The Tracey Fragments. Σχεδόν όλες οι ταινίες της Ελένης Σελίδας είναι ανθρώπινες και ρεαλιστικές, μάλλον φταίει ο τρόπος που παίζει. Έτσι κι εδώ μας δείχνει τη σκληρή μεριά της ζωής, σαν μία 15χρόνη που χάσε τον μικρότερο αδερφό της, και μπλέκει στη περιπέτεια της ψάχνοντας να τον ξαναβρεί. Άν και περίμενα κάτι λιγότερο αξιόλογο μας βγήκε καλύτερο. Το μόνο που δε μου άρεσε είναι τα πολλά παράθυρα που δείχνε και νομίζω το παράκανε, σε κάποια φάση έπιασα τον εαυτό μου να μετράει τουλάχιστον 8 διαφορετικές λήψεις για ένα φώς της ΔΕΗ ας πούμε…
Criminal Lovers. Τα παραλέει λίγο στο εξώφυλλο. Γαλλική εφηβική μαλακιούλα μου φάνηκε. Ξεκινάει ματωμένα με μία δολοφονία, μπλέκουν κάπου με έναν ανώμαλο στο δάσος, κι από εκεί αρχίζει να εξηγεί γιατί θέλαν να σκοτώσουν αυτόν που σκοτώσαν και πώς συνεχίζουν την ιστορία. Ενώ είχε potential δε μου άρεσε τόσο η ερμηνεία γιατί ήταν παιδάκια, κι έμοιαζε κάπως με φτωχό budget.
Όλη η ταινία ο τομ χάρντι. Ντάξει. Νομίζω ρόλος καριέρας. Από κει και πέρα σαν ταινία δε μου πέ και πολλά, ψιλοαδιάφορη ιστόρια γενικά (πραγματική μεν) που δε με πολυάγγιξε, και μόνοτανα ξετυλιγμένη στο φιλμ. Η τελευταία σκηνή ωστόσο με φρίκαρε (με την τελική απομόνωση). Χαρντι ΘΕΟΣ
[B]jackass 3[/B]
To χειρότερο απ’ όλα θεωρώ, με κάποια όμως καλά πραγματάκια.[B] Midget fight σκηνη ανθολογιας, ιστορικο, επικο[/B]
καλά ναι, δίνει ρέστα στην ταινία και δε του το 'χεις, αυτό είναι το ευχάριστο (εκτός από το γεγονός ότι είναι εκπληκτικά ωραίος άντρας :p). γενικά είναι ιδιαίτερη ταινία “φυλακής”. μου φαίνεται παράξενο που δε σε άγγιξε πάντως. σιγά σιγά βλέπεις και την εξέλιξη του όποιου σωφρονισμού με τα χρόνια(διαφορετικές μέθοδοι) και πόσο θύμα του είναι ο Bronson, όταν παράλληλα αποδεικνύει ότι σωφρονισμός δεν υπάρχει και ότι γενικά επικρατεί μέθοδος, όχι ανθρωπιά, πράγμα που δεν χωράει σε όλων τα καλούπια. προσωπικά ενθουσιάστηκα όταν την είδα.
εδιτ/ αυτό εδώ είναι από τα πολύ καλά και ζωντανά τοπικ του φορουμ, φτου μη μας ματιάξω!
εδιτ2/ μιας κι ανέφερες τον Bronson, φοβερή ταινία-αληθινή ιστορία που αποδεικνύει στο σύστημα ότι είναι άχρηστο είναι και η ζωή του Ζακ Μεριν με τον Κασελ.
Ο Νicolas Cage δεν ηταν ποτε απο τους ηθοποιους που μου αρεσαν,αλλα εκτος του οτι παιζει καλα,η ταινια εχει να πει πολλα κ λεει ακομη περισσοτερα.Απορω πραγματικα πως ενα μεγαλο αμερικανικο studio εδωσε το ΟΚ να γυριστει μια ταινια με θεμα το arms trafficking,oταν οι Αμερικανοι εχουν ξεκληρησει ολο τον πλανητη πουλωντας οπλα.Η απληστια και το παθος για χρημα εχει απασχολησει ουκ ολιγες φορες τον κινηματογραφο και με διαφορες αφορμες.Εδω ,οπως προανεφερα,η απληστια μετουσιωνεται μεσα απο το παρανομο εμποριο οπλων.Ο Cage παθιαζεται και πουλαει ακομη κ την μανα του την ιδια,δεξια και αριστερα ,βαζοντας κοσμο να αλληλοσπαραζεται,αδιαφορωντας κυνικα,αλλα κανοντας πισω οταν προκυπτουν περιστατικα στα οποια πρεπει ο ιδιος να πιασει οπλο και να χειριστει την κατασταση.
Οι διαλογοι ειναι πανεξυπνοι και πνευματωδεις σε σημεια,η σκηνοθεσια απο τον επιτυχημενο σεναριογραφο του’‘Truman Show’’ αν και ακολουθει την συνταγη a la Scorcese,ειναι αξιοπροσεκτη καθως καποιες σκηνες πραγματικα σου αποτυπωνονται στο μυαλο.
Δυστυχως η ταινια αν και εχει υψηλο rating στο imdb,εισπρακτικα δεν ειχε παει καλα στις Η.Π.Α(και πως να παει αλλωστε,οταν δειχνει τις ιδιες τις ΗΠΑ να εχουν στησει μια underground μηχανη πολεμου ανα τον πλανητη).
Δωστε της μια ευκαιρια,πραγματικα.Εγω την βρηκα πολυ αξιολογη!!
Το είδα πριν από κάνα δίμηνο, ψάχνοντας για τον μονσιέ οζόν…είχε ατμόσφαιρα, αλλά δε μ άρεσε. Γενικά έχω την αίσθηση ότι έχει παραγίνει κλισέ η συνταγή αίμα-σεχ-ψυχωτικά συμπλέγματα σέξι τινέιτζερζ…και γενικά ένα πολύ νταρκ Μυστήριο της Διπλανής Πόρτας, που όμως καταλήγει στο Μεγαλειώδες Τίποτα. Εννοώ ότι δε βγάζεις άκρη στο τέλος. Έχεις χαρεί, αλλά δε βγαίνει και πολύ νόημα. Ούτε σου αφήνει την αίσθηση ότι είδες κάτι ξεχωριστό…περίεργο ναι, ξεχωριστό όχι. Εντυπωσιακό για, δυνατό νοτ σό-σό.
Τέσπα, είμαι παράξενη. Ανάλογη αίθηση με το La Belle Bete (επίσης γαλλικό της δεκαετίας μας) και το Attenberg.
Από τον αδερφό του σεναριογράφου / σκηνοθέτη του “In Bruges”.
Απολαυστικότατο.
Εξαιρετικές φονικές ατάκες, ΘΕΟΣ Gleeson, βαριά ιρλανδική προφορά, πανέμορφα τοπία, και άλλα τέτοια ωραία.
Κρίμα που δεν την πρόλαβα στον κινηματογράφο.
Δείτε το ασαπ.
καλά τα όσα λες, και πράγματι διαφαίνονται από το φιλμ, απλά δε συμπάθησα καθόλου τον τσαρλς μπρονσον ως άνθρωπο, δε κατάφερα να πω εστω και λίγο δηλαδή ότι τον καταλαβαίνω και συμπάσχω μαζί του… Γι’ αυτό είπα πως δε με άγγιξε. Το ότι αδικήθηκε πολύ, και το ότι πρακτικά το όλο σύστημα τον τρέλανε ισχύουν φυσικά…
καλά ναι, εννοείται, ούτε εγώ συγκινήθηκα από την προσωπικότητα του ή τον τρόπο ζωής του. και γενικά νομίζω ότι με κανενός “εγκληματία” τη ζωή μπορείς να συγκινηθείς εύκολα. απλά το ζουμί βρίσκεται στο ότι έγινε θύμα, αυτό που λες/λέμε. το θεωρώ αρκετό για να με ταράξει, όποιος κι αν ήταν αυτός. και ο Μερίν που ανέφερα, ήταν 10 φορές χειρότερος.
Συμφωνώ μέχρι τελείας και επαυξάνω. Μέχρι στιγμής η ταινία της χρονιάς, αν και δεν έχω δει και πολλές αξιόλογες.
Γενικά η φετινή χρονιά κυλάει μέτρια προς άσχημα με τα The Guard, Drive, Midnight in Paris, Habemus Papam και The Ledge να είναι οι μόνες ταινίες που έχω ξεχωρίσει μέσα από ένα κάρο σαβούρες.
Βέβαια, έχω ελπίδες ακόμα μιας και περιμένω αρκετές καλές ταινίες. Ενδεικτικά:
The Rum Diary
Tinker Taylor Soldier Spy
Tyrannosaur
Carnage
The Ides Of March
The Skin I Live In
50/50
Moneyball
Warrior
J. Edgar
A Dangerous Method
A Separation
Hugo
We Need to Talk about Kevin
The Turin Horse
Rundskop
Contagion
Beginners
Άλπεις
Ιαπωνικό western, δημιουργία του αγαπημένου (μου) Takashi Miike. Συμμετέχει κι ο Quentin Tarantino λίγο στην αρχή και σε κάνα δύο άλλες σκήνες. Θύμισε λιγάκι και Crows Zero η δράση του, έτσι με συμμορίες τους κόκκινους και τους άσπρους. Όσοι γουστάρουν πιστολίδι ξύλο και αρκετό STYLE της εποχής, ας το τσεκάρουν δε θα χάσουν.
[SPOILER]ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Βρισκόμαστε στο έτος 1971, όπου κλέφτες ανοίγουν τον υπόγειο θάλαμο μιας τράπεζας στο Λονδίνο και λεηλατούν ασφαλή κιβώτια καταθέσεων μετρητών, κοσμήματα μεγάλης αξίας και όχι μόνο αφού τα κιβώτια αυτά περιέχουν και μυστικά. Mυστικά τα οποία θα τους οδηγήσουν σε ένα θεοσκότεινο κόσμο διαφθοράς και σκανδάλων. Η ληστεία έγινε πρωτοσέλιδο για μερικές μέρες και μετά ξεχάστηκε. Η ταινία αυτή, αποκαλύπτει για πρώτη φορά τι ήταν κρυμμένο στις θυρίδες. Η ιστορία αναφέρεται σε εγκλήματα, δωροδοκίες και σεξουαλικά σκάνδαλα που σχετίζονται με τη Βασιλική οικογένεια. Σ’ αυτή την υπόθεση τελικά, οι κλέφτες ήταν οι πιο αθώοι άνθρωποι[/SPOILER]
μακράν ο καλύτερος κινηματογραφικός ρόλος της Άνιστον και η καλύτερη ερμηνεία της. Αν και το ξαναέγραψα όταν είχα δει την ταινία μεγάλο κρίμα που ο Φάρελ είχε τόσο μικρό ρόλο. Γενικά τα 3 αφεντικά ήταν ο ένας πιο γαμάτος από τον άλλον.
Smokin’ Aces. Με ξεγέλασε το εξώφυλλο και τα γνωστά όνοματα. Είναι μία ταινία δράσης που μου θύμισε λιγάκι Lethal Weapon με πιο περίπλοκο σενάριο, το οποίο δυστυχώς καταντά κουραστικό (κι αρχικά ακαταλαβίστικο κι ανούσιο). Πέρα από τους δύο “απλούς” πρωταγωνιστές, έχει πολλούς χαρακτήρες, ο καθένας σχεδόν με κάτι δικό του. Φυσικά ξεχωρίζουμε τους κάφρους Tremors! Δεν αξίζει και τόσο, παρά μόνο στον πανικό που δημιουργεί μέσα στο ξενοδοχείο. Θα δώ και το δεύτερο αύριο…
[B]Υπόθεση (αντιγράφω από κινηματογραφικό σαιτ): [/B] [I]Λονδίνο αρχές του 19ου αιώνα. Ένα από τα πλέον δημοφιλή θεάματα για το κοινό τείνει να εξελιχθεί η παράσταση της Venus Hottentote, μιας εύσωμης μαύρης από το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, που παρουσιάζεται από τον γητευτή της σαν αγρίμι, μπροστά στο διψασμένο για πρωτότυπα βαριετέ κοινό. Η φήμη της ιθαγενούς Αφροδίτης, με τα ιδιόμορφα εξωτερικά χαρακτηριστικά, θα ξεπεράσει την φήμη του βρετανικού νησιού και πολύ σύντομα θα ταξιδέψει στην Γαλλία, εκεί που θα αρχίσει τις παραστάσεις για την υψηλή κοινωνία των Παρισίων.
Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της Σάρκε - Σάρα - Μπάρτμαν, μιας καθαρόαιμης Βουσμάνας, που δυο αιώνες πριν ένας παμπόνηρος Αφρικάνερ, άρπαξε από την πατρίδα της, για να την μεταβάλλει σε ζωντανό θέαμα, των καλά εξευγενισμένων σοσιετέ. Μια διαδρομή που ξεκίνησε από τον κάτω από καθεστώς απαρτχάιντ αφρικάνικο νότο, για να ολοκληρωθεί, λίγα χρόνια μετά και όταν τα χειροκροτήματα του πρωτότυπου σόου του αλυσοδεμένου θεριού θα κοπάσουν, στα φτηνά παρισινά πορνεία, όπου σε ηλικία τριανταπέντε μόλις ετών η Αφροδίτη, θα αφήσει την τελευταία της πνοή από την πνευμονία, απόρροια των κακουχιών.
Έστω και νεκρή όμως, η Σάρκε δεν έπαψε να αποτελεί θέαμα, για επιστημονικούς πλέον σκοπούς, εφόσον μέλη της και το γύψινο αντίγραφο της, χρησιμοποιήθηκαν από τους φυσιοδίφες, για να αποδείξουν τον άμεσο συσχετισμό των πρωτόγονων φυλών, με τον πίθηκο, ως ο επόμενος κρίκος της αλυσίδας με το ανθρώπινο γένος. Τραγωδία και συνάμα ταλαιπωρία, μιας ψυχής, που βρέθηκε μακριά από το φυσιολογικό της περιβάλλον, περιφερόμενη από τσίρκο σε τσίρκο, με χαλκά στο λαιμό ως θέμα μοναδικής σπανιότητας, δίχως να έχει την τόλμη - ακόμη κι όταν της δόθηκε η δυνατότητα στο δικαστήριο - να διεκδικήσει το δικαίωμα στην ελευθερία.
[/I]
–
Ωραία ταινία με αργούς ρυθμούς μεν και εξοντωτική διάρκεια (160 λεπτά) που όμως δεν έχει μέσα τίποτα περιττό. Άψογη σκηνοθεσία μας δείχνει πολύ ρεαλιστικά την οδύσσεια της Σάρκε και την εκμετάλλευση που αυτή δέχεται είτε είναι ο άνθρωπος που την έφερε από την Αφρική είτε ο οι επιστήμονες που θέλουν να αποδείξουν την ομοιότητα και την σχέση των “κατώτερων” αφρικανικών φυλών με τον πίθηκο. Το εντυπωσιακό είναι το πως απεικονίζεται όλη αυτή η εκμετάλλευση αφού όλοι υποτίθεται πως το κάνουν είτε για το δικό της καλό είτε για το συνολικό καλό. Συγκλονιστική ταινία που δεν προσπαθεί απλά να σοκάρει αλλά μεταφέρει χωρίς μελό καταστάσεις μια σπαραχτική πραγματική ιστορία στην οθόνη.
Καλη ταινιουλα για να περασει η ωρα!!!
[/SPOILER]
Χωρις πολλα πολλα τρομερη ταινια οποιος δεν την εχει δει να το κανει αμεσα 
