οι ποδοσφαιρόφιλοι πρέπει να διαβάσουν και το βιβλίο
Το ‘‘The Holiday’’, με Κάμερον Ντιαζ, Τζακ Μπλακ, Τζουντ Λο, Κέιτ Ουίνσλετ…πολύ καλό, για αισθημαντική κομεντί με ανατροπές, και με διαφορετικό Τζακ Μπλακ:):!:
Αρκετα καλο με george clooney στον ρολο του επαγγελματια δολοφονου!!!
ε παιρνα κι απ το αντιστοιχο θρεντ!
Ο Μάλικ είναι μεγάλη σκηνοθετάρα και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην ταινία. Κάθε πλάνο του είναι ένα έργο τέχνης. Επίσης στην αφήγηση είναι μάστορας από τους λίγους. Δίκαιοι οι παραλληλισμοί με τον Κιούμπρικ. Δεν υπάρχει περίπτωση, να δει κάποιος την ταινία και να μην του έρθει ο Κιούμπρικ στο μυαλό. Το “Δέντρο της Ζωής” είναι η “Οδύσσεια” του. Αλληγορίες, άπειροι συμβολισμοί, όλα καίρια και μεγαλοπρεπέστατα.
Αλλά η διαφορά του Μάλικ με τον μέγα Κιούμπρικ είναι μία και μεγάλη. Ο Μάλικ είναι ένας ξιπασμένος εφετζής που το μόνο που καταφέρνει είναι να κοπιάρει τον Κιούμπρικ. Είναι τόσο ξιπασμένος που ενώ εδώ δημιουργεί κάτι ανεπανάληπτο εικαστικά, τελικά αποδεικνύεται ότι είναι μια απλή συρραφή από όμορφες εικόνες, όμορφα πλάνα, όμορφες ερμηνείες (ο Μπραντ Πιτ στη δεύτερη πραγματικά καλή του εμφάνιση μετά το Τζέσε Τζέιμς), όμορφη φωτογραφία (μεγαλειώδης βασικά), αλλά χωρίς ούτε ένα ίχνος γαμημένης ουσίας. Τίποτα. Μηδέν. Το σενάριο είναι τόσο σχηματικό και ο ρυθμός τόσο ανούσια αργός (γενικά είμαι φαν των αργών ρυθμών) που η ταινία καταντάει επώδυνα βαρετή.
Μετά το τέλος της, μου ερχόντουσαν στο μυαλό διάφορες μαγικές εικόνες της ή και διάφορες ανθολογικές σεκάνς αλλά το πραγματικό συναίσθημα που ένιωθα ήταν ανακούφιση που τελείωσε.
Το είδα κι εγώ το Tree of Life. Βασικά ο Malick εξελίσσει την αφήγηση που χρησιμοποίησε στο New World, με διάθεση όμως να γυρίσει το magnum opus του. Το μόνο πρόβλημα είναι η έλλειψη συνοχής και η ανιαρή υπόθεση, συν ότι δε δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει. Το στυλ του πάντως μ’αρέσει, και η πρώτη ώρα της ταινίας είναι πραγματικά αριστουργηματική. Πέραν του Pitt, μ’άρεσε πολύ και η ερμηνεία του μικρού.
Τελικά είναι κάτι σαν το Enter the Void. Εξαιρετικό (εξαιρετικό όμως) περιτύλιγμα, χωρίς πάντως περιεχόμενο.
Ωραία πράγματα διαβάζω…θα το δω σίγουρα:):!:
Εκπληκτικο. Δειτε το οσοι δεν το εχετε κανει ως τωρα, ακομα και αν δεν σας αρεσουν τα anime. Εγινε ηδη απο τα αγαπημενα μου παραμυθια. Απλα για 2 ωρες ημουν χαμενος σε εναν αλλο κοσμο. Σειρα εχει το Moving Castle!
Α και υπεροχο soundtrack!
πω ρε φιλε τι μου θυμισες!πρεπει να το χα δει πρωτο με δευτερο ετος!εξαιρετικη ταινια μιλαμε!
