αυτά τα καμένα μωρέ 
Στο google! E κοίταξε ο Ασιάτικος κινηματογράφος γενικά πιστεύω ότι είναι καμμένος, ειδικά ο Ιαπωνικός όμως που έχω αδυναμία το παρακάνει, οπότε άν είσαι λάτρης της κουλτούρας από εκεί, ότι κι άν ποστάρεις καμμένο θα είναι…
Ηταν καμμενος ο Kurosawa και ο Naghisa Osima,ρε φιλε?