Όχι και “μ’ έναν μαθηματικό”! Είναι η βιογραφία του Τζων Νας, ο οποίος πήρε νόμπελ οικονομικών για τη συμβολή του στη θεωρία των παιγνίων.
Τίποτα το ιδιαίτερο από ποια άποψη; σαν θέμα είναι συγκλονιστικό.
Δάκρυ…
Τι να σου πω εμενα δεν με συγκινησε . Εχω δει αρκετες ταινιες με πρακτορες που αποκαλυπτονται και οπως και στης αλλες ετσι και σε αυτην δεν βρηκα τιποτα το συγκλονιστικο 
Kαιρο εχω να γραψω…Τελευταιο που ειδα ηταν texas chainsaw massacre remake του 2003…Σε σκηνες χεζομουν κραταγε ψηλα την αδρεναλινη…Ενταξει συνολικα πιπα μου φανηκε…Κλασικο θριλερ τετοιου ειδους δηλαδη αλλα τουλαχιστον τρομαξα.
Ανετα στο τοπ 10 μου, την εχω δει 15 φορες και κλαιω καθε φορα, ειδικα σε αυτη τη σκηνη:
Αυτήν την ταινία, ενώ δεν είναι κακή, δεν την χώνεψα ποτέ.
Είναι που πήρε και το oscar απ τον Άρχοντα 
Εντάξει καλή ταινία είναι απλά έχει αυτόν τον σκηνοθέτη Ron Howard που έχει την κακή τάση να υπερ-δραματοποιεί κάθε σκηνή όσο δεν πάει, με άλλον σκηνοθέτη ίσως να μιλούσαμε και για αριστούργημα αλλά με τον Ron στην καρέκλα δύσκολα.
[SPOILER]
[/SPOILER]
E όχι δα
Ω ρε μανα κατι βυζα !
Ειδα πριν κατι μερες το [B]Amici Miei[/B] - Οι εντιμοτατοι φιλοι μου στα ελληνικα.
[SPOILER]
[/SPOILER]
Τέσσερις φίλοι ζουν μόνο για τις στιγμές που δραπετεύουν από την προβλεπόμενη κανονικότητα της ενήλικης ζωής τους. Ένας δημοσιογράφος, ένας αρχιτέκτονας, ένας ιδιοκτήτης καφετέριας, ένας πρώην εύρωστος αστός κι ένας γιατρός γίνονται η γλώσσα που προβάλλει αυθάδικα από την τεχνητή οδοντοστοιχία της καθημερινότητάς μας. Τίποτα δεν έχει αξία αν δεν λειαίνει την τραχεία επιφάνεια της συν-ύπαρξης. Ψυχωσικές ερωμένες, άβουλες σύζυγοι, δουλειές που έχουν υποστεί καθίζηση στη ρουτίνα, λογαριασμοί που χάσκουν ανικανοποίητοι, διαμερίσματα παγωμένα από την απουσία του πάθους. Του πάθους για τη ζωή που, αντισταθμιστικά, οι τέσσερις φίλοι διατηρούν άσβεστο ανεμίζοντας τις τσιγγάνικες παντιέρες τους, περιπλανώμενοι σε όσα η ζωή δεν είναι διατεθειμένη να τους προσφέρει απλόχερα, αλλά προτίθενται να απλώσουν το χέρι και να πάρουν μόνοι τους. Είναι γι’ αυτό που αρνούνται πεισματικά να σηκωθούν από το θρανίο και να βγουν στο προαύλιο της ενηλικίωσης, που επιμένουν ακόμη να παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους, πόλεμο συμμοριών, σφαλιάρες τροχήλατες.
Συμφωνω παρα πολυ με το παραπανω κειμενο.Προκειται για εκπληκτικη κωμωδια.
Οι χαρακτηρες,οι πλακες που σκαρωνουν και οι καταστασεις που βιωνουν την
καθιστουν μια απο τις καλυτερες κωμωδιες που εχω δει.
[B]Deathster[/B], δες και το Νο.2 !
Η σκηνή στο σταθμό του τρένου με τις σφαλιάρες έχει γράψει ιστορία…
Αυτές είναι κωμωδίες !
Πωπω πόσο απίστευτη σκηνή ρε! ΤΟ γέλιο!
[SPOILER]παφπαφπαφπαφπαφ[/SPOILER]
Καλα στην σκηνη με τις σφαλιαρες δεν εμεινε αντερο.
Θα δω και το νο.2 συντομα.
Επικη κωμωδια ε !
Πεθαίνω για αυτήν την ταινία!!! Παρωδία της Κοκκινοσκουφίτσας και δε συμμαζεύεται!!!
[B]Kung Fu Panda 2[/B]
Η αλλιώς η ώρα του παιδιού. Λιγότερο ενήλικο από τα animation της pixar και πάνω κάτω στα χνάρια της πρώτης ταινίας καταφέρνει και βγάζει γέλιο και κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Ο Jack Black τελικά είναι πολύ καλύτερος όταν δεν βλέπεις την φάτσα του.
Aυτα βαλτα στο thread των B Movies/Horror να κρατιεται το thread ζεστο.
καθισα 3-4 βραδια να δω αυτο
και με πηρε ο υπνος καθε φορα!χθες το τρεξα λιγο ειδα τη σκηνη της καταδιωξης ,λιγη ενταση μετα που ξαναπεταχτηκα απτη χαυνωση αυτο παιζοταν ακομα ειχε στορι μπροστα…
Από τις καλύτερες κωμικές σκηνές σε ταινία. Όπως και όλη η κατάσταση στο νοσοκομείο.
Ετυχε να την ξαναδω χθες μετα απο πολλα χρονια μιλαμε για τρομερη ταινια!!!