αγγλιστί: The Secret In Their Eyes (2009)
Αργεντίνικης παραγωγής. Ένα εγκλημα, που 25 χρόνια μετά παραμένει ανεξιχνίαστο και τυραννά ακόμη τον πλέον συνταξιοδοτημένο δικηγόρο* που ανέλαβε τότε την ερευνά του, όλα αυτά μέσα από ένα βιβλίο που γράφει για να νικήσει τη γεροντική ανια του. Κοινώς δύο χρόνοι ταυτόχρονα στην ταινία, το παρελθόν και το παρόν, πανέμορφα συνδεδεμένοι. Εκ πρώτης όψεος φαίνεται πως η ταινία πειλαμβάνει άπειρες κλισεδιές, από την βασική πλόκη μέχρι ο,τιδηποτε την περιτριγυρίζει (ενα ανεκπληρωτο love story, κλπ κλπ) ωστόσο είναι τόσο καλά χειρισμένη που μετά από ένα σημείο δε σε απασχολεί και πολύ. Καλη σκηνοθεσία, καλές ερμηνείες, σασπενς, αγωνία, και απορία κάθως μέχρι τέλους ενώ ήμουν 90% πεπεισμένος για το τί ακριβώς είχε γίνει, επικράτησε αυτό το 10% που δε το είχα φανταστεί…
Όχι κάτι κορυφαίο, αλλά αρκετά καλό. Νομιζω ειχε παρει και οσκαρ ξενογλωσσης.
Νταξ καιρό είχα να δω ταινία και να ρίξω χοντρά γέλια. Ωραίες φάρσες και Γαλυφιανάκης όπως πάντα σωστός χαλιαρέος. Άμα δεν το χετε δει και είστε με παρέα για κωμωδία φάση τσεκάρετε.
Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ!
Οχι κατι κορυφαιο???
Ο ορισμος του κορυφαιου θα ελεγα με τελος που πραγματικα σε συγκλονιζει!!!
οχι δε κατάλαβες καλά. Το θεωρώ πάρα πολύ καλή ταινία, ταινιάρα βασικά, απλά όχι και αριστουργημα/mastepiece μπλα μπλα… Στην παράγραφο που δεν έκανες quote (:p) νομιζω φανηκε οτι μ αρεσε και πολυ μαλιστα…
Περι ορεξεος γενικα ρε παιδι μου… Παρα το φοβερο τελος, το μονο που με “ενοχλησε” λιγο ηταν οι κλισεδιες που ανεφερα
Αυτά σίγουρα δε τα έχει δεί κανένας:
Είναι το πρώτο superhero / comedy από τη Μαλαισία, οπότε καταλαβαίνουμε όλοι τι είδους ηθοποιούς και καταστάσεις να περιμένουμε. Βλέπουμε τους δίδυμους απ’το Matrix υπερβολικά πιο γκαφατζήδες, τον Professor Klon με το σπαστικό του γέλιο σε κάθε πρόταση που θυμίζει Joker, τον πρωταγωνιστή μας ασφαλώς που θυμίζει Spider-Man, και την Πεταλούδα που θυμίζει Batman. Δε παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, αλλά δημιουργεί κάτι το ενδιαφέρον λόγο του σεναρίου του που μπλέκει κάποια καλά στοιχεία. Άμα θέλετε να δείτε κάτι να γελάσετε, και έχετε ήδη δεί το Zebraman, δοκιμάστε κι αυτό, είναι σαφώς πιο φτωχό αλλά ορισμένες φορές βγάζει γέλιο.
Η σκηνή στο ασανσέρ είναι μια σπάνια σκηνή ανθολογίας.
Συμφωνώ απόλυτα. Από κάθε άποψη. Σκηνοθετικά, συναισθηματικά, ο,τι δηποτε
κατεβασα και ειδα το Pi…καλουτσικο
Nτάξει, κατεβαίνει
Μετά από κάμποσο καιρό, και αφού τό’χα ψιλοξεχάσει βλέπω το ‘‘The Hills Have Eyes’’…πολύ καλό, δυνατό στόρυ, αρκετά βίαιο, και με αρκετά καλές ερμηνίες:):!: